Nadchodzą duże plamy słoneczne!

sunexplorer · 11 Lutego 2005

Poniżej dzisiejsza fotka Słonka z grupami.

Pawlik · 12 Lutego 2005

Skoro już weszlismy w teorie, ciekawi mnie istotna różnica pomiędzy protuberancją a pętlą, czy różnica jest tylko w tym że protuberancja jest "wyrzucana" w przestrzen, a pętla opada opada na powierzchnie i jest jak sama nazwa wskazuje zamknieta? czy może pętla to zamknięta protuberancja? i jak ta sprawa ma sie do pochodni, bo juz sie troche pogubiłem :rolleyes:

12 Lutego 2005

Skoro już weszlismy w teorie, ciekawi mnie istotna różnica pomiędzy protuberancją a pętlą, czy różnica jest tylko w tym że protuberancja jest "wyrzucana" w przestrzen, a pętla opada opada na powierzchnie i jest jak sama nazwa wskazuje zamknieta? czy może pętla to zamknięta protuberancja? i jak ta sprawa ma sie do pochodni, bo juz sie troche pogubiłem

<{POST_SNAPBACK}>

To nie są ostre pojęcia. Zacytuję opis:

"W wyższych warstwach atmosfery (Słońca - przyp. moje) ciśnienie magnetyczne zaczyna dominować nad ciśnieniem gazu i pole magnetyczne kształtuje rozkład materii, która układa się wzdłuż jego linii sił, tworząc widoczne w promieniowaniu rtg i UV łuki i pętle gorącego gazu w koronie. Pewne konfiguracje pola magnetycznego mogą utrzymywać gęsty i chłodny gaz w koronie, przeciwdziałajac sile grawitacji, która próbuje ściągnąć go w dół. Powstają w ten sposób protuberancje, widoczne najlepiej w linii H-alfa - na tle fotosfery w postaci ciemnych włókien, na brzegach zaś tarczy w postaci jasnych arkad i łuków. Protuberancje można podzielić na spokojne i aktywne."

Stosowane terminy opisują głównie WYGLĄD obiektu. Ja pętlą nazywam kształt obejmujący więcej niż 180 stopni.

Materiał protuberancji zwykle opada na powierzchnię. Nieopadające wybuchy to np. wyrzuty chromosferyczne.

Deszcz koronalny - jeśli materii jest za mało by utworzyć pełną strukturę protuberancji - powstają strzępki gazu rozmieszczone wzdłuż pętli i poruszające się wzdłuż linii pola magnetycznego, tworząc coś w rodzaju nieciągłej protuberancjiczy pętli. Znowu widać że o nazwie decyduje kształt obserwowany wizualnie a nie morfologia czy rozmiary zjawisk. :Salut:

Edytowane 12 Lutego 2005 przez cygnus

sunexplorer · 12 Lutego 2005

Skoro już weszlismy w teorie, ciekawi mnie istotna różnica pomiędzy protuberancją a pętlą, czy różnica jest tylko w tym że protuberancja jest "wyrzucana" w przestrzen, a pętla opada opada na powierzchnie i jest jak sama nazwa wskazuje zamknieta? czy może pętla to zamknięta protuberancja? i jak ta sprawa ma sie do pochodni, bo juz sie troche pogubiłem

Protuberancje to struktury długowieczne. Zdarza się, że istnieją przez kilka obrotów Słońca znikając za zachodnim brzegiem tarczy i pojawiajac sie z nowu po dwóch tygodniach przy wschodnim. W jakiś sposób wiążą się z magnetyzmem słonecznym. Ich miejsca nie są rozrzucone w dowolny sposób na tarczy Słonca lecz występuja zawsze tam, gdzie granicza ze sobą pola magnetyczne o przeciwnych polaryzacjach. Protubernacje utrzymują się ku górze dzięki temu, ze podtrzymują je pola magnetyczne.

Istnieje podział na tzw. typy uwzględniające w nich charakter ruchu materii oraz kształtu.

TYP I - (dość rzadko spotykany) ma kształt obłoku lub smugi. Rozwój protuberancji zaczyna się od podstawy. Materia jest wynoszona wzdłuż spiralnych dróg na duże wysokości. W odległości ok. 100 000 km nad powierzchnią Słonca z protuberancji oddzielają się drobniejsze części materii, które opadaja następuje wzdłuż trajektorii przypominającej linie pola magnetycznego.

