Herodotus i Aristarchus z lotu ptaka

szmarcin · 8 Marca 2009

na You Tube

Krater Herodotus to stosunkowo stary krater, którego dno jest zalane lawą. Na północ (na filmie na lewo) od Herodotusa zaczyna się Vallis Schröteri, dolina długości 160 kilometrów i o głębokości blisko kilometra. Dolina zaczyna sie małym kraterem około 25 km od krawedzi Herodotusa (krater widoczny z lewej strony). Dolina jest najszersza w miejscu tego małego krateru dlatego to miejsce nazywane jest czasem "Głową Kobry".

Krater Aristarchus jest zlokalizowany na skalisym wzniesieniu wznoszącym się do 2km ponad Oceanus Procellarum po południowej stronie (na prawo). Aristachus jest względnie młodym kraterem i dwukrotnie głębszym od sąsiedniego Herodotusa. Na północy znajduje sie kilka małych kraterów, które są prawdopodobnie kraterami wtórnymi, jeden widoczny z lewej strony.

JacekN · 8 Marca 2009

Skąd te fotki? Super jakość

Jacek

Ori2711 · 8 Marca 2009

Szmarcin, nieźle Ci idzie lepieni i rzeźbienie tych kraterków... :Beer:

...pełna konsternacja u co poniektórych... :szczerbaty: , bo rzeczywiście są jak prawdziwe :notworthy:

pozdrawiam

Ori

Hans · 9 Marca 2009

Hej,

Napisz nam kilka słów co jak i do czego. Jak powstaje, co jest problemem, co potrzebne, itd. itd.

Jestem zaintrygowany.

Pozdrawiam.

Robson78 · 9 Marca 2009

To wygląda jak jakiś render... Tylko z drugiej strony, te zbyt dokładne modelowanie mi nie pasuje ...

Co by nie mówić , bardzo intrygujące Marcinie

Pozdrawiam

Snajper · 9 Marca 2009

Pewnieś sfotografował sobie palec po oparzeniu...

szmarcin · 10 Marca 2009

Napisz nam kilka słów co jak i do czego. Jak powstaje, co jest problemem, co potrzebne, itd. itd.

Jeśli chodzi o opis metody to opisałem pokrótce w wątku Papierowy Księżyc . Co jest problemem? Nie ma problemów, traktuje to jako zabawę więc się specjalnie nie spinam. Zresztą chyba był to ostatni krater jaki ulepiłem, więc nie zdobyłem nawet znaczącego doświadczenia, a biorąc naukę z przysłowia "Uczył Marcin Marcina ..." nie będę uczył .

Ważniejsze jest chyba dlaczego to zrobiłem? Dlatego, że lubię wiedzieć. Swego czasu zacząłem się zagłębiać w historię geologiczną Księżyca, żeby wiedzieć na co patrzę podczas obserwacji. I trafiłem na opis tego obszaru (Aristarchus Plateau).

Cechy krajobrazu jakie tutaj się znajdują pozwalają prześledzić pokrótce historię Księżyca. Poza tym łatwiej sobie wszystko wyobrazić jeśli ma się trójwymiarowy model. Pamiętam, że kiedyś podczas obserwacji kolega zapytał jak duże są kratery które obserwujemy, jak głębokie i jak strome. Dlaczego mają płaskie dno a nie "jajowate" a centralne wzniesienie jest albo go nie ma, dlaczego jedne są jasne a inne ciemne. Na większość pytań nie potrafiłem odpowiedzieć. Teraz odpowiedziałbym na wszystkie, bo przygotowując się do utworzenia modelu spędziłem około 10-cio krotnie więcej czasu na zgłębianiu procesu powstawania kraterów.

Jak kogoś to zaintrygowało to króciutki opis poniżej.

Aristarchus należy do młodych kraterów uderzeniowych. Jego średnica wynosi 40km a głębokość 3,2km. Prawdopodobnie powstał w wyniku uderzenia planetoidy o średnicy około 2km miedzy 100 a 900 milionów lat temu.

Vallis Schroteri szeroka na około 8-10km i długa na 150 km dolina to pozostałość po aktywności wulkanicznej na Księżycu ok 3-4 miliardy lat temu.

W okresie aktywności wulkanicznej doszło do częściowego stopienia płaszcza Księżyca. Część powstałej magmy w trakcie erupcji wydostała się na powierzchnię, tworząc ogromne, pokryte bazaltem obszary, zalewając również dno krateru Herodotus. Przyjmując, że Herodotus był głęboki jak Aristarchus to lawa wypełniła nieckę o głębokości ponad 1,5km.

Samo zaś Aristarchus Plateau wygląda jak tratwa, która została uniesiona na morzu lawy i tak zastygła nieruchomo na wieki. Zdjęcie na APOD.

Żeby jednak uciąć spekulacje, czy to palec, czy render to poniżej zdjęcie z warsztatem pracy

.

Edytowane 10 Marca 2009 przez szmarcin