Chojrak

Fot. 1

Ponieważ w sobotę sporo się działo na Jowiszu wysiliłem się i rozstawiłem na balkonie sprzęt. Nistety jak się okazało seeing był kiepski a na dodatek było dość mgliście. Musiałem stosować krótkie czasy migawki i aby cokolwiek było widać stosowałem starego barlowa 2x a nie nowego 3x. Przez to Jowisz na zdjęciach jest dość mały. Poniżej krótka fotorelacja z przejścia ganimedesa przed tarczą Jowisza. To co widać to zestackowane Astroctackiem filmiki bez obróbki barwy i kontrastu. Ogólnie słabo.

Mam informacje od osoby, która ma możliwość bezpośredniego porównania Nikona D100 i D70. Wedłu niego D70 miażdży D100 pod każdym względem. Dowiem się również czy rzeczywiście matryca jest ta sama. Jak tylko będę miał dostęp do D70 (mam nadzieję, że już wkrótce) napiszę coś więcej. Na twoim miejscu jeśli cię strasznie nie pili to zaczekaj aż D70 wejdzie na rynek.

Gdyby to było coś ciekawego to już by o tym w radiu i TV trąbili. Taka okazja do odwrócenia uwagi od porażki z bronią masowej zagłady w Iraku byłaby nie do przegapienia. Mnie bardziej ciekawią skałki, które wyglądają trochę jak szkielet jakiegoś marsozaura.

Może będę nieskromny ale wydaje mi się, że moje surowe klatki z kamerki są znacznie lepsze. Niestety chyba nie opanowałem jeszcze software'u bo efekt końcowy uzyskałem dużo gorszy. Skoro tak to po pracy ponownie spróbuję obróbki starych filmików. Nijak nie mogłem nic odpalić w registaxe. Czy ten program wogóle działa? Pozdrawiam

Dziękuję wszystkim za opinie. Zaznaczam, że nie jestem przeciwnikiem APO czy refraktorów wogóle. Sam mam zamiar kupić nieduże APO (100-110 mm) a ta dyskusja tylko przyspieszy moment zakupu. Wszyscy niemal jednym głosem mówicie, że warto wyłożyć na niego te parę tysiaków. Wcześniej jednak chciałbym naocznie przekonać się jak wyglądają planety w APO. Czy w okolicach Warszawy jest jakiś Apacz?

Studziłeś teleskop trzy godziny a obrazy były nadal złe? Trzeba było dać sobie spokój po godzinie. Nawet jakbyś go studził dwie doby to by nie pomogło! Poprostu seeing był duży. Ja swojego telepa studzę standardowo godzinkę dla świętego spokoju ale już po około 30 minutach obraz jest bardzo dobry. Oczywiście jeśli seeing jest duży to dłuższe studzenie i tak nic nie daje. Tubus zawsze odkrywam i kieruję w górę pod kątem ok. 45 st. aby ciepłe łatwo uchodziło a zimne się wlewało. Zdejmuję również zakrywkę diagoinalnego. Niestety wasze opisy są w większości bardzo tendencyjne ponieważ porównujecie obrazy z małego APO i dużego zwierciadlanego w kiepskich warunkach pogodowych przy dużym seeingu. Zgodzę się, że w takich warunkach pewnie na planetach zobaczymy trochę więcej małym APO ale przecież jaśli seeing jest duży to nie warto zawracać sobie głowy detalami planet bo i tak drobnych szczegółów się nie dopatrzymy. W takich warunkach trzeba się skoncentrować np na gromadach, mgławicach i innych takich. APO wymięknie w porównaniu z dużym lustrem. A jak się zdarzą świetne warunki do planet (mały seeing) to apo też wymięknie w porównaniu z dobrym dużym lustrem ze względu na rozdzielczość. Pozdrawiam.

Mercedesy to podobno też wysoka jakość a nie wszyscy nimi jeżdzą. Czy poza wewnętrzynym przekonaniem macie jakieś rzeczowe argumenty, które mogą mnie przekonać, że APO 110 mm będzie lepszy niż np Mak 150 mm Artura. Proszę o fotki Saturna z APO i porównajcie je z tymi Saturnami Waldka Mewlona 210 i Artura. Jeśli będą lepsze to mnie przekonacie.

W 25x70 kolimacja jest bardzo prosta. położenie metalowej obudowy każdego obiektywu reguluje się za pomocą 3-ch śrub kolimacyjnych. Kolimacja jest trywialna.

Z tym trapezikiem to oczywiście żartowałem.

Dla Domka: Tak ale może w dostępnym przedziale cenowym: APO 110 mm porównać do Newtona 110 mm. Rozdzielczość jest podobna w APO obraz będzie jaśniejszy bo straty światła pewnie poniżej 10% a w prostym Newtonie alumiowym to nawet 60%. No i pewnie minimalna różnica w kontracie ze względu na ekranowanie centralne. Jestem przekonany, że pod każdym wzgędem prosty Newton 150 ma większe możliwości obserwacyjne niż APO 110 mm. Jeśli się mylę to mnie wyprowadźcie z błędu i wyjaśnijcie dlaczego? Dla Oskara: Oczywiście, że obrazy w APO są super ale czy przypadkiem nie jest tak, że różnica o której piszę jest zauważalna jedynie dla koneserów optyki astronomicznej? A może chodzi tu o samozadowolenie z posiadania ideału, czyli o snobizm? Jeśli tak to rozumiem powody dla których kupowane są APO. Sam bym sobie kupił małe APO gdyby mnie było stać. Jednak do obserwacji dalej będę używał zwierciadlanych teleskopów o większej średnicy bo poprostu więcej przez nie zobaczę.

