Nikon Monarch HG 10x42 vs Nikon Monarch 7 10x42

[jutomi]

NIKONY DWA A NAWET CZTERY

 

 

       Dzięki uprzejmości firmy Nikon CEE Oddział Polska miałem możliwość porównać dwie lornetki dachowe o popularnych, uniwersalnych parametrach: 10x42. Pierwsza lornetka klasy „średniej wyższej” to Nikon Monarch HG. Druga lornetka z bardzo popularnej,  średniej półki cenowej (~2000zł) to Nikon Monarch 7. Dodatkowo - jako miłośnik lornetek porro - niektóre ich parametry skonfrontowałem z moimi ulubionymi, klasycznymi Nikonami: E II 8x30 i 10x70IF HP WP. Myślę, że dla wielu czytelników będą stanowiły dobry punkt odniesienia przy porównaniu . Wyniki testu przedstawia poniższa tabela.

 

 

PARAMETR	NIKON HG 10x42	NIKON MONARCH 7 10x42	NIKON E II 8x30	NIKON 10x70 HP
Komplet fabryczny	Z lornetką otrzymujemy w komplecie: miękki materiałowy futerał bez żadnego dodatkowego usztywnienia; dobrze przylegający do okularów deszczochron; prawidłowo zabezpieczające obiektywy dekielki z opaskami na tubusy oraz bardzo wygodny, miękki i elastyczny pasek neoprenowy na szyję.	W komplecie z lornetką znajduje się: miękki materiałowy futerał bez żadnego dodatkowego usztywnienia; dobrze przylegający do okularów deszczochron; dekielki obiektywów zintegrowane z tubusami, trochę zbyt lekko zakleszczające się na ogumowaniu tubusów oraz pasek materiałowy na szyję.
Obiektywy	Posiadają powłoki o specyficzny, przyjemnym w odbiorze kolorze niebiesko-zielonym. Pod ostrym kątem kolory powłok wydają się być bezbarwne.	Kolor powłok jest fioletowo-niebiesko-zielony. Pod ostrym kątem kolor zanika.
Okulary	Kolor powłok fioletowo-niebiesko-zielony. Wygodne w kontakcie z oczodołami. Posiadają 4-stopniowy klick-stop oraz pomysłowo rozwiązaną korekcję dioptrażu z blokadą w prawym okularze.	Kolor powłok fioletowo-niebiesko-zielony. Obudowy okularów wygodne w trakcie obserwacji. Posiadają 4-stopniowy klick-stop oraz indywidualne ogniskowanie w prawym okularze
Pokrętło ostrości	Lekko karbowane; obraca się bardzo płynnie z idealnie dobranym oporem. Pełny zakres obrotu do około 600o.	Lekko karbowane; obraca się bardzo płynnie z minimalnie mniejszym oporem niż w HG. Pełny zakres obrotu do około 530o.
Wyjście statywowe	Jest, wygodne w użyciu.	Jest, wygodne w użyciu.
Obudowa	Wizualnie – piękny, proporcjonalny wygląd. Niestety ogumowanie obiektywów posiada płytką, „śliską” fakturę, która powoduje odczucie, że lornetka zaraz wyśliźnie się z ręki. Po dłuższym użytkowaniu ten dyskomfort na szczęście mija.	Wizualnie – przysadzista, grubo ogumowana, niezbyt urodziwa. W praktyce idealnie leży w ręce. Wyprofilowania pod kciuk i pozostałe palce oraz właściwości ogumowania tubusów sprawiają, że lornetka wydaje się przyspawana do ręki dając czystą przyjemność użytkowania w każdych warunkach.
Masa (z kompletem dekielków) - pomierzona	730 g – pomimo filigranowego wyglądu, Monarch HG jest porządnie zbudowany	695 g – jest minimalnie lżejsza od Monarcha HG, chociaż odczucie w trakcie użytkowania jest inne
Zakres regulacji rozstawu oczu – pomierzony	55-76 mm	57-74 mm
Średnica okularów – pomierzona	23 mm	23 mm
Wyniki testu latarkowego	39 mm – lornetka nie korzysta z całej powierzchni obiektywów. W zależności od ustawionej odległości oczu widać „miękką” diafragmę okularów lub „ostrą” diafragmę obiektywów (lub korektora krzywizny pola).	39,5 mm – lornetka nie korzysta z całej powierzchni obiektywów. W zależności od ustawionej odległości oczu widać „miękką” diafragmę okularów lub „ostrą” diafragmę obiektywów.
Ostrość minimalna – pomierzona	1,6 m	1,9 m
Głębia ostrości przy ustawieniu na ∞	60 m - ∞	50 m - ∞	60 m - ∞	40 m - ∞
Ostre pole widzenia w obserwacjach dziennych	90-95% - przy diafragmie lornetka traci ostrość powoli i łagodnie – można obserwować igły na sośnie do samej diafragmy	85-90% - przy diafragmie lornetka traci ostrość znacząco– igły na sośnie na ostatnich kilku procentach pola widzenia są rozmazane	70% - przy diafragmie lornetka traci ostrość znacząco, obraz jest mocno rozmazany	95-100% - przy diafragmie lornetka traci ostrość w minimalnym stopniu – wyraźnie widać oczy i dzioby wróbli i sikor
Ostre pole widzenia na gwiazdach	85-90%	80-85%	70%	90-95%
Wielkość pola widzenia pomierzona na gwiazdach	Odległość od ɛHer do πHer to 6,65o a odległość od ɛHer do δHer to 6,9o. W polu widzenia lornetki pierwsza para gwiazd mieści się z minimalnym zapasem a druga nie mieści się „na styk”. Pole widzenia lornetki wynosi więc 6,75o-6,8o i jest minimalnie mniejsze niż deklaruje producent.	W polu widzenia lornetki na styk mieści się para gwiazd ɛHer i πHer o seperacji 6,65o . Rzeczywiste pole widzenia jest w granicach błędów pomiarowych zgodne   z deklaracjami producenta.
Dystorsja	Przy obserwacji budynków pionowe krawędzie zaczynają się „krzywić” po przekroczeniu 95% promienia pola widzenia.	Przy obserwacji budynków pionowe krawędzie zaczynają się „krzywić” po przekroczeniu 60% promienia pola widzenia.
Aberracja chromatyczna	Na środku pola widzenia - praktycznie brak. Na brzegu pola widzenia – na poziomie pomiędzy minimalnym a małym.	Na środku pola widzenia – na poziomie minimalnym. Na brzegu pola widzenia – na poziomie średnim.	Na środku pola widzenia – na poziomie minimalnym. Na brzegu pola widzenia – na poziomie średnim.	Na środku pola widzenia - praktycznie brak. Na brzegu pola widzenia – na poziomie minimalnym.
Koma	Zaczyna się po przekroczeniu 90% pola widzenia i przy diafragmie jest mała.	Zaczyna się po przekroczeniu 80% pola widzenia i przy diafragmie jest znaczna.
Astygmatyzm	Na znikomym poziomie.	Na minimalnym poziomie.
Wierność oddania kolorów	Prawidłowa – kolory żywe; gwiazdy zgodne ze swoją barwą widmową.	Prawidłowa – gwiazdy zgodne ze swoją barwą widmową.
Ostrość w centrum pola widzenia w skali 1-6.	5,5	4,5	5,0	5,0
Odblaski od silnych źródeł światła poza kadrem	Występują ale są to słabe, nieuciążliwe refleksy.	Występują sporadycznie, w specyficznych warunkach, są mało uciążliwe.
Spadek kontrastu przy patrzeniu pod Słońce	Występuje, jest zauważalny ale mało uciążliwy.	Występuje na minimalnym poziomie	Występuje, jest zauważalny ale mało uciążliwy.	Występuje na minimalnym poziomie.

