Barnard 252 - Dolphin dark nebula

[diver]

Na telescoplive znów uzbierał mi się comiesięczny kredyt. Tym razem sięgnąłem po dość spektakularną ciemną mgławicę.
W katalogu Lyndsa LDN1698 została sklasyfikowana pod względem nieprzezroczystości (opacity) jak 5 w skali 1-6. Jest to więc bardzo ciemna mgławica, co wskazuje na dużą intensywność nieświecącej materii. Mgławica znajduje się w konstelacji Skorpiona w jasnym pasie Drogi Mlecznej, z dala od aktywnych obszarów mgławicowych. W kadrze mamy więc jedynie mrowie gwiazd podszyte blaskiem pasa centralnego Drogi Mlecznej i niemal czarną dziurę.

 

Mgławica została oznaczona w trzech katalogach różnych astronomów (tylu się doszukałem). Chronologicznie wygląda to tak.
1. Edward Emerson Barnard opublikował w 1927 roku swój katalog, zawierający 369 ciemnych mgławic. Naszą przedmiotową mgławicę oznaczył numerem 252.
2. Beverly Turner Lynds to już lata 60 XX wieku. W pozyskanym przeze mnie katalogu Lyndsa z 1960 roku figurują 1802 obiekty. Nasza mgławica ma numer 1698.
3. Kazuhito Dobashi to przełom XX i XXI wieku. W jego katalogu figuruje duże kilka tysięcy ciemnych mgławic, a nasza została oznaczona numerem 7265.
Jak widać ciemne mgławice były i nadal są w kręgu zainteresowania wielu astronomów, a każdy z nich chce coś do tej ciemnej materii dorzucić.

 

Gwiazdy
W morzu gwiazd kadru można się doszukać różnych ciekawych obiektów gwiazdowych, które jednak siłą rzeczy giną w tłumie. Trzy najjaśniejsze gwiazdy kadru z katalogu Drapera (HD) to gorące niebiesko-białe gwiazdy typu widmowego B.

 

Ja widać na poniższej liście nie ma tutaj materiału luminancji. W pobranym z telescoplive jest, ale niestety przestrzelony o pół kadru. Taka niestety bywa jakość tego źródła danych. Materiał został więc poskładany z klatek RGB. Myślę, że i tego wystarczyło.

 

Setup: Planewave CDK24 60cm f/6,8; FLI ProLine PL9000 CCD
R: 22 x 600 s
G: 16 x 600 s
B: 16 x 600 s 
Skala 0,63"/px; FOV 32'x32'
Crop 3000x3000, resize 2000x2000