TYP II - przypomina kręte strumienie mające poczatek i koniec na powierzchni Słonca. Materia w protuberancji porusza się również jak gdyby wzdłuż linii sił pola magnetycznego.

TYP III - jest podobny do krzewu lub drzewa. Protuberncje tego typu osiągają duże rozmiary.

Pochodnie mają postać włókien różnego kształtu około 1,5 razy jasniejszych niż fotosfera ze względu na ich wyższa temperaturę (200 - 300 K).

Pochodnie te są dobrze widoczne blisko brzegu tarczy słonecznej. Pochodnie znajdują sie ponad granulami i zawsze otaczają plamy (chociaż można je obserwować poza plamami, co następuje przed tworzeniem się lub po zniknięciu plam w tej okolicy), tworząc niekiedy pola pochodniowe pokrywające całe partie powierzchni Słonca.

http://www.astronomia.ozone.pl/index.php3?id=art/se/bbs

sunexplorer · 12 Lutego 2005

Duże plamy widoczne dzisiaj 12 02 2005r.

Obserwujcie i fotografujcie. Bardzo chętnie zdjęcia opublikuje na mojej stronie jak również stronie TOS.

Pozdrawiam.

12 Lutego 2005

W jakiś sposób wiążą się z magnetyzmem słonecznym.
http://www.astronomia.ozone.pl/index.php3?id=art/se/bbs

<{POST_SNAPBACK}>

Przecież wszystkie struktury kształtu pętlowego wiążą się W TEN SAM, NIESKOMPLIKOWANY SPOSÓB z polem magnetycznym.

Wynurzająca się z "powierzchni" Słońca rura magnetyczna "wychodzi" w przestrzeń okołosłoneczną jak parówka - jeden koniec stanowi biegun północny, drógi - biegun południowy. Zjonizowany gaz może się poruszać wzdłuż linii pola (oczywiście także po torach spiralnych wokół tych linii), tworząc grubszy lub chudszy sznur. W zależności od ilości tego gazu i od natężenia pola w rurze (także i od szybkości "wynurzenia") otrzymujemy różne efekty wizualne. Rury magnetyczne rozpadają się na mniejsze rurki, wszystko to tworzy wielość rozmaicie nazywanych fenomenów słonecznych.

Mowa jest cały czas o lokalnych zjawiskach magnetycznych, które są bardzo skomplkikowane, ale ich powiązanie z kształtem tworów chromosferycznych i koronalnych jest dosyć oczywiste.

sunexplorer · 13 Lutego 2005

Typowy rozwój dużego obszaru aktywności

Pojawienie się grupy plam słonecznych jest związane z szeroko powiązanymi innymi zjawiskami takimi jak pochodnie fotosferyczne, włókna (filaments), rozbłyski (flares) oraz z ich powodem powstawania – polami magnetycznymi. Rozwój tych zjawisk ma różne tempo

i różną aktywność dla każdego obszaru. Poniższy opis może pokryć tylko kilka głównych cech rozwoju, które są typowe dla dużego obszaru aktywności. Bardziej szczegółowe opisy można znaleźć

u Newtona (1958), Bray’a i Loughheada (1964), Bumby (1967), Wilsona (1968) i McIntosha (1981).

Dzień 1: Rura przepływu pola magnetycznego dociera do fotosfery. Jeśli zagęszczenie przepływu pola magnetycznego przekracza 0,1 T, początkowa mała pochodnia staje się widoczna w H-alpha (również w świetle białym jeśli zjawisko ma miejsce z brzegu tarczy).

Dzień 2: Początkowa mała plama słoneczna pojawia się na zachodniej krawędzi pochodni. Pochodnia zwiększa swoje rozmiary i jasność. Pole magnetyczne podtrzymuje wzrost, obserwowana wytrzymałość pola wzrasta.

Dzień 3: Jedna lub więcej plam zaczyna się pojawiać na wschodniej krawędzi pochodni z biegunowością przeciwną do plamy początkowej. Powierzchnia pola magnetycznego i pochodnia nadal wzrastają.

