Skocz do zawartości

Loxley

Społeczność Astropolis
  • Postów

    1 224
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    20

Ostatnia wygrana Loxley w dniu 5 Lipca 2021

Użytkownicy przyznają Loxley punkty reputacji!

3 obserwujących

Informacje o profilu

  • Płeć
    Mężczyna
  • Skąd
    Częstochowa
  • Zainteresowania
    Księżyc - nie dlatego, że jest i świeci ale, że ma znaczenie.
    Słońce.
    Lotnictwo, fizyka, filozofia, kosmologia.
  • Sprzęt astronomiczny
    Refraktor achromatyczny TS 152/900, Barlow Celestron Ultima 2x, ASI 290 MM z filtrem Ha 35nm, EQ-ATM,...... MAK150, ATM CassegrainRC 9", EQ3-2, Bresser 8x56, Celestron Outland 10x42.

Ostatnie wizyty

22 008 wyświetleń profilu

Osiągnięcia Loxley

6,7 tys.

Reputacja

  1. Brawo. To zdjęcie ma wiele różnych walorów: dobra szczegółowość, duża skala, nienaganna obróbka. Pięknie pokazuje jeden z ciekawszych obszarów leżących przy północno wschodniej krawędzi Księżyca. Poza wymienionymi: Morzem Humboldta i Endymionem ma jeszcze jeden wyjątkowy obiekt, który o dziwo pozostał niezauważony, ani przez autora tego pięknego zdjęcia, ani przez autorów innych zdjęć (w dużo mniejszej skali) publikowanych ostatnio. A to z rejestracji tego obiektu autor (autorzy innych zdjęć) powinien być szczególnie dumny. Ja chylę czoła przed @OBERON RD za to zdjęcie wyjątkowej jakości, choć pozostawiam kwestię "zagadkowej struktury" nie rozwiązaną. Do tego przydałby się osobny temat i mam nadzieję, że @OBERON RD taki temat założy.
  2. Powierzchnia księżycowego morza może być zerową powierzchnią bazową, ale może być bardziej skomplikowanie. Można bowiem przyjąć pewną powierzchnię selenoidy oddaloną o 1737 km od środka Księżyca i ją traktować jako wysokość zerową. Tak postępowano przy tworzeniu map stratygraficznych z sondy Clementine. W tej metodologii na przykład powierzchnia Mare Imbrium leży około 800 metrów poniżej wysokości zerowej i dlatego wysokości gór okolicznych oficjalnie są niższe niż faktycznie wystają ponad powierzchnię Basenu Imbrium. Warto mieć na uwadze potoczne i oficjalne dane. Oficjalna wysokość Mons Huygens najwyższej góry w okolicy Apenin wynosi 4,6 km, kiedy faktycznie jej wierzchołek wznosi się 5,5 kilometra ponad powierzchnię morza.
  3. Loxley

    Słońce w WL

    Aktywny rejon AR2835 w dniu 5 lipca 2021r o godzinie 7.45 w słabych warunkach. Warto rzucić pożegnalne spojrzenie na grupę 2835, która zbliża się do zachodniego brzegu Słońca. Nadal zachowuje dużą powierzchnię (około 500 jednostek i 15 składników) i wciąż wygląda atrakcyjnie. Przy okazji dla osób nieobytych ze zjawiskami na naszej gwieździe kilka uwag. Granulację fotosfery widzimy w centralnych obszarach a im bliżej brzegu tym jest ona słabiej widoczna albo wcale. To ma związek z faktem, że im bliżej brzegu tym dostrzegamy wyżej położoną i chłodniejszą (stąd mamy też pociemnienie brzegowe) warstwę gdzie granulacja jest słabo zaznaczona, za to doskonale stają się widoczne pochodnie fotosferyczne - gorętsze i wyżej w atmosferze leżące struktury. Refraktor achromatyczny TS152/900 z filtrem foliowym Baadera ND5.0 na obiektywie, Barlow Celestron Ultima 2x (F ekwiwalentnie 2270mm), ASI290MM, filtr Omegon Halpha 12nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3, Registax6. Gain 295/6.7ms.
  4. Księżyc mam nadzieję będzie widoczny. A podobne konfiguracje terminatora i struktur występują zwykle co dwa miesiące.
  5. Długie cienie w Zatoce Tęcz. Księżyc 3 dni i 5 godzin po trzeciej kwadrze. Jedenaście miesięcy upłynęło od momentu gdy pierwszy raz sfotografowałem grzebień cieni w Sinus Iridum. Narzekałem wtedy na słabe warunki ale Księżyc świecił 40 stopni nad horyzontem, teraz też narzekam na słabe warunki a do tego księżycowy sierp wznosił się ledwie 19 stopni ponad horyzont. Uzyskałem zdjęcie jeszcze słabsze od tego sprzed roku ale trzeba zaznaczyć, że wyjątkowość tego zjawiska skłania do odejścia od twardych kryteriów jakościowych. Nie można wybrać sobie dogodnego momentu, gdy ma się tylko kwadrans (dzisiaj) lub góra godzinę (tyle mniej więcej trwa najciekawsza faza w optymalnych warunkach) przed świtem. Następna okazja będzie we wrześniu. Refraktor achromatyczny TS 152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (F ekwiwalentnie 2270mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3, Registax6.
  6. Loxley

