Krótka relacja z całkowitego zaćmienia Słońca w USA, 8 kwietnia 2024.

[Radek Grochowski]

Siedzę w motelu w Roswell popijając piwo i zastanawiam się czy nie jestem już za stary na taką nerwówę Ale po kolei.

Po przylocie do Houston mieliśmy sporo czasu. Zwiedziliśmy Space Center, gdzie spełniłem swoje marzenie i zobaczyłem na własne oczy rakietę Saturn V. Nie da się opowiedzieć słowami jak wielkie jest to ustrojstwo. Oprócz tego można oglądnąć z bliska statek Apollo 17 i zatrzęsienie rozmaitych artefaktów z amerykańskiego programu kosmicznego.

Później pojechaliśmy daleko na południe nad Zatokę Meksykańską, znowu trochę na północ, to tu, to tam. Generalnie kręciliśmy się przez parę dni po południowym Teksasie, w miejscu gdzie planowaliśmy oglądać zaćmienie. A dlaczego tam? Bo tam było statystycznie największe prawdopodobieństwo czystego nieba w pasie zaćmienia w całych Stanach i tam wykupiliśmy pokój w hotelu na noc przed zaćmieniem.

Prognozy pogody już od naszego przylotu wyglądały trochę niepokojąco, w dodatku były coraz gorsze z każdym dniem. Rano w przeddzień zaćmienia wszystkie modele numeryczne przewidywały całkowite lub prawie całkowite zachmurzenie dla całego środkowego i południowego Teksasu. Zostały wydane "severe weather warnings" dla znacznej części stanu. Pierwsze w miarę czyste obszary pojawiały w prognozach daleko na NE, na pograniczu Teksasu, Oklahomy, Arkansas i Luizjany. Po krótkiej burzy mózgów wsiedliśmy w auto i ruszyliśmy ponad 700 km do Shreveport w Luizjanie. Rano po szybkim śniadaniu w auto i na północ do Arkansas. Niebo zamiast spodziewanego błękitu pokrywały szare stratocumulusy, przez które momentami prześwitywało słońce.

Po dojechaniu w okolice miasteczka De Queen w Arkansas okazało się, że nie mamy pomysłu co robić dalej. Obrazy satelitarne pokazywały, że ławice chmur poruszają się w dość przypadkowych kierunkach, pojawiają się i zanikają, podobnie jak niezbyt duże obszary rozpogodzeń. Przez godzinę staliśmy przed Burger Kingiem jedząc frytki i zmieniając co parę minut zdanie, w którą stronę lepiej pojechać. Popylać na NE w głąb Arkansas, wrócić kawałek na południe, a może 50 km na zachód do Oklahomy? Mózgownica zaczęła mi się lekko przegrzewać i doszliśmy do wniosku, że przy takiej niepewności najlepiej będzie zostać na miejscu. Niekoniecznie miałem ochotę oglądać zaćmienie na pakingu przed Burger Kingiem, więc znalazłem w pobliżu jakiś camping nad jeziorem. Nie spodziewałem się, że będą wolne miejsca, ale okazało się, że za opłatą w wysokości całych 5 USD mogliśmy rozbić sprzęt nad jeziorem w pięknych okolicznościach przyrody i czekać na nieuniknione.

 

 

 

Po jakimś czasie na chwilę w prześwicie pojawiło się nadgryzione Słońce. Lepsze to niż nic. Z biegiem czasu przerw w chmurach było coraz więcej. Mogliśmy coraz częściej oglądać jak Słońce znika za krawędzią Księżyca. Już dwadzieścia minut przed drugim kontaktem wyraźnie się ściemniło i otoczenie zaczęło nabierać tego charakterystycznego ciepłego, "zaćmieniowego" odcienia.

 

 

Pierwszy kontakt był słabo widoczny przez chmury. Musiałem trochę "podciągnąć" to zdjęcie, żeby było widać wewnętrzną koronę.

