emeł

RGB Balance w Registax, a wcześniej gamma na 1,3.

Też byłem ciekawy tej nieobrobionej wersji. Tyle wyciągnąłem:

Też tam byłem 9 maja

Od jakiegoś czasu polowałem na wir księżycowy (lunar swirl) o nazwie Reiner Gamma. W trzech zdaniach, czym jest Reiner Gamma? Struktura ta charakteryzuje się dość wysokim albedo oraz wykazuje właściwości magnetyczne. Okoliczności powstawania wirów nie są jasne. Jedna z hipotez mówi, że wiry uformowały się w wyniku impaktu po przeciwnej stronie Księżyca. Jednak lokalizacja Reiner Gamma nie potwierdza tego przypuszczenia. Nie było warunków na dłuższą ogniskową, ale z pewnością jeszcze wrócę do tego obszaru. SCT 9,25, IR-Pass, ASI224MC 8 maja 2017 r. 9 maja 2017 r.

Jeszcze taka głupotka - krótki timelapse w IR. Klatka co 30 sek., zbierane trochę ponad 2 godziny.

Zdjęcie robione dzisiaj, około godz. 11. Światła, które wydają się być latarniami, są w rzeczywistości odblaskami Słońca od stojących na parkingu samochodów. Niżej porównanie IR i światła widzialnego. To ostatnie robione przed chwilą, więc Słońce zdążyło się już odrobinę przemieścić.

Widoczek z mojego balkonu. Zdjęcie wykonane przy pomocy kamerki ASI224MC. Na obiektyw 150°, który dostałem w zestawie z Asicą, nałożyłem filtr 685nm Baadera. Zdjęcie jest 36 panelową mozaiką.

Poniedziałkowy Jowisz. Nie mogę ostatnio wstrzelić się w dobry seeing nagrywając tą planetę.

Jerzy, Twój opis, jak zwykle, lepszy od mojego zdjęcia. Bardzo dziękuję za miłe słowa. Dodam jeszcze kilka zdjęć z poniedziałkowej sesji. Trzy ostatnie robione z barlowem 2,5x, następnie pomniejszone do 75%. Krater Langrenus Krater Petavius Kratery Herkules i Atlas Jezioro Śmierci z kraterem Burg Posejdon

Kilka wczorajszych zakamarków ode mnie. Krótka wycieczka po terminatorze. SCT 9,25, Baader IR-Pass, ASI224MC Kratery Baillaud, Arnold, Gartner oraz widoczne dalej Cusanus, Petermann i prawdopodobnie Nansen Lacus Mortis z kraterem Burg w środku, dalej Hercules, Atlas i Endymion Posidonius z mniejszym kraterem Chacornac Formacja Lamont. Prawdopodobnie jest to zatopiony krater uderzeniowy. Theophilus, Cyrillus, Catharina oraz fragment Mare Nectaris I na koniec krater Janssen

Tak, to 156 avików po 60 sek. każdy. Chciałem nagrać więcej, ale przyszły chmury.

Dobre pytanie, nigdy nie liczyłem w ten sposób. Wychodzi ok. 400000.

Uff, w końcu uporałem się z zaległą animacją. Materiał zebrany 22 kwietnia br. 156 klatek to jednak sporo pracy. SCT 9,25. ADC, IR-Pass, ASI224MC Trzeba kliknąć, żeby animacja się uruchomiła.

Jeśli miałbym wyobrazić sobie oblicze śmierci, to dwa ostatnie zdjęcia bardzo by mi to ułatwiły. Twoje transformacje są trochę jak test Rorschacha. Psychologowie mieliby pole do popisu.

W Autostakkercie wszystko jest w normie. Edit: Zdradzisz, czemu używasz RS5 do stackowania?

Dołączam się do narzekań na wczorajsze warunki. Chociaż po zdjęciach Wessela widać, że jednak można było złapać moment dobrego seeingu. Ja też próbowałem ratować się wczoraj filtrem IR-Pass 685nm. Dopiero po jego zastosowaniu i zmniejszeniu ogniskowej do 2350mm byłem w stanie jako tako ustawić ostrość. Poniższa animacja składa się z 62 klatek i przedstawia koniec tranzytu Io. SCT 9,25, ZWO ADC, Baader IR-Pass, ASI224MC

Szkoda, że nie zapytałeś. W FC są takie dwa przyciski (Centre ROI i Manual Recenre planet in ROI), które służą do centrowania planety w ROI. Są widoczne domyślnie, więc jeśli ich nie usunąłeś, to powinny być u Ciebie.

Stacki są właśnie z 1 minutowych avi, bo takie nagrywam na ogniskowej 5875mm. Na 2350 nagrywam 90 sek.

Nie omieszkam spróbować, dziękuję za radę. Wrzucam poniżej plik z całym zestawieniem.

Przyznaję, że to dużo. Ale z barlowem 2,5 robi mi się F/25. Np. te Jowisze robione były na równo 100ms i 200 gain. Dodałem wyżej plik tekstowy z FC. FireCapture pokazuje w nim ogniskową 6900mm, dziwne.

