juram

Pojawiły się opinie, że jakoby kamery na lądowniku Chang`e-3 nie przetrwały niskich temperatur księżycowej nocy. Oficjalnego potwierdzenia brak, ale jak dotąd, nie opublikowano żadnych zdjęć z drugiego księżycowego dnia.

Jak dotąd, najlepszej jakości panorama miejsca lądowania Chang`e-3, uzyskana z kamery pokładowej lądownika. Widzimy typowy krajobraz lawowej równiny, podobny do tego, jaki widzieli astronauci wypraw Apollo 11 i 12 w 1969r.

Jest potwierdzenie faktu lądowania z orbity! Kamery NAC satelity LRO wykonały serię zdjęć (6 par) okolicy lądowania Chang`e-3. Dzis opublikowano te najlepsze. Z wysokości 150km rozdzielczość zdjęć nie rewelacyjna, bo jedynie 1,5m/piksel, lecz wystarczająca do zlokalizowania lądownika i Yutu, które jako obiekty punktowe rzucają cienie. Zdjęcie zostało wykonane 25 grudnia o 03:52:49 UT.

Chiński rover już jest na powierzchni Księżyca:

Jeszcze kolejny załącznik;

Dziś ma miejsce ważkie wydarzenie - chiński lądownik CHANG`E-3 dostarczył na powierzchnie MORZA DESZCZÓW (Mare Imbrium) niewielki pojazd kołowy, który przez co najmniej 3 księżycowe doby (miesiące) ma penetrować teren i wykonywac pomiary za pośrednictwem pokładowych instrumentów: PanCam, GRM, VIS/NIR i APXS. Instrumenty posłużą do obrazowania przebytej trasy, penetracji ciekawych znalezisk, obrazowania terenu w zakresie wizualnym i bliskiej podczerwieni oraz pomiarów natężenia promieniowania. Zainstalowane na lądowniku instrumenty (MastCam, LUT i EUV) posłużą do monitorowania jazdy łazika, oraz obrazowania Ziemi i wybranych obszarów nieba w pasmie ultrafioletu. Z opublikowanych danych i zdjęć wynika, że lander nie osiadł - jak wcześniej zapowiadano w "Zatoce Tęczy" - SINUS IRIDUM, lecz znacznie bardziej na wschód. Dokładna lokalizacja tego miejsca jest uwidoczniona w załącznikach.

Hermes1937, dziękuję za fragmenty archiwalnych nagrań z misji Apollo 11. Pozdrawiam.

Dziś wieczorem mija 44 lata od historycznego - pierwszego lądowania ludzi na Księzycu. Z tej okazji garść danych o miejscu lądowania LM "Eagle". Jak wiemy, astronauci Armstrong i Aldrin nie wylądowali w obrębie wyznaczonej elipsy w obszarze SITE II P-6, lecz 6,2km dalej na zachód od jej geometrycznego srodka oraz 2,5km poza jej obwodem. Te niedokładności w podejściu do celu wynikły z powodu anomali grawitacyjnych, spowodowanych obecnością w skorupie Księzyca koncentracji masy (tzw. "maskonów"]. Dopiero niedawno uzyskaliśmy szczegółowe dane o ich rozkładzie (GRAILL). Obszar lądowania misji Apollo 11 - SITE II P-6 został wybrany na podstawie analizy szczegółowych zdjęć, uzyskanych z kamer satelitów LUNAR ORBITER w latach 1966-67. Teren w tym miejscu nie wyróżnia się niczym szczególnym i jest typowy dla księzycowych równin lawowych, pofałdowanych i dośc równomiernie pokrytych zagłębieniami, utworzonymi przez liczne erupcje gazów podpowierzchniowych i uderzenia większych brył kosmicznych, meteorytów, itp. Lepszy wgląd w nierówność miejsca lądowania Apollo 11 daje obrazek stereo, którego autorem jest Patrick Vantuyne. Potrzebne są okularki. Patrz zalączniki.

