Radek P

Żeby walczyć z tymi, którzy stawiają pijar ponad prawdę naukową.

Wg mnie ta planeta nie istnieje. Nawet na Wikipedii powołują się na Szwajcarów, którzy twierdzą, że planety w ich danych nie widać.

Na całe szczęście możemy liczyć na astero i podzielającego te same poglądy Guest_astro_*. Ci dwaj wybitni naukowcy potrafią klarownie i ściśle przedstawić swoje hipotezy badawcze. Ich wywody są tak dobrze dopracowane i opierają się na takiej ilości wiarygodnych danych empirycznych, że wydają się wręcz oczywiste. Zachęcam w/w kolegów do zaprezentowania swoich poglądów w którymś z szanowanych periodyków naukowych.

Tym razem okładkę Cyrqlarza zdobi okrągły numer 200, więc zawartość jest trochę inna niż zwykle. Ze strony można pobrać Cyrqlarz za darmo. Przyjemnej lektury.

Bardzo polecam kolekcję filmów z wykładów w jednym z najlepszych instytutów astronomicznych na świecie: https://webcast.stsci.edu/webcast/index.xhtml To tam znajduje się naukowe zaplecze teleskopu Hubble'a. W archiwum jest cała masa filmów w tym te z wykładów otwartych jak i te z ostatnich seminariów.

Żeby Krzyż Einsteina był widoczny trzeba mieć seeing bliski 1". Radzę też dobrze ustawić parametry wyświetlania, bo bardzo dużo światła daje galaktyka.

Wakacyjny numer Cyrqlarza dostępny jest już na stronie PKiM. W numerze m.in. sprawozdanie z ostatniego seminarium Polskiej Sieci Bolidowej, które zawiera wnioski z dyskusji na temat poszukiwania meteorytów na podstawie danych PKiM. Życzę przyjemnej lektury.

Wrócę do tematu, który rozpoczął wątek. Owy kształt trójosiowej elipsy opisuje potencjał grawitacyjny wytwarzany przez ciemną materię, a nie rozmieszczenie jej cząstek. Oba te kształty zależą od siebie, ale z badań rozmieszczenia fragmentów satelitów Drogi Mlecznej bezpośrednio wyznaczamy kształt potencjału. To, że grawitacja oddziaływuje na ciemną materię i na odwrót, wiemy od dawna. To właśnie dzięki grawitacji wiemy, że ciemna materia istnieje i potrafimy szacować jej masę w stosunku do materii świecącej. Od ładnych kilku lat wiemy też, że ciemna materia nie tworzy skupisk o rozmiarach i masach porównywalnych do gwiazd, czy planet. Dowodem na to są obserwacje zjawisk mikrosoczewkowania grawitacyjnego w kierunku Obłoków Magellana. Praktycznie nie wykrywamy takich zjawisk, więc między nami a Obłokami nie ma obiektów zbudowanych z ciemnej materii podobnych do gwiazd, czy planet. Ciemna materia oczywiście jest. Jeśli nie ma takich obiektów, to nie możemy się z nimi zderzyć. Odnośnie do orbit gwiazd w Drodze Mlecznej. Różnią się one od orbit planet wokół Słońca nie tylko ilościowo (rozmiary), ale też jakościowo. Pole grawitacyjne Galaktyki jest bardziej skomplikowane od pola grawitacyjnego Słońca. W szczególności materia dysku powoduje oscylacje gwiazd w osi prostopadłej do niego. Dzięki temu, że wszystkie gwiazdy dysku w ten sposób oscylują, możemy na, podstawie obserwacji pobliskich gwiazd, wnioskować o orbitach gwiazd położonych znacznie dalej. Dysk i halo mało oddziaływują na siebie. Dysk jest młodszy od halo, ale nie spowodował, że gwiazdy halo zaczęły krążyć po orbitach właściwych gwiazdom dysku. W okolicy Słońca (płaszczyzna dysku) są obserwowane gwiazdy o składzie i kinematyce odpowiednim dla gwiazd halo.

