juram

Trochę odczekałem z przypomnieniem czterdziestej rocznicy wyprawy Apollo 16, z nadzieją na ciekawe materiały i ... było warto! Najdokładniejsze do tej pory zdjęcie miejsca lądowania LM "Orion" właśnie się dziś pokazały, jak zwykle na niezawodnej stronie " Lunar Networks". Znajdziecie tam inne, równie fascynujące materiały. Dodam ,że spośród wszystkich sześciu miejsc lądowania wypraw Apollo, to jest szczególnie trudne do znalezienia na standardowym pasku z NAC. Ps. Proszę nie brać na poważnie edytowanego zdjęcia na końcu podlinkowanego artykułu (17435). Link: http://lunarnetworks.blogspot.com/

To nie Kopernik. Na pierwszym zdjęciu jest krater Aristillus.

Na zdjęciach LROC obejmujących centralny obszar MARE CRISIUM natknąłem się na dwa dziwne obiekty - zapadliska otoczone czymś, co kiedyś mogło mieć płynną konsystencję. Być może, są to zastygłe kominy, przez które kiedyś wydobywały się na powierzchnię gazy? Współrzędne położenia obiektów są widoczne na dole zdjęć.

Zapadlisko znajduje się blisko równika, więc wystarczy powtórzyć zdjęcie w momencie, gdy Słońce będzie górować nad tą okolicą i oświetli jego wnętrze. Podobnie fotografowano inne tego typu obiekty.

Kolejny obiekt zapadliskowy o średnicy ponad - 200m znaleziony na MARE FECUNDITATIS nieopodal kraterów MESSIER. Ma on typowe dla tego typu tworów cechy - brak wału, chropowate krawędzie i strome zbocza. Tuż obok widać mniejsze zagłębienie o stożkowej formie, prawdopodobnie w jakiś sposób powiązane z większym zapadliskiem. Obiekty leżą na linii, łączącej się ze znacznie większą doliną zapadliskową, biegnącą w kierunku północno-zachodnim.

Niedawno pojawiło się interesujące, nowe opracowanie katalogu zdjęć z pierwszego księżycowego spaceru N. Armstronga i E. Aldrina. Zdjęcia zestawiono zgodnie z kolejnością ich wykonania z podziałem na autorów. Obaj astronauci podczas pobytu poza lądownikiem (EVA) wykonali łącznie 122 zdjęcia (N. Armstrong - 77, E. Aldrin - 45). Wszystkie zdjęcia są dostępne w małej i dużej rozdzielczości. Przyznaję, że po obejrzeniu katalogu lepiej rozumiem podejście autorów zdjęć do fotografowanych tematów. E. Aldrin wykonał znacznie więcej zdjęć, niż dotąd przypuszczałem. Dla ułatwienia, zestawiłem miniatury wszystkich 122 zdjęć w jedną całość. Wykorzystałem w tym celu materiały ze znanego katalogu Lunar and Planetary Institute. link do nowego katalogu zdjęć: http://www.hq.nasa.gov/alsj/a11/a11_eva_thumbs.html#Pan1 link do katalogu LPI: http://www.lpi.usra.edu/resources/apollo/catalog/70mm/mission/?11

Na kanale Discovery Science są emitowane powtórki słynnej serii dokumentalnej pt. "Moon Machines". Dziś o 22:30 można obejrzeć czwarty odcinek pt. "Lunar Module". Serdecznie polecam go wszystkim, szczególnie tym, którzy dotąd nie mieli okazji go obejrzeć.

Minął właśnie 1000 dzień od rozpoczęcia fotografowania powierzchni Księżyca przez LROC. Od 30 czerwca 2009 z pokładu satelity odebrano w sumie 750 tysięcy zdjęć. Zdjęć powierzchni z kamery WAC - 140.000, zaś z kamery NAC - 440.000. Zdjęcia z tej drugiej kamery o najwyższej rozdzielczości pokrywają już 40% powierzchni Księżyca! Satelita LRO pracuje perfekcyjnie non-stop już trzeci rok! W załącznikach widać fragment pierwszego zdjęcia, obejmującego obrzeże krateru Shackleton o rozdzielczości 0.99m/piksel, które wykonano z wysokości ~42km.Drugi obrazek przedstawia centralny fragment fotomapy Księżyca, na której czerwonym kolorem zaznaczono obszary pokryte zdjęciami kamery wysokiej rozdzielczości - NAC. Go, LRO!.

