Temat - Źrenica wyjściowa teleskopu. (astromaniak.pl)
Otóż źrenica wyjściowa decyduje o jasności powierzchniowej obserwowanego teleskopem obiektu czyli musimy ją dostosować do typu obiektu jak i do jasności tła nieba w miejscu obserwacji.
Przykładowo do obserwacji wysoko położonych jasnych planet i Księżyca stosujemy takie powiększenia aby źrenica wyjściowa była w granicach 0,7 do 1,5mm i to niezależnie jakim teleskopem obserwujemy czy 5 cm lunetką czy 50 cm teleskopem
Z długoletniej praktyki obserwacyjnej wiem że nie warto stosować źrenic wyjściowych mniejszych od 0,7mm a to z powodu niedokładności naszej soczewki ocznej bo widzimy wtedy jej lokalne wady jak i każdy najmniejszy nawet paproszek i pyłek w cieczy łzowej zwilżającej cały czas nasze oko.
Z doświadczenia wiem że optymalna do planet wysoko położonych okazuje się zwykle źrenica w granicach 0,8 do 0,9mm a do planet nisko nad horyzontem i przy gorszym seeingu ta z przedziału 1 do 1,5mm.
Te same źrenice będziemy stosować w rozdzielaniu ciasnych parek gwiazd podwójnych jak i przy obserwacji granulacji słonecznej (oczywiście tylko ze słonecznym filtrem obiektywowym)