Mcmaker

Zmienne filtry polaryzacyjne to półśrodek, a jak wiadomo półśrodki dają ćwierć efektu. Dwuczęściowe filtry polaryzacyjne wprowadzają przede wszystkim odblaski i utratę światła oraz kontrastu na kolejnej granicy szkło/powietrze.

Najlepsze filtry ograniczające blask Księżyca to są filtry ND, najlepiej mieć dwie-trzy sztuki o różnej przepustowości.

Rozumiem, myślałem o czymś takim z czym wcześniej się już zetknąłem  

https://allegro.pl/oferta/sadza-pyl-ponizej-0-045-mm-500g-6297905418

Fantastyczne zdjęcie mojego ulubionego miejsca w Polsce

4 hours ago, oicam said:

Mam dostęp do sadzy technicznej. Ciekawe jak by to wyglądało. W końcu to podstawowy barwnik wszelkich czarnych gum i plastików. Ale czy to będzie czarniejsze od czerni Humbrola

Testuj, sam jestem ciekawy jaki będzie efekt, bo sadza jest gładsza i mniej ziarnista od talku, ale z drugiej strony może poprawić jeszcze czerń 

Ja rozumiem frustrację Zbyszka, ale ludzie, poważnie... żebyście w życiu mieli tylko takie problemy jak wgniotka w walizce i problem z wyciągiem który jest do naprawy w 5 minut

Ja mam trochę doświadczenia z welurem, obkleiłem sporo tubusów od wewnątrz, ostatnio dwie rury od binoniutka na zdjęciu poniżej  

Co prawda nie oklejam na wodzie, wystarczy dociąć na wymiar z papierem i uprzednio ustawiając odpowiednio welur, sukcesywnie wygładzając doklejać po obwodzie

Ja to tutaj tylko zostawię, wnioski co do weluru pozostawiam do interpretacji własnej 

Jeżeli nie widzisz go w źrenicy wyjściowej okularu to nie ma żadnego wpływu.

Przyjemne z pożytecznym, jak zwykle klasa, Mirek  

Kupić coś normalnego, wbudowany barlow dyskwalifikuje ten sprzęt do jakichkolwiek zastosowań, a już na pewno astrofotografii. Nie wspominając już o 1400 mm ogniskowej na montażu "EQ3". Jeśli chodzi o montaż, to nie jest nawet EQ3-2, to Astro 3 które jest równoznaczne z EQ2.

Nie chcę zaśmiecać wątku o druku 3d, ale kwestie bezpieczeństwa... Koszt śruby nawet radełkowanej m12 nie powinien przekroczyć 5zł, warto chyba tyle zainwestować w wykluczenie możliwości połamania kości stopy.

Odważnych na tyle żeby robić element bezpieczeństwa z plastiku namawiam do założenia butów z metalowymi noskami  

25 minutes ago, oicam said:

@Mcmaker a ja z zupełnie innej beczki. Piszesz o Procjonie (mam mało wiedzy i chcę zweryfikować). Piszesz, że widziałeś słabszy składnik. Kolega @Mareg szykuje swojego dość dużego kalibru Newtona na tę parkę i w jego wątku piszą mi, że składnik B mało kto widział z Polski. Separacja ciut ponad 4 sekundy, różnica jasności ok 10 magnitudo. Czy mówimy o tym samym składniku?

Masz rację, mój błąd, pomyliłem się z inną podwójną, dzięki za czujność!

57 minutes ago, anatol said:

U mnie wczoraj też było widać piękne zawirowania w chmurach - na Ziemi, od dołu. 

Mcmaker, piszesz, że jesteś newtonowym ekstremistą. Z jakim newtonem, które masz/miałeś porównałbyś te wczorajsze widoki ?

Żeby porównanie było jakkolwiek miarodajne, musiałbym mieć wczoraj obok siebie ze dwa Newtony, wtedy mógłbym odpowiedzieć na to pytanie Powiem tylko tyle, że dla każdego odbiór obrazu będzie inny, czy to jeśli chodzi o kontrast, jasność czy szczegółowość. Podsumuję to tylko tak, że zasad optyki nie przeskoczysz, a ja najlepszego Jowisza w życiu widziałem w GSO 300/1200 z powiększeniami rzędu 300x. Z resztą nie tylko ja to mogę potwierdzić

Wczorajsza balkonowa noc obserwacyjna przyniosła ze sobą seeing którego ilość w ciągu roku można policzyć na palcach jednej ręki. ICM nie zapowiadał szału, ale na szczęście okazało się to tylko złą wróżbą, wyszło zupełnie odwrotnie  

Na przekór prognozom wystawiłem teleskop do chłodzenia od godziny 15:30, już po zmroku i pierwszym spostrzeżeniu Jowisza wyszedłem na balkon uzbrojony w walizkę z okularami i usiadłem wygodnie celując w jedyną chyba planetę jaka nam została do obserwacji.

