Lukasz83

Dzisaj walczyłem od 2 do 5 - seeing wyśmienity. Zabieram się za obróbkę. Poniżej mała pomoc dydaktyczna - mnie więcej takie mam parametry ostrzenia jak stacki są dobre. Na górze surowy stack - na dole po zaaplikowaniu dekonwolucji i unsharp mask Pierwszy lepszy stack kanału R z wczoraj - bez przebierania

Super! Kolimator HAMALA v2.0

Wykrakałeś, ktoś zepsuł piątek Niech ten ktoś teraz szybko sprzedaje to co kupił...

Zdecydowanie - jak pisze @HAMAL do planet sprawdza się idealnie. Jest mega prosty i intuicyjny w obsłudze.

Dziękuję Wam wszystkim, chciałbym odpisać każdemu z osobna ale dnia by brakło Dzięki!!! @FilipOgorzelski gratulacje!! Fajnie, że nasza nacja tak licznie pojawiła się wśród nagrodzonych prac. Super! No powiem Ci, że tego "dży" się tam nie spodziewałem - takiej interpretacji swojego nazwiska też jeszcze nie słyszałem. II APA to ja wypiłem już po sesji Dzięki Byłem dwa lata temu, turystycznie. Marzyło mi się, żeby być na rozdaniu nagród. Powalczę, żeby być jak się COVID skończy

Dzięki, ale uwierz mi - jak do mnie napisali to zaskoczenie było

Jestem raczej osobą która nie lubi się chwalić i przechwalać… ale tym razem jest to wydarzenie dla mnie tak ważne, że postanowiłem podzielić się z Wami tą niezwykle radosną dla mnie wiadomością. Moja praca zajęła pierwsze miejsce w kategorii „Planety, komety i asteroidy” podczas tegorocznego konkursu Insight Investment Astronomy Photographer of the Year 2020. Jest to naprawdę wielkie wyróżnienie porównywalne do tych jakie fotograf może otrzymać wygrywając konkurs World Press Photo czy dziennikarz zdobywając nagrodę Pulitzera. W tym roku do konkursu zostało zgłoszonych ponad 5000 prac z całego świata. Więc konkurencja jest ogromna. Znaleźć się wśród najlepszych astrofotografów takich jak Damian Peach czy Gerald Rhemann to naprawdę wielkie wyróżnienie. Zwycięską praca zatytułowałem „Space between us” („Między nami kosmos”). Zaprezentowano na niej bardzo bliską koniunkcję Jowisza i Księżyca z końca października 2019 roku. Oprócz tego na shortlistę w kategorii „Nasze Słońce” trafiła moja praca zatytułowana „Eruption” a prezentująca widowiskowy obszar aktywny AR2736 z marca 2020. Takie wyróżnienia powodują, że chce się inwestować czas i energię w ta pasję która pod naszym pochmurnym polskim niebem wymaga ogromnej dozy cierpliwości i samozaparcia Niestety ze względu na COVID-19 tegoroczna gala odbywa się tylko w wersji wirtualnej. Szkoda… bo było moim małym marzeniem odebrać taką nagrodę w Greenwich, w pobliżu historycznego obserwatorium gdzie południk zerowy przecina Ziemię na pół. Później na spokojnie pewnie jeszcze coś napiszę… PS: live streaming z imprezy https://www.facebook.com/royalmuseumsgreenwich/videos/669453140335286/ https://youtu.be/JXiW20S_710

Na planetach zawsze mam ustawione gamma=50 i brightness=30 Jak się robi jasno (na porannym niebieskim niebie) to schodzę z gammą stopniowo w stronę zera, zwłaszcza w kanale niebieskim

Nie wiem co wie a czego nie wie, wróżką nie jestem. Ze zdjęcia tego nie wyczytałem... Ja uważam, że wiem dużo ale dobrą radą nigdy nie gardzę a i sam próbuję pomagać. Natomiast wychodzenie z punktu "on musi wiedzieć więcej bo Ty gówniarz jesteś" uważam za mega słabe.

Czepiasz się słówek - nie staż się liczy a to co robimy i gdzie jesteśmy

Musisz tak "wysterować" parametry gain i ekspozycji żeby nie "pochłonąć" Phobosa przepalonym Marsem. W praktyce najlepiej sprawdza się ustawienie Gainu na minimum (lub prawie minimum, po to żeby studnia matrycy była jak największa) i potem ustawienie ekspozycji tak żeby Mars się przepalił, ale tylko powiedzmy "w granicach planety" czyli żeby biała plama nie rozlewała się poza granice tarczy planety. Wtedy po zebraniu 500+ klatek jest szansa na wyłuskanie Phobosa z poświaty. Jak będzie siedział w wyjaranym placku to nie ma szans na jego "ekstrakcję"

Powiem Wam, że zaczynam się coraz bardziej bać tego zlotu.... . . tyle pogody, jak to przeżyć, kiedy spać, kiedy pogadać z ludźmi, oj będzie ciężko.