Moje niedawne zmagania z obróbką jowiszowego materiału podsunęły mi pomysł na przeprowadzenie mini testu znanego i lubianego programu Autostakkert. Postanowiłem sprawdzić, jak program poradzi sobie z tym samym plikiem, ale na różnych ustawieniach. Które parametry sprawdzą się przy dość kiepskim jakościowo materiale, a zarazem dużej skali Planety? Szczególnie interesowała mnie opcja Laplacian Quality Estimator, która pojawiła się stosunkowo niedawno, bo na początku stycznia br. przy okazji wypuszczenia wersji beta 3.0.0 programu. Materiał do testu to 60 sekundowy klip Jowisza, zarejestrowany w nocy z 16 na 17 kwietnia 2017 r. Seeing tej nocy oceniam na 2/5. Użyty setup: SCT 9,25, barlow GSO 2,5x, ZWO ADC, Baader UV/IR-Cut, ASI224MC. Plik nagrywałem przy pomocy FireCapture (ver 2.5). Kilka ustawień z sesji: Duration=60.006s, Frames captured=1032, FPS (avg.)=17, Shutter=58.18ms, Gain=200 (33%), Histogramm=71%. Przed statkowaniem w AS! avik został zalignowany i zdebayeryzowany w programie PIPP (x64 v.2.5.9). Reszta parametrów w pliku: 2017-04-16-2204_5-L.txt Testowana wersja programu to AutoStakkert 3.0.14 (64-bit) v3 beta version z 31 marca 2017 r. Żeby można było dokonać jakiegokolwiek wizualnego porównania zestackowanych zdjęć, musiały one zostać poddane delikatnej obróbce. Do tego celu użyłem programu Registax w wersji 6.1.0.8. Poniższe zdjęcia przedstawiają jedyne, identyczne dla każdego zdjęcia modyfikacje, których dokonałem: Każde zdjęcie to zestackowane 250 z 1032 klatek. Włączona była funkcja normalize stack z parametrem ustawionym na 75%, a także RGB Align. Do każdego stackowania użyta została ta sama 591 klatka referencyjna. W zależności od ustawienia poziomu szumu (noise robust) klatka 591 miała inną wartość Quality. Będę ją podawał w nawiasie, po wartości noise robust nad zdjęciem. Prezentowane poniżej klatki podzielone są ze względu na ustawienia AS! dot. noise robust oraz posegregowane według wielkości punktu/obszaru alignacji (alignment point) użytego w trakcie stackowania. AP Size oznacza rozmiar pojedynczego obszaru alignacji, natomiast APs – ilość tych punktów na klatce referencyjnej. Noise robust 3 (Q: 89,4%) Noise robust 4 (Q: 96,1%) Noise robust 5 (Q: 90,0%) Noise robust 6 (Q: 89,4%) Noise robust 6(L) (Q: 94,2%) Noise robust 7(L) (Q: 94,6%) Noise robust 8(L) (Q: 94,9%) Po wstępnym porównaniu zdjęć widać od razu, że w każdej wersji noise robust AP Size 24 radzi sobie najgorzej. Coś niedobrego dzieje się przy brzegach Jowisza. Dlatego też stacki z tym rozmiarem AP odrzuciłem na wstępie. Kolejnym kryterium porównawczym, oprócz ogólnych oględzin tarczy planety pod względem szumu oraz ilości widocznych detali, był przedstawiony poniżej obszar. W trakcie stackowania i późniejszej obróbki, we wskazanym strzałkami miejscu, pojawia się artefakt w postaci ciemnego łuku. Do kolejnego porównania starałem się wybrać te wersje, w których owy artefakt widoczny jest najmniej. Według mnie na każdym poziomie ustawienia zaszumienia w tej skali planety najlepiej sprawdził się AP o wielkości 72. Niżej porównanie wszystkich Jowiszy z AP 72 na wszystkich ustawieniach NR. Według mnie w tym miejscu na prowadzenie wysuwa się wersja Noise Robust 7 (Laplace). Jest najwyraźniejsza ze wszystkich, a artefakt jest najmniej widoczny: Na koniec wersja delikatnie poprawiona i pomniejszona do 60% pierwotnej wielkości. Powyższy test jest oczywiście obarczony pewnym marginesem błędu i brakiem obiektywizmu. Po pierwsze – kalibracja monitora. Porównywałem stacki na trzech różnych wyświetlaczach i na każdym widać było delikatnie inne mankamenty. Po drugie – osoba testera. Ja akurat zwróciłem uwagę na jakieś konkretne, ważne dla mnie elementy. Ktoś inny mógłby kierować się odmiennymi kryteriami, co być może doprowadziłoby do innych wniosków.

Bieguny są ok. Zastanawiam się, czy przyczyną przypadkiem nie jest to, że w trakcie pomiaru obrazu tylko raz, dla pierwszej klatki, każę WJ wykonać automatyczną detekcję. Potem zmieniam już tylko klatki, a program sam koryguje pomiar na podstawie godziny w nazwie pliku. Może powinienem dla każdej klatki klikać na automatic detection?

Ok, my tu gadu gadu, a kolejny Jowisz się obrobił. Ten sam świąteczny, niedzielny wieczór, ale dwie godziny później. Tym razem próbowałem obrabiać materiał mniej agresywnie. Czy się udało - zostawiam Waszej ocenie. Poniższe zdjęcie pomniejszone jest do 60% oryginału.

Mały Chińczyk tak ładnie skolimował. Tuba przejechała pół świata i nadal się trzyma. Możliwe też, że w sklepie w UK skolimowali przed wysyłką. W każdym razie ja do tego ręki nie przyłożyłem Tak, kamerka była bezpośrednio w wyciągu. Na pewno celowałem w dość jasną gwiazdę. I w miarę wysoko nad horyzontem, ale nie w zenicie (w zenicie mam balkon sąsiada ). Reszta to czas ekspozycji, gain i pogoda.