Loki

Jak naświetlisz trzy razy więcej klatek to będzie jeszcze lepiej. Nie poddawaj się i nie goń na siłę za długimi czasami, bo frustracja pewna, gdy zaczniesz 50% sesji wywalać w kubeł z powodu pojechanych gwiazdek. Lepiej sterta 40-to sekundowych kadrów niż mniej dłuższych, z których połowa wyleci.

Klasa. Świetnie wygląda. Ja też chcę takie gwiazdki

Siadłem do materiału raz jeszcze. Z tym ponownym, i ponownym, i ponownym obrabianiem plików to ciekawa rzecz jest. Wczoraj jeszcze raz próbowałem podejść do Veila. Obrobiłem. Byłem dumny z efektu, ale... porównałem to zdjęcie z wcześniejszą wersją i mnie zatkało. Stare w porównaniu z nowym było o nieeeebo lepsze. Tyle godzin, żeby wypracować... zdecydowanie gorszy efekt

Na szczęście z Duchem Kalifornii poszło mi lepiej. Mam sentyment do tego kadru, bo szczerze się uśmiałem w Oleszycach, gdy mi Paweł dokuczał. Zależało mi, żeby ta fotka wyszła. Powiem tak. Jest o nieeeeeebo lepiej. Sam nie wiem jak to się stało, że dumny z siebie wsadziłem w ten wątek tę kupę, która jest w pierwszym poście.

Teraz wygląda tak:

i mam nadzieję, że jak zajrzę tu za tydzień, to dalej będzie mi się podobać. Powiedzcie, zali lepsze jest o pierwszej wersji?

Imponujące zdjęcie. Brawo! Bogactwo szczegółów.

Nie odpuszczaj. Usunięcie ciemnych obwódek z tych paru gwiazd, które są na tle mgławicy nie jest wielkim wyzwaniem, a w tej chwili to one właśnie wpływają na pierwsze wrażenie.

Jest pięknie. Z kolorem będzie powalające.

Maćku, jeśli poczułeś się urażony to przepraszam - nie miałem takich intencji. To ja czuję się raczej nieśmiało w towarzystwie, ale... nie mogę się oprzeć dyskusji, bo to co piszesz nie współgra mi z Twoim doświadczeniem.

Edit:

Jeżeli chodzi o książki, to w tym ich atut, że są dla początkoujących, omawiają właściwości aparatów I tego jak działają, o czym wielu "zaawansowanych" fotografów zapomina. Może najpierw je przeczytaj, zanim zaczniesz zakładać z gory jakie są w nich "uproszczenia", a jakich nie ma, jak również może się w końcu przkonasz, ze to o czym piszę ma sens..

Masz rację.

Poza tym nikt nie sugeruje skracania czasu naswietlania kosztem wyższego ISO, to o czym ja ciagle piszę, to używanie tego samego czasu zbierania materiału, ale z użyciem wyższego ISO, jednak używanie naprawdę niskich ISO, jak 400 czy 800, to już naprawdę strata czasu.

To nie jest strata czasu i zdjęcie M31 z kometą jest świetnym tego przykładem. Byłeś świadkiem bombowego spotkania i nie wykorzystałeś sytuacji. Oszczędzając czas zrobiłeś fotkę, która jest albo zaszumiona, albo (po odszumianiu) pozbawiona detalu. Fotka jest jak najbardziej fajna i użyteczna, ale w małym formacie. Gdyby życie zmusiło Cię do użycia pełnej rozdzielczości (np. ktoś chciałby ją opublikować w drukowanym albumie), to musiałbyś się zdecydować, czy publikujesz wersję zaszumioną, czy pozbawioną (odszumianiem) detali.

W imię czego takie dylematy przeżywać? Czy nie lepiej w tak fantastycznej sytuacji, jak przejście komety tuż obok najjaśniejszej galaktyki nieba północnego poświęcić dwie godziny i zebrać taką ilość materiału, żeby mieć super pracę? Moim zdaniem lepiej, dlatego bronię tezy, że jak coś chcemy zrobić dobrze - poświęćmy na to więcej czasu.

