PiotrTheUniverse

Wizualnie: M42 / 43, NGC 1977 / 1973, no i M78. 

Jak już byleś spakowany, to jasne, nie ma co się zamęczać - bo i tak wtedy człowiek nie dostrzeże wówczas za wiele. Ja też opublikuję potem krótką relację, bo zaskakująco pięknie było wczoraj widać kilka obiektów... (zwłaszcza, że pierw planowałem wybrać się dalej - pod niebo ze współczynnikiem 2,5 razy lepszym; jednak silny, północny wiatr znacznie przyspieszył zamiatanie w atmosferze i zaoszczędziłem sporo drogi ). Fakt - do takiego np. Veila UHC się przyda.

Z powodu tej zmiany temperatury - wczoraj też mi się odechciało lukać po dwóch godzinach (1.30-3.30 to jeszcze "przyjemniej", dobrze, że trochę lepiej od Ciebie się ubrałem), i tak, jak modliłem się przez tydzień o pogodę, to dziś już błagam chmury o  pełne pokrycie / litość (ale to ma też związek z niewyspaniem i tym, że na miejsce obserwacji muszę się pakować i jechać co najmniej godzinę) Super zdjęcie i miejscówka, anyway. I Tobie udało się w końcu z Veilem - poza nim i Krabem, wziąłeś się generalnie za mgławice najtrudniejsze (duże, lub nawet niemożliwe do zobaczenia danym sprzętem). Już wczoraj były dla mnie dostępne te jasne i WSPANIAŁE kłęby Oriona -czekam więc, aż się sam opatulisz jak Eskimos i napiszesz kolejne, żywiołowe relacje.

Nic, tylko ustawić w oknie i z sąsiedniej dzielni obserwować.

Wczoraj widziałem tą kometę pierwszy raz - i od razu niecały stopień od galaktyki eliptycznej NGC777, z którą dzieliła pole widzenia MV28mm . W Newtonie 12, na niebie wiejsko-podmiejskim, wyglądały bardzo podobnie - niewielkie kuleczki z jasnymi środkami. Widać było, że kometa troszkę jaśniejsza od galaktyki. 

Jasna mgławica - M27 wieczorem. 

I co poczniesz, astronomie?

Gdy meteo rzuciło cię za biurko...

Nos w notatki wlepić pozostało.

Pierwsze jesienne obserwacje za wieloma z nas. Ostatnie? No cóż... oby nie. Wspominałem niedawno Łabędzia, a teraz krótko o obiektach w innym 'przeżywającym swoją świetność' gwiazdozbiorze - Wodniku.

Aquarius, rzecz jasna, nie wznosi się w Polsce tak wysoko; nie posiada też tylu atrakcji (mi przynajmniej znanych jest tam tylko kilka - czekam na coś więcej godnego polecenia!). Rozpościera się szeroko, całkowicie po za świecącą na niebie wstęgą Drogi Mlecznej.

Objaśnienie – skróty i symbole w tabeli:

Pod tabelą – skrótowa nazwa i parametry użytego okularu – ponad kitowy (sporadycznie też filtra).

Aquarius

SW 13, MV 28, OMEGON 10

Bardzo wyraźna, intensywna gromada kulista, podobna do M92 w Herkulesie. Największe wrażenie zrobiła w Newtonie 12 – zwłaszcza po wsadzeniu okularu 10mm! O mamma mia zielona pietruszka! Gęsta, lecz i porozbijana na krocie gwiazd – no może oprócz środka.

SW 13, TMB 8

Mgławica Saturn, której odległość ocenia się na 2 do 4 tys. lat świetlnych. Zdecydowanie warta zobaczenia w tym nie za długim okresie, gdy znajduje się wyżej nad horyzontem. Nadspodziewanie jasna; już w szukaczu wygląda jak gwiazda 8 mag – jednak ledwie zarysowuje się już tarczka. Lepiej użyć co najmniej 90-krotnego zooma - z naciskiem na co najmniej! Wtedy ujrzymy kształt faktycznie podobny do Saturna – chociaż mniej wyraźny, a odcień zielonkawy (przy zastosowaniu kitowca 10mm). Z Syntą 8 i TMB 8 był to kolor niebieskawy, a jego kształt lepiej widoczny.

