Skocz do zawartości

shiryu

Społeczność Astropolis
  • Postów

    200
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

Treść opublikowana przez shiryu

  1. czy było jednolite czy jasność była wszędzie jednakowa? jak jasne to było? jaki to miało kolor? czy były chmury? czy ktoś jeszcze to widział, ktoś coś pisał lub powiedział? może ktoś to nakręcił i wrzucił na ytuba lub fb? w jakim kraju to było?
  2. Czy błyski miały źródło w atmosferze? Czy w pobliżu nie masz jakichś instalacji energetycznych? Czy widziałeś je kiedyś w zamkniętym pomieszczeniu? (to nie żart)
  3. Ja mam oryginalny odrośnik, ale nie używam. Pogarsza się stabilność na wietrze, trudniejsze jest wyważenie zestawu, zasłania śrubki, których używam do celowania zgrubnego. Zamiast tego mam suszarkę w pogotowiu, włączam na ok.15sekund co 15minut; przy okazji dogrzewam też siebie (nadmuch ciepłego powietrza pod bluzę).
  4. Na dzień dzisiejszy jest to poprawna odpowiedź, środek wszechświata jest wszędzie, nigdzie i w oku patrzącego. (co nas prowadzi do zasady egocentrycznej: JA jestem w środku mojego wszechświata ) Pytania dodatkowe były podpuszczające, bo inaczej banda 3-latkow, poetów i teologów byłaby w stanie odpowiedzieć poprawnie (!) na tak fundamentalne pytanie. Kwazary na niebie znajdujemy mniej więcej w jednakowej ilości we wszystkich kierunkach, lecz nie jest to dystrybucja w pełni jednorodna - obserwowano grupowanie lokalne. @mawmarecki, czekamy na Twoje pytanie P.S. Możliwości, że środek jednak gdzieś jest, lub że kiedyś będzie, też nie można w pełni wykluczyć bo nie wiemy na pewno co jest poza naszym horyzontem obserwacji (zakładamy, że nic czego nie byłoby i tutaj) ani czy wszechświat jest nieskończony (zakładamy, że jest). Nie wykluczam też, że powstaną użyteczne opisy wszechświata, w których wybór punktu 0 nie będzie arbitralny.
  5. Dobre pytanie trudniejsze od dobrej odpowiedzi. spróbuję Gdzie jest środek wszechświata? (czy dalekie kwazary są rozmieszczone jednorodnie we wszystkich kierunkach? czy istnieją obiekty poza naszym aktualnym horyzontem?)
  6. Bez uwzględniania efektów relatywistycznych M = 4π2 / G * d3/T2 - M☉ Wychodzi ok 2 M☉ statystycznie, jest to gwiazda neutronowa
  7. > Po 10 ziemskich latach spotykają się ponownie tu istotne założenie, że spotykają się na Ziemi. > Jednak równie dobrze układ odniesienia można umieścić na pokładzie rakiety no właśnie nie. to jest błąd.
  8. Obejrzałem sobie ostatnio M42 przez teleskop, pierwszy raz od lat.

    Gdyby tylko była ona bliżej - wszystko wyglądałoby inaczej. Nasze poglądy na budowę świata, na naturę kosmosu, wierzenia i religie... praktycznie wszystko co powstało w czasach przedteleskopowych, a co zdefiniowało naszą cywilizację

     

    Trochę dziwne, że nie ma żadnych jasnych i dużych mgławic na naszym niebie widocznych gołym okiem z naszej półkuli.

     

    Więcej szczęścia mieliśmy z M1. Ją też obejrzałem.

    Fajnie jest popatrzeć na zimowe niebo ciepłą październikową nocą.

    1. Pokaż poprzednie komentarze  6 więcej
    2. PiotrTheUniverse

      PiotrTheUniverse

      Niebo zimowe w październiku - oj, prawda... dopóty, dopóki nie robi się mglisto.

    3. Sebo_b

      Sebo_b

      @LibMar za 12 000 lat Vega będzie gwiazdą "polarną", będzie jeszcze łatwiej :)

    4. WielkiAtraktor

      WielkiAtraktor

      Co do M31, przypomnijmy, że większość astrofotek znacznie zmienia (podciąga na dole) krzywą tonalną i ramiona na nich nie są wiele słabsze od jądra. W praktyce po zbliżeniu się do M31 jądro wszystko by zaświetliło (gdzieś czytałem szacunek, że gdyby Słońce było wyżej nad płaszczyzną dysku Drogi Mlecznej i obłoki pyłowe nie zasłaniałyby naszego jądra, świeciłoby jasno jak Księżyc w pełni).

  9. Idealna do polowań na komety i planetoidy
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.