MarcinSn

Wczoraj rozstawiłem teleskop z myślą o zrobieniu jakiejś mozaiki. Ale wszystko tak falowało, że odechciało mi się roboty, więc zrobiłem porównanie widoczności w dwóch okularach. Oczywiście są to projekcje okularowe, kompaktem, po kilkaset klatek.

Celestron SCT 6".

Już teoretycznie bliska opozycja, a praktycznie właściwie zaistniała, pozwala wyłapać sporo szczegółów w wizualu i na zdjęciach w projekcji okularowej.

Zdjęcie zrobione Celestronem SCT 6", NexStar SE, projekcja w SE 8.8mm, filtr Moon&SkyGlow, kompakt Canon A1200, 1000kl., Registax6, Gimp.

Dodałem jeszcze zdjęcie z 700kl., moim zdaniem jest lepsze.

Pozdrawiam!

Mars sobotnio-niedzielny.

A tu Mars niedzielny - 6 kwietnia. Projekcja okularowa, 4x1000kl., SCT 6", Canon A1200 (kompakt). Registax 6, Gimp.

Mam nadzieję że to tylko zajawka

Ja to bym już taką "zajawkę" wywołał i powiesił w ramce na ścianie:)

Nawet duży trzema rączką tego małego.

Na pewno to wiesz, ale tak prewencyjnie (bo sam się o tym dowiedziałem dopiero w marcu), jak podaje Autor artykułu w marcowej Astronomii pt.: "Galaktyki, i co dalej?":

"Widoczne na fotografiach wydłużone ramię M51 z pasmem pyłowym pozornie łączące galaktyki znajduje się bliżej nas niż NGC 5195".

Mateusz, bardzo wyczerpujące wyjaśnienie:) Dzięki!

Rzeczywiście, najlepiej zrobić eksperyment myślowy i sprawdzić warunki brzegowe, a odpowiedź pozwalająca znaleźć "złoty środek" nasunie się sama.

Jeśli chodzi o zdjęcia, to na tych z Wiatraczkiem na każdym zdjęciu gwiazdy są łukami tym większymi im dalej od środka. Na dodatek, kiedy przegląda się te zdjęcia jedno po drugim, to jest wrażenie, jakby Wiatraczek się kręcił..

Pozdrawiam!

Intuicyjnie wydaje się, że im częściej musi się włączać drugi silnik, tym więcej mamy schodków i haczyków zamiast gwiazd. U mnie najlepiej wychodzi jak tuba jest w okolicach 45 stopni, ale musi iść do góry.

Z drugiej strony wydawało mi się, że właśnie najbliżej bieguna zdjęcie powinno być najmniej pojechane (przynajmniej tak mam w eq).

Ale robiąc Dobsonem np. Gwiazdę Polarną przecież nie będzie się on kręcił wokół osi optycznej jak betoniarka

Staraj się wybierać obiekty ani za nisko ani za wysoko.

Tak, myślę, że ta zasada przy tym setupie jest istotna:) Choć to tylko Dobson GT, ale zdaję się że przekłada się też i na ten zestaw.

 

MateuszW

Ale tego wiatraka zakręciło W przypadku dobsona GT najgorszym miejscem do focenia są okolice bieguna i zenitu, a tam właśnie jest M101. M51 jest ciut dalej od bieguna i fociles ja wczesniej, wiec byla nieco nizej - dalej od zenitu. Najlepiej wybieraj obiekty w poblizu rownika - tam rotacja pola jest najmniejsza.

Zakręciło tym wiatrakiem bardzo - po zestakowaniu zdjęcia były ułożone jak serwetki w restauracji.

Zauważyłem też, że obiekty, które się foci takim zestawem muszą się wznosić, silniki nie równo pracują "z grawitacją", chyba że wymyślę jakąś przeciwwagę...

Dziś (tzn. wczoraj przed kilkoma godzinami) postanowiliśmy z Łukaszem (fotolooka), że w ramach spotkania Gromady Otwartej wystawimy naszego SW 12". Było to ryzyko, bo roboty sporo, a niebo nie zapowiadało zbytniej "przepustowości" - Kasjopeję widać było zerkaniem! We współpracy wszystkich Uczestników kółka cały sprzęt sprawnie i szybko stanął na naszym podeście:) Opłacało się tylko celować w okolicę zenitu, bo tam było w miarę ciemno i błyszczało sporo gwiazdek, więc sprawdziliśmy co słychać w pomału zapomnianej już supernowej SN 2014 J. I okazało się, że w wizualu już baaardzo kiepsko, ale na zdjęciach jeszcze się pojawia. To coś niesamowitego obserwować koniec blasku czegoś, co już 12 mln. lat temu "błysnęło"...

Setup:

SW N-305/1500, Dobson GT

Canon 400D mod., 52x15s. + 16x25s., ISO 1600.

Obróbka na szybko w DSS, Fitstwork, Gimp.

Pogrzebień, 28.03.2014r., godz. 20.00-21.00.

Pierwsze podejście (łaskawość pogody) do tego tripletu modyfikowanym Canonem. Niestety montaż chyba niezbyt precyzyjnie ustawiłem, bo gwiazdy były punktowe dopiero przy 1min. ekspozycjach. Zamieszczam jednak, może zaciekawi.

WO Zenithstar 70, TV 0.8x, SW EQ 3-2

EOS 400D mod.

45x60s ISO 1600 + 2x120s. ISO 800.