Wśród prezentowanych tu zdjęć, nie ma amatorskich zdjęć zdjęcia Księżyca, choć na pierwszy rzut oka mogło by się tak wydawać. Wszystkie zdjęcia globu Księżyca powstały po skomplikowanej obróbce 10.000 obrazów kamery WAC satelity LRO, wykonanych przy jednolitym oświetleniu. W odróżnieniu od poprzednich globalnych mozajek, na których były widoczne charakterystyczne, południkowe "paski", tu mamy klarowny obraz, uzyskany dzięki zastosowaniu specjalnego algorytmu, niwelującego nierównomierność oswietlenia każdego obrazu (jaśniej w centrum, ciemniej na brzegach). Każdy pojedynczy piksel obrazu został skonwertowany do takiej postaci, jak gdyby Słońce oświetlało pokrywający nim obszar niemal w zenicie (-10 stopni). W efekcie, uzyskano jednolity obraz całego globu z uwydatnieniem właściwego i skontrastowanego odbicia światła w paśmie - 643nm. Dodatkowy efekt "ziemskiego ujęcia" uzyskano poprzez dodanie cieniowania detali. Więcej zdjęć pod linkiem: http://http://lunarnetworks.blogspot.com/2013/07/a-unique-view-of-moon.html#links

Bardzo długo nie pisałem w tym wątku, bo chyba już niczego nowego lub ciekawego nie zdołam Wam przedstawić. Zresztą, większosc z Was samodzielnie znajdzie interesujące szczegóły badań Księzyca, głównie te uzyskiwane z trwającej już niemal 4 lata misji LRO. Dziś, podczas przeglądania nowej edycji "Act-React Quick Map", przypadkowo natknąłem się na pewne artefakty związane z miejscem lądowania próbnika ŁUNA-13. Współrzędne dwóch obiektów zaznaczonych na zdjęciu są zgodne z historycznymi danymi z 1967r - 18.866N / 62.050W. Mniejszy obiekt może byc kapsułą z rozłozonymi wklęsłymi osłonami, większy to prawdopodobnie jednostka napędowa (TDU) z sekcją pomocniczą. Obydwa obiekty wyróżniają się na tle innych, skalnych artefaktów, których jest wiele w tej okolicy. Pozdrawiam wszystkich serdecznie. Juram Link do Quick Map: http://http://target.lroc.asu.edu/q3/

Odszedł Neil Armstrong. Odważny pilot, człowiek skromnego ducha. Dzięki jego osiągnięciom, Księżyc stał się nam bliski.

Dokładnie na przypadającą dziś 43 rocznicę lądowania na Księżycu LM "Eagle" wyprawy Apollo 11 została otwarta nowa stronka, poświęcona miejscom lądowania wszystkich sześciu wypraw Apollo. Zapewne będzie ona uzupełniana o nowe zdjęcia, napływające z satelity LRO. link: http://featured-sites.lroc.asu.edu/

Giordano Bruno - niezwykły krater na pograniczu dwóch półkul Księżyca. Ostatnio na jego temat udostępniono sporo nowego materiału zdjęciowego z LROC. Szczególne wrażenie wywarło na mnie najnowsze, perspektywiczne ujęcie tego krateru, ukazujące niezwykłe ślady procesów jego tworzenia. Z wyjątkowej perspektywy, widać stromiznę zbnoczy i osuwiska jego wnętrza oraz zalegające na zewnątrz moreny nasypowe z olbrzymimi skalnymi odłamkami. Więcej szczegółów w rozdzielczości - 4m/piksel można obejrzeć samemu pod linkiem: http://wms.lroc.asu.edu/lroc_browse/view/M119245930LR

