midimariusz

Czubatka - jeszcze lepiej jakbyś w ogóle uzupełnił podpis - skąd jesteś, wiek, zainteresowania itd. Lepiej wtedy jest odpowiadać na posty.

Rzeczywiście bardzo pożyteczna rzecz. Wystarczy pozmieniać w pliku tekstowym. Coraz bardziej podoba mi się ten program!

Myślałem jeszcze o możliwości dodaniu filtrów OIII i UHC. Przesyłam screeny. Wszystkich zdjęć nie sprawdzałem. Ale i tak programik mi się bardzo podoba!

Bardzo fajny programik. Przydałaby się jeszcze funkcja Light Polution. Drugą przydatną funkcją byłaby opcja FullScren dla zdjęć. Szkoda, że nie ma opcji zapisania zestawów okularów - takich jak się posiada. Przydała by się też funkcja dodawania różnych filtrów. M76 - źle pokazuje zdjęcie (tryb Relity). Veil - źle pokazuje M11 - kiepskie zdjęcie Planety lepiej widać w wizualu niż w symulatorze. Są trochę większe i widać więcej szczegółów. ------------------ U mnie chodzi bez problemu (Win XP).

Jak mam takie pytanko. Jak można nazwać po polsku ciemniesze obszary powierzchni np.: "3. Syrtis Major" ? Np "morza marsjańskie" - podobnie do księżycowych? Czy tez lepiej "lądy ..." jak na Ziemi? Jak opowiadacie wolnemu słuchaczowi o obszarach powierzchni planety? Domniemam, że nikt przy pokazie nie posługuje się terminologią typu: "a obok widać Tyrrena Terra".

Fakt - EXO 2012 kojarzy się zdecydowanie z astrologią lub czymś dziwnym. Na pewno nie z astronomią.

Tu masz linki http://www.teleskopy.pl/Kamera-Neximage-CCD-VGA-640x480-(Celestron-OEM)-teleskopy-1514.html http://deltaoptical.pl/celestron-neximage,d405.html - sensor CCD: format 1/4", HAD, kolorowy - rozdzielczość: VGA 640x480 - czułość: <1 lux - średnica obudowy: 1-1/4" Minimalne wymagania systemu do instalacji oprogramowania i używania kamery: - system operacyjny: Windows 98SE lub nowszy - procesor: 333Mhz Pentium II lub szybszy - pamięć RAM: min. 128 MB - miejsce na dysku: 40 MB - rozdzielczość ekranu: 1024x768 lub wyższa

Dorzucę kilka ciekawych cykli. Burzliwy wszechświat Jak działa wszechświat: 1 Gwiazdy 2 Czarne dziury 3 Wielki wybuch 4 Galaktyki 5 Układy planetarne 6 Planety 7 Księżyce 8 Supernowe Wszechświat według Stephena Hawkinga Zagadki wszechświata z Morganem Freemanem

Znajdź na chomiku użytkownika - Sarinov znalazłem tam ciekawe filmy Czysta.Nauka.Teleskop.Prawie.Doskonaly.PL.PDTV.Xvi D-ER.avi Czysta.Nauka.Spotkac.Obcych.PL.PDTV.XviD-ER.avi Czysta.Nauka.Sondy.Kosmiczne.PL.PDTV.XviD-ER.avi Czysta.Nauka.Kosmonauci.PL.PDTV.XviD-ER.avi Czysta.Nauka.Komety.Niepowstrzymana.Sila.PL.PDTVV. XviD-ER.avi Użytkownik Stellar-guy tez ma kilka ciekawych tytułów Czysta nauka - meteoryt.avi Czysta nauka - gwiezdny zegar.avi Czysta nauka - Wszechświaty równoległe.avi Czysta nauka - Tunguska apokalipsa.avi Czysta nauka - podróż na Jowisza.avi Czysta nauka - śmierć Słońca.mkv Czysta nauka - życie na Księżycu.avi Czysta nauka - Ziemia bez Księżyca.avi Czysta nauka - jak zabić planetę.avi Czysta nauka - wszechświat Hawkinga.avi Czysta nauka - asteroidy.avi Jest tego dośc sporo.

