Lukasz83

najbardziej bawią mnie w tych wszystkich filmach stwierdzenia typu: "wynalazł gadżet zwiększający zdolność rozdzielczą teleskopu " Pomijając kwestię statków kosmicznych (z oczywistych względów), dlaczego nie poda nigdzie dokładnej daty rejestracji, godziny, miejsca, lokalizacji na niebie, prędkości poruszania się obiektu a przede wszystkim rodzaju teleskopu i detektora. No i ten "hokus-pokus" gadżet. Po prostu mistrzostwo Jak ja bym chciał mieć taką rozdzielczość w moim 16'' lustrze jak on w swoim seryjnym 8-calowym Schmicie Trochę mi to przypomina to: PS: Paether, przenieś proszę dalszą dyskusję w odpowiednie miejsce.

Dzisiejsze Słońce - mała składanka która wyszła w miarę akceptowalnie i tarcze które pozostawiają niedosyt jednak rozdzielczość 640x480 nawet z drizzle i pixel 5,6um to nie to (za mała rozdziałka i za duży piksel) Muszę uzbierać na Chameleona 3

obiektyw raczej sprzedany został filtr UV 50zł z wysyłką

aktualne

Na sprzedaż mam kitowy obiektyw do Canona 18-55 wersja ze stabilizacją (IS) Stan idealny, używany kilkanaście razy. Zawsze z filtrem UV na przodzie dlatego optykę ma idealną, niezanieczyszczoną i nigdy nie czyszczoną Do kompletu dorzucam dobrej jakości filtr UV taki jak ten: http://allegro.pl/filtr-fotograficzny-marumi-wpc-uv-srednica-58-mm-i5287206827.html Nie jest to zwykłe szkiełko ale dobrej jakości wielopowłokowy filtr UV dający dobre rezultaty. W komplecie oba dekle oraz osłona przeciwsłoneczna: CENA za komplet 190zł z wysyłką lub obiektyw 160zł z wysyłką filtr UV 50zł z wysyłką Wysyłka w formie paczki pocztowej priorytetowej nieubezpieczonej.

Dzisiaj miałem okazję obserwować jedną średniej wielkości komórkę burzową. Jest to takie preludium do dość gwałtownego frontu który zmierza z zachodu na wschód. Burza nie byłą jakaś imponująca, a poza tym przeszła bokiem - jednak dała bardzo ładny festiwal piorunów. Uderzało co 20-30 sekund. Praktycznie same doziemne. Poniżej mała kompilacja z tej "nawalanki"

A powiedzcie proszę czy Chameleon 3 będzie pracował z FireCapture ?

up ciągle poszukuję.

Dzięki Działa. Temat do zamknięcia. PS: Jeszcze info ze szczegółami: http://www.astropix.com/wp/2013/02/11/autostakkert-2-automatic-mov-conversion/

Hej, Mam problem. Otóż mam film nagrany Canonem 500D w formacie MOV z użyciem kodeka H.264 Muszę go przekonwertować na format rozpoznawany przez Autostakkerta (Registaxa nie używam) Pytanie brzmi jak to zrobić?? Popularne konwertery MOV->AVI nie radzą sobie. Autostakkert nie jest w stanie przeczytać później takiego AVI Możę ktoś wie jak ugryźć ten temat?

W końcu znalazłem chwilkę żeby napisać coś od siebie Zlot był mega udany, pogoda zawiodła ale Wy daliście radę. Naprawdę. Świetne prelekcje, koncert, dobre piwo od Wielkiej Niedźwiedzicy, sauna, jacuzzi, nocne imprezy w domkach, sobotnie karaoke, wojny na śnieżki, i długo by jeszcze wymieniać. To wszystko zapada w pamięci i pozostanie pięknym wspomnieniem na kolejne lata. Adam, szacun za organizację. Dobrze było zobaczyć znowu Wasze uśmiechnięte japy Do zobaczenia na jesieni, mam nadzieję Darek, małż to zło... ale fotki niesamowite - zwłaszcza przeciwblask Patrząc na nie jeszcze bardziej żałuję, że nie było pogody...