    Słońce w WL

    Aktywny rejon AR2835 w dniu 2 lipca 2021r o godzinie 8.17 w słabych warunkach. Trudno nie przyłożyć się do obserwacji grupy, która ma już powierzchnię 770 jednostek, co nawet w okresie maksimum aktywności Słońca jest rzadkością. Można zauważyć 37 składników. Ewolucja grupy idzie w kierunku rozrastania się przedniej plamy. Udało mi się dość wyraźnie pokazać strukturę półcienia a dodatkowo jako ciekawostkę, jasne włókna w jądrze największej plamy. Refraktor achromatyczny TS152/900 z filtrem foliowym Baadera ND5.0 na obiektywie, Barlow 2x (F ekwiwalentnie 2270mm), ASI290MM, filtr Omegon Halpha 12nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3, Registax6. Gain 280/5ms.
  7. Loxley

    Słońce w WL

    Aktywny rejon AR2835 i AR2836 w dniu 29 czerwca 2021r o godzinie 7.45 w dość dobrych warunkach. Udało mi się wyraźnie pokazać strukturę półcienia i granulację fotosfery. Grupa plam 2835 widoczna na południowej półkuli rozrasta się i przebudowuje. Największe zmiany zachodzą w przedniej plamie. Według moich szacunków grupa ma powierzchnię 3700 jednostek (milionowych części widocznej powierzchni Słońca) i liczy łącznie 26 składników. Grupa poniżej to dwubiegunowy obszar AR2836 z przednią plamą z półcieniem (około 17 składników). Refraktor achromatyczny TS152/900 z filtrem foliowym Baadera ND5.0 na obiektywie, Barlow 2x (F ekwiwalentnie 2270mm), ASI290MM, filtr Baader Solar Continuum 8nm, UV/Ir-cut, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3, Registax6. Gain 280/6ms. Zestawienie fragmentów zdjęć pokazuje jakie zmiany zaszły w grupie 2835 w ciągu 14 i półgodziny.
  8. Loxley