Edit 3

Poza tym poziom szumów nie zależy tylko od ISO, ale również od długości naświetlania I przede wszystkim wielkości pikseli matrycy. Twój aparat zawsze będzie mniej szumiał od mojego, bo ma matrycę pełnoklatkową I większe pikesle, jest to również ładnie opisane I zilustrowane przykładem w podanej książce.

Poziom szumów zależy od czasu naświetlania ale rośnie dużo wolniej niż sygnał, dlatego ekspozycje długoczasowe dają lepsze efekty.

Zgadza się, mój aparat szumi mniej i właśnie dlatego nie należy polecać posiadaczom lustrzanek APS-C stosowania ISO 1600, 3200 czy 6400, bo w takich lustrzankach te czułości są już praktycznie bezużyteczne z punktu widzenia jakości zdjęcia. Paparazzi z nich skorzysta, bo płacą mu za treść zdjęcia, mniej przejmując się jakością. Jeśli jednak walczymy o jakość i detal, to proponuję unikać ich jak ognia - tym bardziej, im prostszy aparat, i im mniejszy piksel. IMHO - jeśli chcemy jakości, to w APS-C maksymalne użyteczne ISO to 800.

Mam też Canona 50D - ma naprawdę przyzwoitą matrycę i 800 to szczyt jego możliwości.

Edit 4

Może powinieś też wiedzieć, że fotografią jako taką zajmuję się hobbystycznie od 12-go roku życia I zaczynałem na filmie, spędzajac dużą część młodzieńczego życia w ciemniach fotograficznych, fotografią cyfrową zajmuję się od jakichś 5-ciu lat, a astrofotografią od prawie trzech - tak tylko, wspominam, żebyś nie marnował czasu na tłumaczenie mi podstawowych rzeczy .

Szczerze chylę czoła (nie dopatruj się ironii). Film z zorzą i obłokami srebrzystymi wali z nóg. Gratuluję i zazdroszczę.

Dzięki Maćku.

Tak żeby trochę poteoretyzować... Wstawiając do wzorów rozmiar piksela i ogniskową obiektywu, otrzymuję wynik 3,31 arcsec/px, jesli jednak wstawię kąt widzenia konkretnego obiektywu, to uzyskuję wynik 3,97 asec/px. Ten drugi wynik będzie IMHO dokładniejszy.

Dzięki Pawle. Skalę obliczam jako kąt widzenia obiektywu / ilość pikseli dłuższego boku matrycy? Oznaczałoby to, że dla 400-tki mam skalę 3,97"/px

Maćku. Odszumianie usuwa ze zdjęcia informację. W astrofoto zwykle walczymy o każdy kłaczek w rysunku galaktyki. Suwak luminancji w LR działa świetnie, ale cudów nie robi - usuwa szum, rozmywając detale. Jeśli zbiorę dość materiału w ogóle nie używam odszumiania. Ani odrobinę. Stackowanie temu właśnie ma służyć - zwiększa odstęp sygnał / szum. Jeśli masz dość materiału, to tenże odstęp jest dość duży, żeby szum ginął w natłoku informacji i to jest mój cel. Materiału z sesji muszę mieć tyle, żebym nawet nie myślał o odszumianiu.

Polecane książki są z pewnością wartościowe, ale dedykowane początkującym - pewne uproszczenia są dopuszczalne. Nikt nie pisze książek dla "doświadczonych" bo ich nie potrzebują - starczy im doświadczenie. Chciałbym się powołać na swoje, ale nie mogę - astrofotografuję raptem od marca. Jestem natomiast za pan brat z fotografowaniem w ogóle i dlatego pozwalam sobie na dyskusję. Pójście na skróty (mało klatek - wysokie iso) nigdy nie da takiego efektu, jak solidna praca (dużo klatek - niskie ISO).

