Swiss

Dzięki Mareg,

tak też czułem, że seeing nie był idealny. Będę polował na lepszy:-)

Szanowni,

prośba podzielcie się doświadczeniami: jaki sprzęt umożliwia zobaczenie Cassiniego?

Moje doświadczenia na razie następujące:

14.08.2023:

Seeing chyba nie był idealny, jednak niebo około 24tej pokazywało sporo gwiazd w zenicie. Moja lokalizacja generalnie nie jest najlepsza ze względu na zanieczyszczenie światłem.

Do rzeczy:

po założeniu E3.7 do APM 100/45ED Saturn pojawił się jako kulka z dosyć ostrą krawędzią planety bez AC.

Pierścień widoczny doskonale wraz z czarnymi przestrzeniami po lewej i prawej pomiędzy pierścieniem a planetą.

Na planecie widoczna jest ta część pierścienia, która jest przed planetą - w postaci jaśniejszego paska (lub jaśniejszy pas na Saturnie)

To w zasadzie koniec rzeczy, które widoczne na 100% bez żadnego zerkania itp.

Wydaje mi się, że widzę przerwę Cassiniego po lewej stronie pierścienia planety w 1/3 szerokości pierścienia licząc od zewnątrz. Nie jestem pewien, być może to myślenie życzeniowe. Po prawej nie widzę.

23 minuty temu, Szarlej napisał(a):

METEORYT

Dziękuję Szanowny Szarleju,

dziękuję za przypomnienie definicji. Ten, który jest na moim zdjęciu dotarł do Ziemi i spokojnie leży i czeka na znalazcę:-)

Nikon P1000 widać pojedyńczy meteoryt.   

Na koniec chmury 22:30 do 01:30

Niestety nie widzę żadnego meteorytu. Na koniec chmury 22:30 do 01:30

Kilka widać:

9 godzin temu, Krzysztof z Bagien napisał(a):

Choć to świnia i krwiopijca?

Godzinę temu, lkosz napisał(a):

Wygoda moich obserwacji polega na tym, że nic nie noszę, rozsuwam zamek, zdejmuję pokrowiec, podłączam i patrzę leżąc w domu, w gęsim puchu i płatkach róż, popijając jagodzianki szampanem, machając laczkiem, a w powietrzu unosi się delikatny aromat bergamotki wymieszanej z lenistwem 

 

"Cysarz to mo klawe życie":-)

...u mnie wygląda to tak. Dokładnie 7.4 kg oraz 9.25 kg.

Szanowni, 

w którymś wątków wspominałem, że motywacja do obserwacji jest odwrotnie proporcjonalna do masy w (kg) sprzętu, który trzeba wynieść na balkon, taras czy do (oraz z) auta.

Od jakiegoś czasu osiągnąłem sweet spot tj. 8 kg + 9 kg, więc chętnie podzielę się moimi spostrzeżeniami:

gdy poszczególny element do wyniesienia na zewnątrz waży za dużo to motywacja spada co więcej nie ma miejsca na spontaniczne oglądanie.

Poproszę podzielcie się swoimi wagami które wynosicie na zewnątrz. Można z tego zrobić konkurs, kto wytaszcza najwięcej a kto najmniej:-)

57 minut temu, Semeno napisał(a):

madebyme

Wyślesz fotkę?

Nie znałem tego wątku...

W dniu 16.04.2023 o 14:55, Novotny napisał(a):

do planet zawsze to tylko kompromis nawet że szkłem SD

odgrzewam temat:

Czy do Księżyca nie lepszy będzie APM 100/45 SD? 

Czy to są maksymalne możliwości 16" Newtona? W 30tej minucie jest zupełnie płaski Platon, bez żadnego szczegółu. Myślę, że to seeing słaby a do tego już jasno.

najważniejsza cześć prowadzonego przeze mnie testu APM 100mm 45° ED-APO to doświadczenia z E3.7: " 

"Dzień 6. 03.05.2023

Księżyc 96% seeing dobry, jednak szkła podatne na zaparowanie ze względu na zimno.

Teminator minął Platona i cienie nie uwypuklają małych kraterów. Małe kratery prawdopodobnie A, B, C są widoczne w postaci jaśniejszych plamek (około 2-3 kratery). Wydaje się że zobaczenie tych kraterów to kwestia trafienia doskonałego seeingu + terminator w dobrym miejscu.

Przykładowo widoczny jest krater Piko G ( 4 km średnicy) , chociaż nie w takiej plastycznej trójwymiarowej postaci jak wykopany łyżką do lodów. Bez względu na to jest ewidentnie widoczny."

Chyba pomysł YOKER'a aby porównać na zlocie najlepszy:-)

Godzinę temu, YOKER napisał(a):

porównanie obrazow planet do bino APM

No tak, opisywalem w wątku APM 100mm 45° ED-APO jaki max power do Księżyca? co widać przy 150X, przykładowo kratery z przedziału od 4 km wzwyż są widoczne bardzo dobrze.