Tutaj pierwszy szok, obraz stoi. W 50x, w 135x i 225x. Ilość detalu jaką zacząłem z czasem rejestrować ograniczona była tylko i wyłącznie rozdzielczością dubletu. Z tarczy wyskoczyły pierwsze pasy, potem pociemnienia biegunowe, a następnie farfocle, zawirowania i ciemny wąs wychodzący z grubego pasa wgłąb jaśniejszych. Siedziałem tak dobrą godzinę gapiąc się w okular i żarliwie zapamiętując każdy detal z wiedzą, że nie miałem takich warunków obserwacyjnych przez cały poprzedni rok.

Ale to nie był mój jedyny cel. Czekając na psią gwiazdę skierowałem teleskop pierwsze na Procjona. Na przekór opisom na wikipedii i SkySafari które mówią, że rozdzielenie tej parki jest trudniejsze niż Syriusza A i B, w okularze 10 mm nie było z tym żadnego problemu. Biały karzeł w bezruchu siedział zaraz za krążkami dyfrakcyjnymi swojego większego brata, a w polu widzenia było bardzo kontrastowo i poza nimi nie było żadnych sąsiadów.

Jak już nacieszyłem oczy poprzednimi widokami, skierowałem się ku trapezowi, cały czas używając okularu 10 mm. Tutaj bez zaskoczenia - składnik E i F były widoczne prawie od pierwszego zerknięcia, jedynie słabszy składnik chował się czasami przed moim wścibskim okiem

Po pewnym czasie przyszła kolej na Rigela który również jest gwiazdą podwójną i w polowaniu na Syriusza często służy do zapamiętania wzrokowo jak daleko od siebie są położone obydwa składniki. Spodziewałem się, że z separacją mniejszą niż Syriusz A i B, bo wynoszącą 9,5 sekundy kątowej nie podda się bez walki, jednak o wiele mniejsza różnica jasności obydwu składników i seeing czynią cuda. Bez żadnego problemu wyskoczył w powiększeniu 135x, patrząc na wprost. Powiedziałbym, że nawet zbyt łatwo, jednak wszystkie swoje obserwacje konsultowałem ze SkySafari i mapami położenia gwiazd podwójnych.

Teraz najważniejsze, ostateczna walka, Syriusz A i B... Wspominałem już, że seeing był abstrakcyjnie dobry? Syriusz praktycznie nie migotał, a w okularze jawił się jako idealny dysk Airyego. Po zorientowaniu się w przestrzeni i zapamiętanym widoku Rigela, przyszedł czas na zminimalizowanie rozproszenia światła, tak więc wyciągnąłem kątówkę i zacząłem spoglądać na niego patrząc na wprost. Przez 2 godziny. Dokładnie tyle zajęło mi potwierdzenie, że za wielkim psem goni szczeniak. Różnica trudności w porównaniu do poprzednich par była kolosalna, składnik B często ginął w blasku swojego towarzysza, jednak wiedząc gdzie powinien się znajdować, wychylał się raz po raz aż do chwili w której był dla mnie oczywisty

I to by było chyba na tyle, nie muszę nic więcej dodawać co do jakości optycznej tego refraktora. Jako ekstremista dużych Newtonów dałem się skusić ciekawości i nie żałuję

Zgodnie z obietnicą wrzucam pierwsze światło na księżycu 

Księżyc

Po pogodnej nocy poprzedniego dnia, spędzonej na łapaniu zimowych klasyków głębokiego nieba, zacząłem się zastanawiać nad balkonowymi testami tubki na księżycu. Niestety, Księżyc leniwie odkrył się z ciężkiej warstwy wysokich chmur dopiero o 20, kołysząc się już zaledwie 15 stopni nad horyzontem. Korzystając z tej krótkiej chwili, w pełni wychłodzonego teleskopu i lekkiego, naturalnego filtra z cirrusów, nie zacząłem obserwować. Zacząłem szukać wad optycznych tak jaskrawie poszukiwanych przez większość obserwatorów - w końcu to test

Niestety, w mojej walizce okularowej znajdą się raczej budżetowe okulary, które bądź co bądź przy tak długiej ogniskowej zachowują ostrość i korekcję jak najwymyślniejsze konstrukcje optyczne w jasnych tubach.

54x

Na start oczywiście poszedł nieśmiertelny Plossl 25 mm, który narysował żółtawego rogala tak ostro, jak tylko mógł na to pozwolić seeing. Lekko gotująca się krawędź i ciepła barwa diametralnie odmieniały wyobrażenie o srebrnym globie. Pierwszą rzeczą, którą rzuciła mi się w oczy była ogromna odległość, na której obraz był zogniskowany. Dla mnie, jako zaprawionego, szybkiego newtonowca, jest to zupełną nowością.