Dzień 4: Mała plama przekształca się większą. Zachodnia plama wiodąca (p-spot) wykształca w sobie półcień. Pochodnia otacza grupę plam ale pozostaje zwarta. Pole magnetyczne wykazuje wyraźną strukturę dwubiegunową. Pierwsze rozbłyski są możliwe do zaobserwowania w H-alpha. Małe włókno w sąsiedztwie plamy wiodącej jest jeszcze nie stabilne.

Dzień 5-13: W piątym dniu, plama końcowa (f-spot) wykształca półcień. Następnie powstaje wiele mniejszych plam pomiędzy dwoma głównymi plamami (p-spot i f-spot) zanim grupa nie osiągnie największej rozciągłości. Jasność pochodni wzrasta jak również obszaru pola magnetycznego. Aktywność rozbłysków osiąga maksimum.

Dzień 14-30: Wszystkie plamy, oprócz dwóch największych znikają. Pochodnia jest rozległa lecz zaczyna się kurczyć. Aktywność rozbłysków maleje. Wytrzymałość pola magnetycznego jest w maksimum ale obszar, który ono pokrywa zaczyna się zmniejszać. Stabilne włókno o długości około 50 000 km wskazuje kierunek plamy-p.

Dzień 30-60: Plama-p również zaczyna się zmniejszać i znika. Jasność pochodni maleje i pochodnia dzieli się na wiele pojedynczych części. Pole magnetyczne staje się słabsze i nieregularne. Włókno podnosi swoją stabilność w długości (około 100 000 km na jeden obrót Słońca) i dzieli obszar aktywności na dwie połowy.

Dzień 60-100: Pochodnia chromosferyczna znika i pochodnia fotosferyczna rozpływa się. Filament osiąga największą długość i biegnie prawie równolegle do równika słonecznego.

Dzień 100-250: Nie można zaobserwować więcej pochodni. Włókno stopniowo pęka i znika wraz z polem magnetycznym.

Podczas gdy grupa plam na przykład trwa tylko 60 dni, pole magnetyczne może być wykrywane przez 250 dni.

Pole magnetyczne jest powodem aktywności słonecznej. Rura przepływu pola magnetycznego osiąga fotosferę i rozszerza się w łuk. Dwa punkty w fotosferze gdzie rura przebija powierzchnię mają różne biegunowości. Szczegóły formowania się plam pozostają ciągle niejasne, szczególnie formowanie się ostrych granic pomiędzy cieniem, półcieniem i fotosferą, podobnie jak pochodzenie słonecznego pola magnetycznego (Schussler 1980).

Rys. Przepływ pola magnetycznego w dwubiegunowym aktywnym obszarze.

Pozdrawiam.

sunexplorer · 13 Lutego 2005

I dzisiejsze zdjecie duzych plam.

z slonecznym pzodrowieniem -

sunexplorer

Edytowane 13 Lutego 2005 przez sunexplorer

andrzej43-- · 12 Marca 2005

W/g moich prognoz w poczatkowych dniach kwietnia wystapi wzmozona aktywność słoneczna (max powinno być ok 2-6.04).

Pozdrowienia

Andrzej

ToMeK_87 · 14 Marca 2005

I ja zrobiłem fote 12 marca (załącznik)

Mam pytanie propo focenia słońca. Używam filtru baadera, przez ten filtr słońce jest białe. Widziałem foty kiedy słońce jest krwisto czerwone , widać na nim protuberancje i wiele szczegółów (np. zdjęcia z początkowych postów tego tematu). Stąd bierze się moje pytanie : czego uzywa sie zeby uzyskac taki obraz ? Sa to jakies filtry ? a może to zdjęcia z satelit ? (:

Flowenol · 14 Marca 2005

Mam pytanie propo focenia słońca. Używam filtru baadera, przez ten filtr słońce jest białe. Widziałem foty kiedy słońce jest krwisto czerwone , widać na nim protuberancje i wiele szczegółów (np. zdjęcia z początkowych postów tego tematu). Stąd bierze się moje pytanie : czego uzywa sie zeby uzyskac taki obraz ? Sa to jakies filtry ? a może to zdjęcia z satelit ? (:

Prawdopodobnie stosując filtry H-alfa.

A ja mam kolejne pytanie jak ocenić seeing w dzień?