licho52

Potrzebna jest maska aperturowa, sposób napylenia lustra przez GSO robi nierówny refleks. Dyfrakcja jest głownie w niebieskim kanale.

Obiekt który mnię zawsze fascynował - gromada kulista daleko poza sąsiedztwem Drogi Mlecznej ale wciąż związana z nią grawitacyjnie. Duża i jasna absolutnie gromada, możliwe pozostałe jądro galaktyki karłowatej (jak i Omega Centauri). Położona od nas 300 tyś. lat świetlnych, dalej niż Obłoki Magellana (!) i około 14x dalej niż M13. W sumie 2h40m LRGB w klatkach po 60s, przy mega księżycu. RC8/2600MM - 1600mm, skala .48"/px, crop na obiekt.

Kamera mono zbiera materiał szybciej, więc jeżeli nie zdążymy to właśnie kolorową. Ale wiem że chodzi o skompletowanie kanałów, co jednak w dzisiejszych czasach jest proste - ustawiamy sekwencje (L)-R-G-B czy H-O-S w zależności od preferencji i programujemy akwizycję w trybie LOOP co spowoduje że wszystkie kanały które nas interesują będą zbierane równomiernie lub też w jakichkolwiek proporcjach jakie sobie życzymy.

Narrowband 12-15min, RGB 3-5min. Jak chcesz robić to sensownie OAG obowiązkowy w tej skali chociaż wymaga inwestycji w co najmniej 220M.

Jeszcze jej takiej nie widziałem, super.

Ależ niesamowita ilość gwiazd w tle, aż się pstrzy a w sumie nieduży kadr. Jak sam robiłem M53 w zeszłym roku to miałem dużo czarnej przestrzeni tam, ale to był mały refraktor i pewnie dlatego.

Dzięki, na pewno zdjęciu pomoże zwiększenie klarowności i wydobycie tych obszarów.

Podziałam może z HDR/LocalHistogram, ale nie wiem czy coś wskóram. Tą miękkość kontrastu i czasem detalu zawsze kładę na karb dużej relatywnie obstrukcji RC, szczególnie małego jak mój.

Wg niektórych źrodeł wszystko poniżej 1"/px to oversampling ale widzę żę jest lekka utrata detailu w dobrym materiale powyżej ok 0.8" i do takiej skali staram się dostosować resampling. Natywne 0.48 to na pewno oversampling.

Bardzo podoba mi się kolorystyka galaktyk, jest akurat.

Nazwa Wiatraczek nie odpowiada mi do tak poteżnego i majestatycznego obiektu. Jest to jeden z moich ulubionych celów fotograficznych. Sesje marcowo-kwietniowe, 17h, RGB po 3h, L 8h, stworzyłem z tego superluminancje jako L. Przeskalowane do 0.7/px. Celowo nie robiłem wodoru, postawiłem na to co pokaże R. Zdjęcie nadal trochę ewoluuje chociaż zbieranie materiału myślę że zakończyłem. Bardzo oszczędna obróbka, kalibracja spectrofotometryczna. RC8 1600mm, 2600M, Antlia Pro-V LRGB.

2600 za 10 lat będzie wciąż ok, w kamerkach postępu brak i nic nie widać na horyzoncie.

1600MM ma dość płytką studnię więc na pewno trzymałbym się do 120s w L, 180s w RGB.

W przypadku RC i Newtonów nie zawiodłem się na przewodnikach T. Navratila: https://teleskop-austria.at/information/pdf/FN25010c-new_Photonewton_Collimation_Primer_EN.pdf

Dwuklatkowiec po sesji: 300s Ha + 300s O, przymiarka do planowanego kadru na ten sezon, wydaję się że trzeba nieco w dół przesunąć.

Tzn. nie nazwałbym tego kłopotem, jednakże jest to efekt tego bardziej "eleganckiego" mechanizmu ostrości. W nowej wersji długość teleskopu pozostaje taka sama niezależnie od ostrzenia, ale dzieje się to kosztem funkcjonalności odrośnika. Jeżeli stosujesz grzałki to nie robi to też większej różnicy więc jak dopłata nie jest duża to może warto 2 wersje? Optycznie nie ma żadnej róznicy między nimi, ogólnie polecam, jedyny mały teleskop który nie ma osiowej aberracji chromatycznej i da prawdziwe kolory gwiazd, przynajmniej w większej części kadru.

Jeden z problemów z nowym systemem jest taki że skraca odrośnik gdyż obiektyw jest przesuwany niezależnie. W oryginale odrośnik jest przymocowany do obiektywu i zawsze na pełnej długości. Wg. mnie nie warto.

Bo dobry Bóg już zrobił, co mógł, teraz trzeba zawołać fachowca...

Stosując BIN odzyskujemy SNR wynikające z mniejszej światłosiły. Tak więc jeżeli obiekt mieści się w kadrze to nie ma problemu. Ograniczeniem sztywnym jest oczywiście pole widzenia oraz konieczność dłuższego naświetlania klatek i co za tym idzie bardzo stabilnego i niezawodnego prowadzenia. Po okresie walki moja nie-egzotyczna kombinacja eq6+oag-l+220MM spisuje się tutaj adekwatnie. Rozważam zakup 10" i odpowiedniego reduktora/flattnera, ale na razie tak mi się dobrze działa na tym co mam że nie chcę robić kolejnej rewolucji, kupować następnego focusera itd. Więcej focenia, mniej kręcenia.

Rozumiem Twój punkt widzenia, i wiem że zmasakrowałeś moją pracę tylko z dobrymi intencjami. Dla mnie jest ok jak jest.

To jest narrowband więc galaktyk w tle niestety nie będzie. Nie są one też tematem zdjęcia, gdybym chciał je uchwycić oczywiście robiłbym je w RGB, nie są zbyt spektakularne ani nie jest ich zbyt dużo w tym kadrze. Odszumianie było bardzo ostrożne, szum sensora nie jest niczym ciekawym czy interesującym.

Zwykły GSO. Wszystkie konsumenckie małe RC są od nich i często sprzedawane pod różnymi markami.

Jeden z najciemniejszych obiektów katalogu Messiera, M97 Sowa to mgławica planetarna z której widzimy jasne emisje H i O wraz z ciemnymi obłokami pyłu. Jeden z nielicznych łatwo dostępnych celów do NB w czasie wiosny. Narrowband w tym obszarze nieba nie rejestruje praktycznie żadnego tła, klatki 600s ledwo odbijały się od poziomu biasu. Pod jakkolwiek ciemnym niebem naświetlanie sprzętem f/8 do pokrycia szumu sensora jest praktycznie niemożliwe, tam po prostu jest czarno. Kombinacja OAG-L i 220MM spisała się jednak na medal, nie było problemu ze znalezieniem gwiazd do guidingu a ten średno wypadł na ok 0.45-0.55. RC8 1600mm na EQ6r 2600MM + Antlia Pro 3nm OIII / Ha i RGB po 29 x 600 Ha i O, 40min RGB gwiazdy, w sumie ok.10h. Skala 0.56"/px Wersja druga - bardziej szumiąco-szerokokątna, poprawiona (wg mnie) dynamika jasnych partii. Dodałem kolor gwiazd. Na niektórych monitorach wygląda lepiej, na niektórych szum tła wygląda gorzej:

SW to bym regulował tak czy inaczej, one często są fatalnie wyregulowane z fabryki.

To co wyciągasz z Newtona to o kilka magnitudo więcej niż z refraktorów. Do astro-marketu z tymi rurkami!