Zgodnie z użyciem 90-krotnego powiększenia, mogę powiedzieć: to jest ledwie kilka gwiazdek (4), pozornie - bardzo blisko siebie. Luźna gromada otwarta.

Słaby, mglisty kształt. Warto go trochę przypowerować. Większa od M73.

SW 28, 13, MV 28 /UHC

Z początku, oglądana Newtonem 8, niezbyt urzekająca – zaledwie bardzo słaba, za to wielka, „chmurzasta” mgła, widoczna tak na dobrą sprawę tylko w szerokim SW 28. Czy zerkanie pomogło dostrzec coś z detali? Dyskusyjne. Jednak następnym razem – pod jeszcze ciemniejszym niebem (SQM około 21,6) – słabo majaczył już pierścień mgławicy, zaś kształt mgławicy stał się zdecydowanie kolisty, regularny! Dostrzeżona bez większego wysiłku w refraktorze 3 cale (okulary 32mm, jak i 13mm – spore, ewidentne pojaśnienie, do którego przydaje się jednak zerkanie i poruszanie teleskopem). Najlepsza z filtrem UHC – w refraktorze 120/600 – tu kształt ciekawszy, niejednolity, wyraźniejszy, a momentami i ciemny środek. W końcu obczajona nawet lornetką 15x70 – z dalece zamiejskiej Puszczy Białej (SQM około 21,6)  – jako duża, rozmazana mgła. W Syncie 12 szczegóły mgławicy są wciąż bardzo subtelne (zerkaniem nawet ładniejsze), tło jednak za jasne… Ale w końcu wreszcie, na okular MaxVission 28mm, założony został filtr UHC – i jej obraz pozamiatał resztki szczątków trupów natychmiastowo katapultowanych z kapci! Widoczek nie jak ze zdjęcia, ale struktura TEJ WŁAŚNIE MGŁAWICY o krocie wyraźniejsza i obraz zahacza niemal o subtelny kolor.

13 minut temu, komprez napisał:

Dobre  fotka typu "szukajcie a znajdziecie"  ... ja znalazłem  ale te znaczniki mogłeś zrobić większe .... a ile tego materiału było ?

Mam wrażenie, że wizualnie była jaśniejsza

 Widzieliśmy wczoraj z Astrobonq, przy niecałym 21 SQM. Mocno rozmyta w R80/400, a R120/600 uposażony w 100-stopniowe Omegony - ewidentnie ukazał jej ogólną strukturę, z jasnym środkiem. 

6 minut temu, Megamas napisał:

a ktoś z okolic Wołomina? Są w tej okolicy jakieś "zdatne" miejscówki tak +- do 30km?

https://www.google.com/maps/d/edit?mid=1w2AUms10E_fEB8RFqtPWi0aKNh-64_0y&ll=52.47883355007484%2C21.286106609541548&z=13

Nie wiem jak Wy, ale ja na niedzielę muszę wykurować się, niebo może być solidne i wilgotność niska. 20-23 szansa na lookanko... 

12 minut temu, tai lung napisał:

W takim razie dla czego nie mamy dobrej jakości zdjęć galaktyk eliptycznych tylko jakieś żółte plamy?

Jakość zdjęć jest, ale chyba już w większości galaktyki te mają po prostu gęstą, gładką, regularną strukturę zewnętrzną? Podobne ze zdjęciami Urana - sonda kosmiczna nawet nic tu nie dała - nie ujawniła interesujących szczegółów, tylko bardzo jednolitą powierzchnię gazowego olbrzyma.

7 godzin temu, lolak89 napisał:

Wiesz co jest lepsze od Morfeusza w wyciągu?

.

.

. DWA MORFEUSZE  

Brawo! I "mój" kochany szukacz kątowy dobry też jest!

