Grzędziel

Jasne, wystarczy wątek Ekolga. Po prostu przeoczyłem, że taki wątek powstał a dowiedziawszy się o tym obiekcie uznałem, że jest to odkrycie przełomowe w astronomii i należy coś napisać. Myślę, że nie ma co przenosić moich informacji do wątku Ekologa, tylko mój watek zamknąć, żeby się nie dublowały. Ważne, że więcej osób się o 1I/'Oumuamua dowiedziało.

Super. I to z Canona. Gratulację!

Dziękuję Panowie

2 godziny temu, Duser napisał:

Z ciekawości - jak ustawiasz ostrość ? Automatycznie z programu czy może ręcznie z jakąś maską?

I druga kwestia - obserwowałeś dryf punktu ostrzenia podczas sesji ( spadek temperatury) ? Robisz jakieś korekty?

Ostrość ustawiam ręcznie,  za pomocą maski Bahtinova na początku sesji podczas alignacji montażu na jasną gwiazdę. Potem w trakcie sesji niestety punkt ostrości leciutko "płynie" więc muszę dokręcać mikrofocuser. Robię wtedy kilka krótkich ekspozycji i sprawdzam FWHM wybierając najlepsze. Z reguły wystarczy jedna korekta po 1-2 godzinach. Natomiast problemu z pływaniem ostrości nie stwierdziłem w carbonowym Newtonie 200 f5. We wszystkich (czterech) refraktorach które miałem ostrość płynęła wraz ze spadkiem temperatury.

1 godzinę temu, MarcinSn napisał:

Na szczęście galaktyka choć zbliża się do naszej, to jednak w niezauważalny sposób, więc spokojnie możesz dokończyć sesję nawet na przestrzeni kilku lat

Osobiście wolę jej układ odwrócony, czyli np. 90 st. w prawo - mi tak lepiej się ją "czyta".

To mnie pocieszyłeś, bo mam w planach mozajkę 4 klatek z większego APO więc jest szansa, że zdążę

Co do układu kadru stosuję wyłącznie zasadę północ na górze. Jest to moja zasada naczelna, ważniejsza od zasady skomponuj ładny kadr.

9 godzin temu, Rybi napisał:

Można również zrobić podobne porównanie pod względem ilości zbieranych fotonów gdy rejestratorem jest klisza fotograficzna (3-4% rejestrowanych fotonów) i kamera CCD (kilkadziesiąt %).

I tu mamy rozwiązanie zagadki dlaczego te zdjęcia tak bardzo się nie różnią. Postęp technologiczny w dziedzinie detektorów promieniowania był nieprawdopodobny. A dziarski 70-cio latek, Oshin Telescope właśnie dzięki temu zyskał drugą młodość i nadal jest bardzo wydajnym narzędziem badawczym. Zastanawiam się, czy w innych dziedzinach nauki/techniki są urządzenia 70-cio letnie które w niczym nie ustępują współczesnym, tak jak w przypadku tego teleskopu.

Jak dla mnie pierwsze światło bomba. Widać, że już wychodzisz na prostą i spokojnie możesz się rozpędzać. Duet ASI 1600 z Ed-kiem 80 to dobrana para.

Dokładnie ten, leciutko udoskonalony

Pytanie do organizatorów: wczoraj na maila wysłałem zgłoszenie i mail zwrotny nie przyszedł. Czy mam czekać spokojnie, czy też może moje zgłoszenie wylądowało gdzieś w spamie?

52 minuty temu, diwanoczko napisał:

BTW. Jak wtedy robili zdjęcia? Były jakieś matryce czy klisza?

Oczywiście były to klisze. Obrazy do Atlasu zostały zebrane w paśmie czerwonym i niebieskim. I nie zastosowano, jak teraz robimy filtrów. Obserwatorium zamówiło w firmie Kodak specjalne klisze uczulone na żądane długości fali. Format klisz wynosił 35x35 cm, pole widzenia wynosiło 6^o x 6^o. Co ciekawe teleskop pracujący w tym układzie optycznym (lustro sferyczne o średnicy 180 cm, płyta korekcyjna 120 cm umieszczona w odległości podwójnej ogniskowej od zwierciadła) daje ostre obrazy na powierzchni kuli, co skutkowało tym, że klisze nie były płaskie tylko stanowiły wycinek sfery. Jak to było zrobione, nie mam pojęcia. Wiem tylko, że klisze w odpowiednich kasetach wkładało się w połowie długości do wnętrza tubusa. 