    Słońce w WL

    Aktywny rejon AR2835 i AR2836 w dniu 28 czerwca 2021r o godzinie 17.15 w słabych warunkach. Grupa plam 2835 widoczna od kilku dni na południowej półkuli jako dwie regularne plamy z półcieniem i kilka porów (łącznie 17 składników) ma powierzchnię 230 jednostek (milionowych części widocznej powierzchni Słońca). Poniżej rozbudowuje się nowy dwubiegunowy obszar AR2836 z przednią plamą z półcieniem (około 12 składników). Zdjęcie przy użyciu Barlowa 2x (F ekw. 2270mm). Refraktor achromatyczny TS152/900 z filtrem foliowym Baadera ND5.0 na obiektywie, Barlow 2x (F ekwiwalentnie 2270mm), ASI290MM, filtr Baader Halpha 35nm? Omegon Halpha 12nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3, Registax6. Gain 260/3.1ms, Gain 220/1,8nm. Przy krawędzi na północnej półkuli pojawiła się samotna plama o powierzchni poniżej 100 jednostek w wyraźnym polu włóknistych pochodni fotosferycznych. Podobne pole pochodni widać przy krawędzi poniżej równika ale nie ma tam żadnych plam. Szeroki kadr w ognisku głównym F900mm.
  9. Dowiadujemy się, że np.: Plato, Aristoteles, Mare Humorum to struktury krawędziowe. Że Zatoka Tęcz, Clavius i Atlas (bo Hercules ostał się przy krawędzi) to już leżą poza krawędzią. Księżyc sfotografowany przez "dziurkę od klucza" i stąd część jest niewidoczna? Wymyśliłeś właśnie librację, która wynosi jakieś 30stopni i co ważne, jednocześnie wszędzie jest ujemna. Rozumiem, że kiedy będzie dodatnia, to Srebrny Glob spuchnie o jakieś 50%. Pokazujesz nieistniejący glob -fotoszopową sklejko-wycinanko-mazajkę, bez żadnej refleksji. Ja rozumiem, że presja ze strony środowiska, żeby pokazać jakąś rewelację, że chęć przyciągnięcia uwagi, że jest chęć zabłyśnięcia..., ale litości, takie plewy na astronomicznym forum?
  10. Loxley

    Słońce w WL

    Aktywny rejon AR2833 (2826*) w dniu 16 czerwca 2021r o godzinie 17.20 w słabych warunkach. Spojrzenie "z bliska" na zmniejszającą się powoli grupę 2833. Jej powierzchnia wynosi około 60 jednostek (liniowo jest trochę większa niż nasza planeta). Do zdjęcia z ogniskowej F2270mm wkleiłem fragment zdjęcia zrobionego w większej skali F3190mm. Plama jest w zasadzie symetryczna ale ani półcień ani jej jądro nie jest regularne - widać postrzępioną granicę cienia i półcienia. Jest to efekt promienistego rozciągnięcia komórek konwekcyjnych. Refraktor achromatyczny TS152/900 z filtrem foliowym Baadera ND5.0 na obiektywie, Barlow Celestron Ultima 2x (Fekwiwalentnie 2270mm) , ASI290MM, filtr Baader Solar Continuum 8nm i Baader UV/Ir-cut, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3, Registax6. Wklejka: Barlow GSO 3xED (Fekwiwalentnie 3190mm), filtr Baader Halpha 35nm.
  11. Księżyc w wieku 4 dni i 8 godzin po nowiu, 14 czerwca 2021r w słabych warunkach. Duża niekorzystna libracja dla wschodniego brzegu skryła trochę formacji brzegowych. Endymion oraz Hercules i Atlas na północy, Mare Crisium, część Mare Nectaris, Montes Pyrenaeus i kwartet dużych kraterów: Langrenus, Vendelinus, Petavius i Furnerius na wschodzie, struktura Janssen, Vallis Rheita i podwójny krater Boussingault na południu. Nie najlepsze warunki i dziwię się, że jakość mozaiki jest całkiem dobra. Wiosna w tym roku pozbawiła mnie (poza dwoma wyjątkami) okazji do fotografowania wczesnych faz Księżyca. Refraktor achromatyczny TS 152/900, ASI290MM, Filtr Omegon Halpha 12nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3, Registax6, Microsoft ICE (mozaika 3 paneli).
  12. Loxley