Na pewno jedna z moich ulubionych gwiazd "podwójnych". Świetny szkic , w podobnych barwach widziałem główną parę - przez 3 różne teleskopy (chociaż z opisu wynika, że B podchodzi nawet pod błękit, ale to mi jakoś trudniej dostrzec, tak na szkicu, jak w realu). Z pozostałymi składnikami to jestem w szoku. Trzeba się porządnie, wizualnie na nie zamachnąć. Brawo Wessel.

12 godzin temu, MateuszK napisał:

Może czas na tabelę TheUniverse. Wimmer fajny, ale już stary. Mało obiektów.  Nie te apertuty itp. Czas mija nieubłaganie.

Żeby obiektów było więcej, będę więc wrzucać całymi gwiazdozbiorami. A co najlepsze, czy po prostu brakujące do kolekcji - każdy sobie może wybrać. No i namawiam do nakierowania mnie na DSy, które warto jeszcze zobaczyć ww sprzętem - a nie ma w tych tabelach

47 minut temu, shiryu napisał:

Mam też go-to, więc znajdowanie obiektów nie jest problemem (mapki nie są konieczne).

 

Jasne, taka mapka niekoniecznie przyda się do szukania - ale warto widzieć z grubsza, gdzie coś fajnego jest na niebie... Może nie tyle w danym miesiącu - co którejś pory roku w chwili, gdy akurat się odchmurzy. Tutaj fajne, z reguły znane przez wizualowców obiekty typowo jesienne (C - skrót od Caldwell, Sculptor - chodzi oczywiście o galaktykę Rzeźbiarza, Saturn - oczywiście Mgławica Saturn, w przypadku gwiazdy I Cas - Jota Cas... no cóż, robilem te mapki pod siebie, ale przy okazji wstawię szersze i kompletne dane z rubryki). 

37 minut temu, shiryu napisał:

Taki opis robi apetyt, odruchowo zerkam przez okno oceniając szanse na pogodne niebo wieczorem. Dziś raczej nic z tego...

 

Mógłbyś przedstawić swoją listę najciekawszych obiektów, czyli te, które oznaczyłeś u siebie ***+  oraz ****, dodając jeszcze kolumnę "najdogodniejszy miesiąc do obserwacji" ?

Rozumiem taką potrzebę. Znajdę czas, to wrzucę więc ogólną mapkę z jesiennym highlights na teleskop. Jak nie znasz przypadkiem tabeli Wimmera - pobierz sobie, tam całe, polskie niebo, widoczne lornetką i średnim telepkiem - zostało przez Wimmera bardzo przejrzyście zredagowane, także z okresem widoczności tych fajniejszych obiektów. 

19 minut temu, MateuszK napisał:

Narobiłeś księżyc to raz, za oknem interesujące chmury  Będziesz tworzył podobne zestawienia na inne miesiące.? Bardzo pomocne dla początkujących.

Będą dziś, co prawda, przejaśnienia, ale ze względu na niepewną pogodę, itp., zestawienia te mam zamiar dawkować rozsądnie. Oby pomagały! 

17 godzin temu, MateuszK napisał:

Super! Dzięki 

Mam nadzieję, że narobiłem apetytu na obserwacje. Teraz tylko czekać na ciemniejsze warunki, chociaż jest tu i trochę obiektów, którym Księżyc nie zaszkodzi. 

13 minut temu, astrokarol napisał:

Fajny pomysł. Ja bym w pierwszej rubryce zrobił "numer katalogowy".  

Tak było przed chwilą , lecz "popsułem" - gdyż w całym tym moim katalogu, czasem, zamiast numeru typu "NGC..." - występuje jakaś bardziej swojska nazwa.

No to zmieniam tak, że już są obie formy.

Wstępnie ustawiasz szukacz na latarni, Księżycu lub Plejadach. Precyzyjnie - na dowolnej, jasnej gwieździe. Czasem niechcący można go rozregulować w trakcie obserwacji.

 Lada chwila minie połowa września, Księżyc znów zacznie "maleć" i wschodzić coraz to później. Przy jednoczesnych, coraz wcześniejszych zachodach Słońca i późnym jego wstawaniu - nadejdą pierwsze, długie i ciemnie noce w drugiej połowie roku 2019.