 

 

 

Na szczęście to zaćmienie było bardzo długie. Byliśmy niemal dokładnie w centrum pasa i trwało ono tam aż 4 minuty i 19 sekund. Przesuwająca się tarcza Księżyca zaczęła po zachodniej stronie Słońca okrywać piękne protuberancje. Niedługo przed trzecim kontaktem chmury na chwilę mocno się przerzedziły, tak że i gołym okiem widać było jasną protuberancję i kawał korony. W Pentaksie PF-65 wyglądało to absolutnie zachwycająco.

 

 

 

 

Sam trzeci kontakt znowu przykryły gęstsze chmury. Jak na złość kilka minut później nagle chmury zanikły i pokazało się czyste, niebieskie niebo i takie już zostało...

 

 

 

No cóż, pozostał lekki niedosyt, ale naprawdę mogło być dużo gorzej. Mogliśmy jak w 2015 na Wyspach Owczych nie zobaczyć nic oprócz deszczu.

Dzisiaj rano w hotelu w Wichita Falls spotkaliśmy trójkę zaćmieniowców z Polski i ucięliśmy sobie sympatyczną rozmowę przy śniadaniu. Okazało się, że tak jak my uciekali z Teksasu i obserwowali zaćmienie w Arkansas. Im się trochę bardziej poszczęściło, bo widzieli wszystko tylko przez cienkie cirrusy. Loteria.

 

 

(Focenie: Nikkor 300/4 PF + konw. Sigma 1.4 + Nikon Z 7II)

 

 

 

[Miesilmannimea]

Super fotki

[MaciejW]

Dziękuję @orlen za pomoc ze sprzętem, bez której możliwe, że nie byłoby fotek, dalej czytać nie musisz ;d

Mam nadzieję, że się nie obrazisz, jak podłącze się pod temat. Wraz z żoną latem zeszłego roku kupiliśmy bilety do Houston i wybraliśmy AirBnB na zaćmienie w Marble Falls w Teksasie ze względu na szanse na pogodę. 
Ale jak napisałeś pogoda okazała się kapryśna i po wylądowaniu w piątek w Houston podjeliśmy decyzję o zmianie planów. Odpuszczamy Space Center. MeteoBlue, Windy, NY Times sprawdzane co parę godzin. Pogoda koło Memphis zapowiadała się najlepiej.  W Hot Springs AK jest park narowodowy, jest w pasie zaćmienia, jest motel, 100$ za noc, jedziemy! 

Cały dzień podróży, na miejscu motel okazał się tak brudny i zniszczony, że strach zostawiać rzeczy bez nadzoru, a na łóżku jakieś martwe owady, jeszcze jakieś dziadostwo przywieziemy do domu. Jedynie tam usiadłem, a miałem wrażenie, że coś po mnie łazi, pewnie paranoja z tych emocji. Poszliśmy po refund i jakimś cudem był jeszcze AirBnB za 200$ noc, trudno. Przed dalszym planowaniem jeszcze tylko rytuał dla dobrego snu: ubrania idą do gorącej wody, niech urojone plusky giną

Niedziela wieczór przed dniem zaćmnienia, szukam miejscówki, jakiś trawnik czy coś w okolicy. Nie znam się gdzie w Stanach można wejść na tereń niczyi i nie zostać zatrzelonym Sprawdzam reddita Hot Springs. Jakaś miła osoba oferuje się, że udostępnia swój podjazd dla chętnych. Spoko, piszę, że chcemy. Osoba miła, nawet za bardzo. Dziwne. Najwyżej rano odmówię. Rano znowu meteoblue, windy, NY times. Nie no, trzeba się wybrać  na północ, bo tutaj 50% zachmurzenia. Google maps pokazuje, że ruch niewielki. Panowi z reddita odmawiam i po jego odpowiedzi cieszę się, chyba ' I dodged bullet'. Gość mi piszę, abym zawracał, bo utknę na drodzę. A później, abym wysłał zdjęcia, jeśli mi internet w Polsce pozwoli. Na koniec dowiaduję się, że astronomowie się pomylili i u niego nie było zaćmienia, tylko zrobiło się ciemniej na moment 

Co do samego zaćmienia: znalazłem 'recreation area' z dużym parkingiem nad jeziorem Nimrod w Arkansas, godzinę drogi na północ. I to był strzał w dziesiątkę. Przyjechaliśmy 3.5 godziny przed zaćmieniem, 70% miejsc parkingowych już zajeta. Dużo osób z teleskopami. Piękne miejsce. Rozstawiłem się koło innych pasjonatów z teleskopami. Teleskop iteracyjnie ustawiony na polarną. Wszystkie podłączenia sprawdzone. Próbnie wystartowana sesja, wszystko działa. 

