OBERON RD

Ja też siedziałem wczoraj, ale przed kamerą. Babbage zdecydowanie przykuwał uwagę, fajne cienie, urzeźbienie ścian krateru. Ale pogoda nie dopisała, powietrze solidnie falowało degradując obraz. Mam nadzieję, że masz kątówkę i nie wyginasz się za mocno. Bo ja po filmowaniu próbowałem przez okular patrzeć na "wysokie" obiekty, blisko zenitu, a nie chciało mi się iść do domu po kątówkę. No i klęczałem przed panią Astronomią zadzierając głowę

Tak na szybko wyżej wymieniony Babbage, ale zdjęcie nie powala szczegółami. Zdecydowanie 14 i 15 kwietnia była lepsza pogoda.

Scheiner jest dużo łatwiejszy do rysowania od leżącego obok Claviusa, nie chciało się popracować bardziej ?! Miałem problem, co Ty tam namalowałeś. A potem olśnienie, bo ja w kamerze widzę obraz prosty, z reguły zorientowany według współrzędnych, a Ty z okularu widzisz obrócony. Podziwiam, a jeszcze numer 377 sugeruje, że karteczek było więcej.

Uff, Lemarc, dzięki. Nie muszę swoich obrabiać Wczoraj też filmowałem, ale dziś stackowałem jeszcze przedwczorajsze. Ale wiecie - przezorny zawsze ubezpieczony - w maju chmury, latem będzie zły seeing, trzeba nakręcić na zapas. U mnie też trochę wiało i falowało, ale chyba Ty robiłeś po fotki po 21.00, bo Gassendi ma więcej światła niż ten z mojego filmu.

Ładnie wyszły fale na Mare Humoru. Widać, że to ciemne na Księżycu to Morze, a to ze zdjęć to w dodatku Morze Wilgoci!

Dziękuję, poczułem się od razu lepiej

Ale jak to przy astrofotografii - wszystko zasługą pogody (a była mglista, plus 4^oC) i wysokości nad horyzontem. Na szczęście miałem suszarkę do włosów i co 5 filmików suszyłem przednią szybę

Z tej samej sesji zdjęciowej z 23 marca Petavius, tym razem składany w AutoStakkert!2. Petavius ma średnicę 177 km, jest większy od krateru Cleomedes. Ale i więcej się w nim dzieje. Górki, kraterki, spękania ze szczelinami, do tego ciemniejsze i jaśniejsze miejsca. Jest co oglądać. 

W atlasie Rukla na 59 stronie: Petavius, wł. Denis Petau, 1583 - 1652, francuski teolog i historyk. Studiował chronologię.

No właśnie, więcej szczegółów i pomiarów np. po wczytaniu mapy z LRO

http://wms.lroc.asu.edu/lroc

Wywołany do tablicy odpowiem mocno ogólnie, bo w domu będę dopiero w czwartek wieczór. Nie mam atlasu w laptopie, może ktoś z kolegów podeśle link do pomiarów gdzieś z netu, były przecież przekroje, to i średnice by zmierzył?

Platon ma średnicę 104 km, Szczelina w Alpejskiej Dolinie ma szerokość 500 - 900 m i na zdjęciu widać ją częściowo. Małe kraterki na południowych zboczach Plato 5 km te większe, maluśkie ok 2 km. Problemem tej fotki jest nierówna ostrość, patrz np. rozmycie lewej części brzegu Platona. Dodatkowo kąt oświetlenia nie był tu najlepszy do wydobycia szczegółów - a sporo w fotografii Księżyca zależy od światła. Poniżej dużo mniejsza fotka z kwietnia 2009 roku z DMK-31 i barlowa 2x. Skośne światło dało 2 km kraterki wewnątrz Platona i 1 km na zboczach.