Nowe spojrzenie na krater Copernicus! Gdy 30 maja tego roku LRO przelatywał nad równiną Sinus Aestuum, jego parzyste kamery NAC zostały odchylone o 67 stopni na zachód, celem zobrazowania panoramy tego szczególnego i wielokrotnie opisywanego w tym temacie krateru. Najnowsze panoramiczne ujęcie ukazuje nam widok, jaki zapewne by się ukazał astronautom wyprawy Apollo 18, gdyby w latach 70-tych doszła ona do skutku. Niestety, jak wiadomo, ten jak i kilka innych celów badawczych nie zostało zrealizowanych z wielką szkodą dla badań Ksiezyca. Zwracam uwagę na kilka miejsc na obszarze centralnych wzgórz, gdzie widać nagromadzenie wielkich odłamków skalnych. Bloki skalne znajdują się zarówno na szczytach i zboczach wzgórz jak i u ich podnóża. Ich zaleganie świadczy o tym, że wznoszące się na 1km ponad dno krateru wzniesienia, powstały skutkiem wypiętrzenia materiału skalnego z głębszych wartsw. Ostatnie rezultaty badań świadczą, że materiał z którego są zbudowane te wzniesienia jest bogaty w oliwin. Cała panorama w rozdzielczości - 3.9m/piksel jest dostępna pod linkiem: http://wms.lroc.asu.edu/lroc_browse/view/M193025138LR

Dzis mija 3 lata od rozpoczęcia pracy na orbicie księzycowej satelity LRO! Przez ten czas okrążył on Księzyc 13.670 razy i przesłał 740 643 obrazy jego powierzchni! Więcej detali w komunikacie pod linkiem: http://lunarnetworks.blogspot.com/2012/06/lroc-10th-release-to-planetary-data.html#links Na mapie Księzyca pojawily się nowe nazwy! Chodzi o mapę wysokościową miejsca lądowania stacji Łuna-17, która 42 lata temu dostarczyła na Księzyc pojazd ŁUNOCHOD-1. Chodzi o nazwy kilku niewielkich kraterów o średnicy kilkuset metrów, które zostaly uzgodnione z Międzynarodową Unią Astronomiczną - IAU. Mapę opracowano w moskiewskim Państwowym Instytucie Geodezjii i Kartografii (MIIGAiK) w oparciu o zdjęcia z LROC i z pomocą Niemieckiego Centrum Kosmicznego (DLR). Link do strony z mapą: http://lpod.wikispaces.com/June+16%2C+2012 Lunokhod-1_traverse_map_Luna_17.pdf

Brałem pod uwagę ustawienia mojego monitora i ... teraz się zgodzę. Ponadto, w porównaniu do wielu amatorskich zdjęć, Twoja M101 na peryferiach ma znacznie więcej subtelnego detalu. To rzeczywiście trudny obiekt.

Swietne zdjęcie, lecz tło nigdy nie bywa aż tak soczyście czarne, więc bym je nieco rozjaśnił. To kwestia indywidualnego odczucia obserwatora, z najniższego poziomu atmosfery. Ciekawe, jakie odczucia wzrokowe mają astronauci, którzy podczas nocnych przelotów ISS wytężają wzrok przez okna modułu CUPPOLA?