była wojna na śnieżki i lepienie bałwana ładny dżentelmen, nieprawdaż ?

aktualne

Kupię Tele Vue Barlow 2x 1,25'' Taki jak ten: http://fotozakupy.pl/tele-vue-2x-125/24346s w dobrym stanie optycznym za rozsądne pieniądze

bajka jeden chętny już jest

Adamie, a czy jest szansa na odpalenie i skorzystanie z tych saun na obrzeżu Wstężniczki ?

jest całkiem nieźle skorygowany, na pewno lepszy niż budżetówki typu GSO, itp niedługo będę miał porównanie z barlowem od TV x2 więc dam znać.

wg mnie to tylko kwestia ekspozycji i ogniskowej ogniskowa 1500mm -> ekspozycje max 1/1500s (0,7ms) ogniskowa 2000mm -> ekspozycje max 1/2000s (0,5ms) ogniskowa 4000mm -> ekspozycje max 1/4000s (0,3ms) itd.. histogram trzeba w takiej sytaucji modelować sobie poprzez gain (ISO) Oczywiśćie przy większym lustrze jest łatwiej bo bez problemu zejdziemy do tak krótkich czasów

Od Autora: Relację z sesji obserwacyjnej z piątku 10 kwietnia postanowiłem napisać nieco inaczej - w formie astro-noweli okraszonej fotkami i szkicami. Tak dla odmiany. Być może taki sposób relacjonowania przypadnie do gustu pewnej grupie czytelników. Nie jestem zawodowym pisarzem ani tym bardziej poetą więc z góry proszę o wybaczenie przy wszelkich błędach składniowych i tym podobnych. Ortografii starałem się trzymać J Od razu uprzedzam, że tekstu jest sporo. Więc trzeba trochę wytrwałości, żeby się przekopać przez całość. Relacja opisuje nocne obserwacje DS połączone z wcześniejszym polowaniem na ISS. Zapraszam do lektury i dyskusji. „Brunet wieczorową porą” Ciepłe wiosenne popołudnie. Piękna słoneczna pogoda i błękitne niebo na zewnątrz. Brunet siedział przy biurku odliczając czas do końca pracy. Oczami wyobraźni widział siebie przy swoim teleskopie H-alpha nagrywającego i składającego kolejną animację. Dzień nie był dobry. Wszyscy coś chcieli, ktoś ciągle miał pretensje. Brunet oparł się o krzesło, przeciągnął i pomyślał: - Dobra, koniec tego. Wszyscy już się zwinęli więc pora też na mnie. Ale najpierw, plan na wieczór… Rozejrzał się niespiesznie wokoło i złapał leżący na biurku smartfon. Prześlizgnął palcem po ekranie uruchamiając SkySafari. - Co by tu dzisiaj poobserwować – mruknął pod nosem. Po głowie chodziły mu galaktyki, w końcu była wiosna i najlepszy okres na tego typu obiekty. - EEE, pewnie znowu będzie wisiał jakiś syf w powietrzu, chyba odpuszczę – pomyślał Wtedy nagle przypomniał sobie o zdjęciu Jacka Bobowika które widział ostatnio na forum astronomicznym. Przedstawiało ono galaktykę karłowatą Leo I w gwiazdozbiorze Lwa, w bezpośrednim sąsiedztwie oślepiającego Regulusa. Szybko odpalił przeglądarkę aby sprawdzić czy taki plan ma w ogóle sens. - Zerknijmy, Leo I w szesnastu calach, może poszukam szkicu – mruczał pod nosem przeglądając czeluści sieci. Po paru minutach poszukiwań trafił na kilka relacji potwierdzających, że takie obserwacje są możliwe ale bardzo trudne. - Trudne, trudne – mruknął pod nosem. – Przecież to jest właśnie to co tygryski lubią najbardziej – uśmiechnął się do siebie. Wiedział już co będzie jego celem na ten wieczór. Do głowy wpadł mu jeszcze jeden pomysł. Skoro Leo I jest w zasięgu, to czemu nie ugryźć też Leo II – pomyślał brunet i szybko wyklikał informacje dotyczące tego galaktycznego karła. Tu było nieco gorzej, ale znowu nikła szansa na powodzenie skutecznie przekonała go do podjęcia próby obserwacji. - No dobra, to mamy danie główne – powiedział do siebie brunet. – Trzeba jeszcze przygotować plan „B” na wypadek gdyby z galaktyk wyszły nici. Do głowy przyszły mu planetarki. Małe ale za to skondensowane i jasne, a przez to dające możliwości dużego powerowania. Przejrzał więc kilka stron w poszukiwaniu jasnych i prostych obiektów. Po kilku minutach do listy dopisał NGC6543 czyli Mgławicę Kocie Oko. Zdecydował się też na NGC2264 czyli Gromadę Choinka wraz z Mgławicą Stożek ale tylko w przypadku gdyby udało się zacząć obserwacje wystarczająco wcześnie. Plan miał więc, gotowy. Niezbyt obszerny, ale za to konkretny i ambitny. Pozostało go tylko zrealizować. Zamknął laptopa, spakował swoje rzeczy i wyszedł z biura. Było już po godzinie 17. Brunet wskoczył do samochodu. Silnik zamruczał niskim basem, a klima doprowadziła temperaturę do przyjemnych 20 stopni. Z głośników sączyło się ‘Wish You Were Here’ Pink Floydów. Brunet cieszył się, że to już koniec ciężkiego dnia, ciężkiego tygodnia. Teraz mogło być tylko lepiej. Nawet pogoda nie mogła się popsuć, no chyba że nagle sat24 zaczęłoby kłamać i zamieszczać jakieś ‘fejki’ zamiast prawdziwych zdjęć meteo. Około 18 był już u siebie. Zjadł obiad i późne popołudnie spędził z rodziną na małym spacerze i zabawie w ogrodzie. Słońce zaczęło niebezpiecznie zbliżać się do linii horyzontu. Brunet zrozumiał, że nadszedł najwyższy czas na rozstawienie sprzętu. - Kochanie, wychodzę na zewnątrz rozstawić graty. Wrócę za parę minut. – rzucił śpiesznie. W tym momencie telefon w jego kieszeni wesoło zawibrował. - Byle nie z pracy, bo się zastrzelę – pomyślał. Na szczęście był to tylko alarm z ISS Detectora informujący, że parę minut po 20 będzie widoczny całkiem niezły i jasny przelot ISS nad Polską. Prognoza mówiła o jasności około -3 mag i locie od jednego horyzontu do drugiego. - Kurczę, a może by tak spróbować to nagrać. Jeszcze nie miałem okazji a efekt może być fajny – pomyślał brunet. Wskoczył szybko do swojego pokoju który brunetka uroczo nazywała mordorem i narzucił kurtkę. Wytargał na zewnątrz platformę paralaktyczną a potem wyniósł i poskręcał pozostałe części szesnastocalowego Dobsona. Później stanął obok i patrząc na teleskop pokiwał z uznaniem głową. - Nice, niezły kawał sprzętu – pomyślał Teraz wystarczyło tylko dokonać kolimacji sprzętu. Ale nie laserem, nie, nie. Brunet wiedział, że do avikowania kolimacja musi być tip top więc użył starego sprawdzonego kolimatora chesire. Po 5 minutach wszystko było gotowe. Brunet wiedział jednak, że trzeba jeszcze położyć dzieci spać. A jak zwykło to bywać czas ten zazwyczaj koliduje z wszelkimi ciekawymi a jednocześnie krótkotrwałymi zjawiskami astronomicznymi. Swoją drogą ktoś powinien wymyślić jakiś specjalny zegar do tego typu eventów. - „Kiedy wypada dziś przelot ISS ?” - „Jakieś 5 minut przed kąpielą dzieci i 10 minut po zmianie pieluchy” - „ Aha, a o której będzie ta flara Iridium -9mag, ta najjaśniejsza od 5 lat?” - „Wypadnie jakoś za 5 wpół do mycia zębów”… No dobra, dość tych żali, brunet wpadł do domu i rzucił do brunetki. - Dasz sobie radę z dziećmi Słonko? Ja bym spróbował złapać ISS. - Tak, dam sobie radę. Idź bo Ci ucieknie – uśmiechnęła się brunetka. - Taka kobieta to skarb – pomyślał brunet i wybiegł na zewnątrz. Dochodziła 20:24. ISS Detector pokazywał 2 minuty do przelotu. Brunet odpalił FireCapture i wycelował w Wenus. Na ekranie zamigotała biała