Poruszanie sie paralaktykiem

[Randy]

Witam.

Jak to jest z poruszaniem sie po niebie paralaktykiem?

Ustawiam na biegun polnocny i poruszam sie za obiektem osia rektascensji - ok do tego momentu rozumiem.

Ale co jesli chce zmienic obiekt na inny?

Czy uzywam do tego obu osi - rektascensji i deklinacji?

I czy jak zmienie obiekt obserwacji to dalej beda mogl za nim mniej wiecej podazac dzieki osi rektascensji po wczesniejszym ustawieniu na biegun?

[Iluvatar]

Wycelowanie osią biegunową w GP (lub w prostszej budowie przechylenie statywu o kąt równy 90 - szer. geogr.) zamienia nam współrzędne horyzontalne na równikowe, czyli takie, wg. których poruszają się gwiazdy na niebie. Ponieważ deklinacja ciała niebieskiego jest stała i zmienia się tylko kąt godzinny, to pracujemy tylko w jednej płaszczyźnie. Zagmatwałem strasznie, ale w skrócie pisząc, to myślisz prawidłowo.

 

Zdravim

[Michał_Ufo]

Paralaktyk ma w sumie 4 osie. "Jadąc" od statywu najpierw jest pionowa oś azymutu, przy pomocy której ustawiasz oś godzinną (rektascensji) na północ, a następnie pozioma oś, po której nachylasz oś godzinną tak, aby celowała na odpowiedną wysokość nad horyzontem (wg swojej szerokości geograficznej). Czyli obie te osie powodują, że kolejna, trzecia oś - godzinna trafi swym przedłużeniem w biegun nieba. Po właściwym ustawieniu już nie ruszasz potem tych dwóch pierwszych osi.

Przy obserwacjach, kiedy ustawiasz teleskop na obiekt, używasz dwóch "ostatnich" osi - godzinnej i deklinacji. Kiedy już złapiesz obiekt, do podążania za jego ruchem dobowym używasz teoretycznie już tylko osi godzinnej, ewentualnie korygując błędy osią deklinacji. Gdy zmieniasz obiekt, znowu używasz dwóch ostatnich osi.

Jeszcze jedno: jak nie jesteś przyzwyczajony do paralaktyka, to zawsze zaczynaj ustawianie telepa na obiekt od pozycji, w której pręt przeciwwagi ustawiony jest poziomo, (nie przeciwwagą w dół, jak jest najczęściej na zdjęciach). Wtedy paralaktyk przypomina bardziej intuicyjny montaż azymutalny, tylko jakby odchylony od pionu.

[Leviathan]

po ustawieniu na biegun pozostaje CI jedna oś (po wycelowaniu w obiekt).

wyobraź sobie kulę która jest nabita (jak szaszłyk) - miejscem przebicia na półkuli pn jest właśnie biegun pn.

jeśli ustawisz się do płaszczyzny "przebicia" (to daje Ci ustawienie szer geogr) pozostają Ci 2 osie z których jedna "chodzi" od bieguna pn po pd (coś a'la południk) , a druga zatacza koła (jak równoleżniki na globusie) ustawiając mont na jeden punkt wystarczy ruszać osią rec i "jechać" za obiektem (tym samym robisz równoleżnik na globusie w trakcie upływu czasu.)

popatrz na globus i wyobraź sobie że jesteś w jego środku a powierzchnia to niebo

pozdro

[Gość polaris]

Prawdą jest, że do śledzenia już ucelowanych obiektów paralaktyk jest świetny, ale szukanie nim to już mniej przyjemna czynność Dlatego dla wizuala, kiedy potrzebujemy intuicyjnej obsługi i szybkiego poruszania po niebie lepszy jest Dobson Paralaktykiem szukasz odblokowując osie RA i Dec.

Edytowane 17 Września 2010 przez polaris