Kratery poniżej 3 km np. A,B,C na Platonie widoczne tylko w postaci pojaśnień tylko przy bdb seeingu.

Nic się nie zmieniło tzn. ta konstrukcja ( jeśli powstanie) będzie wyłącznie do Księżyca i planet.

41 minut temu, Piotrek K. napisał(a):

Może to będzie coś dla Ciebie

Dzięki za pomysł! Nie znałem tego wątku - Szacun dla Mcmaker'a

To jest niesamowite: http://www.stardazed.com/8inchStellascope.html

Widzę że w przypadku konstrukcji do 8 cali ten konstruktor uzyskuje sztywność ze standardowych rur. W przypadku większych teleskopów wygina rurę tak aby przeciwdziałać ugięciu głównego ramienia.

Hmmm, chyba masz rację.

Może niniejszy wątek jednak przyda się komuś innemu. 

Bardzo dziękuję za podpowiedzi, szczególnie koledze Woj2007 za wątek ATM 355/1720

Cześć,

1. budżet nie jest najważniejszy

2. Lustro raczej gotowe

3. Konstrukcja sam -  to oczywiście będzie trwało i trwało: CNC, spawanie, precyzyjne prace w stali - to nie problem.

Chodzi głównie Księżyc i planety.

Zasadnicze pytania brzmią:

1. czy z takiego Newtona realnie wycisnę więcej niż z APM 100/45 + Ethos 3.7. Przykładowo małe kratery na Platonie. Jeśli tak to zabawa w budowę teleskopu ma dla mnie sens, jednak  po spełnieniu dodatkowych warunków poniżej

2. dodatkowym limitem jest maksymalna waga pojedynczego elementu teleskopu. Niestety z praktyki wiem, że jak coś waży 15 kilo to nie specjalnie chce mi się wynosić to na balkon, taras czy do auta.

Myślę że taki limit dla pojedynczego elementu dla komfortowego transportu to około 10 kg.

3. czy lekki teleskop wymaga częstej kolimacji lub ponownego ustawiania czegololwiek?

Dzięki za podpowiedzi. Wybór padł na LVW 22 mm. Jeśli czas pozwoli porównam z inną parką.

Wracając do głównego wątku: czy ktoś miał może doświadczenia z tytułową lornetką oraz Delosem 17.3 lub Panoptic 24 mm?

Każda informacja dla mnie cenna.

Pozdrawiam

1 godzinę temu, panasmaras napisał(a):

Radząc z własnego doświadczenia - owszem, rotacja okularowa jest stosunkowo niewielka i znacznie rzadsza, niż w przypadku obserwacji teleskopowych. Nie znaczy to jednak, że nie warto mieć kilku par okularów. Sam mam ulubioną ogniskową do gromad otwartych i mgławic (16 mm, 30x), inną do galaktyk (11 mm, 43.6x) i oczywiście obowiązkową parkę do szerokich pól (24 mm, 20x)*. To, jakich okularów użyję oczywiście narzuci "główny motyw" (np. wiosenne galaktyki). Oczywiście może się wydawać, że wymienione powiększenia są zbyt blisko siebie - ale praktyka pokazuje, że to jednak ma sens (przynajmniej u mnie, gdzie mam nastawienie na jak największą przyjemność z obserwacji).

Dzięki:-) czy nie ma jednych uniwersalnych okularów do tych obserwacji? Nie lubię mieć "dużo". Spośród w.w chyba galaktyki będą mnie najbardziej kręcić. Mam już E8 do samolotów i E3.7 do Księżyca i planet i jestem z nich b zadowolony.

Lornetka jeździ że mną na wakacje więc mobilność jest nadrzędna. Raczej nie będę kupował dodatkowo Newtona.

Superdzięki, pamiętam, że w APM18 i 9 występowała taka brązowa obwódka na granicy pola widzenia. Ten okular też biorę pod uwagę, chciaż ta aureolka mi przeszkadzała, wyłącznie w dziennych obserwacjach oczywiście.

Natomiast pamiętam, że bardzo płaski obraz i bardzo kontrastowy w APM 18.

6 minut temu, TUR napisał(a):

Z punktu widzenia korekcji to ES24mm 68*

Jasne, to na razie po w.w. informacjach mam taki ranking:

Baader 24 mm miejsce 3

ES 24 miejsce 2 to na podstawie info od kolegi TUR

Panoptic 19 mm (może też 24 mm) miejsce 1 na podstawie info od stratoglidera

Nie wiem gdzie w tym rankingu LVW 22 mm?

Poproszę o dalsze propozycje:-) Może opracuję z tego test porównawczy taki jak w przypadku "Max Poweru do Księżyca".

dzięki,

LVW 22 mm - chyba trudne do dostania. I podobno w tej lornecie ostrzy tylko "dłuższa" wersja okularów.

Panoptic 24 mm?