Ina - obiekt, który co jakiś czas powraca w naszym temacie. Tym razem kilka obrazków z trójwymiarowej animacji, ukazującej pagórkowatą topografię tej depresji.

Na zakończenie wątku o Von Braunie wklejam dwa ciekawe zdjęcia; Pierwsze jest żartobliwym podsumowaniem wkładu W. von Brauna w realizacji programu Apollo, drugie pokazuje osobiste dedykacje na stronie tytułowej książki "FIRST ON THE MOON" od Armstronga, Aldrina i Collinsa - członków załogi Apollo 11.

Pojawiło się sporo zdjęć Księżyca z mini kamer sond GRAILL. W linku zestaw zdjęć wykonanych na zlecenie uczniów z EMILY DICKINSON ELEMENTARY SCHOOL". http://images.moonkam.ucsd.edu/main.php?g2_itemId=608

W kontekście historycznym (niemiecka okupacja) dla Polski i Polaków żadna postać tej nacji - niezależnie od okoliczności - nie będzie świetlana. Nawet fakt, że - jak sam powiedział - "jego babka była Polką (Eleonora von Gostkowski), nie zmieni nastawienia jakiejś części uczestników tej dyskusji. Jednak pozwalam sobie pozostać przy swoim zdaniu i wolę oceniać W. von Brauna jako inżyniera i konstruktora, któremu przyszło żyć w takim a nie innym czasie.

Wypada pamiętać, że w trakcie licznych kopiowań diapozytywów z programu Apollo, różne drobiazgi dostawały się do skanera. Nie pierwszy to przypadek i zapewne nie ostatni, że wspomnę choćby o słynnym kłaku, który niektórzy wzięli serio za literę "C".

drevi, pozwalam sobie przypomnieć, że dyskutujemy o ludziach i przedsięwzięciach związanych z eksploracją Księżyca, zatem polityczno-ideologiczne zaszłości tyczące konkretnych osób,i nie wchodzą w grę. Z podobnie wątpliwym skutkiem można wnosić zarzuty o stalinowskich ciągotach S. Korolewa czy W. Głuszki, którzy lekcje technologii rakietowych pobierali od niemieckich inżynierów. Proszę o merytoryczne wypowiedzi w temacie.

23 marca 2012 przypada setna rocznica urodzin Wernhera von Braun, którego prace pozwoliły dokonać technicznego przełomu w dziedzinie techniki rakietowej i umożliwiły człowiekowi dotarcie do progu przestrzeni kosmicznej. Wernher von Braun w zasadniczy sposób przyczynił się do rozwoju techniki rakietowej i osiągnięcia najważniejszego celu światowej Astronautyki XXw, jakim było lądowanie człowieka na Księżycu. Krótki życiorys w linku: http://pl.wikipedia.org/wiki/Wernher_von_Braun

Pominięte zdjęcie ŁUNY-23.

Ostatnia radziecka sonda bezzałogowa ŁUNA-24 wylądowała na Księżycu 18 sierpnia 1976r z zadaniem dokonania odwiertu do głębokości ok. 2 m, pobrania próbek regolitu i dostarczenia ich na Ziemię. Misja się powiodła, natomiast w miejscu o współrzędnych - 12.717N/62.222E spoczywa platforma lądująca, którą widać na zdjęciu LROC. Rozdzielczość sięga 0.5m/piksel. Na najnowszych zdjęciach odkryto prawdopodobny wrak stacji ŁUNAS-23. W odległości 2360m na południowy zachód od lądownika ŁUNA-24 znajduje się obiekt, który wygląda, jak by leżał na boku. Analitycy spekulują, że powodem awarii lądownika mogła być zbyt duża prędkość przy lądowaniu. Tuż obok leżącego obiektu widać jasną plamę, która może być wystającym głazem, na który pechowo trafił lądownik a to spowodowało jego wywrotkę? Inna hipoteza zakłada, że sonda dokonała odwiertu, lecz katastrofa nastąpiła w chwili startu powrotnego gdy zawiódł system napędu? Są to jedynie przypuszczenia, które - mam nadzieję, zostaną wyjaśnione. http://Link źródłowy: http://lunarnetworks.blogspot.com/2012/03/last-sampler-failure-then-success.html#links