To nie precesja a nutacja zmienia kąt pomiędzy ekliptyką, a biegunem północnym. Precesja powoduje ruch węzłów orbity po ekliptyce. Współrzędne astronomiczne podawane są na pewne ustalone epoki (patrz góra strony z almanachu). Płaszczyzna ekliptyki brana jest właśnie na tę epokę, a orbita Ziemi jest aktualna. Jest między nimi minimalna różnica.

Jeśli zaczynasz swoją przygodę z zaćmieniowymi, to proponuję na początek jakąś gwiazdę o większej amplitudzie np. GT Cep. Żeby wyznaczyć moment minimum musisz mieć punkty przed i po nim. Najlepiej będzie jeśli zaobserwujesz całe minium tzn. od momentu gdy jasność gwiazdy zaczyna wyraźnie spadać do momentu, gdy przestaje szybko rosnąć. W przypadku ** o okresach rzędu 1/4 doby będzie to 10-20% całej krzywej.

Okres, który mi wyszedł jako najbardziej prawdopodobny to 0.1347269 d. Jedyny problem, jaki widzę to zmiana jasności średnia. Ta jest pewnie spowodowana przez tę pobliską gwiazdę. Gdy zmienia się seeing zmienia się też ilość światła jaśniejszej gwiazdy, które wpada w aperturę zmiennej. Sprawdź jaki miałeś seeing w czasie tych nocy i czy koreluje się to jakoś ze zmianami jasności średniej. Powodzenia!

Proponuję Ci przejrzeć archiwalne numery Cyrqlarza. Chyba rok temu pojawił się zapis wykładu dr hab. T. Jopka z seminarium PKiM. Żebyś zaświecił? Takiego okruszka to chyba nawet w sklepie z dopalaczami nie kupisz.

Z tego, co wiem, to lampiony są tańsze od fajerwerków i polecane przez organizatorów wesel. Pewnie będzie coraz gorzej...

Kolejny numer biuletynu Pracowni Komet i Meteorów jest już dostępny na stronie PKiM.

Nigdzie nie napisałem, że Yah źle zrobił, że podał jakiegoś linka. Większość obserwacji gwiazd zmiennych jest rzetelnie wykonana. Nawet jeśli jest rzetelnie wykonana, to i tak są między nimi różnice, ale ogólnie wiadomo jakie niedokładności są możliwe. Niestety zdarzają się przypadki, gdy obserwacje są wykonane nierzetelnie. Zdarzają się osoby, które przesyłają do AAVSO i podobnych organizacji pomiary ewidentnie złe. Jeden z efektów, które mogą wpływać na wyniki obserwacji, to autosugestia. Przykład: obserwacje gwiazdy długookresowej. Jeżeli krótko przed obserwacją ktoś sprawdzi aktualną jasność, to jest prawdopodobne, że wynik obserwacji będzie inny, niż gdyby nie sprawdzał wcześniej jasności. Życzę udanych obserwacji.

Duże pojaśnienia (2 mag i więcej) są najczęściej powodowane przez gwiazdy kataklizmiczne (nowe karłowate, nowopodobne, nowe klasyczne, nowe powrotne, supernowe). Zawsze coś fajnego. Z innych ciekawych możliwości to parę lat temu gwiazd GSC 3656–1328 pojaśniało o 4 mag w wyniku mikrosoczewkowania grawitacyjnego. Takie pojaśnienia zdarzają się częściej w mikrosoczewkach, ale dotyczą stosunkowo słabych gwiazd. W tym przypadku jest to raczej jakaś gwiazda kataklizmiczna, ponieważ w pobliżu jest źródło promieniowania X. Gwiazda jest dość jasna, więc pewnie szybko ktoś zrobi widmo i jeżeli to jest układ kataklizmiczny to od razu będzie wiadomo, że to tego typu gwiazda. Tak, czy inaczej obserwacje na pewno będą wartościowe.

Może lepiej facebook? Astropolis ma być zintegrowane z facebookiem. Tak przy okazji - czemu już się nie ukazują posty zapowiadające kolejne numery Copernicusa? Jestem za granicą i nie wiem, kiedy w kioskach jest kolejny numer.

