mirekk

Lubię zdjęcia iro, bo pokazują że nie za wiele jest czystego nieba wolnego od pyłów, mgławic i gazów. Dominuje "ciągłość" obiektów.

Z tego co się czyta i z tego do czego się dochodzi samemu to przestrzeń i czas są właśnie dyskretne. Długość Plancka i Czas Plancka jako wartości niepodzielne? Co sądzicie?

Super zdjęcie. Gratulacje.

Problemem tylko jest to że "każdy" czyta i uczy się fizyki ale nikt tak naprawdę jej nie rozumie. Powyższe rozważania są poparte wieloletnią fascynacją fizyką i tomami przeczytanych książek i setkami przeanalizowanych wzorów. Wyuczony wzór na pamięć jest wiedzą pustą i całkowicie powierzchowną. Moim zdaniem tylko takie rozważania poparte faktami do czegoś prowadzą. Jeżeli ktoś potrafi skomplikowany wzór wytłumaczyć jednym zdaniem to znaczy że go rozumie. Bardzo fajne książki do fizyki piszą Amerykanie bo w nich tłumaczą wszystko, od początku nie zakładając że czytający coś wie. A moim zdaniem większość tylko udaje że wie. Także powyzsze rozmyslanie litara jest moim zdaniem pierwszym krokiem do zrozumienia...

Idąc dalej tym torem rozmyślań im więcej przestrzeni zabierzemy masą (czyli masa będzie większa) tym przestrzeń ściska ją mocniej i grawitacja jest większa. Linie pola zakrzywiaja się wokół masy, ponieważ zaburzenie je wykrzywia. To tak jakby w zeszyt włożyć długopis. Linie pola będą biegły tak jak strony w zeszycie.

Z moich rozmyślań wynika podobny wniosek ale trochę na innych zasadach. Ja sobię wyobrażam potencjalną studnię stworzoną przez masę ziemi w przestrzeni. Gdyby nie grunt pod stopami, spadli byśmy do centrum tego potencjału czyli do najniższej energii tego pola. Sama materia ziemi oddziela się od przestrzeni i formuje się w kulę na takiej zasadzie jak olej oddzielający się od wody. Pośrednio napor przestrzeni na masę, będąca zaburzeniem przestrzeni, powoduje grawitację. Czyli przestrzeń chce wrócić do stanu przed zaburzeniem czyli przed pojawieniem się masy, która tą przestrzeń rozciagneła.

Zdjęcie jest super. Patrząc na większość zdjęć Plejad, wydaje się że pyły kończą się zaraz za obiektem. Tutaj widać że ciągną się w nieskończoność. Gratulacje.

To prawda galaktyka jest ciemna. Trudny obiekt do obróbki...

Od paru tygodni używam ASI 1600mm-pro i uważam, że jest to bardzo udana kamerka. Amp glow tylko po prawej stronie z łatwością usuwalny przez darki. Przesiadka z canona na Asi to dla mnie skok o dekadę. Pozdrawiam.

Piękne

Nie bardzo widać powyżej, więc dołączam zdjęcie. Mam nadzieję że coś pomogłem. Pozdrawiam.

Tak teraz pamiętam. Pierścień M42 sciagałem, a za nim jest drobniejszy wiekszy gwint, na który nakrecałem tulejkę. Dzięki temu tulejka prawie dotykała do body a aparat mógł ogniskować. Ten gwint widać na zdjęciu powyżej. Tam była walka o każdy milimetr.

Znalazłem rysunek tej tulejki. Gwint był dziwny bo zewnętrzna średnica to 47,77 a skok to 48 zwojów/cal lewy.

A no tak rzeczywiście ja miałem EOS1000, a to delikatnie inna sprawa.

Cześć. Przechodziłem kiedyś przez to samo w tym teleskopie i w moim przypadku musiałem wykonać sobie dodatkowy adapter - kumpel mi wytoczył tulejkę stopniową. W wyciągu usuwałem ten czarny element na okular a zamiast niego na wcisk wsuwalem moją tulejkę. Tulejka miała gwint na który montowałem pierścień T2 taki sam jak na twoim zdjęciu po lewej. Wtedy zostawało 3-4 mm swobody po zogniskowaniu. Pozdrawiam.