ansmann

Wasze fotki w tym wątku powalają na kolana. Wczoraj, próbowałem coś zdziałać, ale nie wyszło mi to zbyt dobrze. Nie udało mi się ustawić ostrości. O ile z utrzymaniem celu w krzyżu szukacza nie mam najmniejszego problemu, to z jednoczesnym ostrzeniem i śledzeniem ISS w wizjerze aparatu nie mogę sobie poradzić. Podczas kolejnego przeloty było jeszcze gorzej. Sky-Watcher 200/1200, Canon EOS 350D + Vixen Barlow x2/1,25".

W tej złączce masz z jednej strony gwint T2, a z drugiej bagnet Canona. Nie będzie pasowała. Jeżeli szukasz podobnej złączki, to musisz szukać takiej z bagnetem Minolta/Sony Alpha. Np. TAKA. Nie wiem, jaki wyciąg jest w tym teleskopie. Jeżeli jest dostęp do gwintu T2, to powinno pasować. Poza tym może być problem z "nieostrzącym" wyciągiem. Poczekaj, aż wypowie się ktoś, kto używa(ł) ten teleskop w połączeniu z lustrzanką.

Nie zrozumieliśmy się . Miałem na myśli to w jakim stopniu nocne niebo jest zanieczyszczone światłem. Im ciemniejsze tym lepiej.

Witam. Po pierwsze musisz napisać co chciałbyś obserwować. Księżyc i planety, czy raczej DSy (galaktyki, mgławice, itp.)? Musisz też określić skąd będziesz obserwował. Czy jest to balkon w dużym mieście, tereny podmiejskie, czy wieś z ciemnym jak smoła niebem. Jeżeli interesuje Cię tani sprzęt, to obowiązkowo przeczytaj ten artykuł: Teleskop za jak najmniej. Poza tym na Forum jest już "kilka" tematów z pytaniem o pierwszy sprzęt. Warto się z nimi zapoznać.

Wzór na strzałkę to D2/16F, gdzie D - średnica zwierciadła, F - ogniskowa. W tym wypadku będzie to 1,6875 mm. Zajrzyj na te strony, znajdziesz tu informacje o szlifowaniu zwierciadeł: Budujemy własny teleskop Jak samemu zrobić TELESKOP?

Szczerze gratuluję Aniu.

To, że czytając ten tekst skupiasz się na ekranie, nie znaczy, że nie widzisz niczego poza tym ekranem. Być może nie opisałem tego zbyt dokładnie, ale mniej więcej na tym to polega. Spróbuj ustawić obserwowany obiekt w centrum pola widzenia, ale nie patrz się dokładnie na ten obiekt. Wódź wzrokiem po całym dostępnym polu widzenia, przez cały czas będziesz widział obserwowany obiekt.

Chodzi o to, żeby nie wpatrywać się bezpośrednio w dany obiekt, tylko patrzeć tak jakby "pod kątem". Spróbuj podczas obserwacji skupić wzrok gdzieś obok obserwowanego obiektu. Na początku może wydawać się to trochę dziwne, ale to naprawdę działa. Polecam przeczytać ten wątek: Zobaczyć więcej.

Tak właśnie jest. Zegary w satelitach GPS są korygowane ze względu na dylatację czasu. Nie spodziewasz się chyba, że ktoś będzie uwzględniał poprawki relatywistyczne przy produkcji "zwykłych" zegarków. Obawiam się, że nie rozumiesz pojęcia czasoprzestrzeni. Czasoprzestrzeń to nie próżnia. Po raz kolejny proszę, żebyś zapoznał się ze Szczególną Teorią Względności. Jeżeli tego nie zrobisz, to dalsza dyskusja (przynajmniej dla mnie) nie ma większego sensu. Nikt nie napisał, że zegar = czas. We wcześniejszych postach napisałem, że do potwierdzenia dylatacji czasu użyto bardzo dokładnych zegarów. Jak już wspomniał Jarek, Twoje teorię o wpływie temperatury, pola magnetycznego, fal radiowych itp. na zegary atomowe można włożyć między bajki. Skoro nie potrafimy dostrzec czegoś co porusza się z prędkością większą od c, to skąd wiesz, że to możliwe? Z powyższego zdania rozumiem, że masz na to jakiś namacalny dowód. A co to jest prędkość grawitacji? Proszę zapoznaj się jeszcze z Ogólną Teorią Względności. A jeśli chodzi o czarne dziury, to polecam książkę "Czarne dziury w czasoprzestrzeni" autorstwa Kitty Ferguson.