Aberracja? A co to jest?

135x

Kolejno w wyciągu wylądował Plossl GSO 10 mm, który trochę przybliżył budowę geologiczną naszego satelity. Tutaj sytuacja wygląda bardzo podobnie, ostrość stoi na najwyższym poziomie, a krawędź księżyca wydaje się być prawie do końca pozbawiona jakichkolwiek zafarbów.

Aberracja? Prędzej miraż.

225x

Okular 6 mm konstrukcji Svbony 68* wyciągu to już w przypadku tego powiększenia konkretny test, zarówno dla atmosfery, jak i sprawności obiektywu. Nie zdziwi nikogo fakt, że wyostrzenie nie sprawiło większego problemu, a obraz był wystarczająco jasny i klarowny, pomimo niewielkiej źrenicy wyjściowej. Tak bardzo dzisiaj wypatrywane przeze mnie wady optyczne skierowały mnie raz jeszcze ku krawędzi, w odwrocie od strzelistych i kontrastowych cieni księżycowych kraterów i rozpadlin. Udało się! Tak, mamy to, poczciwy dublet achromatyczny wreszcie został zdemaskowany, w powiększeniu 225x jest widoczny fioletowawy, cieniutki zafarb. Jak dla mnie ten obiektyw nie pozostawia złudzeń. Jego achromatyczny rodowód, w połączeniu z klasyczną, długa ogniskową, rozmywa, splamiony przez krótkie konstrukcje, mit o słabych, tanich refraktorach.

Aberracja? Na doskonałym poziomie.

Nie będę opisywał DSów przez 100mm soczewkę, bo każdy wie czego się spodziewać i to kompletnie nie jest teleskop do tego celu, króluje on za to w obiektach US i w odkrywaniu kolorów gwiazd, tak wyblakłych w Newtonach.

Miałem poprzednio świetny egzemplarz 90/900 i mimo tego, że uważam go za refraktor w fantastycznej relacji ceny do jakości, to odnosząc się do niego, stoi jednak dużo dużo niżej w korekcji kolorów i ogólnej sprawności obiektywu  

Halo, ten wątek to nie słup ogłoszeniowy 

@Darek_BTak, ten też dobrze się sprawuje w zamkniętych systemach

@Darek_B 

To pierwszy lepszy welur samoprzylepny kupiony w rolce na allegro, nic się nie sypie ani nie odkleja, nie raz na nim już polegałem i przetestowałem w boju

@oicam Testy na pewno się pojawią, ale raczej nie DSów bo do tego trzeba mieć wiadro na fotony, a ja już za dużo mam obserwacji za sobą żeby wytężać oko przy 100 mm soczewki

@kompas

To prawda, krzyż nitek jest sporo delikatniejszy niż w sw, ale widać go bez większego problemu.

Obserwacje astronomiczne to tylko jedna część z wielu aspektów astronomii. Każdy ma (lub powinien mieć) ułożoną piramidę potrzeb astronomicznych na swój sposób, nie ma na to jednego przepisu  U mnie to wygląda tak, że astronomia cały czas żyje, a obserwacje przychodzą falami kiedy mi się chce  

@Jarek Wyciągu nie ma, jest tylko tuleja jak już zauważyłeś. Ostrzenie odbywa się przez wsunięcie i wysunięcie okularu, a sama tuleja jest na takiej wysokości żeby bezpiecznie ostrzyło 90% okularów dostępnych na rynku, od orciaków, przez lantany, plossle i szerokokątne

Nie przewiduję większej wersji, wystarczy mi ten sprzęt w parze z binonewtonem zrobionym z 150/750   

Dobson-pudełko ma 25x19 cm i to największy wymiar oprócz rurek alu. Waga to 2950g

Ja to rozwiązałem w ten sposób   130/650, wsadzam do plecaka i lecę na szlak  

1 hour ago, JSC said:

Nie ma w wyciągu (tej dziutrze w którą wkłada sie okular) wmontowanej na stałe jakiejś soczewki? Może gdzies w tubie? Pytam z ciekawości.

Oczywiście, że ma. To typowy chiński 114/1000 z wbudowanym barlowem. Montaż wygląda kropka w kropkę na Astro 3 od Bressera, były takie w starszych Skyluxach i jest to ciut lepsze EQ-2.

Napęd możesz kupić, ale nie licz na jakiekolwiek foto czegoś więcej niż księżyc i planety

Pierwsze co mi wpadło do głowy to przesłona, wszystko można by było wydrukować i obyłoby się bez zbędnych klamotów.