Newton 130/900 czy refraktor 90/900

Koziołrogacz · 24 Maja 2016

Taki drobny suplement dotyczący możliwości skromnego refraktora SW 90/900. Atmosfera po ciepłym i wietrznym dniu uspokoiła się nieco, warunki obserwacyjne całkiem przyzwoite, a że księżyc rozjaśnia nieboskłon, to postanowiłem poskakać nieco po gwiazdach podwójnych wedle opisów zawartych w tym wątku http://astropolis.pl/topic/53709-wybrane-najciekawsze-gwiazdy-podwojne-i-wielokrotne/

Jest tam taki opis:

"39 Draconis- gwiazda potrójna. Dwa ze składników nadają się do wizualnego rozdziału przy użyciu najprostszego sprzętu. Trzecia gwiazda, bardzo ciemna (8m) jest oddalona od najjaśniejszego ze składników o 4''. Jest to wyzwanie dla posiadaczy nieco większych teleskopów. Obserwatorzy oceniają barwę najsłabszej składowej jako lekko fiołkowo-czerwonawe."

Patrzę więc sobie przez moją rurkę 90/900 z okularem Plossl 10 mm i bez trudu dostrzegam rzeczony składnik, choć barwy jego ściśle określić nie zdołam, niemniej coś z fioletem ma ona wspólnego, Pewnie bardziej to sugestia niż pewność (chodzi o barwę, bo z dostrzeganiem nie ma żadnego problemu), ale jednak.

Zatem jeśli wierzyć autorowi tekstu mój refraktorek sprostał wyzwaniu "nieco większych teleskopów" :helo:

JSC · 26 Maja 2016

Miałem Ethosa, patrzyłem przez Orto, jakaś tam minimalna różnica na osi może jest. Może Orto był usyfiony rzęsami przez poprzedniego obserwatora - bo to norma przy tej konstrukcji. W każdym razie wole ogladać DS w jakiejś szerszej perspektywie otaczających go gwiazd. Jeden liczy gwiazdy w gromadzie kulistej, drugi napawa sie jej widokiem. Co poradzisz takie życie

Co do Twoich wyliczeń sprawności układów optycznych, to znowu jakieś nieścisłości. Warstwy SiO to owszem około 86%, ale już będąca normą warstwa SiO₂ z zabezpieczeniem ma wsp. odbicia 93%. Lusterko wtórne to ma 25% obstrukcji ale liniowo, a nas obchodzą powierzchnie, czyli sprawność takiego Newtona to około 80-82%.

W Achromacie załóżmy 1% straty na powierzchnie (choć dobre warstwy maja zapewne większą transmisje), ale dolicz straty światła w szkle, a to na pewno kilka %. Jeśli do tego masz zwyczajną kątówke 93% to wychodzi koło 88-90%. W tych achro 90/900 jest kątówka z pryzmatem Amiciego, ona ma duże straty, bo ją miałem razem z dielektrykiem 99%. Myślę że maksymalna transmisja z tą kątówką to 85%.

Straty kilka procent w szkle... Mozesz podac źródło?

Zobacz na transmisję okularów - skoro mają blisko 98% to o jakich kilku procentach strat w szkle mówisz? http://www.amateurastronomie.com/Astronomie/tips/tips3.htm

Czym róznią sie soczewki z obiektywu refraktora od soczewek z okularu? Pomysl w tym momencie o swiatłowodach

Nastepna sprawa - rozproszenie swiatła na drobinach powłoki lustra - pomimo, ze sprawnośc odbicia bedziesz miał nawet dużą, to co z tego skoro nie wszystkie odbite promienie trafia w punkt - częśc z nich pójdzie w tło.

Wyraźnie trzeba podkreslic - co innego siła zbiorcza teleskopu, a co innego jakość otrzymywanego obrazu. Ale...! Jesli jakośc obrazu jest gorsza to znaczy, ze gdzies ta energia musi uchodzić... a gdzie uchodzi - do tła. Im gorszy jakościowo obraz otrzymujemy (dysk Airego) tym jasniejsze mamy w teleskopie tło. Ale to juz raczej sprawa współczynnika Strehla. Tutaj masz liźniecie tematu dosc przystępnie napisane http://whichtelescope.com/benchmarks.htm

Nastepna sprawa - powłoki utwardzane - nie jestem w stanie teraz rzeczowo odpowiedzieć, bo zgubiłem źródło ale sens był taki: to tak jak byś zamiast lustra napylonego na powierzchnię uzył lustra do przegladania sie które powłoke ma pod szkłem. Niby na transmisje to nie wpływa, a nawet ją polepsza, ale z jakością obrazu to nie musi byc tozsame. Rzucam to jako temat pod dyskusję...

