LibMar

Witam, Przedwczoraj podjąłem kolejne próby obserwacji tranzytu planety pozasłonecznej - tym razem WASP-3 b. Były chmury, ale szczęśliwie stało się, że ani razu nie zakryły celu. Egzoplaneta większa od Jowisza (~1.4 Rj), obiega gwiazdę co 44 godziny. Gwiazdę macierzystą znajdziemy w konstelacji Lutni, ma około 10.6 magnitudo. Wysoka elewacja - powyżej 50 stopni nad horyzontem przez całą rejestrację. Tradycyjnie, wykorzystałem obiektyw Canon FD 300mm f/2.8L, kamerę ASI178MM-c i montaż EQ5. W tej sesji pojawiły się problemy związane z ostrością i kolimacją obiektywu, przez co musiałem wykorzystać większą aperturę. Połowa dostępnych gwiazd referencyjnych nie nadawała się do pomiarów (trend). W związku z tym, dokładność pomiarowa jest delikatnie gorsza niż przedstawiają przewidywania (0.0038 mag RMS, przy braku problemu realne byłoby 0.0030-0.0035 mag). Jednak spadek 0.012 mag złapał się wyraźnie Każdy pomiar to 30 klatek po 4s bez żadnych odrzutów (30/30), ale dwa stacki musiałem wyrzucić z powodu satelitów przelatujących przez stabilne referencyjne. Początek złapał się świetnie - pierwszy raz miałem sytuację, kiedy złapał się moment wejścia bez żadnych pomiarów przed. Nie dało się zrobić wcześniej z powodu niedawnego zachodu Słońca Z kolei wyjście złapało się również bardzo wyraźnie. W tym tygodniu będę miał złączkę, która prawdopodobnie naprawi problem z kolimacją, a więc dokładność pomiarowa polepszy się nawet do kilkunastu procent (0.0030 RMS dla 120s i ~10.6 mag). To pozytywna próba nr 27, do końca roku planuję jeszcze zarejestrować minimum trzynaście.

Masz pewność, że trafiłeś w Marsa, a nie lampę uliczną?

Sprzedane

O, dane ASAS-SN nie są takie złe Okres dałem taki, jaki podany jest na VSX. Tak więc problemem tutaj była zbyt mała ilość pomiarów ASAS-3.

Typ EW ma ciągłe zmiany blasku, a typ EA nagle się załamuje (i jest ono wyraźnie widoczne w ~0.382). W dodatku podany okres jest za długi na EW. A od razu RR można wykluczyć tym, że maksimum trwa zbyt długo w stosunku do postępującego później spadku blasku. Gwiazd poniżej 10 mag nie sprawdzam, bo obiekty te są prześwietlone w danych ASAS-SN i SuperWASP, które wnoszą najwięcej. W tamtych można dokopać się ponad 12 lat wstecz, a NSVS mają prawie 20 lat (tylko tych pomiarów tyle, co ASAS-3 ma). Z takimi pomiarami da się uzyskać okres z dokładnością do ósmej cyfry po przecinku. Ta gwiazda tutaj ma stanowić tylko ciekawostkę ASAS-3 obserwował w filtrze V oraz I, a pomiary podane w VSX są dla filtra V. Dane fotometryczne ASAS-3 nie są już dostępne publicznie od kilku miesięcy. Krzywych blasku też już nie ma. Gwiazdy nie ma w katalogu HIPPARCOS, a danych NSVS jest mało (ale widzę z nich, że prawdopodobnie okres jest poprawny (EDIT: niekoniecznie poprawny, ale na pewno nie 2xBLS), bo są dwa minima w fazie 0.0 i 0.5 (ale za mało pomiarów, aby wykazać różnicę głębokości) + płaskie maksimum, a więc potwierdzenie typu EA).

To znaczy te błędy to jest normalka ASAS-3 nie ma wielu pomiarów, a z samego zaćmienia ma zapewne tylko kilka, w dodatku o średniej dokładności pomiarowej. Bywa nawet tak, że automat wykrył gwiazdę typu RR Lyrae, a w rzeczywistości to zmienna typu Algola (@bajastrotakie znalazł).

Dzisiaj w nocy przeprowadzałem obserwacje obszaru w konstelacji Orła w filtrze fotometrycznym V. W kadrze pojawiła się jasna gwiazda zmienna typu Algola. W momencie rejestracji trafiłem na pierwszą połowę zaćmienia. Wchodząc w bazę danych VSX okazało się, że jest to ASAS J184223+1158.9 https://www.aavso.org/vsx/index.php?view=detail.top&oid=112140 A więc znany obiekt wykryty przez automat ASAS-3. Z tymi automatami to często jest kiepsko i nieraz parametry są pokazywane błędnie. Sugerowany spadek jasności to 0.15 mag. Z mojej obserwacji wynika, że prawdziwa głębokość to aż 0.46 magnitudo. Z czego to wynika? Może ASAS-3 miał zbyt małą ilość pomiarów, aby to obliczyć. Albo, to głębokość zaćmienia wtórnego, a głównego w ogóle nie wykrył. Ale może być też tak, że okres jest o połowę krótszy niż rzeczywisty - wtedy minima wtórne i główne są nałożone, a więc ASAS-3 wyznaczył średnią. Takie nieścisłości zdarzają się bardzo często i warto je w bazie poprawiać

Myślę, że to jest kwestia tego, jakiej jakości zdjęć oczekuje dana osoba. Zaawansowany i wymagający astrofotograf stara się zminimalizować błędy i problemy, które ułatwiają obróbkę, a więc zdjęcie finalnie wygląda jeszcze lepiej. Osobie bliżej początkującej raczej mniej zależy zbliżyć się do takich wyników, a do poziomu, na której będzie już zadowolony. A dopiero z czasem znajdzie chęci, aby ucząc się uzyskiwać coraz lepsze efekty. Tutaj widzę to po wypowiedziach, że 40-60s ekspozycji już cieszyłoby miłośnika DSów, więc do szczęścia dużo nie potrzeba Oczywiście tutaj bardziej uniwersalną kamerką będzie ASI1600 ze względu na pewne ograniczenia od ASI183. A kwestia tuby, korektorów, reduktorów itd. to zapewne dla autora wątku coś, o czym pomyśli dopiero w odległym czasie.