Jest z pewnością wiele sytuacji, w których zawarcie kompromisu jest niezbędne (nikt nie będzie trzymał modelki w wodzie przez pół nocy), ale jeśli piszemy o klasycznej astrofotografii to kompromisów nie ma. Trzeba tak zbalansować ilość klatek, czas i ISO, żeby zebrany materiał pozwolił na wydobycie detali praktycznie bez odszumiania. Dlatego koledzie mariogda sugerowałbym zejście do 800 a nawet do 400 ISO i zebranie dużej ilości krótkich ekspozycji. 120 klatek po 30 sekund to raptem godzina naświetlania. Jak zestackuje taką ilość materiału (szeroki kadr Mlecznej Drogi), to efekt przejdzie jego najśmielsze oczekiwania. Jeszcze lepiej, gdyby mógł zebrać np. 6 klatek po 10 minut lub 12 po 5 minut, czyli np. tak jak tutaj: http://astropolis.pl/topic/41900-vdb-126-wieszak-m27-ngc-6820-i-6823-i-czego-jeszcze-dusza-zapragnie/

Interwał guidowania wynosi - powiedzmy - 4 sekundy. Czyli dokładność ustawienia montażu musi być taka, aby w ciągu 4 sekund gwiazda nie odjechała na więcej jak... pół piksela?

Aaaa, to przepraszam.

Dzięki za wyjaśnienie. Czyli przy niechlujnym ustawieniu na polarną guiding nie da rady (szczególnie, gdy obiekt jest nisko nad południowym horyzontem).

Wytłumaczcie mi proszę, bo nie kumam.

W opisie kamerki QHY5 (np. tutaj: http://astromarket.pl/astrolumina-alccd5-ii-autoguider-i-kamera-planetarna-qhy5-ii.html) pisze:

ALccd 5 została przygotowana do pracy jako autoguider oraz jako kamera planetarna. Nie jest przystosowana do fotografowania obiektów głębokiego nieba przy czasach naświetlania dłuższych, niż 1 minuta.

Nie mogę tego pojąć, bo wydawało mi się, że ideą pracy guidera jest stały podgląd guidowanej gwiazdy - jak to jest możliwe, skoro producent nie zaleca czasów dłuższych niż minuta? Przecież guiding często pracuje całą nockę.

Rozjaśnijcie proszę mój mózg.

Rozluźnienie fajne, ale my się z Maćkiem zabijać nie zamierzamy

Maćku, świetne zdjęcie i strasznie, strasznie żałuję, że gdy do tego spotkania doszło, byłem całkiem daleko od wszelkich astrofotograficznych pomysłów.

Świetne zdjęcie, ale w pokazanym formacie. Jestem przekonany, że przy powiększeniu 1:1 widać tam stertę szumu. Kompresja zdjęcia do rozmiaru internetowego wydatnie pomaga go zamaskować, mi jednak nie chodzi o to, jak szum maskować, ale żeby nie było go w ogóle, nawet w pełnej rozdzielczości. Tylko wtedy mam uczucie satysfakcji, że zrobiłem zdjęcie (mniej, lub bardziej dobre), a nie nisko-rozdzielczy podgląd.

Zrobię i jeśli się mylę - odszczekam

Nie robiłem metodologicznego testu, ale miałem okazję się już przekonać, że jeśli w użyciu jest wyższe ISO to muszę więcej materiału zebrać, żeby w trakcie stackowania zniknął szum.

Tutaj: http://astropolis.pl/topic/41159-centrum-mlecznej-drogi-w-ogniskowej-70mm/ jest fotka fragmentu Mlecznej Drogi (nie mam szerokiego kąta). Nie mogę dać wiary, że 3 czy 4 klatki po ISO 1600 dałyby ten sam rezultat.

Idę o zakład, że gdyby zamiast 8x30 sekund na ISO 1600, zrobić sekwencję 32x30 na ISO 400 efekt będzie lepszy. Rozumiem konieczność użycia wysokiego ISO, gdy w kadrze mamy ziemię i niebo. Jeśli jednak planujemy stackować i zebrać wiele klatek kombinacja niższe ISO dużo ujęć IMHO lepiej się sprawdzi w szerokich ujęciach Mlecznej Drogi.

