aqhara

Sprawdzałem, czy gwiazdy są kolorowe samyang 14/2.8 EOS 450d bez moda, balas światła dzienny, ISO 1600 450x24s jpg prosto z Sequatora bez żadnej obróbki

To w EQ3-2? Możesz napisać coś więcej o przeróbce i efektach?

Przywiozłem ze szkółki na taczce z bryłą ziemi w Wigilię. Zapakowana do dużej plastikowej donicy była w domu do Sylwestra, później cieszyła oczy za oknem. Do gruntu trafiła gdy zrobiło się ciepło. Poprzednia zakupiona z doniczką prawie nie miała korzeni i uschła w ogrodzie.

Linia wygląda na równoległą do kadru i wypada na wysokości jasnej czerwonej lampki. Podejrzewam jakiś błąd matrycy wskutek mocnego prześwietlenia.

Zdecydowanie wybieram ciemną wersję, ale używam tylko matowych ekranów, na błyszczących pewnie może być mniej czytelnie.

próby naziemne achromatu 102/660 adapter T2/PK, pierścień makro 25mm i pentax k5

Cobra 1986 http://www.filmweb.pl/film/Cobra-1986-4625

Proszę o 7mm, piszę PW

Ogniskowa obiektywu jest cechą fizyczną i nie zmienia się po przyłączeniu do innej puszki, ani po odłożeniu do szuflady Ze względu na mniejszą matrycę zmienia się pole (kąt) widzenia, mała klatka widzi mniej - wycinek obrazu który trafia na kliszę w średnim formacie. Sonnar 180mm da obraz o takiej skali jak inny obiektyw 180mm projektowany np dla małej klatki. Złączka tylko wyrównuje różnicę w odległości rejestrowej, która zazwyczaj spada z wielkością klatki - w Pentaconie Six bagnet jest po prostu dalej od kliszy niż w np EOSie. https://en.wikipedia.org/wiki/Flange_focal_distance

Kolega Tatasek był uprzejmy podesłać mi kilka zdjęć z powyższych 40-tu. Po złożeniu pierwszej klatki z ostatnia w DSS czy w PS gwiazdy w narożnikach są rozsunięte - podwójne, co moim zdaniem wskazuje na zniekształcenia geometryczne obrazów. Stack 40 klatek łączy wszystkie pośrednie położenia układające się w promieniste kreski. Przesunięte, pokrzywione klatki skojarzyły mi się z panoramą, więc złożyłem je w takim programie z lepszym skutkiem, niż w DSS

Czy pojedyncze klatki w rogach wyglądają lepiej? czy to ten obiektyw? http://www.optyczne.pl/125.6-Test_obiektywu-Canon_EF-S_18-55_mm_f_3.5-5.6_IS_Dystorsja.html Przychodzi mi do głowy skutek dużej dystorsji beczkowatej przy 18mm - kolejne zdjęcia różnią się geometrycznie, DSS stackując przesuwa i obraca klatki, ale nie koryguje geometrii, więc brzegi się rozjeżdżają. Nasuwają się rozwiązania : 1) z powyższego materiału zestackowac mniej (np 10) KOLEJNYCH klatek, będą się mniej różniły (jak na poprzednim prezentowanym zdjęciu) i porównać 2) fotografować niebo przy 30-40mm, zniekształcenia geometryczne powinny być minimalne

U mnie za oknem

Zgadza się - był tam ślad Sombrero kolejną zagadkę zadaje kolega Jan Kowalski

Dzięki powyższej wykreślance poznałem kilka gwiazdozbiorów - świetna robota:) Teraz kolejne pytanie: Czego brakuje na zdjęciu?

Gdybym znał gwiazdozbiór Zodnika, to wyszłyby mi "obserwacje nieba"

Przykładowo pierwszy obiektyw wymaga przysłony 4 i optymalny czas naświetlania wyszedł mi 4 minuty. Drugi daje dobrą jakość z przysłoną 2, więc skracam czas 4-krotnie do 1 minuty i uzyskuję podobnie naświetloną klatkę. W tym samym czasie zrobię 4x więcej zdjęć i zmniejszę szumy stackując. Z przysłoną 2,8 czas skróciłby się 2-krotnie.

Podobna sytuacja, próbuję sił EOSem i 50tką którą przymykam do 4 z powodu dużej komy. Do szerokich kątów zdecydowałem się na zakup Samyanga 85, już do mnie jedzie. Wyniki testów są dobre, przykłady astrofoto zachęcające. Z przysłoną 2 zbierze tą samą ilość światła w 4x krótszym czasie (w stosunku do 4).

Sprzęt ten sam co w http://astropolis.pl/topic/28505-fotografia-statywowa/page-73?do=findComment&comment=660556 EOS450d mod bez filtrów Pentax SMC 50/1.4 + nakręcony filtr IR cut tym razem na EQ5, ISO 800, przysłona 4 Zestackowane 18 klatek po 3 minuty, dopiero zgrywając pliki zauważyłem, że przestawiłem aparat i mam wyłącznie jpg więc bez żadnych kalibracji. Klatek było więcej, ale optyka zaparowała i wyszły głównie kolorowe placki. Dół miałem dość mocno zaświetlony, starałem się wyrównać tło w Pixinsight, razem z tłem przyciemniłem gwiazdy.

Tak jest! Dominik przejmuje pałeczkę

Niewątpliwie Chuck mógł korzystać z tego krzesła, na pewno polubił wielopunktowe pasy i nieziemsko komfortowy zagłówek edit: zobaczmy krzesło w szerszym ujęciu

Na to bym nie wpadł Co jest na zdjęciu?

Kojarzy mi się ze światłem. Odbija się lub przechodzi / załamuje na granicy (nieznanych mi) ośrodków zależnie od kąta padania.

Czoło Oriona

Usunięcie filtrów sprzed matrycy naprawdę dużo daje. Z pewnością zdjęcie można było zrobić zdecydowanie lepiej / ostrzej stosując współczesny obiektyw dostosowany do cyfrowych aparatów, wyższą czułość i przede wszystkim ucząc się obróbki. W sumie to miał być krótki test 450D po samodzielnie wykonanej modyfikacji. Rozczarowaniem okazał się brak dostępnego Magic Lantern, który miałem w poprzedniej puszce - jak robić kilkuminutowe zdjęcia bez interwałometru, gdy zewnętrznego na wężyk nie posiadałem (jeszcze)? Nic to - zdecydowałem się sprawdzić na krótkich czasach wyzwalając z palca, nie chciało mi się ustawiać na chwilę EQ więc wycelowałem w M42 i po masakrycznym wyciąganiu wyszło j/w. W sierpniu udało mi się zrobić takie ujęcie EOSem 1100D i Tamronem 17-50 przy 17mm i 2,8 16 klatek po 30sek - szerszy kąt pozwolił na dłuższy czas bez pojechanych gwiazd oczywiście też ze zwykłego statywu

To moja pierwsza fotka na forum, próba wyciągnięcia jak najwięcej z Oriona bez prowadzenia. Czasy krótkie, więc obiektyw najjaśniejszy bez oglądania się na aberracje. Eos450d mod ISO1600 obiektyw pentax SMC-M 1.4 + fitr fotograficzny IR cut statyw foto 10 klatek 20sek @1.4 + 4 darki 4 klatki 10sek @2 + 4 darki zlożone w DSS, tło wyrównane w Pix, PS. Dziwnie wyszły "tortowe" dziury w rozlanych gwiazdach - podejrzewam, że to efekt złożonego lusterka przysłaniającego dużą soczewkę obiektywu.