 Niby żegnamy powoli lato - jednak minie jeszcze trochę czasu, zanim towarzystwo Bliźniąt, Syriusza czy Oriona pozwoli się obserwować długo i będąc dość wysoko na niebie.  Z czym natomiast kojarzy mi się wrzesień?

 Odpowiedź jest prosta: z zamiejskim widokiem przepięknej wstęgi Drogi Mlecznej w okolicy Trójkąta Letniego, który rozciąga się wieczorami aż do zenitu! Króluje tam wówczas przebogata w obiekty konstelacja Łabędzia - nie schodząc z piedestału także późniejszą porą; co najwyżej - obniżając nieco swój "lot" dla wygody przemierzania go teleskopem.

 W rubrykach poniżej - podzielę się z Wami własnymi spostrzeżeniami, notowanymi w trakcie wizualnego wertowania gwiazdozbioru Cygnusa.

Objaśnienie – skróty i symbole w tabeli:

Pod tabelą – skrótowa nazwa i parametry użytego okularu – ponad kitowy (sporadycznie też filtra).

Cygnus

SW 13

„Mini-Plejady” - taki kształt. Oddaloną o 7200 lat świetlnych gromadę otacza mrowie gwiazd tego tłocznego rejonu Drogi Mlecznej. M29 zbliża się do nas z prędkością 28 km/s, a jej 5 najgorętszych gwiazd to olbrzymy. Najjaśniejsza z nich ma 8,59 magnitudo. Gromadka dość mała, ale najładniejsza w małych powiększeniach – gdyż nie ma wielu gwiazd i nie trzeba jej specjalnie rozbijać.

SW 13

Z racji umiejscowienia w bardzo wygwieżdżonym rejonie nieba – brak dominujących punktów utrudnia początkującemu obserwatorowi zlokalizowanie M39. Sama jest intensywna i składa się z gwiazd jasnych. Ma też niemały rozmiar. Mały zoom wskazany.

SW 13, TMB 8

Ładna, ewidentnie otwarta gromada - rozległa, obfitująca w jasne gwiazdy. Dłuższy łańcuszek, którego sercem jest ciaśniejszy, kształtny i intensywny kwintet gwiazd.

Rozległa gromada z jasnymi gwiazdami.

Para gwiazd 6-magnitudowych, oraz szerokie i słabsze (z 9 mag.), gwiezdne towarzystwo powyżej dubletu.

Szeroka, ale jasna, lepsza od nie tak dalekiej IC1369.

Kilkanaście gwiazd jasności nawet 8 magnitudo.

SW 13, TMB 8

Bardzo ładna. Jakby fragment mglistej drogi mlecznej. Gdy wziąć większy zoom – już nie tak ciekawa. Obok jest też grupa kilkunastu fajnych gwiazdek.

SW 13

Obok znajduje się asteryzm, przywodzący na myśl gwiazdozbiór Delfina. Sama mgławica na niebie podmiejskim nie jest łatwa do dostrzeżenia (kolejny test dla wzroku), a wielkością przewyższa nawet M27. Ledwie dostrzegalna mgiełka, niemalże nic! Lepiej widoczna w szerokim okularze.

Kilka jaśniejszych i trochę słabszych gwiazd. Nieduża gromada.

Niezbyt porywająca; raptem około 10 jaśniejszych gwiazd, w dodatku na rozległym obszarze.

SW 13, TMB 8, 5

Niezwykła binarka, złożona z gwiazd: złotej (3,1 mag.) i niebiesko-zielonej (5,1 mag.). Ich separacja wynosi ponad pół minuty łuku. Prawdopodobnie nie są one układem fizycznym.

Mała gromada (15 sekund) o ulotnym, okrągłym kształcie z gwiazd. Wyłowić ją trzeba spośród wielu gwiazd wokół.

SW 13, 28, MV 28, OMEGON 21/UHC

Prawdziwie urzekające rarytasy! Tu trzeba używać szerokiego pola widzenia, szukając C33 lub C34 – dwóch odrębnych, jasnych części mgławicy Welon, nie mieszczących się razem w polu widzenia większych teleskopów.

