Skocz do zawartości

MaPa

Społeczność Astropolis
  • Postów

    7 176
  • Dołączył

  • Wygrane w rankingu

    163

Treść opublikowana przez MaPa

  1. No straszne rzeczy się dzieją - dzięki
  2. Dzieki - znajduje w tych słowach trochę pocieszania - sam muszę odpocząć od tego materiału Zastanawiałem się kiedy zapytasz
  3. Obiekt opisany na różne sposoby więc napiszę o samej pracy nad nim To mozaika i to chyba tak na prawdę pierwsza kompletna od początku do końca. Dla mnie po prostu to jakaś mordęga. Prawie sobie obiecałęm że nigdy więcej. Sprzęt nieopanowany bo zestaw eksperymentalnie nowy więc było z przygodami ale takimi co załamują a nie cieszą: a to urwał sie kabelek od robo, a to montaż stracił zasilanie nie wiadomo dlaczego ( właściwie to podejrzewam zimny lut), przywiany woreczek oblepił montaż... Jedna za sesji Ha zbierana przy tym (nie)sławnym halnym co przed wigilią położył trochę drzew w Tatrach. Myślałem że laptop odleci Całość z miasta - kolejny rodzynek na torcie załamania. Składanie materiału sprawiało że się odechciewało po prostu. Nie wiem, nie mam dobrego patentu na mozaiki. Dwa kadry każdy 4.5h Ha oraz coś koło 3h koloru. Sky90IIRF, ST2000XM
  4. MaPa

    NGC 2174

    Tak lepiej teraz. Dla Ha takich obiektów niebo ( w domyśle LP) nie ąż tak wielkiego znaczenia, no chyba że świecą latarnie na CCD. Jest stosunkowo jasny. Ważniejsza jest przejrzystość powietrza oraz mały Księżyc a resztę zrobi ilość klatek.
  5. Podaj może jeszcze parametry Skala już jest imponująca a co za tym idzie szczegóły miło się ogląda.
  6. Nie robię z tego tajemnicy. Są pod linkiem który podałem 16x600sec, R 4x600sec, G 4x600sec, B 4x600sec Na marginesie tylko połowa klatek L z 16 była bardzo dobra. 6 klatek wyrzuciłem gdy zasiadłem do obróbki To był jeden z pierwszych obiektów więc na czymś musiałem wyczaić ten dość wiekowy montaż który mi się dostał w Namibii.
  7. Jeszcze jeden kadr gdzie wyciągnąłem mocno "dla nauki" luminancje. Widać że galaktyka nie jest ładnym czystym owalem. W poprzek kadru układa się struktura chyba słabego dysku galaktycznego i jest on niesymetryczny. Astronomowie podejrzewają że powstała w wyniku kolizji dwóch galaktyk.
  8. Tym razem na warsztat zabrałem Cetaurusa A. Te kilka galaktyk które zrobiłem w Namibii tylko powodują większy niedosyt bo jest w co wycelować NGC 5128 populanie oznaczana jako Centaurus A – galaktyka soczewkowata typu S0, znajdująca się w gwiazdozbiorze Centaura w odległości 13 milionów lat świetlnych. Galaktyka ta ma 60 000 lat świetlnych średnicy. Została odkryta 4 sierpnia 1826 roku przez Jamesa Dunlopa. Galaktyka ta należy do grupy galaktyk M83 i jest jedną z jej głównych galaktyk. Jest to najbliższa Ziemi galaktyka aktywna. NGC 5128 jest najbliższą radiogalaktyką, stanowiącą bardzo silne źródło emisji fal radiowych. Galaktyka ta jest znacznie masywniejsza od Drogi Mlecznej. FSQ/ST8300 Więcej informacji http://astromarcin.pl/pages/CentaurusA.html
  9. Pierwszy dzien od marca ub roku kiedy max dobowa temperatura nie przekroczy 0 - zima czy co ? :-))

    1. ZbyT

      ZbyT

      długie było to lato ;)

       