EDIT Rzucam jeszcze pod dyskusje artykuł z Teleskopy.pl a własciwie to zamieszczony tam komentarz http://www.teleskopy.pl/wyklad_straty_w_szkle.html

„Z wykresów widać, że grubość warstwy odbijającej o wysokiej sprawności jest rzędu długości fali światła widzialnego (300- 700 nm), powłoki niezabezpieczone mogą być trochę cieńsze, zabezpieczone muszą grubsze, tak więc grubość powłoki nie jest zaniedbywalna w stosunku do błędów kształtu zwierciadła. Nawet jeśli są technologiczne możliwości nakładania warstw o grubości atomowej, to sens ich stosowania w teleskopach jest wątpliwy... Im grubsza warstwa tym większe możliwe błędy na skutek naparowywania, za to zbyt cienka ma za małą odbijalność. Trzeba tu niestety kompromisu.”

Dlatego w zasadzie nie warto figuryzować luster z abstrakcyjnie dużą dokładnością lambda/20 czy więcej - stosowane metody naparowywania aluminium (aluminium jest najczęściej stosowaną warstwą odbijającą w teleskopach) i warstwy ochronnej (utwardzającej, zwiększającej trwałość lustra) nie pozwalają na dokładne kontrolowanie tego procesu, i będzie to próżny trud.

Sprawność praktyczna (w odróżnieniu od powyższej, teoretycznej) związana jest z dokładnością lustra, jakością warstwy aluminium, czystością lustra, jego wiekiem i jest na poziomie 80 - 90 procent. W przypadku najprostszego Newtona (2 powierzchnie odbijające i obstrukcja centralna - czyli lusterko wtórne) sprawność układu jest na poziomie 60% (zależnie od światłosiły - krótsza ogniskowa oznacza większe lusterko wtórne, czyli większą obstrukcję, a w konsekwencji mniejszą sprawność układu. (Uwaga - obliczając należy pracować na „współczynniku transmisji / odbicia”, całkowity współczynnik otrzymujemy mnożąc przez siebie współczynniki dla pojedynczych elementów.)

PS obstrukcję centralną zwykle podaje się liniowo i tak tez podałem. W obliczeniach uwzgledniłem oczywiście powierzchniowo... Do głowy mi nie przyszło, że ktos moze pomysleć inaczej... Nie uwzględniłem natomiast powierzchni wsporników LW, która w niektórych tanich konstrukcjach może mieć znaczenie

PS2 Zobaczcie jakiego "Strehla" maja refraktory z linku, który podałem kilka akapitów wyżej:

Long focus achromatic strehl can be 0.97 Short focus as low as 0.67 (Współczynnik Stehla dla długoogniskowych achromatów wynosi 0,97, dla krótkoogniskowych 0,67) - to dla tych, którzy polecaja krótkoogniskowe achromaty do ogladania planet i gwiazd podwójnych (oczywiście światłosiłą f10 teleskopu 90mm nie osiągniemy Strehla 0,97 - to ciagle zbyt dużo - teoretycznie byłoby możliwe dla tego teleskopu dopiero od swiatłosiły ok. f17.

Jeszcze link do innego artykułu omawiającego to zagadnienie: http://www.peak2valleyinstruments.co.uk/page_1801026.html

PS3 - Pewnie wyszło troche chaotycznie , ale post ma zachecić do poszukiwań i przemysleń a nie być wyrocznią... Bo opracowania, nawet naukowe, mogą sie znacznie różnic we wnioskach.

EDIT2

Nurtowała mnie ta transmisja w szkle - znalazłem - jak widac - dla grubości szkła 10mm i fal w zakesie 0,4...1,5 mikrometra teansmisja wynosi mocno ponad 99% :smokin: