Yah

Dzięki za dobre słowo ekologu Efekt jak na materiał wyjściowy i miejsce z którego robiłem może być, ale DSS przemielenie takiej ilości materiału zajęło 3 godziny. I jeszcze wersja z usunięta niebieską dominantą:

Zwykle nie zajmuje się astrofotografią, ale ponieważ zapomniałem z domu sprzętu, którym zwykle obserwuję minima GZ zrobiłem sesję tym co miałem czyli Canonem 300D i achromatem 80/400. A oto rezultat 98 minut materiału czyli 245 klatek po 24 sekundy ISO 400. Obróbka DSS i PS. Fiolet wali po oczach, ale po co udawać, że robione APO Ponieważ nie mam żadnego filtru do eliminacji LP musiałem skrócić czas do takiej wartości, by nie wychodziła pomarańczowa poświata od sodówek - eksperymentalnie wyszło 24 sekundy. Pojedyncza klatka wygląda tak:

Chyba jednak serwis meteoblue jest lepszy. Ja często korzystam i dane dotyczące seeingu raczej są zgodne z rzeczywistością. Gdzieś, kiedyś, ktoś zamieszczał już link do tego serwisu. meteoblue dokumentacja

Jest też trzecie rozwiązanie - przekonanie żony, że boazeria jest passe Będę próbował choć pogoda nie rozpieszcza i moim zestawem z widmami ciężko zejść poniżej 9 mag....

I odpowiedź na ten fakt - znaczna ujemna anomalia temperatur, ale tylko w Europie: http://www.climatewatch.noaa.gov/image/2010/global-temperature-anomalies-october-2010

No wiem , że wisi, ale to nie nasze Hans, próbowałeś uzyskać widmo supernowej Star Analyserem?

No właśnie a propos przesunięć ku czerwieni.... Ponieważ supernowe typu II powstają z gwiazd których otoczki zawierają jeszcze wodór, podczas wybuchu widać linie emisyjne H alfa. Aż prosi się, żeby przy użyciu Star Analysera zrobic zdjęcie widma supernowej. Ja z 80ED nie dam rady, ale z 8-10" na pewno jest to możliwe.

Ciepłe, pomimo że coraz krótsze noce, powinny Was zachęcić do obserwacji miryd. Poniżej lista moich propozycji do obserwacji latem tego roku. Podaję zarówno te, które póżną wiosną i latem osiągną maksimum jak i te , które są już po minimum, ale dzięki Waszym obserwacjom będzie można dołożyć kilka punktów na gałęzi opadającej Oczywiście gwiazdy dobrałem subiektywnie, wybierając raczej te , które są wyżej ponad horyzontem Wolarz U Boo 9.08. po maksimum RR Boo RT Boo Z Boo S Boo V Boo Herkules S Her 10.07. RT Her 4.09. SS Her 7.09. RY Her 23.09. T Her 26.09 SY Her – szybka mira okres 116.91 dni po maksimum UV Her W Her RS Her UZ Her bardzo słaba U Her bardzo słaba Korona Północna X CrB 6.07. Z CrB 14.09. S CrB 20.09. po maksimum W CrB Lira W Lyr 13.06. RT Lyr 7.07. RY Lyr 29.07. Łabędź UX Cyg 17.06. V Cyg 24.06. TU 30.06. RS Cyg 21.07. S Cyg 23.07. RT Cyg 26.09. po maksimum Z Cyg Orzeł S Aql 10.06. RV Aql 17.06. RT Aql 23.06. Z Aql 17.08. SY Aql 3.09. Delfin S Del 17.06. R Del 26.07. Z Del 1.08. T Del 25.10. Smok T Dra W Dra 25.09. T Dra 14.05. SV Dra 13.08. Kasjopeja SS Cas – szybka mira okres 140.57 dni RR Cas 26.07. X Cas 23.08. V Cas 13.09. Z Cas 23.09. po maksimum R Cas T Cas U Cas W Cas RV Cas Okołobiegunowe U Umi 30.07. po maksimum T Uma S UMi T Umi Pozdrawiam i zachęcam do obserwacji. Appendix Obserwując wczoraj lirydy zauważyłem wschodzące na wschodzie gwiazdozbiory Perseusza i Andromedy. Dorzucam mirydy, które maksimum osiągną późnym latem i jesienią: Andromeda U And 8.08. W And 15.09. T And 2.10. RR Adn 21.10. X And 7.11. R And 32.11. V And 28.12. Y And 30.12. Perseusz R Per 1.11. Y Per 12.11. U Per 8.12. RR Per 21.12.

R Leo oceniłem przedwczoraj na 5.1 - rzeczywiście bardzo jasna ....

Pomiędzy obserwacjami miryd, zaćmieniowych i delta Scuti udało mi się zrobić pierwsze zdjęcie widma mirydy R Leo, która właśnie zbliża się do maksimum. Pasma absobcyjne tego olbrzyma klasy M8 robią wrażenie ....

Pamiętaj że Canon do fotometrii to maszyna zastępcza Nic nie zastąpi dedykowanej kamery mono z filtrami. Choć oczywiście można go wykorzystywać do fotometrii przy wykorzystaniu kanały G. Ostatnio się ukazał ciekawy artykuł na Citizensky. Jeśli chcesz się bawić w ustalanie momentów maksimów gwiazd RR Lyr albo minimów gwiazd zaćmieniowych to raczej to nie ma zbyt dużego znaczenia. Pamiętaj najważniesze to ..... robić obserwacje. Niczego nie zastąpi praktyka

..... i jeszcze dla Hansa - nie udało mi się ustrzelić tego HD107274, ale poniżej linia profilu widma TYC 3465-982-1 po obróbce:

Dużą rolę odgrywa obróbka zdjęć. Z kompaktu wychodzą Ci jpg i tu już zaczyna się strata jakości, choć na fotografii załączonej przez ciebie fajnie widać linie absorpcyjne. Spróbuj przekonwertować zdjęcia na czarno białe i pobaw się jasnością, kontrastem w programie graficznym, zapisz w fits i poddaj obróbce w VSPEC-u. Co do kalibracji to najlepiej robi się to na gwiazdach typu A - ale ty tego nie zrobisz. Pozostaje Ci użycie kupionej na Allegro neonówki - wtedy skalibrujesz spektroskop liniami emisyjnymi neonu. Ewentualnie skorzystaj z tego: widmo lampy energooszczędnej Jeśli chcesz, prześlij mi zdjęcie a ja spróbuję z niego coś więcej wyciągnąć. Próbuj zabawa jest przednia. Ostatnio nie utrafiłem w lambda Boo i przypadkowo sfotografowałem olbrzyma klasy K5 o jasności 7.4 mag - wynik mnie zaskoczył - piękne linie absorpcyjne TiO. Przecież Canon i Star Analyser to żaden profesjonalny sprzęt tylko zabawki

Hej Arek, napisze coś w weekend bo na razie to wymiękam z braku czasu.... widmo Słońca bardzo ładne ....

Spróbuję z tym olbrzymem HD107274 powalczyć zobacze co mi wyjdzie....

Wynika to pewnie z dużej ilości rys /mmm w płycie DVD. Ja próbowałem "zaadaptować" siatkę dyfrakcyjną z Zamkoru w oprawę filtrową i niestety nie łapie się na zdjęciu i gwiazda i widmo, poza tym widmo jest jakoś mocno zniekształcone. Niestety ta siatka z Zamkoru to kawałek plastiku i nijak się ma jakościowo do siatki ze Star Analysera.

Ja chyba też będę zamawial złaczkę 1,25" z gwintami filtrowymi żeby jeszcze bardziej oddalać Star Analysera od matrycy....

Hans, myślę , że to kwestia rozdzielczości. Nie wiem jaki masz wymiar piksela w Twoim Atiku. Zakładając 4.65 mikrona to rozdzielczość wynosi: 10000*4,65 /40*100 =11,625 A/piksel Moim zdaniem to trochę za mała rozdzielczość - tu liczy się każdy Angstrem. Popatrz na widmo Arktura z rozdzielczością 4.24 A/piksel - tam niewiele widać: Porównaj teraz to z rozdzielczością 3.18 A/piksel. Niby niewielka różnica, ale linie wyraźniejsze. Spróbuj oddalić Star Analysera od matrycy tak na 12 cm, widmo powinno Ci się jeszcze zmieścić. Ja przy dyspersji 10 A/piksel prawie nic nie mogłem zarejestrować. Nie sugeruj sie tym co piszą na stronie star Analysera, oddalaj na jak największa odległość od matrycy. Po prostu przy mniejsze delikatne prążki linii zlewają się całość. U mnie przy użyciu Canona dopiero przy dyspersji poniżej 3,5 A/piksel zaczyna coś być widać. I na zakończenie Plejady Plejady spektrum

Próbowałem ta metodę opisaną przez Christiana Buila, ale pomimo wszystko moja metoda "lekko out of focus" uzyskiwałem lepsze widma. Poniżej widmo Capelli otrzymane przez Christiana Buila Star Alalyserem i pryzmatem 3,8 stopnia, wspomniana przez Ciebie lemarc, metodą dryftu: .... a to surowe nie obrobione widmo Capelli moją metodą ( w rzeczywistości linie wyglądają lepiej, kompresja jpg robi swoje):

Postarałem się pobieżnie opisać wyniki obserwacji. Linie absorpcyjne są znacznie lepiej widoczne na wykresach w Vspec-u, ale za to kolorowe widma są ładniejsze dla oka W widmie gwiazdy Gamma Cas widać linie emisyjne wodoru Hα i Hβ , które w porównaniu z liniami absorbcyjnymi są jaśniejszymi prążkami. W pozostałych klasach widmowych zjonizowane gazy pochłaniają część promieniowania powodując powstawanie linii absorpcyjnych. W widmach Alkione i Regulusa widzimy dominujące linie absorpcyjne wodoru Hα, Hβ, Hγ i Hδ . Porównajcie teraz widma gamma Cas, Alkione i Regulusa z widmem Castora . Widmo tej ostatniej gwiazdy staje się takie bardziej prążkowane – jest to wynik pojawiania się linii absorpcyjnych metali. U Procjona i Capelli linie wodoru stopniowo słabną, a nasilają się linie metali ( są jednak stosunkowo słabe) to między innymi: linia G ~ 4300 linie Mg, Fe ~ 5200 linie Ca, Fe ~ 5300 linia Na ~ 5900 Dla mnie osobiści widmo gwiazd klasy F wygląda w Star Analyserze najmniej efektownie W widmach Aldebarana i Betelgeuse: pojawia się linia Ca ~ 4250 znika linia G~ 4300 pojawia się linia Mg~ 4800 pojawiają się linie molekularne TiO . Dużym problemem przy porównywaniu wyników obserwacji ze starymi atlasami spektralnymi np. tym jest to, że zawierają analizy niebieskiej części widma, co wynikało z czułości ówczesnych klisz. Niestety Canon pokazuje niewiele poniżej 4200A i duża część położonych tam linii absorpcyjnych pozostaje zupełnie niewidoczna. Podsumowując obserwacje Star Analyserem może nie mają specjalnie wielkiej wartości naukowej, ale mają dużą wartość edukacyjna no i sprawiają dużo radości w samodzielnej obserwacji widm gwiazdowych niewielkim kosztem.

Spróbuję ogarnąc temat w weekend i opisać widma

Widma obrabiane oczywiście w VSPEC-u. To co widzimy to oczywiście sztuczne widma z VSPEC-owych wykresów, bo prawdziwe to wychodzą takie jak na pierwszej f0otografii. W każdym razie warto próbować choćby w celach edukacyjnych.

pomimo kompletnego braku czasu próbowałem w czasie kilku nocy wyciągnąć jak najwięcej ze opisywanego na forum Star Analysera. Przypomnę, że to siatka dyfrakcyjna 100 rys/mm w oprawie filtrowej 1,25". Sprzęt którego używałem to 80ED i Canon 300D. Próbując uzyskać widma gwiazd napotykamy na dwa problemy: - bardzo mała dyspersja widma - brak szczeliny tak jak w zwykłych spektrografach. Problemy oczywiście można rozwiązać. W pierwszym przypadku oddalają siatkę dyfrakcyjna od matrycy aparatu. Ja wykorzystywałem złączki o długości około 19 cm, co oddaliło siatkę na odległość 24 cm od matrycy dając dyspersję na poziomie 3.18 A/pixel (czyli poniżej teoretycznej zdolności rozdzielczej siatki tego typu). To jest minimum, po powyżej tej wartości linie absorpcyjne, szczególnie metali w późnych typach widmowych zlewają się. Drugi problem - braku szczeliny rozwiązałem dość przypadkowo. Jeśli rozogniskujecie lekko gwiazdę, wysuwając wyciąg tak. aby matryca znalazła się poza ogniskiem, obraz gwiazdy się zmienia. Z krążka, który daje kiepski obraz linii w widmie gwiazdy, na prostokąt, który daje obraz linii absorpcyjnych znacznie lepszej jakości. Zresztą zobaczcie sami...... Efekt ostateczny jest całkiem fajny. Przesunięć linii nie zmierzymy, ale można zaobserwować zmiany składu chemicznego gwiazd różnych typów widmowych. Linie emisyjne wodoru w gwiazdach bardzo gorących, słabnące linie wodoru w późniejszych typach widmowych, pojawienie się i zanik linii G, czy też narastanie linii absorpcyjnych metali.

.... a mnie wyszło coś takiego - w środku widmo syntetyczne , na dole takie jak na fotografii...

Niestety cirrusy skutecznie uniemożliwiły oceny Pamiętaj również przy obserwacjach gwiazd nisko położonych nisko nad horyzontem (a tak jest położony Algol wieczorem) o zjawisku ekstynkcji. Polega ono na osłabieniu blasku gwiazdy wskutek pochłaniania światła przez warstwy atmosfery. Światło gwiazdy leżącej nisko nad horyzontem ( w większej odległości kątowej od zenitu) przechodzi przez grubsza warstwę atmosfery niż tej która leży wyżej nad horyzontem (w mniejszej odległości kątowej od zenitu). Zjawisko to powoduje, że gwiazdy leżące niżej maja mniejszy blask niż w rzeczywistości. Przy obserwacjach Algola zjawisko to może utrudniać prawidłowe oceny gdyż wieczorem Algol leży nisko nad horyzontem, natomiast gwiazdy porównania zdecydowanie wyżej. Wniosek stad płynie taki, żeby unikać obserwacji Algola wczesnym wieczorem. Im później tym lepiej