Zachodnia C34 to Miotła Czarownicy – cieńsza, inspirująca struna długiej, delikatnej mgły. Z kolei Veil Wschodni (C33) to o wiele szersza, mniej skupiona mgła – wielki, mglisty łuk (lub długa litera „L”). Obie wymagają co najmniej dalece zamiejskiego nieba i nocy astronomicznej.

No niestety, ale co najwyżej śladowe pojaśnienie (lub nic) z tego Veila dostrzegłem przez s5 – używając wówczas zbyt krótkiego okularu - nawet, gdy niebo raz było dostatecznie ciemne.

Synta 12 w okresie wiosennym, przed dobrą kolimacją teleskopu: obraz gorszy od Synty ósemki; w MV 28 ledwie widać, wymaga ciemniejszego tła, a więc SW 13 – ale wtedy z kolei duża wielkość obu części Welonu trudniejsza jest do ogarnięcia okiem. Pewnie całkiem inaczej by było z kontrastowymi filtrami.

Synta 12 w Dębienicy, pod koniec sierpnia, po właściwszej kolimacji teleskopu: obie części bardziej detalicznie widoczne, niż w 8mce – zwłaszcza Miotła czarownicy, którą warto nawet trochę przybliżyć, by przyjrzeć się wyrazistszym włóknom. Filtr UHC (z okularem OMEGON) to obraz jeszcze lepszy – zwłaszcza chmurzastej części wschodniej Welonu! Z UHC ukazał się nawet najjaśniejszy fragment Trójkąta Pickeringa.

SW 13, TMB 8

Słaby seeing nie utrudnił obserwacji tegoż łatwego obiektu, posiadającego intensywne jądro – podobne do gwiazdy – które lepiej widać z okularem 8mm. Dookoła środka mgławicy widzimy jasne koło – lub też znacznie ciemniejsze koło w ciągu kolejnych kilku sekund. Zmiany te widać lepiej w średnim powiększeniu. Ten „mrugający” obiekt ma bardzo blado-niebieski kolor.

SW 13, MV 28, OMEGON 21/UHC

Nawet w małym refraktorze - lepiej z okularem 25mm… i to na zasadzie „może coś widać”, ale z lornetką 10x50 było to w zasadzie lepsze. Wydaje się, że refraktor, za sprawą też statywu, mógł pomóc zobaczyć ciut ostrzej granice kontynentu – zwłaszcza tę z „Zatoką Meksykańską”. Znacznie lepsza widoczność sąsiedniej gromady otwartej, czy innych gwiazd gęstej tu Drogi Mlecznej. Nie sposób Ameryki jakkolwiek zauważyć bez dokładnej jej mapy na tle gwiazd.

Zaskakująco dobrze wyglądał w póżno-letniej Dębienicy jasny obszar przy Zatoce Meksykańskiej – przy pomocy Synty 12. Bez filtra dał się już zauważyć, zaś z UHC (i okularem OMEGON 21) były to nietypowe, ewidentne zamglenia i ciemne obszary, wypełniające nawet więcej, niż kawał pola widzenia.

TMB 8

Łatwy do rozdzielenia, chociaż dość ciasny układ binarny. Gwiazdy sprawiają wrażenie pomarańczowej i bladej - niełatwo jednak ocenić, która z nich ma jaki kolor. Są zbliżonej do siebie jasności.

SW 28

Może w Dębienicy czy Gołubowszczyźnie było by widać coś więcej? Jedynie delikatne, rozlegle pojaśnienie nieba – pośród wielu słabych gwiazdek.

SW 28

RS z HIP99649 tworzą szerszą binarkę – to gwiazdy intensywnie czerwonawa i delikatnie niebieska. Jasności są zbliżonej (około 7,5 mag.). Jest stąd blisko do „półksiężycowego trójkąta” - czyli asteryzmu wewnątrz mgławicy Crescent.