Prace nad POSS rozpoczęto pod koniec 1949 roku i trwały do roku 1956. w tym czasie wykonano 2x1872 zdjęcia całego nieba od deklinacji -24^o wzwyż. Nie mam pojęcia, jak długo naświetlano pojedyncze klatki, ale zakładając, że robiono to prawie 7 lat można wnioskować, że czas naświetlania był liczony raczej w godzinach a nie w minutach. Oczywiście guiding odbywał się ręcznie. Obserwator wpatrując się w okular lunety prowadzącej cały czas kontrolował położenie gwiazdy na krzyżu. Widać to dobrze na zdjęciu teleskopu.

12 godzin temu, Loxley napisał:

 Jako ubodzy krewni, podążaliśmy obok tego głównego nurtu astronomii, budząc do życia niedoskonałe substytuty instrumentów optycznych, lecz nie mieliśmy najmniejszych złudzeń, że dostrzeżemy nimi obiekty leżące na peryferiach znanego Wszechświata. Mieliśmy marzenia.

Tutaj pełna zgoda jeśli chodzi o astronomię obserwacyjną. I nie tylko jest to spowodowane brakiem funduszy, ale przede wszystkim brakiem pogody. Przypomnę, że w latach 50-tych były ambitne plany budowy Centralnego Obserwatorium Astronomicznego. Został nawet w firmie Zeiss Jena zamówiony 200 cm teleskop Cassegraina. Poszła zaliczka, potem strona polska z inwestycji zrezygnowała i w ramach rekompensaty za wpłacone pieniądze dostaliśmy z NRD pokaźną ilość samochodów Wartburg.

Jeśli chodzi o astronomię teoretyczną to nigdy ubogimi krewnymi nie byliśmy i nie jesteśmy. Wprost przeciwnie. Polscy astronomowie są w światowej czołówce a tacy profesorowie jak Bohdan Paczyński i Aleksander Wolszczan byli w świecie serio brani pod uwagę jako kandydaci do Nobla.

Bogdan, super!  57600 sekund palone. To kawał życia.

Z uwag krytycznych to słabo z ostrością i zbyt ciemne -zgasiłeś wiele delikatnych szczegółów mgławicy, ale jak na pierwsze światło to jest super. Dobre rokowania na przyszłość. Z pewnością będziesz zadowolony, a te niedostatki są łatwe do poprawienia.

Super, to moje ulubione miejsce na wypady astronomiczne! Niebo tam rewelacyjne. Oczywiście melduję się na pokładzie.

Piękne zdjęcie. A zdradź, czy budynek górnej stacji kolejki jest otwarty (dostępny dla turystów) w nocy, czy nocowałeś tam, czy też całą noc przesiedziałeś na dworze?

Wracając do nocnych odgłosów to pamiętam kiedyś w Beskidzie Niskim dobrze po północy usłyszałem zbliżający się, narastający hałas. Na wszelki wypadek wsiadłem do samochodu i przez otwarte okno świeciłem latarką wypatrując niedźwiedzia a przynajmniej wilka. Co się okazało - to był jeż.

Ze strony zwierząt niebezpieczeństwo nam nie grozi. Niedźwiedzie wilki i rysie z daleka czują obecność człowieka i schodzą mu z drogi. Sporadyczne wypadki ataku zdarzają się wyłącznie w sytuacji, kiedy zwierze zostanie zaskoczone (np. cicho podejdziemy pod wiatr). Niestety jednego, czego się obawiam to agresji ludzi.

To jest mały teleskop i niestety wiele szczegółów na planetach nie zobaczysz. Z okularem 20 mm masz powiększenie 18x. Zacznij od obserwacji Księżyca -to zdecydowanie najciekawszy obiekt dla Twojego instrumentu. Jeśli interesują Cię planety to przede wszystkim skieruj na Jowisza (teraz widoczny nad ranem). Zobaczysz malutką, spłaszczoną tarczę, może zarys pasów na niej, ale z trudem. Za to dobrze będą widoczne 4 księżyce Jowisza. Jak będziesz cierpliwy i wytrzymasz przy lunecie dłużej niż godzinę (gorąco polecam) to zauważysz, że ich geometryczny układ się zmienia.

Zobaczysz też fazy Wenus i (z trudem) pierścienie Saturna oraz jego jeden księżyc. Niestety Saturn teraz jest niewidoczny. Mars będzie widoczny jako malutka czerwona plamka, bez szans na zobaczenie jakichkolwiek szczegółów.

Jeśli trafił Ci się dobry egzemplarz tego teleskopu to możesz spróbować zmienić okular aby uzyskać większe powiększenie. 10 mm da powiększenie 36x a 5 mm 72x. Większych powiększeń nie polecam.

Powodzenia, miłej zabawy!

Piękne.

Niestety informacja "teleskop z National geografic chanel" nic mi nie mówi.

Główne parametry teleskopu to średnica, ogniskowa, typ: refraktor, reflektor (lustro, soczewka), układ optyczny (SCT, Maksutow, Cassegrain, Newton, Petzval itp, również montaż. Informacja skąd masz teleskop tych danych nie zawiera. Trudno mi Ci pomóc.

Ciężkie czasy dla planeciarzy. Mars, Jowisz, Saturn niziutko nad horyzontem przez najbliższe lata.

ps

Pluton też, choć zdegradowany z pozycji planety. Ale dla mnie jest ważny, bo widziałem go przez teleskop w 1977 roku jako jeden z niewielu wówczas Polaków.

Przez samą soczewkę z napisem f=20mm nic nie zobaczysz. Potrzebny jest układ soczewek połączonych ze sobą zwany teleskopem. Napisz, czym dysponujesz to wtedy odpowiemy co masz szanse zobaczyć.

4 minuty temu, peter5 napisał:

Tylko po co, chyba żeby umyć sprzęt na deszczu. Ja tam widzę chmury, a nie czyste niebo.

Chyba niestety masz rację

Ale sprzęt odkurzony od miesiąca czeka.

Godzinę temu, .michaś napisał:

Bardzo lubię zdjęcia z cmosów, pokazują jak fajnie technologia idzie do przodu

Faktycznie zdjęcie fajne, ale ciekawi mnie, uzasadnij to i napisz, co w nim jest takiego, co pokazuje, że technologicznie jest wyżej niż gdyby było zrobione CCD?

48 minut temu, Antoni napisał:

...my jako ludzie, przecież my tam nigdy nie będziemy.

To fakt, pewnie nigdy tam nie będziemy, ale przynajmniej zdjęcie zrobiłeś fajne (to tak na pocieszenie)

8 minut temu, seg napisał:

PS czy faktycznie jest tak, że seria APO Photoline "nie nadaje się" do wizuala? W sensie, czy ma to jakieś znaczenie? Chyba gdzieś widziałem wątek na ten temat..

Jako posiadacz dokładnie takiego samego APO tzn TSAPO 130f7 jak najbardziej mogę tą tubę polecić do wizuala. Z Naglerem 22mm DS-y po prostu wymiata (oczywiście w porównaniu do innych sprzetów o podobnej aperturze). Planety, Księżyc przy dużych powiększeniach też prezentują sie bardzo dobrze chociaż nie porównywałem z high endowymi refraktorami podobnych rozmiarów.

   Teleskop ten kupiłem jednak z myślą o astrofoto i głównie do tego służy. Używam go zarówno z flattenerem nie redukującym ogniskowej jak i reduktorem x0.79 W obu wypadkach się sprawdza, choć myślałem, że będzie lepiej jeśli chodzi o wielkość skorygowanego pola. Ja używam z KAF 8300 i na całej matrycy z trudem udało mi się uzyskać (używając tilt adaptera) punktowe obrazy gwiazd. Format APS-C to gwiazdki na rogach trochę lecą (oczywiście zależy to od wielkości pixela -u mnie w Canonie 3.7 mikrona a wiec bardzo mały).