Arek

Nie do końca. Zmiennych nie jest mniej gdy przechodzimy do słabszych gwiazd, bo: 1. słabsze gwiazdy mogą być słabsze nie dlatego, że promieniują mniej energii tylko dlatego, że są dalej, 2. pośród gwiazd mniejszych zmienność występuje tak samo często tyle, że nie jest tak imponująca jak pulsacje cefeid, Mir czy aktywność chromosferyczna czerwonych olbrzymów. Mamy całą masę innych procesów. Przykładowo prawie cały ciąg główny jest obłożony różnego rodzaju pulsacjami od zmiennych typu Beta Cep, poprzez SPB, gamma Dor, Delta Scuti, roAP do oscylacji typu słonecznego. A dochodzą jeszcze rozbłyski typu UV Ceti czy pulsacje białych karłów, których jest masa i to w bliskim sąsiedztwie Słońca.

Odświeżam wątek i zachęcam do przeczytania pierwszego postu. W tym roku warunki do obserwacji nie są może najlepsze (pełnia 9 kwietnia), ale nawet jasny Księżyc nie przeszkadza w dojrzeniu bolidów. A te największe potrafią być od niego jaśniejsze. Więc nie pozostaje mi nic innego tylko zachęcić do obserwacji wszelakiego rodzaju.

Fajnie wyszło. Gratulacje. A swoją drogą szkoda, że trochę energii nie poświęciłeś na choć jeszcze jeden ciąg obserwacyjny. Wtedy w powyższych tabelach może byłoby EA bez dwukropka i może jakiś okres. Jako odkrywca powinieneś dopieszczać swój obiekt

Ja myślę, że jeszcze sporo takich gwiazd czeka na swoich odkrywców. Projekty skanujące takie jak ASAS czy HAT mają zasięg dobrej jakości fotometrii do okolic 13 mag. Tak więc całe rzesze fajnych 14tek i 15tek czekają na odkrycie

RZ LMi poszła w superwybuch. Mimo tego, że Księżyc blisko, warto rzucić na nią okiem (detektorem) i zrobić sesyjkę. Trzymam kciuki za pogodę.

No to masz powód aby obserwować częściej pole RZ LMi. Wygląda to na półrozdzielony lub kontaktowy układ zaćmieniowy. Fajnie. Warto śledzić go w kolejne noce, bo wtedy wyznaczysz okres i będzie o czym pisać w notce do AAVSO lub IBVS-u.

Hans, super! Bardzo się cieszę z tej sesyjki. Warto teraz być czujnym i obserwować RZ LMi intensywnie, bo w przeciągu 2 dni powinna pójść w kolejny superwybuch. A jedyne czego nie udało nam się jeszcze złapać i prześledzić to właśnie początku superwybuchu. Więc jeśli pogoda Ci dopisze, to polecam obserwacjom! A w załączniku wykres wybuchu RZ LMi, w który świetnie się wpasowałeś ze swoimi danymi. Godne pochwały jest to, że inne osoby projekty mają sprzęt klasy 25-60 cm, a Ty tylko 12cm.

Witam! Chciałbym pokazać te filmy dzieciakom z podstawówki, dla których będę miał w najbliższym czasie prelekcję. Czy jest szansa na otrzymanie wersji filmów nie zawierających błędów ortograficznych i interpunkcyjnych (np. sprzedarzy lub brak przecinków przez "który")? Trochę mi głupio pokazywać dzieciakom i ich nauczycielkom takie rzeczy. Pozdrawiam i dziękuję, Arek

No ale dokładnie to robię to na blogu. Dublować tą pracę to trochę szkoda czasu.

Jak pogoda dopisze w kilku miejscach, to można uzyskiwać takie efekty jak to poniżej. To krzywa z prawie 38 godzin obserwacji z USA, Grecji i Wielkiej Brytanii.

Tak dobrze nie ma. Mamy dwóch obserwatorów w USA, jednego w Wielkiej Brytanii, jednego w Grecji i kilku w Polsce. Dzisiaj krótki ciąg udało się zrobić w Kielcach. W połączeniu z poprzednimi danymi mamy prawie 40 godzin ciągłych obserwacji w tym superwybuchu.

