Podwójna Gromada w Perseuszu NGC 869 i NGC 884

30 Maja 2017

Przyjrzałam się bliżej jednej z pięknych gromad otwartych. Co prawda jest to obiekt wszystkim nam dobrze znany, ale mimo to uważam, że warto przysiąść do niego od strony analizy typów widmowych. Gromada młoda, ale zawiera kilka silnie przeewoluowanych czerwonych nadolbrzymów należących do późnych typów widmowych. Wg mnie najbardziej intrygujące w Podwójnej Gromadzie są dwie ciemnopomarańczowe gwiazdy zlokalizowane pomiędzy gromadami: AD Persei oraz FZ Persei. Obie gwiazdy to nadolbrzymy typu widmowego M. Mają wskaźniki barwy nieco wyższe od +2, a zatem swymi kolorami przypominają zabarwienie słynnej Gwiazdy Granat w Cefeuszu (Mu Cephei).

W górnej części pola widzenia znajdują się dwie względnie jasne gwiazdy o kontrastowych barwach: złoty Chi Persei, 6-magnitudowy olbrzym, należący do typu widmowego G7III, a w odległości ok. 600'' jest obecna błękitnawa gwiazda ciągu głównego: HD 13910.

Obserwując Podwójną Gromadę Perseusza warto pamiętać o czerwonym nadolbrzymie RS Persei, którego wskaźnik barwy sięga wartości 2,1. Gwiazda ta zlokalizowana jest po stronie gromady NGC 884, gdzie znajdują się również dwie inne czerwone, silnie przeewoluowane gwiazdy V403 Persei i V439 Persei, obie wczesne "emki", ze wskaźnikami barwy sporo ponad +2.

Choć niepozorna i zaledwie widoczna, to jednak zasługująca na szczególną uwagę (i chwilę kontemplacji) jest HD 14434, prześliczna, błękitnawa gorąca gwiazda bardzo wczesnego typu widmowego: O5,5. Gwiazda ta zalicza się do ciągu głównego i charakteryzuje się silnie rozmytymi liniami spektralnymi. Jest tak gorąca, że w jej widmie są dostrzegalne pasma zjonizowanego helu oraz trójdodatniego azotu.

Szkic jest przeciętny- i zdaję sobie sprawy, że takie określenie, to i tak mocny eufemizm. Jest słaby- co tu dużo mowić. Ale mam zamiar to zmienić. Potrzebuję trochę czasu, aby nabrać wprawy w szkicowaniu i analizie obiektów głębokiego nieba, jako, że dotychczas zajmowałam się wyłącznie układami binarnymi. Ze zdobytej wiedzy planuję czerpać przy okazji badania nowych dla mnie obiektów. Niezwykle dużo radości przynosi mi zaznaczanie gwiazd na karcie do szkiców, a następnie, po przyjściu do domu, porównywanie tego, co naszkicowałam ze zdjęciami gromady. Co ciekawe, mimo wielu wad szkicu, charakterystyczne gwiazdy wchodzące w skałd obiektu są widoczne zarówno na mojej kartce, jak i na fotografi. Będę wdzięczna za konstruktywne uwagi oraz wskazówki.