    Słońce w WL

    Aktywny rejon AR2833 (2826*) w dniu 14 czerwca 2021r o godzinie 07.47 w słabych warunkach. Nowa grupa plam 2833 widoczna była już wieczorem 12 czerwca, blisko krawędzi jako regularna plama z półcieniem. To ponowny tranzyt grupy 2826, która kryjąc się ponad dwa tygodnie temu za zachodnią krawędź Gwiazdy była w fazie intensywnego rozwoju. Jej powierzchnia wtedy obejmowała około 400 jednostek a dziś jej powierzchnię szacuje się na 140 jednostek (milionowych części widocznej powierzchni Słońca). Widać symetryczną plamę z półcieniem, której na południu towarzyszy grupa dwóch porów. Wokół rozlokowane są pola pochodni fotosferycznych rozciągniętych daleko na wschód, w kierunku miejsca gdzie poprzednio znajdowała się grupa 2824. Dzisiaj już nie widać tam żadnych plam. Refraktor achromatyczny TS152/900 z filtrem foliowym Baadera ND5.0 na obiektywie, ASI290MM, filtr Baader Solar Continuum 8nm i Baader UV/Ir-cut, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3, Registax6. Gain 220/2.4ms.
  13. Daktyloskopia zaćmieniowa, czyli o częściowym zaćmieniu Słońca inaczej. Pytanie, co zasłania Słońce, jest trochę infantylne. Ale przyjrzyjmy się linii zaćmienia i powtórzmy pytanie - co zasłania Słońce? Łuk odcinający kawałek powierzchni naszej gwiazdy nie jest, geometrycznie rzecz ujmując, doskonały (gładki). Widać chropowatości (wypukłości, wklęsłości). Brzeg Księżyca nie jest brzegiem gładkiej kuli widocznej na tle Gwiazdy. Są tam kratery (wklęsłości), korony kraterów i góry (wypukłości), które bardzo dokładnie można zidentyfikować. I tu na scenę wkracza daktyloskopia zaćmieniowa, czyli nowy odłam kryminalistyki, który właśnie powołałem. Właściwie to inauguracja była już w 2015 roku ale ze względu na to, że "przestępstw" zaćmieniowych jest mało, dopiero teraz używam właściwych metod. Nie powinno dziwić to, że lunarysta nawet w czasie zaćmienia woli widzieć Księżyc. Zasadnicza uwaga: Księżyc widoczny na zestawieniu został sfotografowany podczas pełni 28 marca 2021r i jest oczywiście wklejony, bo niemożliwe jest zobaczenie naszego satelity w takiej konfiguracji, tak oświetlonego. To jest konstrukcja czysto poglądowa. Daktyloskopia też przecież operuje odciskami linii papilarnych zawartymi w bazie danych a nie zebranymi w momencie popełnienia przestępstwa. Najważniejsze wnioski z dochodzenia skutkujące postawieniem zarzutów powinno się wyciągnąć na podstawie porównania linii brzegowej przesłaniającego globu z kształtem krawędzi podstawionego Księżyca. Wszystko jest widoczne jak na dłoni (na opuszce palca), na załączonej grafice. Nie ma wątpliwości, że pozostawione daktyloskopijne ślady są śladami struktur krawędziowych Srebrnego Globu. Drobne niuanse związane są z inną wartością libracji w szerokości dla Księżyca w czasie zaćmienia i w czasie robienia zdjęcia porównawczego. Słońce: 10 czerwca 2021r o godzinie 12:33 (10:33 UT). Refraktor achromatyczny TS152/900 z filtrem foliowym Baadera ND5.0 na obiektywie, ASI290MM, filtr Baader Solar Continuum 8nm i UV/Ir-cut, Omegon Halpha 12nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3, Registax6. Gain 250/4ms. Księżyc 2 godziny po pełni, 28 marca 2021r. Refraktor achromatyczny TS152/900, ASI290MM, filtr Omegon Halpha 12nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3, Registax6. Gain 265/1,4ms, Mozaika dwóch paneli: Microsoft ICE. Dwie początkowe fazy zaćmienia.
  14. @Charon_X po takim wstępie, czas założyć nowy watek. Żadnego umiaru w narodzie...
  15. Loxley

    Słońce w WL

    Aktywny rejon AR2827 i AR2829 w dniu 4 czerwca 2021r o godzinie 10.58 w słabych warunkach. Zdjęcie robione w ramach testu małego refraktora ATM do obrazowania szerokiego pola (prawie całego Słońca). Widoczne dwie grupy plam: AR2827 i AR2829 i trochę pochodni przy obu brzegach Słońca oraz supergranulacja powierzchni fotosfery. Refraktor achromatyczny 65/400 z filtrem foliowym Baadera ND5.0 na obiektywie, ASI290MM, filtr Baader Solar Continuum 8nm i Baader UV/Ir-cut, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3, Registax6. Gain 200/4.3ms.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.