    2. sp3occ

      sp3occ

      Mniej energii na schłodzenie matrycy :)

    3. Szymek_O
  10. MaPa

    Eta Carina

    Dopasowanie balansu kolorów indywidualnie nie jest novum; też mam wersję gdzie ograniczyłem magnetę. Z własnego doświadczenia: bierze się to z kalibracji monitora oraz oświetlenia przy jakim pracujemy. Mam do dyspozycji tzw zimne i ciepłe i widzę różnice. Światło dzienne tez wprowadza swoje 3 grosze. To może i mój monitor tak ma - jest podatny na czynniki zewnętrzne a ja wraz z nim
  11. MaPa

    Eta Carina

    Przysiadłęm nad połączeniem LRGB i Ha i powiem szcerze jestem w tzw kropce. Zebrrany materiał LRGB tej jasnej mgławicy jest na tyle dobry ( bardzo dobry ! jak na moje krajowe doświadczenia) że dodawanie Ha nie wnosi tyle co na krajowym podwórku gdzie miejscówki róznią się tym że mają wieksze lub mniejsze LP. Nie chciałem na siłe wciskać bo oczywiście da się inaczej. Być może jak narrowband to pełny wszyskie 3 kanały odpowiednio skontrastowanie. Ha + LRGB mnie zaskoczyło nieco.
  12. Raczej Księżyc chwilowo zabija inicjatywę
  13. Jeszcze wersja z oznaczonymi obiektami
  14. No właśnie ja szukam po necie czytając rożne opisy stąd ciężko uważać coś za wiarygodne do końca. Zapewne ktoś skracał teks pierwotny stąd przymiotniki Small i Large umykają Ja myślę że mało kto na start do końca zdaje sobie sprawę że M24 to coś innego do czego przyzwyczaił nas katalog Messiera. Ja w każdym bądź razie dopiero dzisiaj o tym doczytałem uważając że to na dodatek że to rozległa gromada otwarta na tle gęstego pasma Drogi Mlecznej.
  15. Ciekawe że w wielu miejscach zmalałem nazwę Sagittarius Cloud bez rozróżniania aczkolwiek Small and Large oczywiście też się przewija. No nic, expertem się nie czuję więc uwzględnię sugestię jak najbardziej
  16. Postaram się zmienić. Dzieki. EDIT: skorygowane
  17. To moje jedyne zdjęcie z wyprawy w którym wycelowałem w ciemne mgławice jako główny obiekt. Naturalnie prosiłoby się o wiele podobnych z tamtej lokalizacji ale cóż każda ekspedycja ma swoje ramy czasowe jak zawsze... Wybrałem takie które wydawały mi się mniej znane chodź teoretycznie widoczne i u nas; ba pytanie czy do wyciągnięcia np wizualu. Mgławice przypominają meduzę oraz kałamarnice. Wygląda że jedna trochę goni drugą , chodź niektórzy zobaczą kraba itd itp. Obiekty mgławicowe mogą dostarczyć niezłej pożywki w tym zakresie dla wyobraźni. Na zdjęciu w pełnym kadrze widoczna także w dużej swej części M24 (nie spodziewałbym się że to takie cuś bo w atlasie występuje jako gromada otwarta) oraz gromada NGC 6603. FSQ/ST8300 LRGB Pełny kadr i większa rozdzielczość tutaj: http://astromarcin.pl/pages/b92_93.html
  18. Chyba za ostro pojechałeś. Tło jest "zagranulowane" ze tak to ujmę
  19. MaPa

    Eta Carina

    Mgławice wodorowe w tym obszarze prezentują się tak
  20. Nic dziwnego ze taki reduktor do FSQ EDX to pokazny kawał szkła i metalu a i tak tak pole jest duzo mniejsze niz oryginalne FSQ
  21. MaPa