Poczytałem sobie trochę Waszych recenzji i w dużym skrócie wynika z nich co następuje: Jak achromat to narzekacie na aberrację chromatyczną więc tyko APO. Ale APO jest taki drogi, że lepiej kupić zwierciadlany bo za tą samą kasę zobaczymy dużo więcej. Ze zwierciadlanych chwalicie krótkie Newtony. Moim zdaniem krótki Newton na dobsonie jest dobry do popatrzenia a nie do obserwacji. Mam też pewne wątpliwości czy krótkie tanie Newtony ze zwierciadłamu f/4 czy f/6 mają zwierciadła paraboliczne wykonane z odpowiednią jakością np. lambda/10? Jeśli nie to będą dobre do DS a nie do planet. A teraz pytanie zasadnicze: Czy między refraktorem APO a zwierciadlanym katadioptrykiem o tej samej średnicy naprawdę jest duża różnica. Nawet jeśli w katadioptrykui straty światła wyniosą 60-70% i kontrast minimalnie spadnie to czy różnica będzie zauważalna? Pytam bo nigdy w APO nie patrzałem.

Mam kamerkę internetową ToUcam PCVC 740k. Podobno można ją przerobić na długie czasy ekspozycji. Jak?

Owszem, bardzo ładne. Skanujesz negatywy na profesjonalnych urządzeniach czy odbitki na byle czym. Z negatywów uzyskasz dużo więcej.

Kamień polski musiał być bo szyba poszła w drobny mak. Wycieraczki się nie przydały.

Granulacja widoczna przy 30x? Podobno bomble mają około 1" średnicy. Przy 30x nie powinny być widoczne. Jeszcze nigdy nie widziałem granulacji. Też niedawno kupiłem u Janusza folię i pewnie zrobię sobie filtr 200 mm. Czy rzeczywiście przy 30x granulacja jest widoczna?

To miałeś sporo szczęścia. Mi w drodze do Szwecji odpadł tłumik razem z kolektorem. W drodze powrotnej (jeszcze w Szwecji) padł akumulator i jakiś kamyk zbił przedną szybę.

Na promieniu kosmicznym słabo się znam ale po tej dyskusji wyrobię sobie jakiś pogląd. Mam kilka starch czarno-białych klisz nie naświetlonych. Czy warto je wywołać i poszukać promieni? Zastanawia mnie jeszcze jedno na prezentowanym zdjęciu promienia widzę dwie rysy czy to znaczy, że są to dwa promienie? Skoro pk rejestruje się bardzo rzadko to szanse zarejestrowania dwóch promieni na jednym zdjęciu są znikome. Aquariusa proszę o szersze wyjaśnienie o co mu chodzi.

To ciekawe. Jeszcze nie robiłem zdjęć nieba z zasłoniętym obiektywem. Jeśli jest jak mówicie to nie trzeba nawet aparatu do takich zdjęć. Klisza może leżeć w szufladzie. Czy na takiej kliszy np po roku pojawią się masowo promienie kosmiczne?

Otóż neutrina w przeciwieństwie do protonów bardzo słabo oddziałują z materią.

Hanysiak, uchyl rąbka tajemnicy i powiedz kto to na miniaturce jest?

Treść neutalana. Pozdrawiam Janusza.

Janusz znów pomyłka przy identycznej źrenicy wyjściowej tło nieba w dużym teleskopie jest takie samo jak w małym i to samo dotyczy jasności powierzchniowej obserwowanych obiektów rozciągłych. Wpływ mogą mieć jedynie ew. straty światła w układzie optycznym, które jak rozumiem pomijamy.

Janusz jednym słowem ten promień kosmiczny to po prostu wysokoenergetyczna cząsteczka. To co obcerwujemy to jak rozumiem ślad jej toru w górnych warstwach atmosfery w pasmie optycznym. Wszystko jedno czy to promieniowanie Czerenkowa czy też termiczne promieniowanie cząsteczek atmosfery. Z jednym się w twoim opisie nie zgadzam. Piszesz, że wysokoenrgetyczna cząsteczka uderza w matrycę i zostawia ślad. To jakaś pomyłka, bo nim taka cząsteczka dotrze do CCD musi odpić się od paru luster i przejść przez parę soczewek. To co rejestruje CCD to obraz tego co się dzieje wysoko w atmosferze. żadnych wysokoenergetycznych cząstek walących w CCD. Jeszcze nigdy nie udało mi się zagotować wody na herbatę przy pomocy rozpędzonego protonu (promienia kosmicznego). Pewnie dlatego, że mają one małe szanse na dotarcie do szklanki. Lepiej pójdę wstawię czajnik.

Ależ oczywiście, że dyfrakcję można korygować ale nie korektorami komy tylko przez zwiększenie średnicy obiektywu a także wybierając taki typ teleskopu aby nie posiadał centralego ekranowania i pająka. 20 cm refraktor APO daje znacznie lepsze obrazy dyfrakcyjne gwiazd niż 15 cm Cassegrain.