Ja dostałem odpowiedź po kilku tygodniach.

Mam sporo literatury anglojęzycznej o budowie teleskopów. Niektóre pozycje są bardzo wartościowe np.: budowa dużych Newtonów. Mogę się podzielić - oczywiście nieodpłatnie. Szczegóły na PV.

Uzupełnienie (DSC) Część ta powstała głównie dla współpracy z systemem DSC. Problem centrowania gwiazdy Jednym z głównych problemów jest właśnie trudność przy centrowaniu gwiazdy. Ja używam okularu ES 6,7mm o polu widzenia 82o, gdzie praktycznie nie da się na „oko” poprawnie wycentrować gwiazdy. Są na to dwa sposoby: * Mamy okular z podświetlanym krzyżem. I po problemie. * Stosujemy metodę rozmycia/rozogniskowania obrazu gwiazdy. Stosujemy okular o bardzo krótkiej ogniskowej. Maksimum to Super Plossl 10mm. Jeszcze lepiej okular o krótszej ogniskowej. Rozogniskowanym obrazem gwiazdy wypełniamy ponad 3/4 pola widzenia okularu. Pozwala to dość precyzyjnie wycentrować gwiazdę. Problem alignacji Częstym problemem są kłopoty z precyzyjnym ustawieniem alignacji systemu. Średnio różnice między obliczoną pozycją gwiazdy czy obiektu, a rzeczywistą są rzędu +/- 2-3 stopni. Ale dochodzi do sytuacji, że tolerancja jest nawet +/- 5 stopni! Na błędy systemu składają się na to następujące czynniki: * nieosiowe ułożenie osi enkoderów w teleskopie (oś enkodera nie jest idealnie prostopadła do powierzchni Ziemi) * mało precyzyjne wycentrowanie gwiazdy w okularze * luzy w osiach teleskopu * niewystarczające wypoziomowanie teleskopu * niepoprawna kolimacja teleskopu * nieprostopadłe ułożenie obu osi enkoderów względem siebie (możliwy luz) * możliwe kołysanie się montażu na boki (zwłaszcza Dobsona) * brak aktualizacji alignacji, po zmianie położenia gwiazdy. * luzy lub zbyt słabe mocowanie śruby mocującej enkoder do teleskopu Wszystkie te błędy sumują się wprowadzając małą precyzję wyszukiwania. Rozwiązaniem jest wprowadzenie wartości poprawy dla obliczonego modelu nieba. Jak to zrobić? Korzystamy tutaj z dwóch metod: * „2-Star Alignment” * „N-Star Alignment” Pierwszy sposób, mniej dokładny „2-Star Alignment” Ta metodę opisałem wcześniej. Opracował ją Toshimi Taki. Krótko przypomnę. Ustawiamy na dwie wybrane gwiazdy. Pierwsza powinna być gwiazda Polarna, druga powinna znajdować się na południowej stronie nieba około 20-30 stopni nad horyzontem. Najlepiej jak odległość miedzy nimi będzie około 90 stopni. Na końcu wybieramy „Align” w celu alignacji systemu. Jeśli zamierzamy szukać np. galaktyk w jednym obszarze nieba np. w Wielkiej Niedźwiedzicy to możemy użyć dwóch gwiazd z tego gwiazdozbioru. Otrzymujemy bardzo wysoką precyzje rzędu 10 minut kątowych. Jednak dla pozostałej części nieba wtedy model będzie zbyt mało precyzyjny. Potem korzystamy z metody „N-Star Alignment” Druga metoda używa matematycznej modelu do korekcji błędów prowadzenia montażu. Mamy tutaj dwie metody przeliczania. Pierwsza metoda wprowadza korekcję dla metody 2-Star Alignment. Druga metoda oblicza wartość poprawy dla prowadzenia swojego teleskopu – używana często w montażach paralaktycznych. Używana zwykle w profesjonalnych obserwatoriach. Na podstawie porównania wybranych gwiazd funkcja wprowadza wartość poprawki dla wcześniej obliczonego modelu alignacji. Dla przykładu, jeśli przed korekcją gwiazda znajdowała się 2-3 stopnie obok wskazania programu, to po korekcji