Na pewno, teleskop jedzie ze mną Będę walczył przez cztery noce.

Będzie lepiej, ale musi być wyżej

Tak by mogło już zostać Biorę kąpielówki Mam nadzieję, że mini basen będzie czynny

Dzwoniłem już do Elona, powiedział że niedługo lecimy na orbitę dorobić

Mała aktualizacja AD 2020 Merkury chluby mi nie przynosi - musi być czym prędzej zaktualizowany. Jowisz też bez zmian - będzie męczony za dwa lata kiedy będzie górował koło września na wysokości około 40 stopni (tak jak Mars obecnie) i do tego podczas opozycji z rozmiarem prawie 50''

I jeszcze Rupes Recta

Tak wyszło ze złożenia RGB w Astraimage, dalej żadnych "tooli" nie używałem tylko podciągnąłem saturację po podłożeniu na IR. Z Uranem tak samo.

Ale kolorek fajny

Dawno nie walczyłem z tymi gazowymi olbrzymami przemierzającymi dalekie rejony naszego Układu Słonecznego. Jest to raczej hardcorowa zabawa ze względu na niską jasność tych planet oraz mikry rozmiar kątowy: Uran - 5,71 mag 3,7'' wys. 50* Neptun - 7,82 mag 2,4'' wys. 31* Uran jest delikatnie większy (kątowo) od Neptuna i wyraźnie jaśniejszy. No i obecnie góruje zdecydowanie wyżej więc w jego przypadku można się pokusić o próbę zarejestrowania pasów lub chociaż pojaśnienia biegunowego. Podczas ostatniej sesji, podczas świetnego seeingu, poświęciłem dwie godziny żeby zebrać materiał na te zdjęcia. Oprócz samych planet w IR RGB, sfotografowałem również szeroki kadr wraz z księżycami, aby można było później ustalić orientację planet i wiedzieć gdzie jest biegun. Takie podejście ułatwia później weryfikację czy detal jest prawdziwy, czy może jednak pochodzi z "obróbki artefaktów" To zaczynamy od Urana. Materiał rejestrowany około 2:30. Widać wyraźnie pojaśnienie biegunowe, jego położenie zgadza się z symulacją. Dodatkowo jakby lekko widać też prążkowanie powyżej tego pojaśnienia, ale to już mogą być artefakty obróbki. Tak czy inaczej - muszę jeszcze kiedyś poświęcić jakąś sesję i zebrać tak z 10000 klatek, żeby na 100% wyłuskać pasy albo chociaż ich ślad Kolor pochodzi prost ze złożenia RGB - nie ingerowałem w niego, taki zielonkawy wyszedł ze złączenia kanałów rejestrowanych z takimi samymi parametrami. Materiał zarejestrowano z użyciem barlowa 3x a sama planeta została jeszcze powiększona 2,5x podczas obróbki. IR (724nm) - 1000 x 100ms (gain 440) RGB - 2500 x 20ms (gain 440) i jeszcze potwierdzenie ustawienia planety. Po prawej widzicie zdjęcie z zarejestrowanymi księżycami. Po lewej - symulacja z Periapsis i Winjuposa z odpowiednim ustawienie planety odpowiadającym zorientowaniu planety na moich zdjęciach. A teraz kolej na Neptuna Tak jak się spodziewałem, w tym wypadku raczej nie mogłem liczyć na odwzorowanie detalu - raz, że jest on bardzo słaby, jedynie jeden ciemniejszy pas w okolicy bieguna południowego planety, dwa, seeing na tej wysokości i długie czasy rejestrowania skutecznie go ubiły. Tak więc jest niebieska kulka, i tyle Tutaj również kolor pochodzi prost ze złożenia RGB - nie ingerowałem w niego. Materiał zarejestrowano z użyciem barlowa 3x a sama planeta została jeszcze powiększona 2,5x podczas obróbki. IR (724nm) - 500 x 1s (gain 440) RGB - 500 x 200ms (gain 440) Podobnie jak dla Urana tutaj też przygotowałem zdjęcie z Trytonem dla ustalenia orientacji planety. I to w sumie tyle. Myślę, że w przypadku Urana jeszcze w tym roku powalczę o jakiś lepszy detal. Natomiast Neptuna chyba na razie sobie odpuszczę I jeszcze na koniec zdjęcia z 2016 roku - moje pierwsze podejście do tych planet. Neptun bez zmian, ale na Uranie nieco lepiej

Tak to chyba on

No to lecim, jak zakamarki to zakamarki 1) Plato 2) Dolina Alpejska 3) Rima Hyginus 4) Rima Hadley 5) Archimedes, Aristillus, Autolycus 6) jakieś górki przy biegunie księżycowym