Date: 26 January 2009 Variable star, V: RZ LMi (RA: 09:51:49.0 Dec: 34:07:24.0) Vmag=14.40 Comparison Star, C: GSC 2505:0553 (RA: 09:52:01.0 Dec: 34:08:59.0) Vmag=13.90 Check star, K1: GSC 2505:0469 (RA: 09:52:24.0 Dec: 34:11:25.0) Vmag=13.90 Check star, K2: GSC 2505:0363 (RA: 09:52:11.0 Dec: 34:14:31.0) Vmag=13.70 Check star, K3: GSC 2505:0526 (RA: 09:51:40.0 Dec: 34:05:42.0) Vmag=15.10 Check star, K4: 2MASS ID: 203326176 (RA: 09:52:22.2 Dec: 34:10:39.4) Vmag=15.90 Name RA(J2000) raerr DEC(J2000) decerr nobs V B-V U-B V-R R-I Errors RZ_LMI 147.898948 0.008 34.152820 0.051 2 18.278 1.189 99.999 99.999 99.999 0.108 0.111 9.999 9.999 9.999 RZ_LMI 147.915195 0.027 34.094965 0.048 3 15.523 0.695 99.999 99.999 99.999 0.014 0.010 9.999 9.999 9.999 RZ_LMI 147.935972 0.038 34.157295 0.078 3 17.590 1.069 99.999 99.999 99.999 0.055 0.063 9.999 9.999 9.999 RZ_LMI 147.950380 0.030 34.102268 0.075 3 16.923 1.031 99.999 99.999 99.999 0.044 0.077 9.999 9.999 9.999 RZ_LMI 147.953995 0.030 34.123433 0.068 3 14.799 -0.034 99.999 99.999 99.999 0.040 0.008 9.999 9.999 9.999 RZ_LMI 147.962805 0.024 34.123370 0.051 1 18.929 1.547 99.999 99.999 99.999 -0.067 -0.193 9.999 9.999 9.999 RZ_LMI 147.996738 0.110 34.150230 0.094 3 18.716 0.317 99.999 99.999 99.999 0.051 0.081 9.999 9.999 9.999 RZ_LMI 148.003395 0.075 34.149813 0.058 3 14.123 0.872 99.999 99.999 99.999 0.012 0.007 9.999 9.999 9.999

