Cena: 5490 zł Pozdrawiam

O np. Marsie w opozycji z Pic du Midi http://adsabs.harvard.edu/full/1987JBAA...97..280D http://adsbit.harvard.edu//full/2010JBAA..120..240D/0000240.000.html Exotic worlds Authors: Sheehan, W.; O'Meara, S. J. Publication: Sky & Telescope (ISSN 0037-6604), vol. 85, no. 1, p. 20-24. (S&T Homepage) Publication Date: 01/1993 https://archive.org/details/Sky_and_Telescope_1993-01-pdf

Dla zabawy

W stronę max. cienia Jedno jest pewne - taką jasność jak podczas max. zaćmienia Księżyc powinien mieć zawsze lub w czasie pełni

jest i Księżyc i cień Ziemi

Ciekawe po skorzystaniu z tego Football Match Prediction using Deep Learning http://publications.lib.chalmers.se/records/fulltext/250411/250411.pdf będzie można wygrać następny konkurs typowania dla https://en.wikipedia.org/wiki/2022_FIFA_World_Cup

Observing Titan with amateur equipment http://www.lpl.arizona.edu/~rlorenz/SP-1278_Lorenz.pdf

Parametry: średnica - 35cm światłosiła - f/4.2 Zdecydowałem się na samodzielną budowę teleskopu ponieważ żaden sprzęt dostępny na rynku nie spełniał moich oczekiwań. Od zawsze interesowało mnie zaglądanie w najdalsze zakątki Wszechświata, obserwacja najdalszych i najciemniejszych galaktyk. W tym celu potrzebowałem teleskopu o dużym lustrze i możliwie największym polu widzenia. O konstrukcji sztywnej, odpornej na drgania, nie pracującej zbyt luźno. Możliwie wysokiej, ale nie zmuszającym mnie do używania drabiny. Opartej na dużej, mocnej podstawie, nadającej się do poruszania po trawniku. Zdecydowanie brakuje mu elegancji charakterystycznej dla sprzętu wychodzącego z fabryk, podobnie jak większości teleskopom robionym domowym sposobem. Ale w nocy nie widać ręcznej roboty, tylko gromady, galaktyki i mgławice. Pierwszy raz złożyłem go w 2006 roku. Duże płozy na łożyskach były jednak zbyt czułe jak na moje potrzeby i kilka lat później rozebrałem go na części i zbudowałem ponownie, prawie od zera. Mniejsze płozy też mnie nie przekonały i kilka lat później znowu rozebrałem go na części i złożyłem to co widać obecnie. Od tamtej pory projekt praktycznie uważam za zakończony, teleskop działa tak jak sobie tego życzę. Miał to być mój teleskop docelowy i zapewne używałbym go do końca życia, gdyby nie przesiadka na większy. Obecnie produkowane teleskopy zazwyczaj są możliwie lekkie, bardzo lekkie lub ultra lekkie. Prowadząc obserwację małych i słabych obiektów ostatnie czego potrzeba to tubus drgający od oddechu, powiewu wiatru czy dotknięcia. Dlatego ten teleskop jest ciężki, nawet bardzo ciężki. Z podstawą jest to ponad 60 kg. Mimo ażurowej konstrukcji nie jest to sprzęt na weekendowy wypad za miasto. Nie nadaje się też do łatwego demontażu. Można go oczywiście rozkręcić, ale nie jest to proste, bo w zamyśle nie do tego miał służyć. Lustro główne zakupione było w Astrokraku, z tego co pamiętam pochodzi od Antaresa. Wtórne zakupiłem na forum. Tak więc bardziej to składak niż prawdziwy ATM. Teleskop patrząc w zenit ma okular na wysokości dostosowanej do osoby o wzroście 175 cm. Żebym nie musiał stawać na palcach teleskop ma trochę nierówny balans. Równoważy to system ciężarków widoczny na zdjęciu (ryc1). To czy są dwa czy wcale zależy od ciężaru okularu i wysokości obserwowanego obiektu nad horyzontem. Szukacz Celestrona 7x50 z podświetlanym krzyżem, na montażu Lumicona. Wyciąg Crayford 2" z redukcją na 1.25" od Antaresa. Zazwyczaj stosowany mikrofokuser 1:10 nie jest dla mnie wystarczająco dokładny, dlatego do wyciągu została dorobiona przekładnia planetarna 1:36, pozwalająca na wykonanie ruchu mniejszego niż możliwy do zaobserwowania okiem. Plątanina kabli i taśmy izolacyjnej to instalacja zapobiegająca się roszeniu optyki (ryc2). W warunkach naszego kraju, każdy powinien sobie jakąś sprawić. Jakość obserwacji poprawia się niesamowicie, kiedy nie trzeba się martwić o wilgoć. Instalacja w tym teleskopie oparta jest o akumulator żelowy 12V. Większość pracy wykonuje podwójna grzałka z drutu oporowego na szukaczu(okular i obiektyw), oraz mały wentylatorek zdmuchujący rosę z lusterka wtórnego. Na wtórnym jest jeszcze awaryjna grzałka do zamarzniętej rosy, praktycznie zbędna od pojawienia się wentylatora. Lustro główne się nie rosi. Optyka ma już swoje lata i za jakiś czas będzie wymagać odświeżenia (ryc3). Jak widać na zdjęciu, na lustrze głównym nie trudno doszukać się jasnych i ciemnych kropek. Kilka lat temu nosiłem się z zamiarem napylenia nowej warstwy, ale przy okazji ostatniej przeróbki uszczelniłem pudło na tyle, że zarówno kurz jak i pająki trzymają się od niego z daleka. Od tej pory erozja lustra przestała postępować. Najważniejsze, że pomimo utraty waloru estetycznego nadal odbija światło całkiem dobrze. Nie zauważyłem, żeby spadł zasięg gwiazdowy. Kiedy przerabiałem kuliste w Andromedzie zasadniczo wyglądało tak jak teraz. Na koniec odsyłam do wątków na temat budowy tego teleskopu: Cena: 5500 zł

ROK 2018 : informacje o obserwatorium (ciekawe czy AF zorganizuje kiedyś tam zlot (?) Z pewnością ładnie byłoby tam widać letnią Drogę Mleczną http://observatorium.pu.if.ua/pl http://studium.uw.edu.pl/jubileusz-80-lecia-obserwatorium-na-szczycie-pop-iwan-i-jubileusz-80-lecia-obserwatorium-na-szczycie-pop-iwan-i-medal-200-lecia-uw-dla-ihora-cependy/