TomaszB

Dzisiaj miałem mało czasu o 7 na szukanie Jowisza. Po pół godzinie z lornetką się poddałem. Być może nie udało mi się, bo w powietrzu, miejscami była lekka mgiełka.

Ale sama idea, bardzo mi się spodobała. Może uda się któregoś z kolejnych dni. 15 kwietnia będzie koło sierpa Księżyca, to może będzie łatwiej.

Na Merkurego w ciągu dnia się nie porwałem. Jest blisko słońca, a bardzo cenię swój wzrok.

6 minut temu, Krzysztof z Bagien napisał:

Oczywiście, że jest to możliwe. Jakby coś, to obecnie po 7 rano Jowisz przechodzi przez południk, też powinno się go dać zobaczyć nawet przez lornetkę, jeśli wiesz gdzie patrzeć.

Tak samo da się zobaczyć Merkurego (przejście przez południk koło 11:30).

Dzięki.

Nawet nie pomyślałem by próbować oglądać te planety w dzień.

Jeśli pogoda dopisze, to poszukam ich w ciągu kolejnych dni.

Dzisiaj porwałem się na zobaczenie Wenus w środku dnia, czyli około 14. Faktycznie jest to możliwe, ale wcale nie było to takie łatwe, Słońce potwornie przeszkadzało, ale satysfakcja bardzo duża :-).

Tylko że przez "teleskop" przez jaki oglądałem, nie da się zrobić zdjęcia :-(.

To księżyc Marsa, dlatego taki zapylony na rudo :-).

3 godziny temu, MarcinSn napisał:

Tak, składanka. Gwiazdy i Wenus oryginalne, dodana tylko mgławicowa chmurka (bodajże z 2013r). To miałem na myśli mówiąc "dodatkowa obróbka". Ale nie mów nikomu! 

Ha, ha, ha, ha...

Tak podejrzewałem :-).

PS.

Super Ci to wyszło.

21 godzin temu, lemarc napisał:

Odchyłki od poziomowania nie są dobrym rozwiązaniem. Będzie dryft gwiazd przy dłuższym czasie. Kąt osi godzinnej powinien być regulowany a poziom nie.

Możesz mi to łapotologicznie wytłumaczyć?

Jestem raczkującym amatorem i jakoś nie dostrzegam różnicy :-(.

Dla mnie bomba.

Jak pisałem wcześniej, chętnie bym kupił. Mam możliwość postawienia na blacie, także póki co mogę go używać bez statywu.

Oczywiście zakładam, że później da się przystosować do statywu.

Ja też staję w kolejce.

Bawię się tylko DSLR, także jak dla mnie to idealne rozwiązanie.

Sugerujesz że znowu za ciemne tło?

Wiesz ile walczyłem, by mgławica się wyraźnie odcinała od reszty kadru?!

Dam jeszcze jedno zrobione z miejskiego balkonu.

Nikon D7100 niemodyfikowany z filtrem Optolong L-Pro (oprawka do zamocowania w aparacie made by sidiouss) + Sigma 150 mm f 2,8 @3,2; ISO 800; t 75 s x 200. (Do tego darki, flaty, Biasy), montaż EQ3-2. Stack w DSS, obróbka Lightroom.

Może teraz ktoś coś napisze.

Edyta:

Jeśli nie widać, to napiszę, że jest to Rozeta, czyli NGC 2237.

Ponieważ jestem gadułą, to napiszę - piękne!

Inaczej bym nie był w stanie nic powiedzieć :-).

Czekałem na odpowiedź kogoś z jakiegoś dużego obserwatorium, że to spadł duży obiekt czy coś podobnego :-).

Mam wystarczające poczucie humoru, by się takimi rzeczami nie przejmować.

I mam nadzieję że żadna Edyta nie poczuła się dotknięta :-).

51 minut temu, Duser napisał:

Żona ? 

Hmmm, wiele razy spotkałem się z tak żartobliwie oznaczaną edycją, by było wiadomo co się zmieniło we wpisie.

Nie spodziewałem się że tego nie znasz.

Jakie ISO i jaka przysłona?

Edyta:

Jestem bardzo zaskoczony że tyle udało się uzyskać bez modyfikacji matrycy.

Dzięki. Wcześniej nie wczytywałem się w FAQ na stronie DSS.

Spodziewałem się, że przy dłuższych ekspozycjach raczej nikt się nie porwie na dużo dark'ów, ze względu na czas potrzebny na ich zrobienie i potencjalnie niewielki wpływ na końcowy efekt zwłaszcza że twórcy programu podają "between 10 and 20 is usually enough".

3 minuty temu, Sebastianus napisał:

A różnie piszą: 15-20, tyle co "lightów", 80.  Tak sądzę, że min 30.

Tyle co light'ów ma pewien sens, ale nie jestem pewien czy duże ilość light'ów nie uśrednia szumu, czyli w pewien sposób go redukuje przy składaniu. Szczególnie gdy ktoś zrobi np. 100 kilkuminutowych klatek. Wtedy może istnieje jakaś zależność.

Czy ktoś coś wie z własnego doświadczenia lub z jakichś wiarygodnych źródeł?

To przy okazji mam pytanie.

Ile powinno być DARK'ów? Czy tle co LIGHT'ów? Czy tez jest jakaś zależność, z której można to określić?

Tiaaa..., przeciętne zdjęcie .

3 minuty temu, Adm2 napisał:

Nim dłuższy obiektyw wystaje z body, tym gorzej. 

Różne wynalazki są, żeby usztywnić całość. 

ED80 to w miarę gruba rura, więc łatwiej ją dobrze zamocować i wyważyć. 

 

Czyli problemem jest nie samo prowadzenie, a stabilność i nośność montażu?

Pytam, bo sam używam EQ 3-2 z prowadzaniem i póki co jedyne problemy jakie mam, to ustawienie na biegun, bez widzenia gwiazdy polarnej. Fotografuję z balkonu i za każdym razem muszę ustawiać montaż od nowa, bo gdy zostawię, to zawsze ktoś go potrąci i lekko przestawi :-).

36 minut temu, MateuszW napisał:

510 mm, bo używa się go z flattenerem 0,85x.

Ok, ale to nadal dłuższa ogniskowa, niż mają zwykle wykorzystywane obiektywy fotograficzne. A o takiej fotografii, pisał autor pierwotnego pytania.

1 godzinę temu, Adm2 napisał:

[...]

Do DSLR dobry, zacząłem EQ3-2 traktować jako duży koziołek do lekkiego sprzętu,

Z ED80 czasami daje radę (jak się trafi w odpowiedni dzień)  a 150/750 nawet już z szafy nie wyjmuję. 

[...]

Ale ten ED80, to chyba 600 mm, czyli raczej nieczęsta ogniskowa obiektywów wykorzystywanych do astrofoto.

Skoro przy takiej ogniskowej daje radę, to przy typowych obiektywach fotograficznych (pewnie do 300 góra 400 mm) nie powinno być większych problemów.

Czy też macie inne doświadczenia?

Kolejne z miejskiego balkonu.

Nikon D7100 niemodyfikowany + Nikkor 70-300mm @7,1; ISO 1250; t 60 s x 134. (Do tego darki, flaty, dark flaty, Biasy), montaż EQ3-2. Stack w DSS, obróbka Lightroom.

NGC 2024,  NGC 2023 i Bernard 33 (ledwie widoczny) :-).

Zagłosowałem, ale mam pytanie. Czy wyniki nie powinny być ukryte do zakończenia głosowania?