W takim razie proszę podać jakie to "normalne" czynniki wpływają na pracę zegara atomowego, czy zegara Mössbauerowskiego. Jako ciekawostkę podam tylko, że zegar Mössbauerowski odmierza czas z dokładnością 10-16. Oznacza to, że zegar ten będzie się późnił/spieszył o mniej niż sekundę na 300 milionów lat! P.S. Polecam zapoznać się ze Szczególną Teorią Względności, której zrozumienie nie jest takie trudne, jak mogłoby się to wydawać.

Niestety takie założenie jest błędne. Światło nie podlega klasycznemu dodawaniu prędkości. Do tego trzeba użyć transformacji Lorentza, z której wynika, że "obraz" zegarka poruszającego się z prędkością światła* nie może poruszać się z prędkością większa od c. Poza tym dylatacja czasu została wielokrotnie potwierdzona eksperymentalnie. M.in. w sposób opisany już przez gmalana, oraz w eksperymencie z zegarami Mössbauerowskimi. Z powodu dylatacji czasu, konieczne są ciągłe korekty czasu w satelitach GPS. To jak ludzki mózg postrzega czas nie ma tu żadnego znaczenia. * Choć to i tak niemożliwe, bo nic co posiada masę nie może poruszać się z prędkością światła.

U mnie jest tak samo. P.S. To mój pierwszy post po aktualizacji silnika forum. Muszę przyznać, że jest bardzo dużo zmian. Trochę czasu minie zanim przyzwyczaję się do nowego layoutu.

Problem z wysyłaniem PW, Brak uprawnień?

Jeżeli chodzi o poniższe zdjęcie, to jest to samica Sphodromantis gastrica. Modliszka pozowała na moim biurku. Kupiłem ją jako L1, udało mi się ją wyhodować aż do dorosłości (na zdjęciu jest już dorosła). Niestety w marcu padła ze starości . W Polsce można spotkać modliszkę: Mantis religiosa, niestety nie występuje w moim rejonie. Ta sama modliszka dwie wylinki przed dorosłością. Dopiero po ostatniej wylince zmieniła kolor z zielonego na brązowy: 16. Kolejne fotki: 17. 18. 19. 20. 21. 22.

Jeżeli dobrze zrozumiałem, to piszesz o tych śrubach które naciągają cztery ramiona pająka. Tych śrub nie ruszaj, do kolimacji służą trzy śrubki umieszczone przy mocowaniu lusterka wtórnego. Jeżeli masz problem z poprawnym ustawieniem luster względem siebie i wyciągu, to odłóż kolimator laserowy i spróbuj metody opisanej na stronie Hamala. EDIT: Jeżeli dobrze pamiętam, to ten imbus ma 2,5 mm.

Zdjęcie swojego dyfuzora będę mógł wrzucić najwcześniej jutro wieczorem. W tej chwili mogę napisać, że budując go wzorowałem się m. in. tymi stronami: LINK, LINK. Użyte materiały: tektura, klej, folia aluminiowa, kalka techniczna, gumka recepturka. 11. 12. 13. 14. 15.

