dobrychemik

Myślałem nad wykorzystaniem tego widma, ale wyniki byłyby wtedy katastrofalne dla filtrów Chameleon ma zdecydowanie gorsze transmitancje niż mój Optolong UV/IR Cut, więc odbicia byłyby mocniejsze. Poczekam na prawdziwe widma oryginalnych płytek od ZWO i QHY.

M110 wyszła ładnie, ale z lewej strony kadru masz jakąś wielką jasną plamę. Może z flatem coś nie tak?

No tak, istnieje niezerowe prawdopodobieństwo, że oba sprzęty są tak samo skopane. Nie mam jednak ochoty na poszukiwania trzeciego spektrofotometru, nie nakłonisz mnie do tego Marku Odnośnie indeksu ok. 2.2 to właśnie ostatnio namierzyłem pierwszy taki przypadek: Baader OIII 4nm f/2 CMOS, dla którego wyszło 2.19.

Poniżej prezentuję pierwsze, NIEOFICJALNE wyniki pomiaru podatności na halo dla kilku niedawno mierzonych filtrów. Ponieważ nie dysponuję jeszcze widmami szybek z kamer astronomicznych, to przybliżyłem ich parametry widmem mojego Optolonga UV/IR Cut. Wiem, że nie jest to to samo, ale jako tako ujdzie. Nie uwzględniam tu również odbić od samej matrycy światłoczułej. Wartości bezwzględne zatem na pewno są obarczone błędem systematycznym, ale jeśli filtr A ma tutaj mniejszą halność niż filtr B, to w rzeczywistości zapewne też tak będzie. W jaki sposób było to liczone zostało już wyjaśnione w równoległym wątku (link poniżej). Wartości "halności" filtra wyrażone są w procentach mówiących o względnej intensywności halo w stosunku do sygnału właściwego.

Ciekawe, ale loteria podwójna: żeby oba tak wąskie pasma były ustawione równie dobrze dla danej światłosiły. Chętnie bym kupił mając pewność, że będzie pasował do mojej optyki. Efekt powinien być zauważalnie lepszy niż przy L-eX. Ktoś zaryzykuje? Jeśli ktoś ma środki i chciałby mieć wyselekcjonowaną sztukę to proponuję coś takiego. Inwestor kupuje kilka sztuk, ja je mierzę, inwestor wybiera sobie pierwszy najlepszą sztukę, ja wybieram jako drugi sztukę dobrą do F/5.6, a reszta w zależności od parametrów idzie do znajomych lub wraca do sklepu.

Człowiek jak się wyśpi to dostaje bonus do inteligencji. Jak tylko wróciłem dzisiaj myślą do zagadnienia halo, odpowiedź była już gotowa. Model matematyczny mam już od dawna gotowy: to wspomniany przeze mnie "model z odbiciami". Trzeba do niego wprowadzić dwa widma: filtra i szybki z kamery. Model wylicza widmo z odbiciami. Odejmując od niego iloczyn obu składowych widm otrzymuję widmo halo. Teraz dzieląc całkę widma halo przez całkę iloczynu widm dostaję wartość liczbową "halności" czyli podatności danego filtra na halo. Można też liczyć "lokalnie" dla każdego pasma oddzielnie. Oczywistym jest zatem, że halność będzie indywidualną cechą danego egzemplarza. To nie takie proste, by twierdzić, ża dany model daje halo, a inny nie. Potrzebuję zatem zmierzyć widma kilku szybek z popularnych kamer. Może ktoś udostępni do pomiaru?

Wg mnie, w najgorszej sytuacji jest klient, który na 99% nie zorientuje się, że ma niepełnosprawny produkt. Sprzedawca, nawet jak do niego wróci jakiś filtr, to zaraz go dalej puści. Z wadliwymi teleskopami jest łatwiej: klient łatwo zobaczy, że obraz jest nieostry, a efekt filtra jest bardziej subtelny. Co więcej, skopany teleskop da się zwykle przywrócić do porządanego stanu, a wadliwego filtra nie da się naprawić.

Nie zapomniałem. Nie jestem tak naiwny, by zakładać, że sprzedawcy nie mają pojęcia o rozrzucie parametrów filtrów i że tylko niektóre z nich są w pełni sprawne.

Sugerujesz, że patrząc na filtry NB przez filtr CPL zobaczę nowe efekty? Tego bym się nie spodziewał. Sprawdzę jutro.