Wróćmy do oficjalnego dokumentu pt: "NASA Recommendations for Space Faring Entities": czyli - Jak ochronić i zachować historyczną i naukową wartosć księżycowych pozostałości rządu Stanów Zjednoczonych"? Ten dokument nia ma mocy prawnej, zabraniającej innym lądować i przelatywać nad miejscami, gdzie znajdują się fizyczne pozostalości i ślady amerykańskiej działalności w ramach programów Apollo, Surveyor, Ranger i LCROSS. Jest to swego rodzaju memorandum, w którym NASA próbuje wpłynąć na przyszłych uzytkowników przestrzeni wokół Księzyca, by starali się zachować w stanie nienaruszonym miejsca w których znajdują się załogowe i bezzałogowe lądowniki, pozostawiony sprzęt badawczy oraz inne ślady. Rekomendacje NASA określają granice obszarów, które pozwolą uchronić znajdujące się tam przedmioty przed destrukcyjnym działaniem napędu rakietowego na grunt. Pod wpływem strumienia gazów wylotowych, drobny pył oraz małe kamienie zostają odrzicone pod małym kątem (1-3 stopnie) na boki z prędkością 0.3-2.3km/sek i przemieszczają się na wielkie odleglosci. Grono specjalistów określiło strefy bezpieczeństwa wokół miejsc lądowania misji Apollo i Surveyor w promieniu 2 km od punktu ich lądowania. Zatem, przyszły rekonensans tych miejsc powinien uwzględnić to zalecenie. Równie ważna jest dopuszczalna wysokosć przelotu nad tymi miejscami z włączonym napędem. Minimalny pułap to 40 metrów nad gruntem, lecz zaleca się kilkakrotnie wyższy. Jak wiadomo, załogi misji Apollo meldowały w końcowych fazach lądowania o wzbijaniu sie pyłu i w zależności od miejsca, działo się to na różnych wysokościach. Przykładowo, Apollo 11 - 40m, Apollo 12 - 130m. Lądowanie w poblizu impaktów (miejsc w których spadły sondy Ranger, czlony S-IVB i moduły powrotne LM) ograniczaja strefy w promieniu 0.5km od centrum. Osobną sprawą są strefy, do których mogą dojechać pojazdy kołowe. W przypadku lądowisk Apollo 11 i 17 NASA określiła tzw. Artifact Boundary - A/B. Dla pierwszego lądowiska ta nieprzekraczalna kolista strefa ma promień 75m licząc od podstawy modułu LM. Dla ostatniego lądowiska promień strefy ma 225m. Dla pozostałych lądowisk Apollo (12, 14-16) wyznaczono koliste strefy ochronne o promieniu 200m, które będą mogły wizytować zdalne kierowane pojazdy. Zastrzega się, by pojazdy te zachowały minimalną odległośc od znajdujących się w tych strefach przedmiotów. Do podstawy lądownika LM będzie można sie zblizyć na odległość 3 metrów, do pojazdu LRV na 1 metr, do flagi na 1 metr, podobnie do poszczególnych instrumentów ALSEP. Nie ma zastrzeżeń, jeśli chodzi o naruszanie śladów odcisniętych w gruncie przez astronautów i pojazdy LRV. Tak w duzym skrócie wyglądają główne załozenia przytoczonego dokumentu NASA, który można pobrać z sieci.

Na bliźniaczym wątku astronautycznym Bliskiego Księzyca padło pytanie o mozliwość dosdtrzeżenia przez HST lądowników Apollo- LM na Księżycu. By nie robić zamieszania, skierowuję zainteresowanych pod właściwy adres. Chętnych do wykonywania matematycznych wyliczanek, powinien zainteresować przystępny artykuł po angielsku na temat teoretycznych możliwosci dostrzeżenia amerykańskiej flagi na Księżycu. link: http://www.rocketroberts.com/astro/flag_on_moon.htm

Alice, powiedz tym natrętom, że HST nie jest w stanie teoretycznie ani praktycznie dostrzec LM-ów na Księżycu. Optyka HST ma rozdzielczosć ok. 100m/piksel i ledwo pozwala dostrzec obiekty nieco większe od stadionu piłkarskiego. Podstawa modułu bez podpór LM ma tylko ok. 5m średnicy. Jaki sesns ma oglądanie Ksieżyca z orbity wokółziemskiej, skoro nieporównywanie efektywniej można go obserwować z bliskiej orbity wokółksiężycowej?