Canon EOS 350D Tamron SP AF 90mm f/2.8 Di MACRO Domowej roboty dyfuzor na wbudowaną lampę błyskową Z czasami to bywa różnie, najczęściej jest to 1/200s, przy ISO 100-200. Przysłona f/11-f/14

Muszę przyznać, że makrofotografia jest moją drugą pasją. Oczywiście, zaraz po astronomii. Moje pierwsze makro fotki miały miejsce jakiś rok temu, kiedy kupiłem komplet pierścieni pośrednich, niestety bez przeniesienia automatyki aparatu. KITowy obiektyw w połączeniu z tymi pierścieniami dawał dość dużą skalę odwzorowania, niestety miał też wady, a największą z nich była przymknięta na stałe przysłona. Kadrowanie i ostrzenie takim zestawem było delikatnie mówiąc uciążliwe, po prostu było tak ciemno, że bez względu na oświetlenie nie było zbyt wiele widać. Pa kilku miesiącach stałem się szczęśliwym posiadaczem Tamrona 90 f/2.8, od tej pory pierścienie pośrednie powędrowały do szuflady, a wszystkie makro fotografie powstały przy pomocy tego właśnie obiektywu. Nie miałem możliwości porównywać go z innymi o podobnych parametrach, ale biorąc pod uwagę stosunek cena/jakość uważam, że jest on wart swojej ceny. Skoro już powstał tak ciekawy wątek, to postaram się wrzucić od czasu do czasu kilka zdjęć: 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10.

Masz wielordzeniowy procesor? Jeżeli tak, to spróbuj ustawić koligację tak, żeby Stellarium korzystało tylko z jednego rdzenia. Żeby to zrobić klikasz prawym przyciskiem myszy na nazwę procesu w Menadżerze zadań i wybierasz "Ustaw koligację...", odznaczasz jeden z rdzeni i już. Jeżeli to zadziała, to daj znać, napiszę jak ustawić to na stałe.

Wybierasz "Konfiguracja [F2]" na zakładce "Główne" u dołu okna masz przycisk "Zapisz ustawienia". Przed chwilą sprawdziłem i po ponownym uruchomieniu wszystko jest tak jak być powinno.

Najnowsza wersja ACR, która działa pod CS2, to wersja 3.7, niestety ta wersja nie obsługuje EOSa 1000D. EOS 1000D jest obsługiwany od wersji 4.6, która do działania wymaga przynajmniej CS3. Zawsze możesz przerobić RAWa na format DNG (który jest obsługiwany w CS2) przy pomocy darmowego programu Adobe DNG Converter. Pozdrawiam

W akumulatorze, który rozebrałem ten trzeci środkowy styk na 90% był przylutowany do płytki wewnątrz akumulatora. Niestety, na zewnętrznej stronie płytki nie było żadnych elementów, jeżeli jakieś były, to pod spodem, żeby się do niej dostać musiałbym odlutować całą płytę. Teraz mój akumulator jest już sklejony, więc obawiam się, że nie będę mógł Ci pomóc. W moim przypadku, po prostu wlutowałem się z przewodami w miejsca w których wcześniej były podłączone ogniwa. Postaram się zmierzyć rezystancję pomiędzy wszystkimi stykami, może to coś pomoże. Pozdrawiam

Gratuluję, to zdjęcie jest naprawdę rewelacyjne. Złapałeś tyle kłaczków, że Hubble ze swoim Deep Fieldem musi się mieć na baczności.

Miałem bardzo podobne grzałki z rezystorów. Na szukaczu były grzałki bez rzepów, przymocowane na stałe. Bardzo dobry pomysł z przymocowaniem "rozdzielacza" pod stopką szukacza. Przed następną zimą będę musiał pomyśleć nad jakąś grzałką na LW, bo już parę razy zdarzyło mu się przymarznąć.

Da się guidować EQ5. Wystarczy odpowiednio przerobić pilota, żeby to komputer sterował przyciskami w pilocie. Na forum jest WĄTEK, w którym to wszystko jest opisane. Wraz ze schematami, jak to podłączyć. TUTAJ jest opis wraz ze zdjęciami.