Skoro zatem pierwsze skrzypce odgrywają dobre warstwy odblaskowe (oraz oczywiście duże gradienty na filtrze) to dlaczego jedne filtry NB mają wyraźnie widoczne warstwy antyodblaskowe, a inne nie? Przykład: mój Optolong SII 7nm jest wyraźnie asysymetryczny z jedną stoną złotolustrzaną, a drugą fioletowolustrzaną. A na przykład nowe Baadery Kuby wyglądają niemal symetrycznie, z obiema powierzchniami srebrnymi o niewielkim tylko zafarbie przy samym brzegu - z jednej strony niebieskawy, z drugiej żółtawy. A najdziwniejsze jest to, że tak samo wygląda Optolong L-eX, ale ma odwrotnie zamontowany filtr w oprawie. Niepojęte dla mnie. Przecież filtry NB powinny mieć taką samą orientację względem matrycy. @Przemek Majewski Jak nie zapomnę, to prześlę Ci kilka przykladowych widm do zabawy. Ewentualnie upomnij się na PW.

Swego czasu (14. czerwca br.) pisałem w wątku filtrowym o pomiarach dwóch filtrów jednocześnie. Wtedy właśnie musiałem użyć model z wielokrotnymi odbiciami, by móc modelować wynikowe widmo takiego składaka na podstawie dwóch solowych widm. Jesteśmy tu bardzo blisko tamtego problemu - sugerowałem wtedy, że może to pomóc w problemie halo. Niestety przeszło bez echa. Jutro na spokojnie siądę do tego po powrocie do domu i coś przygotuję.

Jeśli efekt halo trzeba rozpatrywać w kontekście całego układu optycznego, to nie ma sensu, bym robił jakieś dodatkowe pomiary. Co najwyżej dla mierzonych filtrów mogę liczyć ich "halność" jako całkę z obu zakresach spadków przez całkę w zakresie plateau. Problemem może tu być sposób definiowania granic tych zakresów, bo realne pasma transmisji nie są odpowednio kanciaste. Jutro pobawię się w z tymi obliczeniami. Chciałbym mieć jasne kryteria, by arkusz sam mi to liczył na podstawie widma.

Odnośnie tego jak strome są brzegi pasm transmisji - od samego początku moich zabaw z pomiarami widm filtrów i zamieszczania ich wyników na forum w większości przypadków zwracałem uwagę na gradienty, podawałem ich wartości, a na samym początku wrzuciłem nawet wykresy pochodnych widm. Nikt jednak nie zwracał na to uwagi, więc w końcu przestałem za każdym razem prezentować gradienty, choć oczywiście moje arkusze je liczą i na wlasne potrzeby je sobie porównuję. Ja osobiście nie odczuwam poważnie problemu halo we wlasnej działalności. Intryguje mnie jednak fakt, że na podstawie bardzo wielu wypowiedzi można dojść do wniosku, że halo pojawia się w sposób tajemniczy i nieprzewidywalny. Ponoć jedne filtry je dają inne nie i jakoś zdaje się, że nie sposób tego przewidzieć. Producent wypuszcza produkt na rynek i dopiero użytkownicy po jakimś czasie odkrywają problem. Też uważam, że pochyłe zbocza w widmie mogą stanowić problem, ale wydaje się, że nie jest to jedyna zmienna. No chyba, że to efekt braku poważnego, metodycznego podejścia do problemu, co w sumie wydaje się bardzo prawdopodobne. Zupełnie jak powszechna opinia, że wszystkie filtry Baadera to bardzo dobre produkty. Nie mam problemu z przyznaniem, że nie w pełni rozumiem wszystkie możliwe aspekty budowy samego filtra i ich wpływ na powstawanie halo. Wszelkie filtry wąskopasmowe mają o wiele lepsze gradienty niż np. filtry typu UHC czy też AntyLP typu Neodymowego Baadera. Czy te filtry dają katastrofalne halo? Powinny, bo gradienty są kilkukrotnie niższe. Z kolei pierwsza wersja Antlii 3.5nm miała bardzo fajne grafienty, a cierpiała z powodu halo. Nie wszystko tu rozumiem.

Chyba nie znasz zasady działania spektrofotometru. Tam nie ma niechcianego swiatła. W każdym momencie na próbkę (filtr) pada tylko monochromatyczne światło. Po kolei odbywa się skanowanie idąc od najdłuższej do najkrótszej fali. W każdym momencie sygnał wynikowy dotyczy jednej konkretnej długości fali.

Nie do wykorzystania w termostatowanej celi spektrofotometru

To bez znaczenia. Efekt z punktu widzenia spektrofotometru jest taki sam: część promieni nie trafi do detektora. Ale mam jeszcze drugą, trudniejszą, ale lepszą propozycję. Chodzi o to, aby drugi otworek, ten bliżej detektora był ruchomy. Wystarczy ruch w jednej osi, ale bardzo precyzyjny, np. z wykorzystaniem śruby mikrometrycznej. Wtedy możnaby badać nie tylko wielkość sumaryczną halo jak w wariancie pierwszym, ale i jego rozkład. Wymagana byłaby naprawdę porządna precyzja, sam tego na pewno nie zrobię, ale efekt mógłby być spektakularny.

