ekolog

Wyciekło zdjęcie, które miało nie ujrzeć światła dziennego - przynajmniej na Ziemi

Na platformie Zooniverse wystartował projekt "Planet Hunters TESS" udostępniający dane satelitarnego teleskopu wszystkim, którzy zechcą poszukać w nich przypuszczalnych przypadków spadku jasności z powodu tranzytu egzoplanety. https://www.zooniverse.org/projects/nora-dot-eisner/planet-hunters-tess Pozdrawiam

Dziękuję i Życzę Wszystkim zdrowia, szczęścia i długiego życia ( 2^7 lat) byście zobaczyli jeszcze wiele udanych misji astronomicznych w kosmosie. I coś do kliknięcia ładnego (astrofotografia w uroczej scenerii lokalnej) https://scontent-frx5-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/48404096_2356285927776053_3795511751080935424_o.jpg?_nc_cat=103&_nc_ht=scontent-frx5-1.xx&oh=736a135184fe1d25c187160f779de652&oe=5C8C77D0

No tak, ale Ty piszesz o obserwacjach całego US przez Obcych (suma światła od Słońca i Marsa). Natomiast kolega ma inny problem, który nie dotyczy tego co Słońce plus Mars emituje w dal tylko tego ile światła odbitego od Marsa wraca w rejon Ziemi, a dokładniej w rejon półkuli ze środkiem w Marsie. I okazje się że cześć światła odbijanego przez Mars leci poza tę półkulę - w drugą półkulę (Połowę sfery). Pozdrawiam

Temat jest bardzo geometryczny i nieco skomplikowany więc warto zilustrować grafiką to o czym dyskutujemy. Pozdrawiam

Niewielka prywatna rakieta Electron startująca z Nowej Zelandii umieściła w kosmosie kilka malutkich satelitów NASA włącznie z parą (CubeSail), która rozwinie między sobą 260-metrową wstęgę o powierzchni 20 metrów kwadratowych. https://www.nasaspaceflight.com/2018/12/rocket-lab-nasa-mission-electron-elana-xix/ Pozdrawiam

Mleko, mleko i jeszcze raz mleko Codziennie wieczorem otwieram okno i rezygnuję z wyjazdu na ul.Redycką (tam oglądam komety bo nie ma lamp i ciemno całkiem mimo że w obrębie miasta - no łuna jest nad centrum; nie trzeba wjeżdżać na działki, jest gdzie stanąć przy drodze asfaltowej zresztą). To to miejsce: https://www.google.com/maps/place/Rodzinne+Ogrodki+Działkowe+"Nad+Widawą",+ogród+nr+3/@51.1595424,17.0543895,17z/data=!4m13!1m7!3m6!1s0x470fe90bfa61abcf:0x8d5001212452210f!2sRedycka,+52-007+Wrocław!3b1!8m2!3d51.155929!4d17.063906!3m4!1s0x470fe972efcd0ec7:0x278c330c0b08bc3a!8m2!3d51.1596757!4d17.0578127 Zastanawiam się jak tę kometę 46P/Wirtanen widzą astronauci z ISS? Właśnie lecą nad Hawajami gdzie takie śliczne teleskopy w górach pobudowali ludzie. http://www.isstracker.com/ Pozdrawiam

Chyba już wiem skąd zamieszanie. Napisałem, że planeta (Mars) "słabo" oświetla drugą stronę wszechświata (w domyśle światłem odbitym) zamiast napisać "wcale" bo część gruntu Marsa gdzie kwanty padają prawie poziomo zapewne odbija troszeczkę światła prawie za siebie. Pozdrawiam p.s. Ta część wszechświata która jest za Marsem (patrząc od strony Słońca) w większości obszaru jakiś tam sierp jasny na Marsie "widzi" - nie fazę 0% stąd nie można napisać że Mars oświetla tylko połowę sfery światłem odbitym. Niemniej większość na pewno trafia w tę połowę świata od strony Słońca.