TMB 8, SW 28, 13

Obie binarki widać już przyzwoicie w 50x – umiarkowane zoomy pokazują więcej koloru. Dwie bliskie pary gwiazd (z których jedna właściwie tworzy nawet trio). Obydwie pary z niebieskich i pomarańczowych komponentów, obie dość ciasne i o podobnej jasności składników. Najsłabsza gwiazda z tamtego trio – czerwonawo-brązowa – widziana Syntą 8 / okularem SW 13.

SW 28, 13, TMB 8, 5

Wyraźna już z małym zoomem. Kropka ze średniej wielkości, ewidentną tarczką (TMB). Środek zdaje się punktowy, tarcza eliptyczna. Także coś na kształt mało uchwytnej obrączki widnieje na krawędziach tegoż niebieskawego krążka. TMB pomaga dostrzec krawędź. Planetarka jaśniejsza wewnątrz (choć nie centralnie) – tenże punktowy obszar nie jest gwiazdą.

SW 13, 28, TMB 8, 5

Unikalna, dłuższa mgiełka „wyrastająca” z gwiazdy podwójnej. Trochę ciemniejszej struktury wewnątrz mgły, a także kolejna para gwiazd – a nawet tryplet – co zostało potwierdzone zdjęciami. Znaczne powiększenia = więcej detali wewnątrz, ale mgławica jest dość rozległa i tym samym – lepiej widoczna jako całość w SW 13, czy nawet SW 28. Wymaga też z pewnością solidnie ciemnego nieba.

SW 13, TMB 8, 5

Planetara ów tworzy fikuśny układzik z pomarańczową gwiazdką; SW 13 ukazuje słabszy składnik jako rozmytą plamkę, a TMB 8 – już jako szare kółko. TMB 5 pokazał spore już kółeczko, z jaśniejszym środkiem. Niestety, dopiero zdjęcia dają kapitalny obraz tej mgławicy, zaś wizual – jedynie uproszczony zarys tegoż fenomenu.

TMB 8

Jasna, intensywnie pomarańczowa gwiazda – niewiele ponadto. Z dwiema innymi gwiazdami tworzy szeroki asteryzm – te zaś, przygaszone, mienią się nawet ciekawą barwą.

SW 13, TMB 8

Jest to bardzo rozległy układ optyczny. Pomarańczowa o1 jest znacznie jaśniejsza od szmaragowej HIP99676. W szukaczu układ ten fajnie komponuje się z o2 Cyg.

TMB 8, 5

Gwiazda, która w 240x mieni się niebieską i blado-żółtą poświatą. Jedynie wiązki światła mogłem tu zobaczyć. Jest to układ spektroskopowy – także czystsze niebo nic by nie pomogło.

TMB 8, 5

Gwiazda intensywnie pomarańczowo-żółta, z… białą „dziurką” w środku. Pomimo mglistego nieba – w jej pobliżu dostrzeżone 2 słabiutkie gwiazdy; wspólnie układają się w trójkąt. W szerszym polu zawiązuje się również układ z HIP101206 i jeszcze jedną – o zimnawych, przygaszonych kolorkach. Do rozbicia samej w2 użyteczny jest zaś tylko spektroskop.

SW 13, TMB 8

Słaby jak na te warunki/ ten refraktor, ale bardzo ciekawy układ. Składniki zbliżonej jasności. Czerwona U Cyg kontrastuje z niebieską HIP. Separacja podobna do Albireo – rozdziela się już w 32 mm. W Syncie 8 U Cyg mocno pomarańczowa (jak Mars), a sąsiadka pięknie niebieska.

MV 28, SW 13, TMB 8, 5

W 240x – może ciut większa od gwiazdy, quasi-tarczka. O dziwo – w małym zoomie był to zaś podejrzanie rozmyty, słaby punkcik, który dopiero z TMB stawał się wyraźny. Z dokładniejszą mapą potwierdzone, że to na pewno ta kropka. Dodatkowo – na jeszcze lepszym niebie – zaświeciła kolorem jasnoniebieskim.

TMB 8

Lekko odbiega od bieli – miał być „trocinowy żółty” - dla mnie idzie nieco bardziej w seledyn.