różnica jest rzędu około 20-30 minut! Tutaj musimy użyć przynajmniej 4 różnych gwiazd porównania. Jednak większą precyzję daje porównanie na 8 gwiazdach Aby dodać gwiazdę wybieramy opcję „Add”. Pokazuje nam się standardowy obraz nieba, tak jak przy metodzie 2-Star Alignment. Celujemy teleskopem w wybraną gwiazdę. Na dole mamy podgląd wybranego obszaru nieba. Można zmieniać także pole widzenia. Najlepiej wybierać gwiazdy z różnych rejonów nieba. Jeśli zależy nam na bardzo dużej precyzji w wybranym rejonie nieba, wybieramy kilka gwiazd właśnie z tego rejonu. * Wybór gwiazdy zatwierdzamy przyciskiem * Aby usunąć gwiazdę z listy wybieramy „Del”. * Po wybraniu wszystkich gwiazd wybieramy „Calc”. I mamy już wprowadzoną korekcję! * Astromist wyrzuci błąd, jeśli różnice w położeniu będą większe niż +/- 5 stopni. * Przycisk „Sync” służy do synchronizacji położenia gwiazd z montażem skomputeryzowanym. Komunikacja przez kabel (Serial) lub przez Bluetooth. Na koniec zatwierdzamy przyciskiem OK. Drugi sposób, bardziej dokładny „2-Star Alignment” Do alignacji używamy dwóch gwiazd, ale znajdujących się bardzo blisko np. dwie sąsiednie gwiazdy w Wielkiej Niedźwiedzicy. „N-Star Alignment” Potem korygujemy obliczony model nieba tak samo jak w poprzednim sposobie – mniej dokładnym. Najlepiej na 8 gwiazdach. Zwykle dokładność mieści się w 10-30 sekundach łuku. Największy problem to gwiazdy znajdujące się w zenicie. Tutaj model jest mniej dokładny. Te dwie techniki razem pozwalają na bardzo precyzyjne pozycjonowanie praktycznie bez kłopotów na całą sesję obserwacyjną. Enkodery Dodam jeszcze parę słów o enkoderach do DSC. Teoretycznie używając enkodera o dokładności 4096 możemy oczekiwać dokładności 20 minut łuku, dla enkodera 8192 będzie to 3-6 minut łuku, zaś dla dokładności około 10000 błąd będzie wynosił zaledwie 2-4 minut łuku. Wszystkie te wartości są bardzo dobre. Jednak warto zainwestować w nieco lepsze enkodery. Mocowanie enkodera do montażu Jeszcze jedna uwaga na końcu dla posiadaczy DSC. Śruby mocujące enkodery do montażu powinny być bardzo mocno dokręcone do montażu. Śruba nie może odkręcać się mimowolnie podczas obracania teleskopem. Najlepiej w układzie śruby mocującej enkoder zastosować sprężynę niezależnie czy mamy łożysko, czy podkładkę teflonową. Sprawdzenie systemu enkoderów Jest na to prosty sposób sprawdzenia poprawności działania układu mocującego enkodery. Ustawiamy teleskop na wybrany cel. Najlepiej testować w dzień na wybranych obiekcie ziemskim. Zapamiętujemy wartość kroków enkodera dla obu osi (Encoder Information). Następnie kilka razy poruszamy teleskopem w różne strony i sprawdzamy ponownie o ile zmieniły się wskazania Astromista. Dla pewności powtarzamy to kilka razy. Jeśli nie będzie różnic to znaczy, że wszystko jest w porządku. Jeśli zaś przy kolejnych próbach wartość lub wartość będą się systematycznie zmieniały, to znaczy, że enkoder lub układ mocowania do teleskopu jest źle lub zbyt słabo przymocowany np. zbyt słabo dokręcona śruba, lub enkoder. Należy to kontrolować. Test można też przeprowadzić w nocy przed obserwacją. Jako, że mamy ruch ziemski, należy dokonać dwóch pomiarów gwiazdy w jak najkrótszym czasie. ------------------- Jeśli podobał CI się choć fragment z mojej recenzji (lub z poprzednich 10-ciu) poproszę o punkcik