Nie. Nie ma takich efektów. Atmosfera nie modyfikuje pasm emisyjnych ani nie zmienia długości fali światła przezeń biegnącego, a jedynie powoduje ugięcie światła różne dla różnych długości fal.

Pierwszy, prostszy pomysł jest taki, by przygotować specjalne dwa niby-filtry w oprawach 2.0" zbudowane z czarnego tworzywa z bardzo małą dziurką w środku. Przykręcić je po obu stronach szuflady filtrowej z gwintami 2.0. Zmierzyć widmo takiego ukladu, by stanowiło punkt odniesienia - to co wyjdzie będzie stanowiło 100%. Różnica w stosunku do normalnego pomiaru będzie wynikała stąd, że mniejsza część wiązki swiatła będzie przepuszczana i rejestrowana. Następnie wykonać pomiar z włożonym filtrem. Osłabienie wiązki będzie wynikiem dwóch zjawisk: - zwykłe filtrowanie zgodne z transmitancją dla danej długości fali - ugięcie swiatła na filtrze odpowiadające za halo C.D.N.

Nieskromnie uważam, że już teraz wykonuję najbardziej zaawansowane pomiary filtrów dostępne astroamatorom, ale czuję, że trzeba iść dalej. Chcę ugryźć problem halo i ilościowego badania tego problemu. I tu zwracam się do Was z prośbą o pomoc. Konkretnie potrzebuję wsparcia teoretycznego, by krytycznie ocenić czy zaproponowane pomysły mają sens. Po drugie, jeśli pierwszy etap wypadłby pozytywnie, to nie poradzę sobie bez pomocy sprawnego majsterkowicza i drukarza 3D. Pomysł przedstawię w kolejnym wpisie, bo klepanie tego na smartfonie podczas jazdy to mordęga. Macie czas, by rzucać pomysłami Odezwę się tu po południu. A wszystko przez @rybek0s, bo zapytał o problem pomiaru halo

Akurat dzisiaj zrobiłem dodatkowy test kalibracji. Na obu sprzętach zmierzyłem mojego wzorcowego Optolonga SII 7nm w maksymalnej możliwej rozdzielczości (0.05 nm) i w kilku powtórzeniach z każdorazowym przestawieniem filtra. Po uśrednieniu wyniku wyszła zgodność idealna, na dwóch różnych spektrofotometrach od różnych producentów i z różnym oprogramowaniem. Nie wierzę, by jakikolwiek producent aż tak wydziwiał podczas kontroli jakości swoich filtrów. Oczywiście zawsze istnieje niezerowe prawdopodobieństwo, że dwa sprzęty dają tak samo błędne wyniko, ale czy byłoby to najprostsze możliwe wytłumaczenie rozbieżności między moimi pomiarami a deklaracjami producenta? Możemy zrobić test w ciemno - nie muszę widzieć wykresów od Chromy. Po fakcie właściciel, jeśli zechce, to je porówna z moimi wynikami. Co do zgodności ustawienia pasma w Astrodonie i Antlii - to właśnie nazywamy przypadkiem

Powyżej dodałem wykres skuteczności dla Ha w funkcji światłosiły. A przy okazji zwróćcie uwagę jak ten filtr Ha ładnie wycina azot! To rzeczywiście jest filtr tylko wodorowy. A teraz OIII. To też jest znakomity filtr, ale z jednym problemem: gorszym ustawieniem pasma transmisji, przez co gorzej sprawuje się z optyką o dużej światłosile. I jeszcze jedno: chyba casus Kuby podziałał na wyobraźnię właścicieli drogich filtrów. Właśnie jestem po wymianie "listów intencyjnych" z właścicielem wąskopasmowych Chrom. Zapowiada się ciekawy pojedynek tytanów: Astrodon kontra Chroma. Kto wygra?

Czekaj, czekaj, jaka teza? O najdroższych filtrach się nie wypowiadałem, to po pierwsze. Po drugie, jeszcze nie widziałeś Astrodona OIII - tam już nie jest tak cudownie. O kruca fiks, wygadałem się...

Wkrótce dostaniesz oferty zepsucia Ci, uszkodzenia, spalenia sprzętu, byś mógł się później wyżyć inżyniersko. Kto wie, może nawet gratis, jeśli ludzie Cię lubią?

Opracowuję wyniki pomiarów Astrodonów Ha 3nm i OIII 3nm. Robiłem im pełną diagnostykę, więc przygotowanie wszystkiego zajmie trochę czasu, ale na szybko muszę Wam coś pokazać, bo jestem pod wrażeniem : Gratuluję Właścicielowi filtra

Bardzo podoba mi się kolorystyka - nie przesadzona.