Newton GSO 150/750

[jolo]

Całkiem niedawno zakupiłem w TS teleskop GSO 150/750 zostając chyba jednym z pierwszych klientów Astromarketu Postanowiłem podzielić się pierwszymi wrażeniami z użytkowania tego instrumentu. Teleskop został dostarczony w solidnie zabezpieczonej przesyłce, a w skład zestawu wchodzi tuba, szukacz 6x30, obejmy oraz przedłużka 2” 35mm. Teleskop jest tak zaprojektowany, że bez żadnych przeróbek można nim uzyskać ostrość fotografując lustrzankami. Stąd też obecność przedłużki 35mm, bez której nie udałoby się złapać ostrości podczas obserwacji wizualnych.

 

 

Sama tuba jest zwinięta z blachy i sprawia całkiem solidne wrażenie. Waga OTA to niecałe 6kg. Teleskop wyposażono w dwucalowy wyciąg Crayforda – to znana i ceniona pozycja w ofercie GSO. TS na swojej stronie chwali się że wyciąg potrafi udźwignąć do 4kg, sam do niego wkładałem ok. 30cm konstrukcję składającą się z 2” barlowa, przedłużek i okularu i nie zaobserwowałem żadnych oznak niestabilności. Również ten sam barlow z przedłużką i Canonem 20D na końcu nie zrobił wrażenia na wyciągu.

 

 

Zwierciadło wtórne ma średnicę 50mm (krótszą) co ma zapewnić duże pole widzenia potrzebne przy astrofotografii. Zawieszone jest na solidnym czteroramiennym pająku. Zwierciadło wtórne było ustawione fabrycznie prawidłowo i nie wymagało kolimacji – ustawianie offsetu na razie sobie podarowałem.

 

 

Zwierciadło główne jest dość grubaśne – około 25mm, a na jego środku (miejmy nadzieję ) naklejono znacznik do kolimacji. Zwierciadło jest osadzone w celi, która jest chyba najsłabszym elementem całego instrumentu.

 

 

Cela to odlew z aluminium wyposażony w trzy śruby kolimujące, trzy mniejsze śruby kontrujące oraz wypustki podtrzymujące zwierciadło do których przykręcone są wykonane z twardej gumy łapki.

 

 

Niestety podczas pierwszych obserwacji okazało się, że zwierciadło jest zniekształcone – obraz dyfrakcyjny zamiast regularnych okręgów przypominał raczej kształtem kontynent afrykański. Po wyjęciu celi z tubusu okazało się, że zwierciadło główne było tak mocno wciśnięte w celę, że wyjmując go obawiałem się mocno że go uszkodzę. Po kilku ciężkich chwilach mocowania się ze zwierciadłem udało się go wyjąć z celi i na szczęście wystarczyło podpiłować wypustki w celi żeby po ponownym umieszczeniu lustra i zamocowaniu celi w tubusie wszystko wróciło do normy.

 

 

Cela jest bezpośrednio mocowana do tubusu śrubkami kolimującymi. Sprężynki dystansujące mają dość rachityczny wygląd, ale spełniają swoje zadanie. Teleskop utrzymał kolimację po dwóch dniach wożenia na tylnym siedzeniu po polnych drogach. Niestety dokręcanie śrub kontrujących również wpływa na kolimację o czym trzeba pamiętać i dokręcając je obserwować osiowość naszego instrumentu. Zwierciadło w celi spoczywa na trzech prostokątnych paskach korka. Cela ma w środku wycięty okrągły otwór zabezpieczony gęstą i sztywną tkaniną, który pewnie w jakimś stopniu wpływa na szybkość wychładzania się instrumentu i może ułatwić montaż wentylatora.

Szukacz 6x30 spełnia swoje zadanie, choć w bliżej nieokreślonej przyszłości wolałbym na jego miejscu widzieć jakiś instrument z nasadką kątową.

Obejmy są przyzwoite, posiadają na górze i dole gwintowane otwory. W komplecie nie było szyny dovetail ani śrub do mocowania obejm.

[jolo]

A teraz garść wrażeń z pierwszych obserwacji. Niestety na obecną chwilę mam bardzo ograniczony warsztat akcesoriów, na który składają się dwa plossle Vixena 25 i 10mm, barlow 2” 2x Soligora oraz garść przedłużek. Po podpiłowaniu łapek ściskających zbyt mocno główne zwierciadło uzyskany obraz dyfrakcyjny jest już całkiem przyzwoity:

 

 

Bulwa na godzinie 10 to przesuwające się warstwy powietrza, które jedna za drugą ładnie przemieszczały się akurat w tej części tubusu (pewnie górnej ). Na następnej fotce epsilon Lyr.

 

 

Seeing nie rozpieszczał przez te kilka obserwacyjnych wieczorów, ale Saturna nie mogłem sobie odpuścić, pomimo że wisi już obecnie ledwo nad horyzontem.

 

 

 

Trzy zdjęcia powyżej wykonano webcamem Philips ToUCam II z barlowem oraz przedłużkami dającymi wynikową światłosiłę f/10 – f/15, przy czym dwie pierwsze to pojedyncze klatki, a Saturn to stack wybranych 100 klatek z 300 zarejestrowanych.

 

Używając montażu EQ3-2 z napędem w jednej osi udało mi się również zrobić szybciutki test astrofoto DS. Przy takiej ogniskowej i bez guidingu max na co mogę liczyć to klatka 30 sekund przy ok. 40% odrzucie pojechanych klatek Dlatego kolejny krok to wymiana montażu na jakiś bardziej odpowiedni dla takiego instrumentu. Oczywiście zestaw pracował bez żadnego korektora komy.

 

M13, Canon 20D, 8x30 sekund, ISO800

 

M57, Canon 20D, 8x30 sekund ISO800

 

Na zdjęciu Pierścienia ostrość jest niestety lekko nie teges, ale to w końcu mini recenzja teleskopu, a nie astro galeria Przy 30 sekundowych klatkach udało się wyłapać gwiazdki do 16.5mag.

 

Na newtona przesiadłem się z achromatu 120/600 i jestem z tego zakupu bardzo zadowolony. Pozbyłem się kolorowych obwódek zyskując w zamian konieczność okresowej kolimacji i nieco więcej gimnastyki przy obserwacjach wizualnych, ale mając w najbliższej przyszłości w planach przerzucenie się w 99% na astrofoto taka zamiana była konieczna.

 

pogodnych nocy

Edytowane 1 Czerwca 2011 przez jolo