No właśnie na tym. Albo widzi to, co mu się wydaje, że powinno być. Takich przypadków jest cała masa. Na początku są też możliwe błedy wynikające z niezrozumienie sposobu obliczeń itp. Dlatego pisałem, że warto na początku się upewnić, że się dobrze wykonuje obserwacje. Nie krytykowałem tej strony.

Najlepiej uczyć się od kogoś. Jeżeli nie ma nikogo w pobliżu, nie ma czasu na wyjazd na zlot itp. i ktoś uczy się sam, to lepiej dać innej osobie dane do sprawdzenia, choćby na tej stronie. Ja zacząłem wysyłać swoje wizualne oceny do AAVSO dopiero, gdy nabrałem pewności, że dobrze robię obserwacje - po jakiś 100 ocenach.

Mam nadzieję, że nikt z Forumowiczów nie będzie wykorzystywał tego zbyt często. Obserwując gwiazdy zmienne należy notować to, co się widzi, a nie to, co "powinno" być.

Chyba najnowsze wyznaczenie prędkości Słońca względem lokalnego układu odniesienia jest tu. Na końcu streszczenia podany jest wektor prędkości. Całkowita prędkość to 17 km/s.

Czy to tłumaczenie jest dobre? Zamiast "zderzenie" moim zdaniem bardziej odpowiednie byłoby "łączenie", "scalanie" a może nawet "kumulacja". W astrofizyce o mergerze (przynajmniej niektórzy tak spolszczają) mówi się w w przypadku łaczenia się obiektów zwartych, a w tym przypadku nawet "fuzja" jest bardziej odpowiednim słowem niż "zderzenie".

Wikipedia podaje ok. 20 km/s. Wartość ta jest trochę umowna, bo zależy od tego, które gwiazdy uwzględnimy do obliczeń. Zgodność tego, co podałem z pamięci z wikipedią jest wystarczająca. W układzie, o którym wcześniej pisałem, prędkości okolicznych gwiazd mają losowe zwroty i typowo prędkości raczej podobne do Słońca (raczej nie 100 km/s). Wyliczenie np. średniego czasu pomiędzy bliskimi minięciami dla gwiazdy spoczywającej w tym układzie jest pewnie możliwe na kartce. Wymaga policzenia paru całek. Zakładamy np. stałą długość wektorów prędkości sąsiedznich gwiazd i losowe kierunki. Wyznaczamy wzory na odległość minimalnego minięcia i czas do niego dla zadanej odległości Słońca i tej gwiazdy i zadanego wektora prędkości. Potem uśredniamy czas z założonymi rozkładami odległości ** i ich prędkości z dodatkowym warunkiem, że uwzględniamy tylko bliskie minięcia. Pomyślę jak zrobić to prościej.

Prezes111, musisz trolować na tym forum, nie możesz przerzucić się na onet? Wrzucasz posty co 5 minut, żeby sobie licznik nabić? Jak chcesz coś napisać, to pomyśl chwilę, kliknij sobie "Podgląd postu", przemyśl to jeszcze raz i ewentualnie publikuj. Czy tak trudno jest stworzyć treść, która jest zrozumiła dla ogółu, napisana po polsku i nikogo nie obraża? Od razu dodam, że mojego uwagi tyczą się nie tylko Ciebie. PS. Szkoda, że nie ma już minusów. Ukrycie całej masy wiadomości w tym wątku zachęciłoby niektórych do dbania o formę i treść wypowiedzi.

Przyznam, że ilość editów i odwołań do innych postów oraz niejasności w samych postach powodują, że nie jestem w stanie zrozumieć o co chodzi. W szczególności nie wiem, czy staracie się określić kiedy jakaś gwiazda minie Słońce w niewielkiej odległości, czy też jaka jest skala czasowa minięć Słońca z innymi gwiazdami. Jeśli mi podpowiecie, to postaram się pomóc. Predkość Słońca względem centrum Galaktyki to 220 km/s. Prędkość tzw. swoista wynosi ok. 22 km/s i jest to prędkość wokół układu odniesienia związanego z okolicznymi gwiazdami. Nie z jakąś konkretną, ale tak średnio z okolicznymi gwiazdami. Pewnie żadna z tych gwiazd nie spoczywa względem tego układu odniesienia.