Cuiekawostka na tematy historycznych zaszłosci. NASA CHRONI ŚLADY AMERYKAŃSKICH LECZ NIE RADZIECKICH PROGRAMÓW BADAWCZYCH KSIĘŻYCA. Władze USA zatroszczyły się o zabezpieczenie śladów pobytu człowieka na Księżycu. NASA oznajmiła o osiągnięciu porozumienia z prywatnymi amerykańskimi organizacjami, próbującymi organizować ekspedycje na Księżyc, o zachowaniu przez nich wcześniej wypracowanych rekomendacji NASA o ochronie "historycznych miejsc", a także śladów "obecnej i przyszłej działalności naukowej na powierzchni Księżyca". Rekomendacje, o których mowa, zostały rozszerzone przez NASA w lipcu zeszłego roku. Mowa w nich o „ochronie księżycowych artefaktów rządu USA”. Do tekstu został włączony fragment - "dla pełni obrazu" - i krótki wykaz radzieckich ekspedycji na Księżyc. W nim utrzymuje się, że jeden z radzieckich "Łunochodów" "należy do Rosji", a drugi "został sprzedany osobie prywatnej". W związku z tym, NASA nie jest upoważniona do stawianie warunków odnośnie miejsc ich pobytu i w takim przypadku rekomendacje rządu USA nie posiadają mocy", pisze w dokumencie. Zgodnie z nowym komunikatem prasowym - "obecnie NASA uświadamia sobie, że wiele krajów i firm komercyjnych znalazło się u progu możliwości wysyłania aparatów kosmicznych na Księżyc". "NASA oraz nowe pokolenie badaczy Księżyca łączy wspólna idea zachowania historycznych śladów pierwszych ludzi na powierzchni innego ciała niebieskiego i ochrona prowadzonej tam działalności naukowej od potencjalnie szkodliwych następstw bliskich lądowań", - wskazuje się w dokumencie. Przestrzegać zasad NASA zobowiązał się kalifornijski X Prize Foundation i jego sekcja - Google Lunar X Prize ". Ta ostatnia wyodrębniła 30 mln dolarów na nagrody za badanie Księżyca przez prywatne organizacje. Pierwsza nagroda jest obiecana drużynie, która potrafi wysłać na Księżyc aparat, który pokona po powierzchni co najmniej 1/3 mili (537 metrów) i przekaże na Ziemię wysokiej klasy obrazy foto i video. Specjalne bonusy wyznaczono za zdjęcia z miejsc "księżycowego dziedzictwa", w tej liczbie związanych z amerykańskimi programami Apollo i Surveyor. Tekst komunikatu rosyjskiej agencji ITAR-TASS Zamiast narzekać, Rosjanie powinni sami zatroszczyć się prawnie o własne, historyczne artefakty minionej działalności w eksploracji Księżyca.

Czy ktoś z Was - zwracam się do starszych wiekiem - pamięta słynne "zdjęcie wieku" z 1966r? Mam na myśli panoramiczne zdjęcie wnętrza krateru Kopernik - (COPERNICUS), uzyskane kamerami Lunar Orbiter-2? Nowe i odszumione odczyty archiwalnych zapisów z LO-2 pozwalają na nowo podziwiać te pionierskie zdjęcie. http://www.moonviews.com/archives/2012/05/test.html

Warta szczegółowego obejrzenia panorama wnętrza krateru TYCHO. link: http://wms.lroc.asu.edu/lroc_browse/view/M181286769

Ciekawostka - sześć (widać cienie pięciu) flag na Księżycu. Interesujący opis. Link do strony: http://www.hq.nasa.gov/alsj/ApolloFlags-Condition.html

Można przyjąć tę wartość (2,4km/s), natomiast czy silnik pracował na pełnym, czy dławionym ciagu, prędkość wylotowa gazów była stała, zmieniała się tylko ich gęstość na jednostkę czasu. Do komory podawano mniej komponentów, więc malało ciśnienie w komorze spalania zatem i siła ciągu.Jak wiadomo, ciąg maksymalny był generowany w początkowej fazie schodzenia a w miarę zniżania trajektorii był stopniowo redukowany do wielkości, równoważnej wadze lądownika w warunkach sześciokrotnie mniejszej grawitacji. Tuż przed dotknięcie powierzchni siła ciągu silnika LM wynosiła 1200-1250kg. W związku z tym warto wiedzieć, że najdrobniejsze frakcje pyłu były zdmuchiwane we wszystkie strony pod niewielkim kątem (~3 stopnie) przez gazy wylotowe i uzyskiwały pędkośc od 0,5-2,4km/s. Spora ich część powinna nawet uzyskać prędkość orbitaną a reszta została odrzucona od lądownika na ogromne odległości. Było to możliwe w warunkach próżni, jaka panuje na Księżycu.