Ja tak przewożę i nie ma problemu. Tylko trzeba osobno wkładać samą tubę i osobno montaż.

Procuje w kolegą, który jest z Wlenia. Nie wiem czy znasz - Chmura. Zwykle umawiamy się tutaj na obserwacje http://astromaniak.pl/viewtopic.php?f=3&t=14740&start=25

Też uważam, że to świetny Atlas. Największa jego wada to rozmiar. Ale i tak polecam!

"Jak wpatrywanie się w ekran (oczywiście w trybie "Night Mode") wpływa na adaptacje wzroku do ciemności?" W ogóle nie przeszkadza w adaptacji oka. "Autor planuje wydać swoje dzieło na jakieś popularniejsze platformy? (np. Android) " Z tego co piszą inni użytkownicy z zza granicy, Astromist chodzi też na Androidzie (HTC). Najlepiej ściągnij darmową wersję i sprawdź. A mapki tez kiedyś drukowałem. A tak operuję odpowiednim polem widzenia i mam podobną funkcjonalność jak w druku. Wszystko kwestia wprawy.

Waśnie na astronocach skończyłem półroczny opis programu http://astronoce.pl/recenzje.php?id=79 Jestem ciekaw Waszego zdania o w/w programie. Zachęcam do uwag/opinii na jego temat. Chciałbym też zorientować się ile osób korzysta z tego programu. Proszę o wpisywanie się kto go posiada ewentualnie nosi się z zamiarem kupna.

Mam ogromna prośbę. Na początku czerwca będę robił test filtrów OIII. Potrzebuję pożyczyć na kilka dni dwóch filtrów do porównania OIII Oriona i OIII Lumicona w oprawie 2". Po testach niezwłocznie odeślę je priorytetem. Testy planuję około 5-9 Czerwca. Zależy od pogody. Czy mógłbym liczyć na pomoc z Waszej strony?