Bardzo niechętnie sięgam po ISO 1600 i robię to wyłącznie dlatego, że 400-tka jest ciemna (f5.6) a ja nie mogę robić ekspozycji dłuższych niż 180 sekund, żeby więc histogram jednej klatki był we właściwym miejscu, muszę zwiększać ISO. Przy dłuższych ogniskowych, gdzie mam większą swobodę bo szkła są jasne, używam zwykle ISO 400 i czasów 5 lub 10 minut.

Tutaj: http://www.astrosurf.com/buil/50d/test.htm możesz zobaczyć parametry kilku popularnych lustrzanek. Zwróć uwagę jak rośnie readout noise wraz ze wzrostem ISO. Przejście z ISO 800 na 1600 to już bardzo wyraźny skok. Nie jestem specjalistą w tej dziedzinie, ale intuicja podpowiada, że strata na jakości jest wyższa niż uzysk na czułości matrycy.

Im większe ISO w użyciu, tym mniejszą rozpiętość tonalną można uzyskać. Zbyt duże ISO spłaszczy obraz i nie pozwoli zarejestrować wielu szczegółów. Dodatkowo - sygnał w miarę naświetlania klatki przyrasta szybciej niż szum, warto więc wydłużać czasy, bo w ten sposób powiększa się odstęp sygnał / szum w sposób naturalny, a stackowanie jedynie wspomaga ten proces.

Złotym środkiem jest odpowiedni balans ilości klatek, czasu naświetlania i ISO. Duży wpływ na te parametry ma także jasność fotografowanego obiektu. Dla przykładu - właśnie wstawiłem Plejady, które naświetlałem zaledwie 33 minuty i już coś widać. Gdybym zastosował te same parametry do Veila, to... czarny kosmos i gwiazdy - nic więcej (odrobinę przerysowując przykład).

Moim zdaniem: lepiej dłużej naświetlać na niższym ISO niż krócej na wyższym. Im wyższe ISO tym więcej klatek trzeba zebrać, żeby stackowanie usunęło szum. Im ciemniejszy obiekt, tym więcej jednego i drugiego (dłużej naświetlać i zebrać więcej klatek).

Dziękuję.

Mi raczej uświadamia jak fantastycznie można Plejady pokazać, gdy się będzie miało ze dwie godziny materiału, zamiast nędznych 33 minut...

Rewelacyjna fotka. Czapki z głów!

Dzięki Tomku.

Macie może jakiś emailowy kontakt do Mitka? Napisałem do niego korzystając z formularza kontaktowego na jego stronie, ale jakoś nie dowierzam, że ktoś to czyta.

Wg opisu na stronie, z QHY5L będzie dobrze. Gdzie by tu wyrwać jaką używaną kamerkę...

Z czego rozumiem, że kamerkę montuje się jak okular 1.25 cala. Wsuwa i dokręca śrubką z boku. Czy tak? Co zrobić, żeby ostrzyło? Jakaś przedłużka?

Skoro mam zapomnieć o stopce, to może kupić ten szukacz: http://astromarket.pl/akcesoria/szukacze/szukacz-ts-50mm-z-mocowaniem-na-okulary-1-25-cala-i-uchwytem.html

Czy on też wymaga czegoś, co pozwoli zamocować kamerkę?

A miałem pisać, co potrzebuję oprócz wiaderka kabli

A żeby kolegom wyjaśnić:

Na zlocie w Stężnicy, gdzie miałem przyjemność poznać Jacka, towarzyszyłem mu przy rozstawianiu zestawu. W pewnym momencie Jacek przytargał spore, zielone wiaderko pełne... czegoś. Zapytałem co jest w wiaderku, a on ze stoickim spokojem odpowiedział: "kable". W pierwszej chwili nie dałem wiary, ale... w miarę opróżniania wiaderka przekonałem się, że faktycznie - były tam tylko kable.

Na całe szczęście uspokajam, ten element zestawu już mam, stoi w łazience, ładne, czerwone - w sam raz się nada