Epsilon Aurigae (HD 31964) to jedna z najciekawszych gwiazd zmiennych naszego nieba. Nie dość, że jest jasna (blask w barwie V zmienia się od 2.92 do 3.83 mag, a więc jest doskonale widoczna "gołym okiem"), ma wysoką deklinację, co umożliwia jej obserwacje przez cały rok, to jeszcze jest jednym z najbardziej intrygujących układów gwiazdowych jakie znamy. Obecnie wydaje nam się, że głównym składnikiem układu jest pulsujący żółty superolbrzym (typ widmowy F2) o masie około 15 mas Słońca, który nadyma się i kurczy z okresem około 100 dni. Około 27 jednostek astronomicznych od niego znajdziemy zakrzywiony i gruby dysk materii. W jego wnętrzu, po ciasnej orbicie, krążą dwie gwiazdy typu widmowego A o masach około 2 mas Słońca. Co 27.1 roku dysk, z dziurą w samym środku powstałą poprzez ruch orbitalny gwiazd typu widmowego A, przechodzi na tle tarczy żółtego olbrzyma powodując zaćmienie, które trwa aż dwa lata. Zaćmienie ma bardzo charakterystyczny i dość symetryczny kształt. Najpierw, przez około 5 miesięcy blask układu systematycznie maleje od około 2.9 mag do 3.8 mag. W minimum blasku gwiazda pozostaje przez kolejne ponad 3 miesiące. Następnie blask znów zaczyna rosnąć, ale wcale nie oznacza to końca zaćmienia, bo w tym momencie przez dziurę w dysku wygląda do nas tarcza zaćmiewanego olbrzyma. Na kilka miesięcy blask gwiazdy wzrasta więc o około 0.3-0.4 mag, by potem znów spaść do minimum, być w nim przez kolejne ponad 3 miesiące, a następnie wyjść z zaćmienia. Taki obraz wyłonił nam się na podstawie obserwacji zaćmienia z lat 1982-84. Teraz najważniejsza informacja. Do następnego zaćmienia ma dojść w latach 2009-2011. Tak więc najbliższe zjawisko tego typu ma zacząć się już w połowie tego roku. Dokładnego czasu, ani jego przebiegu nie znamy, bo nie wiemy jak w ciągu ostatniego ćwierćwiecza zmienił się sam dysk i dziura w jego wnętrzu. Efemerydy, które należy traktować orientacyjnie, mówią co następuje: 2009.08.06 - początek zaćmienia, 2009.12.21 - początek fazy całkowitej (płaskiego denka zaćmienia), 2010.05 - początek pojaśnienia w centrum zaćmienia, 2010.08.01 - wtórne maksimum blasku w centrum zaćmienia, 2010 jesień - koniec pojaśnienia, 2011.03.12 - koniec fazy całkowitej (płaskiego denka), 2011.05.15 - koniec zaćmienia. Obserwacje Epsilon Aur wydają się więc projektem idealnym dla wszystkich miłośników astronomii, nie ważne jakim sprzętem oni dysponują (lub nie dysponują). Oceny jasności obiektu mogą bowiem być wykonywane "gołym okiem" czy też prostymi lustrzankami cyfrowymi wyposażonymi w standardowe obiektywy. Epsilon Aur jest tak jasna, że nie potrzebujemy nawet montażu paralaktycznego, bo czasy ekspozycji możemy dobierać na poziomie małych kilku sekund, co przy ogniskowych 28-50 mm nie spowoduje poruszenia gwiazdy na zdjęciu. Przydatne linki: Strona AAVSO poświęcona gwieździe: http://www.aavso.org/vstar/vsots/eps_aur.shtml Mapka z gwiazdami porównania: http://www.aavso.org/cgi-bin/vsp.pl?action...bmit=Plot+Chart Życzę udanych obserwacji! Arek

Mgła się nadaje na flaty A robiłeś tej nocy jakieś inne obiekty?

Hmmm... A dlaczego kombinujesz ze sztucznym flatem, a nie zrobisz go na niebie? Zresztą patrząc na ten Twój obrazek, to jeśli na obrazkach zebranych w ciągu całej sesji gwiazdy nie są trzymane dokładnie w swoich pozycjach, to z nich można nawet zrobić flata.

Jak ją widać, to jesteśmy w domu. Bardzo się cieszę, bo to ważna obserwacja - chyba jesteś jedynym, który coś widział tej nocy Możesz gdzieś te obrazki wystawić na sieć? Aha. Ten obrazek jest surowy, jak rozumiem. Bo Flaty powinny usunąć te placki kurzu. Arek

Zaryzykuj i nie pisz nic. Zobaczymy czy dostaniesz miejsce... A tak na poważnie. Samo zainteresowanie nie wystarczy. Z tego zainteresowania ma coś wynikać. PKiM szuka i zrzesza ludzi, którym się chce coś więcej niż "interesować" meteorami. Czyli obserwować je najróżniejszymi technikami, dzielić się swoją wiedzą i doświadczeniem z innymi, prezentować swoje wyniki, tłumaczyć ciekawe artykuły, edukować na forach, aktywnie udzielać się w tworzeniu strony WWW Pracowni, analizować dane itp. itd.

Wczoraj była w minimum. Obserwował ją Kosmas z Grecji. Jeśli dzisiaj Ci nie pojaśnieje, to też będzie ważna informacja. Jeśli jej nie złapiesz, to oceń może jasność najsłabszych gwiazd jakie się zarejestrowały.

Nie popadajmy w zachwyt, bo Hans nam spocznie na laurach. Wielki będzie, jak zacznie robić 10-godzinne ciągi takie jak miłośnicy z USA

Kurcze, Hans ale szkoda... Gdyby nie ten pad laptopa byłbyś jedynym który złapał RZ LMi w samiutkim początku superwybuchu, gdzie dzieją się niezmiernie ciekawe rzeczy. Jeśli uda Ci się odzyskać te 12 klatek to daj znać. Arek

Wiem, że pogoda jest fatalna, ale jakby u kogoś cudem się rozpogodziło zachęcam mocno do obserwacji. RZ LMi weszła właśnie w bardzo ciekawy etap swojej aktywności i wymaga ciągłego monitoringu. Więcej informacji i najnowsza krzywa na zalinkowanym w pierwszym poście blogu. Pozdrawiam, Arek

Z efemerydą to już gorzej. Kataklizmiczne są często mocno nieregularne i niczego tu nie przewidzisz. W ich przypadku taktyka jest więc banalna: masz pogodę i chęci do obserwacji - obserwujesz do bólu Arek

Oprócz długofalowego projektu, który opisałem wcześniej na A-F mam jeszcze jedną propozycję. Tym razem przeznaczoną dla trochę bardziej zaawansowanych astro-amatorów, którzy dysponują sprzętem z kamerami CCD. RZ LMi to najaktywniejsza nowa karłowata, która pokazuje superwybuchy co 19 dni. Jej jasność zmienia się w zakresie od 13.9 do 16.5 mag, co czyni ją obiektem będącym w zasięgu nawet kilkunastocentymetrowych teleskopów. Minimalną jasnością nie trzeba się też bardzo przejmować, bo RZ LMi jest tak aktywna, że większość czasu spędza w wybuchach i superwybuchach będąc wtedy na poziomie 14-15 mag. Choć to tak ciekawa gwiazda, wciąż nie znamy tak podstawowej własności jak jej okres orbitalny. Mam powody by podejrzewać, iż widać go w krzywej zmian blasku gwiazdy. Tyle, że krzywa ta musi być świetnej jakości i zawierać jak najmniej przerw. Zaplanowałem więc 40-dniową kampanię obserwacyjną poświęconą tej nowej. Kampanię ogólnoświatową, w której biorą udział miłośnicy astronomii z całego świata. Do współpracy zgłosili się obserwatorzy z USA, Wielkiej Brytanii i Grecji. Oprócz tego, w Polsce, w projekt zaangażowały się teleskopy 35-cm Akademii Świętokrzyskiej w Kielcach oraz Uniwersytetu w Zielonej Górze oraz Jacek Pala ze Słupska. Ponieważ pogoda w Polsce jest bardzo kapryśna i zmienna, często zdarza się sytuacja, w której większość miejscówek ma całkowite zachmurzenie, ale gdzieś indziej pogoda dopisze na 2-3 godziny. Tak więc jeśli ktoś z Was chciałby się pobawić w ten projekt, mocno zachęcam do wykonania kilkugodzinnych ciągów obserwacji RZ LMi. Zabawa trwa do końca lutego, więc warto się pospieszyć Mapkę, najnowszą krzywą zmian blasku a także moje wrażenia spisywane na bieżąco znajdziecie na: http://rzlmi.blogspot.com/ Pozdrawiam, Arek

Wysokie ISO w tym aparacie są naprawdę rewelacyjne. Darki też. Poraża ogromna ilość szczegółów nawet na najwyższych ISO. Tutaj: http://pliki.optyczne.pl/5dII/ wrzuciłem dwa zdjęcia robione w trudnych warunkach (ciemna stajenka, oświetlona dwoma halogenami) na ISO 3200 i 6400. Też nie miałem czasu zrobić nim astrofoto (choć mnie kusiło), ale już po tych małych próbkach widać, że będzie naprawdę dobrze.

Ja dodam tylko, że obserwować tym bardziej warto, iż nikt jeszcze nie wyznaczył profilu aktywności roju, tak więc nie jest znana dokładna data początku i końca aktywności, ani maksymalne ZHR-y.