Filtr TeleVue Bandmate OIII 2" Sprzęt testowy: Synta 12” Dob Użyte okulary: Explore Scientific 6,7mm, Explore Scientific 14mm, TeleVue Nagler 31mm Obserwacja: 07.05.2011 Warunki: idealne. http://astromaniak.pl/viewtopic.php?f=3&t=14740&start=25 Opis dystrybutora: Ten wysokowydajny filtr wąskopasmowy przepuszcza widzialne światło jedynie w paśmie potrójnie zjonizowanego tlenu OIII, które emitowane jest głównie przez mgławice planetarne, emisyjne i pozostałości po supernowych. Dzięki temu te bardzo słabo widoczne obiekty stają się o wiele bardziej wyraźne na tle wysoko skontrastowanego nieba. Cena: 789 PLN Ogólnie jest to bardzo przydatny filtr do mgławic. Pięknie przyciemnia niebo i wyciąga szczegóły mgławic. Dzięki temu mgławice, zwłaszcza planetarne, stają się naprawdę jasne i wyglądają jakby "świeciły". Z filtrów które posiadam, jest on przeze mnie najczęściej stosowany. Porównanie z filtrem Lumicon UHC: I jeszcze lustrzana powierzchnia filtra: Krótki opis wybranych obiektów M57 (mgławica Pierścień) Przepięknie skontrastował tą mgławicę. Po prostu „szczęka opada”! Z okularem ES 6,7 mm wygląda wręcz spektakularnie! Niebo jest dość ciemne, ale nie czarne. M 57 wręcz świeci, widać ciemną dziurkę w środku mgławicy. Widok fotograficzny. M 57 wygląda o klasę lepiej niż w filtrze Lumicon UHC. M27 (mgławica Hantle) Podobnie jak przy M 57. Niebo ciemniejsze, mgławica lepiej widoczna niż w UHC Lumicon. Tutaj można podziwiać wręcz szczegóły mgławicy. NGC7000 (mgławica Ameryka Północna) Tutaj obrazy były niemal identyczne. Ciężko znaleźć różnicę, w którym filtr była ona lepiej widoczna. Na plus zasługuje ciemniejsze niebo. Ogólnie remis. IC5070 (mgławica Pelikan) Na Pelikanie także podobne obrazy. Jednak przez OIII TV obserwowaliśmy znacznie dłużej i częściej ta mgławicę. Filtr ten pozwala się jakby bardziej wgłębić w Pelikana. Widoczny wyraźnie oddzielony dziób od tułowia ptaka. NGC 6960/6992 (mgławica Veil) Przy Weilu także obrazy były podobne ze wskazaniem na TV OIII. Niebo nieco ciemniejsze co pozwalało bardziej skontrastować obiekt. W drobinę, ale wygrał OIII. Woleliśmy przez niego oglądać Weila, ale jakoś specjalnie nie było dużych różnic w obrazie. Podsumowanie. Filierek TeleVue OIII jest naprawdę świetnym filtrem i to z górnej półki. Nie jest on, Aż tak ciemny jak konkurencja i może być z powodzeniem stosowany także w małych teleskopach. Przez co jest on bardzo uniwersalny. Wśród filtrów, które posiadam uważam, że daje najlepsze obrazy na mgławicach – zwłaszcza planetarnych i jest przeze mnie najczęściej stosowany. Niestety w Polsce jest on najdroższy z filtrów mgławicowych.

Domyślam się, że w okolicach pełni konieczne jest zastosowanie filtra księżycowego. W I kwadrze nie miałem z tym problemu.

http://astromaniak.pl/viewtopic.php?f=3&t=14740&start=25 07.05.2011 warunki idealne

