APOD APOD NASA - Astronomiczne Zdjęcie Dnia

[ekolog]

Na tym zdjęciu ze szczegółowej symulacji komputerowej złożone włókna ciemnej materii, pokazane na czarno, są rozrzucone po wszechświecie niczym pajęczyny, 
podczas gdy stosunkowo rzadkie grudki znajomej materii barionowej (czyli wszystko co widujemy lub łapiemy radioteleskopami) mają kolor pomarańczowy. 

Symulacje te są dobre bo dane z nich statystycznie dobrze pasują do obserwacji astronomicznych. 

 

Ciemna materia – choć dość dziwna i w nieznanej formie – nie jest już uważana za najdziwniejsze źródło grawitacji we wszechświecie. 

Ten zaszczyt teraz spada na ciemną energię, bardziej jednolite źródło odpychającej grawitacji, 
które wydaje się teraz dominować w ekspansji całego wszechświata.

 

Dark Matter in a Simulated Universe (APOD 31.10.2021)

https://apod.nasa.gov/apod/ap211031.html

 

***
180-stopniowa panoramą zorzy polarnej, obrobiona cyfrowo. 
Kadry użyte do jego budowy zostały sfotografowane we wrześniową noc ze środka wiszącego mostu przecinającego wodospad w Jämtland w Szwecji. 
Z powodu burz geomagnetycznych wywołanych niedawną aktywnością słoneczną, w nadchodzących dniach na dużych szerokościach geograficznych planety 
może być bardzo aktywna zorza polarna. 

 

A Rorschach Aurora (APOD 30.10.2021)
https://apod.nasa.gov/apod/ap211030.html

 

Siema
(miniaturki)

 

 

Edytowane 1 Listopada 2021 przez ekolog

[ekolog]

Kiedy odległa gwiazda eksploduje jako supernowa, mamy szczęście, jeśli zobaczymy ją chociaż raz. 

W przypadku AT 2016jka ("SN Requiem"), ponieważ wybuchająca gwiazda znajdowała się w linii za centrum gromady galaktyk (w tym przypadku MACS J0138), 
porównanie zdjęć z Kosmicznego Teleskopu Hubble'a pokazuje, że widzieliśmy ją trzy razy. 

Te trzy obrazy supernowej są podświetlone w kółkach u dołu lewej klatki wykonanej w 2016 roku. 

Na prawej klatce, wykonanej w 2019 roku, kółka są puste, ponieważ wszystkie trzy obrazy (a naprawdę miejsca w kosmosie) wyblakły. 

Modelowanie komputerowe soczewki grawitacyjnej tej gromady wskazuje jednak, że czwarty obraz tej samej supernowej powinien w końcu pojawić się 
w górnym kółku na prawym zdjęciu. Ale kiedy? Najlepsze modele przewidują, że stanie się to w 2037 roku, ale data ta jest niepewna o około dwa lata.

 

SN Requiem: A Supernova Seen Three Times So Far. (APOD 2.11.2021)
https://apod.nasa.gov/apod/ap211102.html

 

***
Mgławica Koński Łeb jest ciemna, ponieważ tak naprawdę jest nieprzezroczystym obłokiem pyłu, który leży przed jasną mgławicą emisyjną. 
Pomarańczowy kolor mgławicy emisyjnej jest spowodowany rekombinacją elektronów z protonami, gdy tworzą się (neutralne) atomy wodoru.

Ponadto widoczne tam są mgławice refleksyjne: IC 432 i niebieska NGC 2023. 
Każda z nich świeci odbijając światło swojej gwiazdy centralnej.

 

The Horsehead and Flame Nebulas (APOD 3.11.2021)
https://apod.nasa.gov/apod/ap211103.html

 

Siema 

[ekolog]

"We francuskich Alpach. Na wysokości 2400 metrów niebo było czyste.
Światło zachodzącego księżyca oświetla pierwszy plan.
Wzdłuż płaszczyzny naszej galaktyki Drogi Mlecznej gwiazdy Kasjopei i Perseusza.
Widziana jako słaba chmurka z jaśniejszym jądrem to galaktyka Andromedy, wisi, w nocy bezpośrednio nad dwoma przyjaciółmi.*
To najbliższa duża galaktyka spiralna, Andromedy, znajduje się około 2,5 miliona lat świetlnych od naszej galaktyki
czyli daleko za gwiazdami Drogi Mlecznej.
Słabszy, rozmyty punkt na niebie pomiędzy postaciami to M33, znana również jako galaktyka Trójkąta.
Tej nocy obaj przyjaciele stali w odległości od siebie wynoszącej około 3 nanosekundy świetlne."

 

The Galaxy Between Two Friends (APOD 6.11.2021)

 

Taki jasny teren to efekt długiego naświetlania matrycy - realnie było tam na pewno dość ciemno.

 

Bez lornetki, poza niektórymi, kłopotliwymi świetlnie miastami, jest łatwa do zauważenia jako mała chmurka - bez urozmaiceń raczej.

 

https://apod.nasa.gov/apod/ap211106.html

 

Siema
___
*
Solidna, męska przyjaźń, czasami szorstka gdy trzeba skrytykować kumpla gdy błądzi logicznie lub naukowo jest ... OK.
Pozdrawiam partnerki lub żony owych Panów.

 

[Gość na chwilę]

Brawo Bogdan!

https://apod.nasa.gov/apod/ap231030.html 

 

 

Edytowane 30 Października 2023 przez Gość na chwilę

[merti]

Jak dla mnie to jest mistrzostwo wszechświata. Opad szczeny

 

Cytat

Udało się za szóstym razem. Po sześciu latach. Valerio Minato pH podjął pięć nieudanych prób zrobienia tego zdjęcia. Żeby wykonać taką fotografię trzeba przede wszystkim uzmysłowić sobie, że tego typu widok jest możliwy. Trzeba też znaleźć odpowiednie miejsce, by ustawić aparat. I w końcu najtrudniejsze – trzeba trafić na czyste niebo. Dwa tygodnie temu Valerio zrealizował swoje fotograficzne marzenie. Pogoda była doskonała. Na pierwszym planie Bazylika Superga w Turynie, z tyłu widzimy znajdujący się 70 kilometrów dalej Monte Viso, najwyższy szczyt Alp Kotyjskich, a wszystko na tle Księżyca. Satelita Ziemi znajdował się akurat w fazie półksiężyca. Ekspozycja zdjęcia była na tyle długa, że Valerio zarejestrował tzw. „blask Da Vinci”, czyli odbite od Ziemi światło, które oświetla nieoświetloną przez Słońce część Księżyca.

https://apod.nasa.gov/apod/ap231225.html

Edytowane 29 Grudnia 2023 przez merti