plama. Ustawił więc ostrość i wyregulował ekspozycję. - Tak powinno być ok – mruknął Pozostało czekać. Na ekranie smartfona cyferki przy czasie do przelotu systematycznie malały: 11, 10, 9, 8, 7 ,6, 5, 4, 3, 2, 1… Brunet nerwowo rozejrzał się po niebie. - Gdzie jesteś mała, no gdzie – powtarzał do siebie W tym momencie ją zauważył, czerwoną kropkę sunącą nieśpiesznie około 15 stopni nad horyzontem. Szybko kliknął w przycisk nagrywania na laptopie i złapał za teleskop. Naprowadził go na stację i rozpoczął gonitwę. Stacja przeskakiwała mu w polu widzenia szukacza i jednocześnie cały czas jaśniała. Teleskop wędrował ku zenitowi a potem z powrotem w dół w miarę zmierzania obiektu na wschód. Kamerka cały czas rejestrowała. Po 6 minutach stacja znikła w cieniu Ziemi. Brunet wyłączył nagrywanie, szybko otworzył avika w Autostakkercie i zaczął przewijać klatki w poszukiwaniu obrazu stacji. Jego uśmiech rozszerzał się bardziej i bardziej kiedy na kolejnych ujęciach pojawiał się malutki ale wyjątkowo ostry i nieprześwietlony obraz ISS. - Będzie z tego niezła fotka – pomyślał i przystąpił do zwijania laptopa i kamerki. Przed 21 brunet wrócił do domu. Ale to jeszcze nie był koniec. Najlepsze miało nadejść po 23. Położył się na kanapie przy brunetce i otworzył butelkę z bursztynowym niskoprocentowym napojem. I tak spędził kolejne 1,5 godziny dyskutując o minionym dniu oraz innych mniej lub bardziej ciekawych sprawach. W tym czasie teleskop stał osamotniony na podwórku. Stał i stygnął czekając na światło odległych galaktyk które wkrótce miało się odbić od jego aluminiowych powłok. Brunetka już zasnęła. Bruneta też dopadła senność. Czuł jak jego powieki stają się cięższe i zmierzają nieuchronnie w dół. Ten browarek to chyba był dość kiepski pomysł – pomyślał i wpadł w objęcia Morfeusza. Po dłuższej chwili usłyszał chrapanie. Swoje własne chrapanie… i to go obudziło. Zerknął wystraszonym wzrokiem na zegarek. Była 23:15. Uff, nie ma tragedii. Nie przespałem tematu – odetchnął z ulgą i poczłapał do łazienki przemyć twarz. Zszedł po schodach i wyszedł na podwórko. Wzdłuż ulicy zgasły latarnie i cała wioska pogrążyła się w ciemności. Tylko na horyzoncie świeciła jedna pionowa smuga z pobliskiego kościoła. Brunet naszykował szkicownik oraz ołówki i podszedł do teleskopu. W wyciągu wylądował Nagler 22mm. - No to zaczynamy od Leo I – powiedział do siebie i skierował teleskop w stronę Regulusa. Ależ tam było jasno. W 16’’ alfa Lwa zalewała blaskiem całe pobliskie otoczenie gwiazdowe. Brunet sięgnął do smartfona i uruchomił SkySafari. Przeskoczył do obszaru Regulusa aby znaleźć miejsce w którym należało szukać tego galaktycznego karzełka. Nie było to trudne, łatwo wyszukał charakterystyczny układ gwiazd między którymi powinna znajdować się galaktyka. Ale nic tam nie było widać. - Spoko – pomyślał. – Na początku przeważnie nic widać. Odsunął Regulusa poza brzeg pola widzenia i rozpoczął, jak to zwykł mawiać, „grzebanie w smarkach”. Po paru minutach wpatrywania się ciągle był daleki od sukcesu. Za jasno. W wyciąg wpadł Antares Speers Waler 14mm z 82 stopniowym polem widzenia. Lepiej, dużo lepiej bo ciemniej. Skierował się w miejsce gdzie miała się znajdować Leo I i zaczął się wpatrywać. Patrzył, zerkał i po kilku minutach pojawiła się. Delikatna subtelna poświata minimalnie odcinająca się od otoczenia. Brunet dla pewności szturchnął kilkukrotnie teleskop, żeby