    Eta Carina

    znalazłem ją ; ale u mnie to maleństwo i palec jakby sie schował
  22. MaPa

    Eta Carina

    Bardzo dziękuje za te dodatkowe informacje. Są na prawdę interesujące! Sam przeczytałem jeszcze raz pierwotny tekst i jest wzmianka o niebieskim nadolbrzymie. Olbrzym niestety stracił kolor i jest biały zgoła wpada w żółć. Chyba bardzo krótkie klatki coś mogłyby rozjaśnić tutaj. Z innej beczki potencjalny wybuch ma mieć zasięg ( w skutkach) mierzony w tysiącach lat świetlnych. Uff, uff to ona właśnie leży te 7tys od nas.... jesteśmy więc na granicy.
  23. MaPa

    Eta Carina

    Zjawiskowy fragment nieba. Niemożliwy wręcz do pominięcia w czasie jakiekolwiek wyprawy pod południowe niebo jeśli jego położenie umożliwia wycelowanie teleskopu. Gdy się obrabia taki obiekt to naprawę czuje się lekką tremę aby go po prostu nie spie....ć Chciałem pokazać ( ponownie jak przy innych ostatniich zdjęciach) mocne i piękne kolory obiektów naszego nieboskłonu. Mgławica to ten jasny region w środku kadru ale potoczenie cały widoczny w kadrze obszar przyjęło się utożsamiać z tą nazwą. Tekst opisu zaczerpnąłem z wikipedii - wydawał się bardzo przystępnie napisany. Mgławica Carina ( NGC 3372) mgławica emisyjna i obszar H II znajdujący się w gwiazdozbiorze Kila. Została odkryta w 1751 roku przez Nicolasa Louisa de Lacaille. Mgławica ta znajduje się w odległości około 7500 lat świetlnych od Ziemi w ramieniu Strzelca, a jej rozmiary są szacowane na 260 lat świetlnych. Mgławica Carina jest jedną z największych i najjaśniejszych odkrytych mgławic. Jeśli uwzględnić jej słabsze zewnętrzne filary rozciąga się na 300 lat świetlnych. Pył i gaz mgławicy są rozgrzewane przez znajdujące się w jej centrum młode gwiazdy. Należą do nich najcięższe znane gwiazdy typu widmowego O3, odkryte po raz pierwszy właśnie w tej mgławicy. Obserwacje wykonane w podczerwieni wykazały że różne części mgławicy poruszają się w różnych kierunkach z prędkościami dochodzącymi do 230 km/s. Zderzenia obłoków molekularnych poruszających się z tak dużymi prędkościami rozgrzewają materię do wysokiej temperatury. Powoduje to że materia zaczyna emitować wysoko energetyczne promieniowanie rentgenowskie a cała mgławica staje się rozciągniętym źródłem tego promieniowania. Prawdopodobnie ruch obłoków molekularnych jest wywołany potężnymi wiatrami gwiazdowymi masywnych gwiazd, bombardujących okoliczną materię i nadających jej duże prędkości. Jednym z najlepiej znanych szczegółów NGC 3372 jest błękitny nadolbrzym gwiazda Eta Carinae. Jest to centralna gwiazda jonizująca wielki obszar H II. Znajduje się ona we fragmencie mgławicy nazywanym Dziurką od Klucza. Masa tej gwiazdy wynosi około 100-150 mas Słońca a świeci ona osiągając jasność 5 milionów Słońc. Jest to jedna z najbardziej masywnych znanych gwiazd. Jej masa dochodzi do teoretycznych granic masy osiąganej przez gwiazdy. W ciągu zaledwie 6 sekund wydziela taką ilość energii jak Słońce w ciągu całego roku. Wiatr gwiezdny pochodzący od tej gwiazdy wydmuchuje co roku masę odpowiadającą masie Jowisza. Dla porównania Słońce w tym samym czasie wydziela masę 100 miliardów razy mniejszą. Prawdopodobnie ze względu na masę tej gwiazdy w bliskiej przyszłości zakończy ona swoje życie jako supernowa. Wybuch energii tego rzędu prawdopodobnie może zniszczyć pola gwiazd i planet w promieniu kilku tysięcy lat świetlnych od gwiazdy. FSQ/ST8300 - LRGB HaRGB
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.