Myśmy liczyli i dyskutowali tylko(sic!) o świetle które dotarło od Słońca do Marsa. I to kolega chciał liczyć rozproszenie energii z powierzchni całej sfery dookoła Marsa o promieniu jak odległość do Ziemi (w opozycji), a ja mu napisałem, że Mars kwantów ze Słońca raczej nie wysyła w całą sferę czyli "nie oświetla drugiej połowy wszechświata - patrząc na wszechświat z pozycji Marsa " Pozdrawiam

To chyba jakieś nieporozumienie. Napisałem "planeta", a nie "planetę". Planeta Mars większość światła otrzymywanego od Słońca "odbija" w połowę nieba (miedzy innymi ku Ziemi) - czyli w "połowę" wszechświata. Kolega przedstawił ideę liczenia jasności względnej z mocy tego co oświetla (nasze oczy). Tego nie dyskutowałem Potem zaczął liczyć ile z tej energii co trafi w Marsa odbije się (albedo) i doleci miedzy innymi do źrenicy naszego oka na Ziemi. *** Tak czy siak jestem ciekaw jak to najlepiej policzyć - może ktoś wie z marszu (byśmy nie musieli rozgryzać tematu od podstaw)? Pozdrawiam

Mnie nie podoba się założenie, że odbite promieniowanie oświetla sferę (a więc powierzchnię kuli). Planeta oświetla słabo część wszechświata położoną z drugiej strony niż Słońce. Pozdrawiam

Uzmysłowiłem sobie, ze dla wielu ludzi na świecie słowo krater nie kojarzy się z kosmosem tylko z wojną i walką i wybuchami ludzkich wynalazków. Tutaj linkuję krater po wybuchu testowanej bomby nuklearnej w Kazachstanie (zdjęcie z oponą). Szukając ilustrującego zdjęcia krateru poimpaktowego z kolei uzmysłowiłem sobie, że wiele z nich jest dziś po prostu niewinnymi jeziorkami. Na drugim z linkowanych zdjęć mamy jeden z kraterów w rezerwacie przyrody "Rezerwat przyrody Meteoryt Morasko". Czytałem gdzieś, że na dalekiej Syberii w miejscu słynnej eksplozji bolidu tunguskiego pewne rozlewisko lokalnej rzeczki naukowcy uważają za skutek upadku części tamtego ciała kosmicznego. Pozdrawiam

I dodajmy drugą wadę. Ma już nieco za duże powiększenie w stosunku do średnicy obiektywu. 50/12 = 4.16 . To oznacza że obserwacje przyrody gdy zrobi się wieczór oraz delikatnych mgławic i galaktyk pokażą coś trochę ciemniejszym niż jest w rzeczywistości - a niekiedy przez to ukryją przed nami Iloraz 5 (np 50/10 => 5) uważa się już za dobry standard. Oczywiście jest bardzo wiele obiektów astronomicznych ładnie osiągalnych w 12x50. Ty za prawie 300 zł kupisz jakiś bardzo dobry statyw fotograficzny i złączką do przykręcania doń lornetki - dopytaj o to w sklepie (choćby internetowym). Pozdrawiam p.s. Dopytaj też o śrubę do przykręcania złączki (choć może być oferowana razem ze złączką lub lornetką). Ten iloraz (średnica obiektywu do powiększenia) fachowo nazywamy źrenicą wyjściową i można ją nawet zobaczyć na papierku za okularem w pewnych okolicznościach.

Misja nosi nazwę "Mars 2020 Rover". Wspierając się tezą, że łatwiej wykryć oznaki pierwotnego życia na Marsie niż na Ziemi (bo tam skał ze skamieniałym życiem nie ukrywała pod innymi tektonika płyt) naukowcy "dostali" od NASA łazika, który wyląduje w 2021 roku. Przebada on osady węglanowe w okolicy krateru Jezero. Widać tam deltę rzeki, która zasilała kiedyś jezioro wodą. Węglany podczas wytrącania się zamykąją niekiedy w pułapki małe formy życia. U nas szuka się tego w stromatolitach. Co ciekawe technicznie, łazik uzyska większą autonomię w decydowaniu o poruszaniu się do następnego punktu co przyspieszy dzienny przebieg do aż 100 metrów! Czyżby namiastka AI? Znamy to chyba z zawodów bezzałogowych pojazdów na pustyniach USA? Tak czy siak dobra wiadomość. Inspiracja: https://www.bbc.co.uk/news/science-environment-46563144 Pozdrawiam