Jeszcze okolice południowego bieguna Księżyca z sobotniego ranka. Były co prawda omawiane w innym wątku Loxleya o górach Leibnitza. Ale skoro wyszła mi mozaika z trzech mniejszych zdjęć ?  . Zdjęcie "do góry nogami", ale jakoś tak mi się lepiej ogląda. Kto chce to obróci południem w dół. Na "szczycie" fotografii jednak nie biegun, ten leży po lewej stronie zdjęcia, około 20% od lewej krawędzi. Środek zdjęcia, niejako usytuowany na szczycie, zajmuje krater Drygalski. Erich von Drygalski był polarnikiem, logiczne, że upamiętniono go koło bieguna, prawda? Drygalski mimo polsko brzmiącego nazwiska miał przed nim szlacheckie von, pochodził z okolic Elbląga (?), zmarł w 1949 w Monachium. Krater ma 149 km średnicy, przy setupie złożonym z kamerki ASI 178MM i teleskopu o ogniskowej 3500 mm na zdjęciu Księżyca wypada około 5 pikseli na km. Większe zdjęcie ma 3500 na 1056 pikseli. Dla szukających von Drygalskiego w natłoku szarych plam dodaję ściągę.

Morze Żyzności czyli Mare Fecunditatis to duży obiekt na powierzchni Księżyca (średnica 900 km). To na nim są kraterki Messier. Na północy Morza Żyzności znajduje się, a jakże: Sinus Successus czyli Zatoka Sukcesu. To ta dolna, gładsza część mojego zdjęcia. Nierówny teren powyżej, z niezbyt dużymi kraterami Ameghino (9 km) i powyżej Bombelli (10 km) jest ciekawy historycznie jak chodzi o podbój kosmosu przez ZSRR. Pomiędzy tymi kraterami rozbiła się sonda Łuna 18 (1971 rok), ale już Łuna 20 ( w roku 1972) wylądowała poprawnie i jej tzw. „powrotnik” dostarczył na Ziemię 30 g księżycowego gruntu. Myślę, że chcieli wylądować z Zatoce Sukcesu, ale parę kilometrów na północ nie było już tak łatwo. Powyżej tych gór leży Morze Przesileń (łac. Mare Crisium). Tam z kolei „lądowały” Łuna 15 i Łuna 24. Jeszcze ciekawostka – Łuna 15 rozbiła się w czasie, kiedy na Księżycu byli astronauci z Apollo 11. W sumie tylko, a może aż, trzy Łuny przesłały ładunki powrotne: 16, 20 i 24. Dobrze, że nie wysyłali na Księżyc ludzi.
Zdjęcie można porównać ze stroną 38 atlasu Rukla’a. Tam zaznaczone są miejsca lądowań Łun. Ciekawe, czy platformy powrotników widać na zdjęciach z orbity Księżyca, tak jak ślady Łunochodów?
Lokalizację zdjęcia i miejsc lądowań próbników na mapie naszego satelity może Wam ułatwić krater na środku dolnej krawędzi zdjęcia – Webb. Jego średnica to 22 km.
 

Jeszcze jedno zdjęcie, podobne do poprzedniego ale z mniejszej klatki.

I tu wniosek jakim chciałbym się podzielić. ASI 178 fajnie łapie szczegóły, ale przy rejestracji mniejszych klatek. Rozdzielczość 3000 x 2000 - lepiej zapomnieć, 1400 x 1800 wyczerpuje RAM po 400 - 600 klatkach. Tradycyjne 1024 x 700 itp. - kręci się 30 - 60 kl/sek. a nie 10 - 15 na sek. Chyba że w przyszłości użyję dysk SSD i wtedy spróbuję czy to coś zmienia? Komunikat jest jednak o ubywającej pamięci RAM.

Jak filmuję w dziurze między chmurami lepsze szczegóły rejestruję przy krótszych czasowo filmach i 2000 tys. klatek. Filmik ma 2 GB a nie 6 - 7 GB.

Jeszcze raz Mairan i Sharp - tu widać obie części Rima Sharp, szeroka powyżej cieńszej, słabiej widocznej.