Raczej przy ogniskowej 180mm nie ma szans na szczegół Saturna. W moim refraktorze po dodaniu flattenera wyszła ogniskowa 344mm i przy precyzyjnie ustawionej ostrości da się już coś zobaczyć, bez większego wysiłku - na aparacie. W wizualu pięknie widać przy założonym okularze np. 5mm.

Patrząc na Twoje zdjęcie żałuję, że nie wyjechałem na moją pobliską miejscówkę z widokiem na wschód, zwłaszcza, że prawie cały piątek miałem wolny..., ech... a teraz chmury...

Nie wiem czy zauważyłeś , ale tam masz więcej galaktyk . Np na tym pierwszym foto widać IC2745 , kto szuka ten znajdzie.

... i trochę "czarnych dziur" się złapało - np. dwie w samym środku Tripletu... Przecież łatwo jest je usunąć!

Ogólnie zdjęcia bardzo interesujące!

Piękna koniunkcja Ziemi, Księżyca i Saturna!

Co za klimat!!!

To wobec tego jeszcze dodam wersję zestackowaną 30x1/60.

W większej skali, więc trzeba szukać Saturna na górze, który w tej wersji świeci słabiej, ale za to widać go wyraźniej.

(Registax 6, Gimp).

Tak, w tym sensie, że widzę więcej, choć wiem, że jest brzydziej niż w nie wyciągniętej wersji.

I tu pozostaje dylemat: ukazać więcej, ale przy tym też i rażącą niedoskonałość "warsztatu", czy mniej, nie ukazując również niedociągnięć...

Zależy co chcemy oglądać.

Dziękuję za polubienie zdjęcia (szkoda, że nie udało mi się "w tym roku" dozbierać materiału)

Nie wiem, czy tak jest lepiej, ale starałem się zastosować do wszystkich Waszych uwag:)

Pozdrawiam!

W październiku (05.10.2013) zrobiłem późno w nocy M42, z nadzieją, że zimą dozbieram materiału. Okazało się, że nie wróciłem już do tego obiektu wybierając inne cuda Wszechświata (więcej a słabiej, albo mniej, a lepiej - o to jest pytanie???)

I tak zatrzymałem się tylko na raptem 34x60s. ISO 3200. Ponieważ zima już mija, nie zamieżam wracać do tego standardu.

Prezentuję więc jesienne wypociny i dopiero co wersję ekstremalnie wyciągniętą.

 

Panorama Księżyca z 10.03.

Świetna robota! 100% robi wrażenie.

Gratuluję cierpliwości:)

Z 14 marca.

Niestety w domu zorientowałem się, że jednego filmiku brakło:( Obszar brakujący jest zaznaczony ciemniejszym fragmentem z innego zdjęcia.

10x1000kl., SCT 6", projekcja okularowa 24mm, kompakt Canon A1200, filtr Moon&SkyGlow, Registax6, składane ręcznie (raczej nie zbyt dokładnie - kto zna Księżyc ten wie:)

Jest coś urzekającego w animacjach! Piękna jest ta dynamika US!

My się pełni nie boimy:) Jest pogoda, jest pełnia - są planety!

Oglądałem wczoraj Marsa około północy przez meade etx70. Na szczęście atmosfera była nadwyraz spokojna tak że udało się przy powiększeniu 260 otrzymać dobry obraz. zdziwiło mnie że w ogóle widać jakieś szczegóły. Tarcza wyglądała mniej więcej tak jak na miniaturze Łukasza K

http://astropolis.pl/uploads/post-21116-0-26989300-1394785561_thumb.jpg

W sumie byłem przekonany że ten jasny obszar na górze z lewej to czapa polarna więc nieco się zdziwiłem że to obszar Hellas Chaos(mimio że wyraźnie miał białawy kolor). Co ciekawe prawdziwiej czapy nie zobaczyłem. Ale ogólnie i tak byłem pod wrażeniem że można to zobaczyć przez 7cm.

 

Witam!

Ja też obserwowałem Marsa wczoraj w powiększeniu 170x i 340x (lepiej widziałem w 170x).

I również wziąłem ten jasny obszar za czapę polarną.

Spróbowałem też nakręcić filmik w projekcji okularowej. Ucieszyłem się, że w końcu na zdjęciu pojawiły sie jakieś szczegóły.

SCT 6", SE 8,8mm, filtr Baader Neodymium Moon&SkyGlow, kompakt Canon A1200, 800kl. (z około 3000).

Jowisz z wtorku. Sk 1309 EQ2 okular TMB Planetary II 4mm + adapter baader microstage II czyli projekcja okularowa. = 225 x powiększenie Na szybko 3 foty a filmik dodam później.

Również projekcja okularowa, ale z środy 12.03.2014r.

SCT 6", SE 8.8mm, kompakt Canon A1200, 1000kl. (z 3000).

Powiększenie zestawu: 170x.

porównanie wczorajszego Kopernika z godziny 20:17 i 21:55

ogniskowa 2700

 

Kopernik_2014_03_10.jpg

 

pozdrawiam

Spróbowałem oddalając się od monitora popatrzyć na Twoje 2 fotki tak, jak się patrzy na obrazy 3D i wyszedł ciekawy efekt trójwymiarowy! Widać prawdziwą głębię krateru (on ma 3km głębokości).

Czy ktoś się orientuje, czy przesunięcie cienia w czasie, jak tu 2 godzin, może "wygenerować" coś w rodzaju paralaksy, dzięki czemu Księżyc możemy oglądać niemal w prawdziwym 3D?