upewnić, że rzeczywiście patrzy na galaktykę – subtelna plamka światła również zareagowała na ruch teleskopu. - Bingo – pomyślał. Zamknął prawe oko, którym prowadził obserwacje, zapalił czerwoną latarkę wziął szkicownik i ponownie spojrzał w okular kreśląc jednocześnie układ gwiazd wokół galaktyki oraz rozmazując delikatną mgiełkę obrazującą najdalszego poznanego satelitę naszej Drogi Mlecznej. Po kilkunastu minutach szkic był gotowy. Po Leo I przyszedł czas na Leo II, kolejną galaktykę karłowatą odległą o 690 tysięcy lat świetlnych od Ziemi będącą również jednym z satelitów Drogi Mlecznej. I tu zadanie nie było proste ponieważ galaktyka ta ma jeszcze niższą jasność powierzchniową niż Leo I ale za to nie żadnego upierdliwego sąsiada w postaci bardzo jasnej gwiazdy. - No to jedziemy z koksem – powiedział do siebie brunet, wkładając do wyciągu Naglera 22mm. Wiedział, że w tym wypadku będzie konieczne mniejsze powiększenie żeby nie zabić subtelnej poświaty galaktyki na tle ciemnego nieba. Nie mylił się, delikatna mgiełka pojawiła się już po kilku minutach obserwacji. Ale była widoczna jedynie zerkaniem. Brunet potwierdził, tak samo jak w przypadku Leo I, że patrzy na galaktykę i sięgnął po szkicownik. Brunet był zadowolony, udało mu się zrejestrować piękny przelot ISS oraz dwie bardzo słabe towarzyszki Drogi Mlecznej. Do zwieńczenia udanych obserwacji potrzebował jeszcze jakiegoś spektakularnego obiektu. Coś co w 16’’ teleskopie wygląda naprawdę wybitnie a jednocześnie nie jest obiektem oklepanym i oczywistym. Takie kryteria spełniała mgławica planetarna Kocie Oko w Smoku oznaczona łatwym do zapamiętania numerem NGC6543. Wschodni horyzont zaczęła już rozświetlać łuna wschodzącego Księżyca kiedy brunet skierował teleskop w stronę Smoka. Drogę do celu wskazały mu gwiazdy Aldhibah i BatentabanB. tworzące wraz z tą mgławicą swoisty trójkąt równoramienny. Brunet zobaczył jasną, rozmytą gwiazdopodobną plamę w rejonie czubka tego trójkąta. Wiedział już, że to Kocie Oko. W tym momencie rozpoczął się festiwal powerowania: - 128x – bardzo jasna bezkształtna plamka, lekko owalna - 225x – wyraźny owal z poszarpanym wnętrzem jednak bez wyraźnych szczegółów … seeing ciągle pozwalał na więcej…. - 360x – owal większy, wydaje się, że widać zarys oka, a może to złudzenie Brunet poszedł na całość – do wyciągu wsadził barlowa Imagemate 4x z okularem 14mm co dało powiększenie rzędu 514x - Jak szaleć to szaleć, po co się ograniczać – szepnął z uśmiechem i zerknął w okular. Wstrzymał oddech. Widok urywał głowę. Piękna podwójna pętla mgławicy świeciła w delikatnym otoczonym je halo. W środku pobłyskiwała gwiazda centralna o jasności około 11 magnitudo. Brunet wyjął okular z wyciągu i dokręcił do niego filtr OIII po czym ponownie umieścił w wyciągu. Filtr dosłownie wyrwał mgławicę z otoczenia gasząc praktycznie wszystko wokół i pozostawiające piękne oko święcące na czarnym tle. Brunet po raz ostatni tego wieczoru sięgnął po szkicownik aby wykonać rysunek – tym razem patrzył uważnie w okular aby jak najlepiej odwzorować wszystkie detale. Dochodziła już godzina druga. Wschodni horyzont pojaśniał i wkrótce zza drzew leniwie wyłonił się Księżyc nadgryziony przez cień tuż przed ostatnią kwadrą. Brunet zwinął sprzęt i poszedł do domu. To w sumie nie był taki zły dzień. - Bo w sumie nie jest ważne jak zaczynasz, ale jak kończysz – pomyślał. KONIEC