MV 28, SW 13

Spory rój słabszych gwiazd. Rozchodzi mi się też o dużą, luźniejszą grupę kilkunastu jaśniejszych (średnio) gwiazd, leżących na niebie obok tej gromady – której ocena jest więc może lekko naciągana. Całość musi ładnie wyglądać na dobrym niebie; wtedy nastąpiła by weryfikacja „hole”.

MV 28, SW 13, TMB 8

Urzekająca w małym zoomie, nie mała, rozciągająca się na boki rozgwiazda – bardziej mglista i znacznie słabsza wersja M11… Ale z SW 13 „schudła” - za to wyodrębnił się kształt „rozwartego dzioba”, który jednak mgli się nawet z TMB 8. To cudeńko tworzy jakieś może 25 słabych gwiazd. Refraktorek 3 pokazuje tu mgiełkę trudną do rozbicia – intensywność gromady kulistej.

MV 28, SW 13, TMB 8

Chyba jednak zasługuje na swą ocenę. Po części mglista – po części jasne kombinacje dość jasnych gwiazd (o ile wszystkie należą do gromady). Zamglenie widoczne już w szukaczu. W całości to nie mała, rozpadająca się jakby grupa kilkudziesięciu gwiazd. Efekt „rozpadania się” na boki – t.j. stopniowego odstawania od tej najbardziej skupionej i jednolitej grupki – jest to całkiem ciekawe. To wszystko można spostrzec już nawet w małym refraktorze.

MV 28, SW 13

Łysy po pełni już wschodził, ale newtonem 12tką (w odróżnieniu od 8mki bez Księżyca) – dało radę, pomimo nieba poszarzałego od Księżyca! Trzeba mieć dokładną mapę, by wypatrzyć tą dużą „końcówkę łyżki”, widoczną zerkaniem – przypominającą strumień światła wychodzący z będącej tam gwiazdki. Albo też mgliste, niewyraźne jajko – co kto woli. W lepszych warunkach i okularem SW 13 – stała się już widoczniejsza, ładniejsza, bardziej kształtna/kolista.

MV 28, SW 13

Cudne zestawienie dużej i dość jasnej, subtelnie rozmytej, podobnej kształtem do M101 galaktyki spiralnej, z gromadą otwartą NGC6939 (Cefeusz); spokojnie mieszczą się one w polu MV 28. Kątem coś tam ledwie majaczy z kształtu ramion galaktyki… lepiej chyba z kontrastowym SW 13.

SW 13, TMB 8

Szersza binarka, może tylko optyczna (?). Identyczna jasność składników! Kolory w refraktorku delikatnie widoczne – potwierdzone zdjęciem (już intensywniej - ten sam układ kolorów). Gwiazda wyżej miękko różowa bądź pomarańczowa, a ta niżej – lekko niebieskawa. Chociaż czasem nie wiadomo było – jak to bywa z małą aperturą – który kolor przypisać której.

TMB

Nieopodal gwiazdy HIP103799 – łatwo dostrzec charakterystyczny obiekt – jakby ciasny układ dwóch malutkich planetarek – z widoczną przerwą. TMB 5 zasadniczo ich nie przyciemnił – jedynie powiększając „brzuszki” i przerwę. Dolna (w okularze) tarczka - znacznie jaśniejsza, sprawia wrażenie większej.

43 minuty temu, astrokarol napisał:

Dziś zapowiada się ładne niebo (lepsze niż wczoraj) ale znów chmury mogą przyjść po 23  

 Dziś to widzę Dobre i Stara Róża, czy inna wschodnia miejscówka - długo mogą trzymać pogodę. 

Ja bym dziś blisko, np. pod Tarczyn wyskoczył... 

36 minut temu, tomchm napisał:

Podaję listę obiektów, które udało mi się wypatrzeć ostatniej nocy:

I. Planety:

1) Saturn

2) Neptun

II. DS-y: M2, M15, M13, M92, M57, M51, M81, M82, M31, M32, M45, M33, Veil, NGC 6207. 

Jeśli czegoś zapomniałem, to mnie poprawcie.

12 Del - ta ciasna binarka