Drugie zdjęcie to Hansteen i Billy (ten ciemny, wypełniony lawą). Jasna górka pomiędzy to Mons Hansteen, a jakże

Czekam na pogodę w weekend!

Krater na środku to Mairan (40 km). PO lewo i do góry to Sharp (tez 40 km). Udało się uchwycić Rima Mairan ( na lewo od Mons Gruithuisen), szerszą część Rima Sharp. Ciekawostką jest kopuła Mairan T z kraterem na szczycie (3 km). To ten kraterek przypominający kluskę śląską, a rzucający spiczasty cień. Setup jak poprzednio, bez barlowa.

Dziś u mnie chmury, więc zostaje obróbka filmów.

PS. Po kliknięciu na obrazek  - otwórz w nowej karcie będzie widać większy format (szerokość 1490, wysokość 1840 pikseli). Gdybym wycelował trochę niżej byłaby idealnie odwzorowana strona 51 atlasu Rukla.

I znów chwila pogody wieczorem, fakt, że bardzo wietrznej. O dziwo dzisiejsze zdjęcia wyszły lepiej dziś niż wczoraj.

Na fotkach ślady prawdziwej lub domniemanej aktywności wulkanicznej. Kopuła Mons Gruithuisen Gamma  ma 20 km - udało się zarejestrować krater 900 m na szczycie.

Za to Marius i chyba setka kopuł (ang. domes) miał być celem jednej z wypraw Apollo, która nie doszła do skutku. A może doszła do skutku, tylko była tajna

Z kolei ta fotka taki sam setup, ale składane w AviStacku. Niestety seeing taki, że nie wszystkie szczegóły ostre. Też IR 685 nm i ognisko główne 14" kamera ASI 178MM.

Była nareszcie dziura w chmurach (nieduża). Testowałem nowy setup, jak chodzi o zakamarki, to Łunochoda nie ustrzeliłem

Zatoka Tęczy przy niebieskim jeszcze niebie (godz. 17.31) przez filtr IR 685 nm i kamerą ASI ZWO 178. Ogniskowa 3500, bez barlowa, seeing taki sobie, ale to 1000 kl z 2000. Składane AS!2.

Większość opisów podaje King's Lynn w Anglii. Kiedyś mieszkał w Selsey (?) w UK. Na Barbados to jeździł chyba dla planet głównie. U nas Księżyc bywa dostatecznie wysoko (45 stopni czy wyżej) by warto było go fotografować w dobrej rozdzielczości.

Nie wiem czy Damian był w Andach, był w obserwatorium Pic du Mindi (teleskop 105 cm średnicy, f 17 ) ale to Pireneje (Europa), plus są fotki z Wysp Kanaryjskich i Cypru - tak patrząc na jego stronę internetową. Zakamarki Księżycowe skończyły się na jego stronie w 2016. Pokonaliśmy go  ?

4 godziny temu, JSC napisał:

^^Niedługo telefony opanują astrofotografię i dedykowane kamerki wyrzucimy do kosza :). Zdjęcie żyleta.

 

Ja swojego Gassendi jeszcze obrobiłem z innego avika z mniejszym gainem, ale z wyostrzeniem - może minimalnie lepiej...

 

Vixen 80/1200, Neximage5

Jak na obiektyw 80 mm całkiem ostre. Myślę, że to jest trochę za duże zbliżenie  i stąd wrażenie rozmycia. Robiłeś zdjęcie przez filtr R lub IR? Z filtrem łatwiej ustawić ostrość i same zdjęcia ostrzone z fragmentu widma są tym samym wyraźniejsze niż robione z całego białego światła.

Nad bałwankiem, w cieniu u góry wisi miecz! Właściwie można się dopatrzeć, że dwie kulki są, ale głowa z noskiem właśnie spada  

Mam nadzieję, że Wy tez to widzicie, a nie jest to u mnie wpływ przepracowania przed Świętami.