Margorotus

Mam! Jowisz i Saturn 23.12.2020 o godz. 16.50 Koniunkcja odrobinę przeterminowana, ale mam nadzieję, że zostanie zaliczona. Wszystko odbyło się już nisko nad horyzontem z nadciągającymi chmurami i gęstniejącą mgłą. Użyty sprzęt to SW 90/900 + Canon 350D Gratulacje wszystkim, którym udało się upolować tę parę w optymalnym terminie - zazdroszczę Wam! Cała klatka: CROP:

Jestem zainteresowany kupnem. Reszta na pw.

Zgadza się! Ślimak jest równy po obu stronach. Zapomniałem zupełnie, że sprzęgiełko jest oddzielną częścią. Jak dotąd bowiem wstrzymałem się z wyjęciem ślimaka, by najpierw teoretycznie wybadać temat. Wydaje mi się, że takie precyzyjne i skuteczne wyprostowanie ślimaka może być trudne. Przysłowiowe uderzenie młotkiem może dać krótkotrwały efekt. Byłoby trzeba najpierw go mocno nagrzać, a dopiero później naginać. W każdym razie wezmę się za wymontowanie ślimaka i po dokładnych oględzinach zdecyduję, czy zostawić wszystko jak jest, czy naprawić, zaopatrując się w nową część (co wydaje się najprostszym wyjściem). Pytanie jest tylko takie, jaką nową śrubę otrzymam...

Niczego takiego nie mam. Wyjściem jest wycieczka do lokalnego tokarza (w zasięgu mam dwa warsztaty). Z tym, że to może być nieopłacalny interes, bo godzina pracy tutejszych specjalistów nie należy do tanich. Powodzenie całej operacji - w porównaniu do poniesienia wydatku - nie jest pewne. Nowa część wydaje mi się jednak korzystniejszym rozwiązaniem. Sprawa jako taka nie jest pilna. Po prostu mam nadzieję na poprawę prowadzenia montażu. Z obiektywem 300 mm i tak radzi sobie nieźle. Nie mniej oglądając kolejne zdjęcia widać, że montaż nie prowadzi równo, a skacze co kilka klatek. Być może jest to przyczyna ślimaka. Albo po prostu ten typ tak ma.

Mam jeszcze wątpliwości dotyczące długości tego ślimaka - chodzi mi o jego końce, do których można przykręcić np. pokrętła. W moim przypadku pierwsza strona jest sporo dłuższa od drugiej, dzięki czemu swobodnie mieści się sprzęgiełko i pokrętło. Tym samym niemożliwa jest zamiana ślimaka stronami (z prawej na lewą).

Czy śruba ślimakowa (w osi RA) z montażu EQ 5, będzie pasowała do głowicy Celestrona CG5? Te montaże są podobne do siebie, ale nie wiem, jak jest z ich wnętrznościami. W moim montażu CG5 wspomniana śruba wydaje się lekko wygięta ( zębatka ma lekkie bicie na boki). Zastanawiam się, jak rozwiązać ów problem. Najłatwiej byłoby ją wymienić, ale patrząc na zdjęcie na stronie DO, wydaje mi się, że śruby jednak się różnią. Wysłałem maila z pytaniem do serwisu DO, ale tam nie wiedzą, czy śrubę można zastosować do CG5. Link do strony https://deltaoptical.pl/sruba-slimakowa-do-montazu-eq5-os-ra,d1108.html

Patrząc na to, jakie obrazy dają poszczególne maski, wg mnie największą precyzję dają te, które generują spajki (nr 1, nr 4). W pozostałych powstaje plama, która może być różnie interpretowana. Nie bez powodu maska Bathinova jest jednym z najskuteczniejszych narzędzi. W Sonnarze 300 ruchy pierścieniem ostrości są naprawdę minimalne i, żeby zauważyć różnicę w ustawieniu, bez rozpromienionej gwiazdy trudno było ją wyłapać. Tym bardziej, że wyświetlacz w 350D nie należy do największych. Zawsze przymykałem obiektyw o jedną działkę, a dopiero później ustawiałem ostrość (i później fotografowałem). Faktycznie może lepiej jest robić to na pełnej dziurze.

Kiedyś zgłębiając temat ustawiania ostrości, trafiłem na inne warianty maski Hartmann'a. Jeśli ktoś ma ułańską fantazję, to może zrobić sobie takie coś:

Również posiadam zestaw 350D + Sonnar 300. Do ustawiania ostrości wykonałem jedną z wersji masek Hartmann'a z tektury, folii samoprzylepnej i dekielka PCV. Ostrość ustawiam w ten sposób, że robię kilkusekundową ekspozycję dla gwiazdy o średniej jasności. Na wyświetlaczu powiększam obraz i patrzę, jak wyglądają spajki. Po złapaniu wprawy i wyczuciu sprzętu, ostrość udaje się ustawić po 2-3 próbach.

Zmobilizowałem wszystkie swoje siły i dziś nad ranem zapolowałem na kometę. Księżyc wciąż dość mocno przeszkadzał. Do tego wiatr... Użyty sprzęt to Canon 350D + obiektyw Sonnar 300 na montażu EQ5. Składane w DSS i obrobione w PixLE. Wciąż nie radzę sobie z wyrównaniem tła (flatem). Może kiedyś będzie lepiej. CATALINA 01.01.2016r. 1min x 90 ISO800 Crop:

Zamiast tworzenia listy rzeczy do zabrania radzę sobie w ten sposób, że po obserwacjach (najczęściej na drugi dzień), dokonuję ogólnego przeglądu sprzętu (po wyschnięciu szkieł zakładanie dekielków, naładowanie baterii, włożenie karty pamięci do aparatu). Jako, że wszystko - oprócz eq - trzymam w dwóch walizkach (w formie plecaka), mam pewność, że nic w domu nie zostanie. Jednak tym, czego nigdy nie będę robił, to wyjeżdżanie na fotoobserwacje tylko z jednym kompletem baterii do pilota (wężyka spustowego) aparatu. I jeszcze to:

Jak prawidłowo należy zestackować flaty, a jak darki? Jako średnią, czy medianę? Załóżmy, że mamy ich np. po 30.

Nieaktualne - wszystko sprzedane.

Zaobserwowanie zakrycia Aldebarana przez Księżyc do końca było wielką niewiadomą. Chmura za chmurą... Jednak od czasu do czasu pojawiały się na niebie dziury, przez które można było zobaczyć ten kosmiczny duet. Zdjęcia jako negatyw (crop), bo Księżyc wychodził albo przepalony, albo ze słabo widocznym Aldebaranem. Użyty sprzęt: EOS 350D i Sonnar 300 z telekonwerterem 2x.