Porównanie filtrów ORION SkyGlow UltraBlock i LUMICON UHC Ostatnio udało mi się porównać kilka ciekawych filtrów mgławicowych. W pierwszej części zaprezentuję filterki firmy ORION oraz sztandarowy filtr LUMICONA - UHC. Oba w oprawie 2". Sprzęt testowy: Synta 12" Dob Użyte okulary: Explore Scientific 6,7mm, Explore Scientific 14mm, TeleVue Nagler 31mm Filtr szerokopasmowy ORION SkyGlow UltraBlock Opis dystrybutora: filtr typu Light-Pollution wydatnie zwiększający kontrast pomiędzy niebem a słabymi obiektami mgławicowymi. Oprawa : 2" Cena: 475 PLN Filtr mgławicowy LUMICON UHC Opis dystrybutora: filtr ten jest bezkonkurencyjnym narzędziem służącym do odkrywania subtelności w strukturze mgławic emisyjnych. Oprawa : 2" Cena: 730 PLN Test Testowałem na różnych obiektach mgławicowych, głównie na mgławicach planetarnych oraz mgławicach refleksyjnych w Łabędziu. Oba filtry okazały się przydatne w obserwacjach mgławic. Filtr Lumicon UHC generalnie jest ciemniejszy. Lepiej kontrastował, pozwalał dostrzec więcej szczegółów na mgławicach. Niebo jest przy tym ciemniejsze, a same mgławice bardziej wyraziste. Porównanie obu filtrów (widać zdecydowanie ciemniejsze szkło Lumikona): Krótki opis wybranych obiektów M57 (mgławica Pierścień) Lumicon UHC dużo lepiej kontrastował mgławicę planetarną, dzięki czemu była dość jasna w okularze ES 6,7mm; niebo ciemne, lecz nie czarne Orion SkyGlow Ultrablock mniej przydatny od UHC, ale także widoczna poprawa obrazu; najlepiej spisał się tutaj filtr TeleVue OIII M27 (mgławica Hantle) Lumicon UHC Lumicon UHC znowu wygrał - lepiej kontrastuje, ciemniejsze niebo Orion SkyGlow Ultrablock także polepszył obraz, ale nie tak jak UHC NGC7000 (mgławica Ameryka Północna) Lumicon UHC tutaj pokaz swój "pazur" UHC - dość jasna sama mgławica, niebo ciemne; obraz dobrze skontrastowany; bez problemu widoczny "na wprost" cały obszar mgławicy; po prostu super! Orion SkyGlow Ultrablock nie tak dobrze jak UHC, ale także pomagał lepiej dostrzec Amerykę; bez tego filterka mgławica ledwo widoczna, głównie metodą zerkania; w Orionie UB widoczna "na wprost"; niebo jaśniejsze niż w UHC, część "Zatoka Meksykańska" widoczna bez problemu, północna część mgławicy już nie tak klarowna jak w UHC IC5070 (mgławica Pelikan) Lumicon UHC mgławica widoczna "na wprost", a jeszcze lepiej zerkaniem; rozdzieliłem "dziób" ptaka od reszty "tułowia" Orion SkyGlow Ultrablock mgławica niewidoczna NGC 6960/6992 (mgławica Veil) Lumicon UHC tutaj znowu swój "pazur" pokazał UHC Lumicon - "miotła" widoczna jak na zdjęciu, obraz fotograficzny! wyraźnie widać szczegóły i strzępiaste zakończenia mgławicy Orion SkyGlow Ultrablock także polepsza obraz Veila, ale już nie tak spektakularnie jak UHC; i tak dużo lepiej widać niż bez filtra; daje się we znaki jaśniejsze niebo; struktura nie tak dobrze widoczna jak w UHC Podsumowanie Zarówno jeden, jak i drugi filtr zasługuje na uwagę. Oba zdecydowanie polepszają obrazy mgławic. Orion SkyGlow UB jest jaśniejszy i nadaje się bardziej do mniejszych teleskopów. Lumicon UHC jest filtrem bardzo uniwersalnym i nadaje się praktycznie do każdego teleskopu. Jest to filtr doskonały i może być docelowy. Niestety, z jakością idzie też cena, która jest jak na polskie warunki trochę zbyt wysoka. Dodam jeszcze, że najlepiej na mgławicach spisał się filterek TeleVue OIII, o którym napiszę następnym razem.

Owszem przy krótszych ogniskowych nie widać cienia, ale robi się bardzo duże powiększenie i widać tylko fragment powierzchni Księżyca. A ja chcę mieć cały glob na zdjęciu. Jest jakiś sposób, żeby tego cienia nie było widać za zdjęciach?

Zrobiłem swoje pierwsze zdjęcie Księżyca, Lumix FZ 18 w projekcji okularowej z okularem Sp 25 mm (Synta 12"). - i jest pewien problem. Na każdym zdjęciu przy powiększeniu 1X widać cień lusterka wtórnego teleskopu. Jak można tego uniknąć?

Porównanie okularów TMB Planetary II 6mm i Explore Scientific 6,7mm Tym razem na tapetę wziąłem okulary TMB 6 oraz ES 6,7 mm. 03.05.2011, seeing idealny, temp. -2oC, śnieg Testowałem głównie na Saturnie, a ponadto M13 i M57. Wiem, że jeden z kolegów porównywał ten okulary na refraktorze 80mm, ja dokonałem tego na Syncie 12", a więc dość jasnym Newtonie. Okular TMB Planetary II 6mm 1,25" 58o * ogniskowa: 6mm * pole widzenia: 58o * odległość źrenicy wyjściowej: 12mm * średnica oprawy: 1,25" * warstwy antyrefleksyjne: FMC * okular 6-elementowy * waga: 142g Na pierwszy rzut oka rzuca się, że jest on bardzo lekki, wręcz plastikowy. Ma dodatkowo wykręcaną muszlę oczną, co może się przydać podczas obserwacji. Ponadto ma komfortowy ER oraz dobre pole widzenia 58 stopni. Nie jest tak bardzo kontrastowy jak ES 6,7mm. Gwiazdy ostre prawie po sam brzeg. Najbardziej denerwuje ustawianie ostrości. Jest albo ciut za mało wykręcony, albo ciut za dużo. Bardzo trudno idealnie wyostrzyć obraz, pomimo że używam motofokusera, ale bez niego miałem ten sam problem. Przez to obserwacja staje się trochę mało komfortowa, a obraz robi się jakby nieco "mydlany". Porównywałem go kiedyś z LVW 8mm, który okazał się dużo lepszy na planetach niż TMB 6mm. Ale różnica w cenie też jest znaczna. Okular Explore Scientific 6,7mm 1,25'' 82o * ogniskowa: 6,7mm * pole widzenia: 82o * odległość źrenicy wyjściowej: 14mm * średnica oprawy: 1,25" * warstwy antyrefleksyjne: FMC * okular 7-elementowy * waga: 227g Nie ma, co prawda, wykręcanej muszli ocznej, ale za to ma chowaną gumę, którą można stosować przy obserwacji. Mi osobiście bardzo odpowiada takie rozwiązanie, bo nie dociskam mocno głową do okularu, a ewentualne ruchy głową są tłumione przez gumę. ES jest cięży od TMB, i leży bardzo dobrze w ręku. Czuć jego wagę. Jest porządnie zrobiony - z metalu, a nie z plastiku. Dość smukła sylwetka wygląda idealnie w wyciągu. Po włożeniu w wyciąg od razu widać różnicę. Obraz jaśniejszy i dużo bardziej kontrastowy niż w TMB 6mm. Ogromne pole okularu robi wrażenie. Nie ma tutaj efektu mydlanego obrazu i można go wyostrzyć idealnie. Otrzymujemy obraz ostry jak "brzytwa". Gwiazdy ostre aż po sam brzeg. Lepsze, bardziej żywe kolory niż w TMB. DSy prezentują się wspaniale! M57 z filtrem OIII TeleVue wyglądała jak bardzo jasny obwarzanek na tle czarnego nieba. Takiego widowiskowego efektu nie uzyskałem już z Lumikonem UHC 2", gdzie niebo stało się jaśniejsze, a M57 nie tak wyrazista. M13 zapiera dech w piersiach. W ES 6,7mm gromada kulista okazała się i tak o klasę lepsza niż w TMB 6mm. Gwiazdy jak diamenty, rozsypane po całym polu widzenia. Tutaj można przechadzać się wzrokiem od góry do dołu i zwiedzać poszczególne rejony M13. Wygląda ona wprost fotograficznie. Czysta poezja. M104 Sombrero - w ES 6,7mm zajmowała połowę pola widzenia i była naprawdę olbrzymia! Widoczny czarny pas przecinający galaktykę. Podsumowanie Zarówno jeden, jak i drugi okular dają dobre/bardzo dobre obrazy. TMB za tę cenę jest bardzo dobrym okularem, wygodnym i przez długi czas z niego korzystam. Jedyny problem to ustawianie ostrości. ES to klasa sama w sobie! Uważam ten okular za absolutnie docelowy! Trudno porównywać okulary z tak różnych półek cenowych, ale jak kogoś stać na ESa to nie ma się nad czym zastanawiać. A jak nie stać to brać TMB 6mm. W obrazach daje bardzo dobrą namiastkę ESa. Dodam, że na pierwszy rzut oka nie widać tak bardzo różnic między tymi okularami. Najbardziej rzuca się w oczy wspaniały kontrast i wielkie pole ESa.