Kolejne zdjęcie pierwszego radzieckiego pojazdu samobieżnego ŁUNOCHOD-1, który wylądował na MARE IMBRIUM. W tym przypadku znacznie lepiej uwidoczniły się zawiłe ślady jazdy, odciśnięte w regolicie. Więcej w linku: http://lunarnetworks.blogspot.com/2012/03/lunokhod-1-revisited.html#links

Pisząc rano w pośpiechu poprzedni post, nie zauważyłem istotnego błędu na fotomapie krateru Le Monnier, ściągniętej z podlinkowanej strony. Miejsce w którym osiadła platforma ŁUNA-21 powinna mieć oznaczenie L-21 a nie L-17. To zwykłe przeoczenie autora grafiki, bo przecież wiadomo, że ŁUNA-17 (L17) wylądowała na zachodnim skraju MARE IMBRIUM.

Świeże spojrzenie kamer LROC na radziecki pojazd samobieżny - ŁUNOCHOD-2, który w 1972 dotarł na równinną powierzchnię krateru LeMonier na pokładzie platformy lądującej ŁUNA-21. Zarys pojazdu i jego cień wskazują, że zastygł on w normalnej pozycji, co by oznaczało, że powodem nagłego przerwania jego misji mogła być przyczyna techniczna. Więcej w linku: http://lunarnetworks.blogspot.com/2012/03/lroc-lunokhod-2-revisited.html#links Dla chętnych link do zdjęcia, na którym można spróbować odszukać platformę lądującą LUNA-21. http://wms.lroc.asu.edu/lroc_browse/view/M122007650LE

Apollo 11 landing site the best! - najbardziej szczegółowe zdjęcie miejsca lądowania LM "EAGLE" wyprawy Apollo-11. Link do pełnego zdjęcia: http://wms.lroc.asu.edu/lroc_browse/view/M175124932LR Link do strony LROC: http://lroc.sese.asu.edu/news/?archives/531-A-Stark-Beauty-All-Its-Own.html

Najnowszy obraz lądowiska wyprawy Apollo 12 na Oceanie Burz! Rozdzielczość zdjęcia - 0.24m/piksel! Więcej w linku: http://lroc.sese.asu.edu/news/index.php?/archives/534-Pinpoint_Landing_on_the_Ocean_of_Storms.html Link do zdjęcia: http://wms.lroc.asu.edu/lroc_browse/view/M175428601R

Nowe spojrzenie na ślady jazdy LRV w miejscu lądowania wyprawy Apollo 15. Więcej w linku: http://lunarnetworks.blogspot.com/ Widzialność tych śladów z orbity zależy głównie od oświetlenia terenu - czyli kąta padania promieni słonecznych, jak również od albedo lokalnej powierzchni. Ciekawe, do jakiego stopnia te ślady się zerodowały po niemal 40 latach? By to stwierdzić, trzeba by było je sprawdzić na miejscu lub sfotografować z rozdzielczością kilku cm/piksel.

Lampka Jakiś czas temu niezwykle efektowne prace zaprezentował Bernhard Braun, który bazował na zdjęciach LROC w rozdzielczości 0.5m/piksel. Pytano go o możliwość podobnego opracowania lądowisk Apollo, lecz wtedy chyba brakowało potrzebnej ilości danych o elewacji terenu z tych obszarów. Ja w tym temacie jestem laikiem. Link: http://www.unmannedspaceflight.com/index.php?showtopic=6520&st=0

Rozdzielczość szczegółów na udostępnionej w sieci chińskiej mapie Księżyca, jest lepsza niż na mapie z kamery LRO-WAC. Potwierdzają to poniższe przykłady, na których zestawiłem trzy charakterystyczne kratery - Hesiodus A, Plato i Tycho. Jednak, odmienne oświetlenie terenu (fotografowano przy Słońcu niemal w zenicie), czyni chińska mapę mniej czytelną w obszarach równikowych do 15-20 stopnia szerokości. Rzeźba terenu w tych obszarach jest słabo wyrażona z braku cieni, natomiast maksymalnie uwidoczniono zróżnicowanie albedo. Taki sam efekt obserwujemy na zdjęciach z misji CLEMENTINE, gdzie plastyka krajobrazu uwidacznia się na obszarach oddalonych od równika. Na przykładzie zdjęcia krateru Tycho widać duży kontrast między światłem i półtonami.