było w pierwszym poście Prędkość 60 fps, naświetlanie 0,4ms na klatkę, Gain - około 400 czyli gdzieś 1/4 zakresu

Dziękuję za dobre słowo Liczę na to, że uda mi się zrobić rejestrację z ogniskową 3600 - tylko muszę zorganizować jakiegoś barlowa x2, najlepiej od TV bo niestety przy takiej skali nie ma miejsca na jakościowe kompromisy. w bardzo prosty sposób - kamerka w wyciąg, justujemy perfekcyjnie szukacz i jak stacja się pojawi na niebie to prowadzę utrzymując obiekt w na przecięciu nitek krzyża w szukaczu. W zależności od skali i "pewnej ręki" jesteś w stanie złapać stację na kilkuset klatkach. U mnie kilkukrotnie przemknęła przez pole widzenia kamery i to wystarczyło. Potem wystarczy wybrać najlepsze klatki, obrobić i gotowe

W piątek 10 kwietnia przy okazji planowanych obserwacji postanowiłem również spróbować po raz pierwszy zarejestrować przelot stacji kosmicznej ISS. Skolimowałem dokładnie teleskop, ustawiłem parametry kamerki korzystając z Wenus (podobna jasność) i czekałem. Kiedy stacja pojawiła się na horyzoncie włączyłem nagrywanie i rozpocząłem jej śledzenie. W sumie zarejestrowało się około 100 klatek ze stacją na jakieś 12000 Po obrobieniu udało mi się złożyć coś takiego. Cyklop 16’’ (400/1800) + IS DMK AU618. Prędkość 60 fps, naświetlanie 0,4ms na klatkę Jak na pierwszy raz jestem bardzo zadowolony z efektu. Przy kolejnym przelocie spróbuję rejestrować z barlowem x2

Też ją fotografowałem Testowałem dzisiaj dłuższe ogniskowe, ale nie do końca były do tego warunki. Ale wygląda to obiecująco - tylko trzeba ciut lepszego seeingu TS Individual 102/1100 + Coronado barlow x2 => 2,2m TS Individual 102/1100 + Imagemate barlow x4 => 4,4m

U mnie sąsiad na stodole odległej o jakieś 300m ma zamocowany projektor z jednym silnym LEDem. Działa idelanie jako sztuczna gwiazda

Jak napisałem, zdania są podzielone Ja oczekiwałem dobrej rozrywki, okraszonej dobrą muzyką i świetną oprawą wizualną. I to dostałem - scena dokowania do Endurance w kinie urywała głowę i zapierała dach (świetny dźwięk) Cisza w pobliżu dysku akreacyjnego Gargantui - bezcenna Gdyby nie pewne niespójności i czasem rozbuchany patos to dałbym 10/10 PS: Ale ten film trzeba było zobaczyć w IMAX. To naprawdę robi różnicę