Stan bardzo dobry, są zaślepki, pudełko. Kupiony w stanie używanym całkiem niedawno, jednak nie widzę jego większego zastosowania z mojej strony. Cena: 200 zł.

Świetnie Ci idzie, tak trzymaj

Interesujące. Nawet na stronie NASA pisali o tym, że jasność Rhei była wyższa niż Tytana.

W przypadku Rhei (lodowego ciała) amplituda sięgnęła powyżej 1.5 magnitudo. Pluton i Charon to w zasadzie też dużo lodu. Dlatego nie wykluczam, że tyle mogło być w momencie maksimum. Nie zdziwiłbym się wzrostu do <13 mag.

@MateuszW super! Wygląda na to, że te 10h różnicy dla Plutona było już bardzo dużo. Znajdował się 30', w sumie tyle, co w poprzednią noc (ale nikt nie miał pogody). Na podstawie zdjęcia wychodzi coś około 13.8-14.0 mag, więc lepiej poznamy po fotometrii. Jak wygląda u Ciebie stan tych czterech gwiazd będących w niemal jednej linii - są one prześwietlone u Ciebie? Można je wykorzystać jako gwiazdy referencyjne w celu porównania wartości V-C, gdyż na nich wychodzi mi najdokładniej (razem z tymi kilkoma powyżej prostokąta). To nimi możemy porównać nasze oceny jasności (jest to dokładniejsze niż wybieranie różnych gwiazd, w dodatku jeśli było robione w różnych długościach fal). Obserwacje Plutona planuję kontynuować do końca lipca. Elongacja będzie malała, a rotacja nadal postępowała. Jasność spadnie do poziomu 14.2-14.3 mag (obecnie to około 14.0 mag), gdyż to delikatne centralne pojaśnienie występuje zawsze przy odległości kilku stopni od punktu przeciwsłonecznego. Przy minimum 10 punktach może wyjść bardzo fajny wykres ukazujący rotację Plutona, a próby rejestracji centralnego odbicia możemy zanotować w przyszłorocznym numerze The Astronomical Reports. Twoje wyniki i fotki z pewnością mają wartościowe znaczenie Zobaczymy co pokażą wyniki z HST. Oczekiwania w jasności były większe - może i tak było, ale prawdopodobnie musielibyśmy być po drugiej stronie globu W centralnym momencie, najlepsze warunki wypadały dla środkowej części Pacyfiku (może ktoś jeszcze na Hawajach prowadził).

Po prostu nikt nie odpisuje na moje posty EDIT: Znalazłem info, że Pluton jest obserwowany w Chile oraz przez HST

Korzystałem ze Stellarium i mogę powiedzieć, że ten pokazuje zgodnie. W zasadzie taka różnica nie będzie stanowiła większego problemu, ponieważ znajdziemy tuż obok. Powodzenia! PS: Moje próby odnalezienia obserwacji (lub zachęcenia do prób) mieszkańców Australii i Azji południowo-wschodniej zakończyły się fiaskiem. Tak więc nadal nie wiadomo jak jasny jest Pluton.

Ale jakim obiektywem? (średnica obiektywu ma tutaj znaczenie)

Dużo przede mną nauki Zastanawiam się tylko jak wykorzystać odpowiednio kolor. Bo prezentowane barwy (w Fitsworku) po połączeniu są nieco inne od tych, które zwykle widuję na forum (jest on dość intensywnie zielony). Być może przyczyną jest inne spektrum filtrów?

W tej chwili jesteśmy świadkami jednego z najrzadziej występujących zjawisk astronomicznych, które dałoby się zaobserwować pośrednio (właśnie tym pojaśnieniem centralnym jak i astrometrią, że jest idealnie po przeciwnej stronie). Ziemia i Księżyc teoretycznie są na tle tarczy w linii prostej, jednak prędkość światła opóźnia to zjawisko - jak na razie, tranzytuje tylko nasz Księżyc, a Ziemia za kilkadziesiąt minut. Przyznam, że czuję w tym pewną refleksję, bowiem obserwowalne zjawisko występujące tylko raz w życiu dzieje się w tej chwili

Z tego co patrzę, czas ekspozycji wynosi około 1.5 sekundy. To już CMOS spokojnie tyle pokaże. Niech kamerka ujawni swoje możliwości na 100ms (10 FPS)

Będzie ciężko. Dzisiaj byłem o krok, jednak chmury obejmowały zachodni i południowy horyzont (a o ten południowy właśnie chodzi). Jutro jeszcze gorzej. Chyba będę kontynuował projekt rejestrowania Plutona tylko w celu określenia jego rotacji, co było celem nawet jeszcze w 2016. A tak, trzy pomiary już są. A co do tych 13.7 magnitudo, jak się okazało w programie fotometrycznym, to tylko tak wizualnie wydawało się. Nie mogłem uwierzyć, jak pomiar wskazywał niemal podobną jasność, co 2 i 3 dni wcześniej. A faza wynosiła już zaledwie 1.5 stopnia (dzisiaj i jutro już zaledwie 30', za dnia wypadałoby 10').