Diafragma do Rubinara/MTO

Perseusz · 5 Września 2003

Wiadomo, że w tego typu teleskopach jest duża obstrukcja, co wpływa na mocne pogorszenie kontrastu obrazu szczególnie na Jowiszu i Saturnie.

Żeby poprawić kontrast powinno się posłużyć diafragmami o różnej średnicy. Problem jest jednak nie taki prosty. Przynajmniej dla Mnie.

W literaturze spotkałem się z dwoma typami diafragm do teleskopów z lusterkiem wtórnym [Newton, Maksotow-Cas.(Schmit)]. Pierwsza ma otwór koncentryczny do osi obiektywu. Druga niekoncentryczny - położony między krawędzią tubusa a lusterkiem wtórnym. Teraz powstaje pytanie, który sposób jest lepszy. Według Mnie koncentryczna diafragma dalej nie zmniejsza obstrukcji i kontrast się nie poprawi za wiele, bo ciągle środek jest zasłaniany lusterkiem wtórnym. Natomiast niekoncentryczna diafragma pozwala na wpuszczenie do teleskopu pełnej (nieprzesłoniętej) wiązki światła, która powinna dawać obraz identyczny z refraktorem o średnicy otworu diafragmy. Krążki dyfrakcyjne gwiazdy powinny być wtedy idealnie wygasające na zewnątrz, bez ich osłabiania, jak to się ma przy obstrukcji. Wynika z tego, że właśnie tylko wtedy obraz będzie maksymalnie kontrastowy.

Niestety jest jeszcze jeden problem dla Mnie.

Mianowicie MTO/Rubinar jest na tyle mały i na tyle ciemny, że wycięcie otworu niekoncentrycznego sprowadzi się do wielkości ok. 3,5 cm. Da to chyba o wiele za ciemny i z mała rozdzielczością obraz dla planet.

Dlatego Ja wymyśliłem teoretycznie pewien rodzaj diafragmy, który składa się z 2 kartonów. Kartony te mają naciete identyczne otwory łukowate o szerokości 3,5 cm i długości odpowiadającej mniej więcej połowie obwodu lustra. Taka wycieta "parówka", która zasłania ok. połowę obiektywu. Składamy te 2 kartony ze sobą i w centrum mocujemy razem nitem, tak żeby mogły się obracać. Działać to ma następująco. Kiedy ustawimy wzajemnie diafragmy tak aby pokazały otwór w kształcie koła mamy najmniejszą wiązkę światła. Gdy jednak będziemy powoli odsłaniać coraz dłuższą wyciętą "parówkę" to obraz będzie jaśniał. Powstanie płynnie zmienna przesłona.

Niewiem tylko, czy to jest według Was, fachowców dobry pomysł w ogóle.

Czy lepiej może robić 2 lub 3 kołowe otwory o średnicy ok. 3,5 cm, równomiernie rozmieszczonych na kartonie ?

Próbowałem poprawiać kontrast, filtrami fotograficznymi, dołączonymi do obiektywu. Ale wynik jest niezadowalający.

Doradźcie coś w temacie diafragm.

pozdr

Perseusz :roll:

5 Września 2003

Spadek kontrastu jest określany stosunkiem długości obwodu diafragmy aperturowej lub wszystkich diafragm do pola powierzchni czynnej przez nie objętej tak więc diafragmy kolowe są najekonomicznejsze ale czy obwód tych 3 kółek nie będzie większy niż obwod naturalnej doafragmy w MTO w stosunku do jego pełnej powierzchni czynne, przelicz to sobie i wyciągnij odpowiednie wnioski 8)

Jak nie chcesz policzyć teoretycznie to poeksperymentuj z diafragmami z kartonu tylko równo cyrklem graficznym z ostrzem wykrawanych :lol:

Perseusz · 7 Września 2003

Poeksperymentowałem i nie wiele te diafragmy dały

7 Września 2003

Tak jak mówiłem to nie miało większego sensu przy tak małym teleskopie :Boink:

Perseusz · 15 Września 2003

Panie Januszu, moje diafragmy może dają niewielki efekt przy planetach. Za to przy Księżycu osiągnąłem niesamowite efekty. Do Księżyca użyłem otworu kiekoncentrycznego o średnicy 4 cm. Odrazu bardzo zredukowało to silną turbulencję obrazu i znacznie poprawiło kontrast i widoczność szczegółów oraz wygodę obserwacji (bez diafragmy obraz jest tak jasny że aż łzy lecą). Tak więc diafragma w MTO/Rubinar bywa czasem przydatna. :lol: