Przejście Wenus przez Słońce.

[Rybi]

Rankiem 6 czerwca 2012 r. byliśmy świadkami przejścia (tranzytu) Wenus na tle tarczy Słońca.

 

W ostatnich dniach czasami słyszałem zdania w rodzaju "Czy widziałeś/Widziałaś przejście Wenus przez Słońce?".

Stąd moje pytanie:

Jak wyglądałoby dosłownie "przejście" Wenus przez Słońce,

czyli zderzenie planety wielkości Wenus/Ziemia ze Słońcem ?

Po spełnieniu jakich warunków Wenus nie zostałaby zatrzymana na zawsze we wnętrzu Słońca ?

 

Raczej jest to temat teoretyczny i dla pokolenia (pokoleń ?) astrofizyków-teoretyków i ich potężnych kompów.

Jest pewne minimalne prawdopodobieństwo, że coś (np. jeszcze nieodkryta planeta/brązowy karzeł/czarna dziura) przelatując w pobliżu Wenus, zmieni jej orbitę tak, że Wenus poleci na Słońce.

 

Słońce ma średnicę 1,392 mln km (115 razy średnica większa niż Wenus).

Teoretycznie, przez Słońce można przelecieć z prędkością 35km/s w ciągu 11 godzin (t.j.prędkość orbitalna Wenus).

Zewnętrzne warstwy Słońca są bardzo rzadkie. Np. w fotosferze (atmosferze) słonecznej gęstość plazmy wynosi 0,0000001g/cm3 (10tys. razy mniejsza od gęstości powietrza). Moim zdaniem, gdyby zderzenie odbyło się w zewnętrzych warstwach Słońca, to po kilku godzinach Wenus zapewne wyleciałaby na zewnątrz. W końcu to jest dość zwarta elipsida o średniej gestości 5,2g/cm3 i średnicy 12 tys.km. Część zewnętrznej skorupy Wenus prawdopodobnie odparowałoby we wnętrzu Słońca, zmniejszając jej średnicę.

 

Wenus nie może wlecieć do wnętrza Słońca na głębokość wiekszą niż 100-140 tys.km (promień Słońca=692 tys.km), gdyż prawdopodobnie zostanie rozerwana przez siły przypływowe Słońca. Granica Roche'a dla Wenus (=Ziemia) spadającej na Słońce wynosi 550tys. km od środka Słońca (patrz wikipedia w wariancie, że planeta jest ciałem sztywnym).

Coś podobnego stało się z kometą Shoemaker-Levy 9. Została ona rozerwana na kawałki w 1992 r., gdy przekroczyła granicę Roche'a planety Jowisz. Dwa lata później spadła w kawałkach na Jowisza.

 

W popularnej literaturze internetowej nie znalazłem zbyt wiele na temat zderzeń planet z gwiazdami.

Np. tutaj między innymi takimi zderzeniami próbuje się wyjaśnić istnienie błękitnych maruderów w gromadach kulistych.

Odkryto planetę WASP-18b (Masa=10MJ) okrążącą gwiazdę WASP-18 (HD10069) w odległości 2-3 mln km po co raz ciaśniejszej orbicie. Prawdopodobnie w ciągu paru milionów lat planeta zostanie rozerwana na "strzępy" przez siły przypływowe macierzystej gwiazdy.

 

Jednak dobrze, że Wenus zdarzają się przejścia tylko na tle tarczy Słońca - nawet jeżeli na kolejny musimy poczekać ponad 100lat

[Pawlik]

Nawet jeśli Wenus zdołała by dotrzeć do fotosfery a nawet chromosfery, to nie wiadomo czy po przejściu przez koronę słoneczną nie stała by się jedynie spalonym jądrem pierwotnej planety

[Rhobaak]

Jeśli nawet Wenus przetrwałaby przejście przez fotosferę i zewnętrzne warstwy strefy konwekcyjnej bez większego uszczerbku (oczywiście straciłaby atmosferę a powierzchnia na pewno zostałby roztopiona), to przy prędkościach orbitalnych nawet przy stosunkowo niewielkiej gęstości ośrodka tarcie byłoby bardzo duże i orbita znacząco zacieśniłaby się. Każde kolejne przejście byłoby bliżej granicy Roche'a i po kilku obiegach rozpad byłby nieunikniony.

Edytowane 12 Czerwca 2012 przez Rhobaak