 

 

       Podsumowując, chciałbym napisać że obie testowane lornetki dachowe spodobały mi się, każda na swój sposób. Nikon Monarch HG to klasyczna elegancja. Większość wad optycznych koryguje bardzo dobrze, nie znalazłem żadnej znaczącej wady. Obraz w centrum jest bardzo ostry i kontrastowy. Mechanika na bardzo wysokim poziomie. Pozostaje mieć nadzieję, że tak pozostanie nawet po wieloletnim użytkowaniu w terenie. Z kolei Nikon Monarch 7 to „wół roboczy” w najlepszym tego słowa znaczeniu. Z wyglądu trochę przysadzista i nieurodziwa, w praktyce świetnie leży w ręku. Optycznie ustępuje dwukrotnie droższej kuzynce naprawdę niewiele. Mechanicznie jest również wykonana bardzo dobrze.

       Klasyczne Nikony porro idealnie wpasowały się do towarzystwa swoich dachowopryzmatycznych kuzynek. Ich konstrukcje i właściwości optyczne pomimo upływu lat wcale się nie zestarzały. Jedynie 51-stopniowe pole Nikona 10x70 okazało się klaustrofobiczne w konfrontacji z szerokim około 70-stopniowym polem pozostałych lornetek.

        Każda z testowanych lornetek powinna zadowolić nowego najemcę. O wyborze konkretnej będą zapewne decydowały gusta i zasobność portfela.