Miałem wystartować focenie 45 minut przed C2, baterii w sprzęcie starczy mi na 3 godziny. Ale coś mi siekło, że wystartuje 15 minut przed. Godzinę temu wszystko działało, ale teraz aparat pokłócił się z komputerem i nie gadali ze sobą. Całość wielokrotnie składana i testowana, oczywiscie teraz musiał  się nowy problem znaleźć. Włącz, wyłącz, włącz, wyłącz, laptop, aparat, rozłącz, podłącz wszystkie kable,  reanimacja na całego, minęło 5 minut, już się poddaje ze zdjęciami. Ale załapał! Słyszę klapanie migawki, uff. 

Siadam do żony i skupiam się na wspólnym doświadczaniu zjawiska. Automatyzacja sesji była warunkiem koniecznym i same zdjęcia są dodatkową pamiątką.  Będziemy mieć wspomnienia na lata. Dodatkowo telefon kręci film, wycelowany w nas, mamy nagrane przeżycia.

I to była bardzo dobra decyzja, wrażenia wspaniałe. Warto było polecieć 8000km, szybko zmieniać plan i nadrabiać 700km dzień przed. 

Światło słoneczne było dziwne, jak już Słońce było zasłonięte powyżej 50%. Ostre i jednocześnie wyraźnie słabsze. Cienie były w półksiężyce, robiło się chłodniej. wzmógł się wiatr. Im bliżej zaćmnienia, tym szybciej postępowały zmiany. Ogromne emocje dla wszystkicch, aż się bałem się chodzić wokół sprzętu, aby czegoś nie zahaczyć, ciężko było mi się skupić z tej ekscytacji. Chwilę przed wiatr ucichł. Bardzo szybko robiło się ciemniej. Ostatnie sekundy, diamond ring, wygląda pięknie, nie doceniałem go, potężny punkt światła z jednej strony tarczy słonecznej i już widoczna korona z drugiej. Ach ten zakres dynamiczny naszych oczu, mało zdjęć to oddaje. Samo całkowite zaćmienie wygląda fenomenalnie. W parę sekund Słońce przemienia się z obiektu na który cięzko patrzeć na czarny dysk z koroną. Korona rozciąga się na 1.5-2 średnice Słońca. Widać gołym okiem czerwone protuberancje.  Wielkie emocje, nagle dzieje się tak niezwykła rzecz, że Słońce, które codziennie, całe moje życie niezmienie, dzień w dzień świeci, teraz tak o gaśnie w środku dnia, i zostaje po nim surrealisty widok czarnej masy z poświatą wokół. 

Przeżycie 10/10. Cieszę się, że udało się nam znaleźć miejsce nad brzegiem jeziora wśród fanów astronomi, niedoceniałem znaczenia dobrego otoczenia. I następnym razem przywiąże więcej uwagi do wyboru miejscówki.

nikon D750 + evostar 80/600

Edytowane 10 Kwietnia przez MaciejW

[orlen]

14 godzin temu, MaciejW napisał(a):

Dziękuję @orlen za pomoc ze sprzętem, bez której możliwe, że nie byłoby fotek, dalej czytać nie musisz ;d

Mam nadzieję, że się nie obrazisz, jak podłącze się pod temat. Wraz z żoną latem zeszłego roku kupiliśmy bilety do Houston i wybraliśmy AirBnB na zaćmienie w Marble Falls w Teksasie ze względu na szanse na pogodę. 
Ale jak napisałeś pogoda okazała się kapryśna i po wylądowaniu w piątek w Houston podjeliśmy decyzję o zmianie planów. Odpuszczamy Space Center. MeteoBlue, Windy, NY Times sprawdzane co parę godzin. Pogoda koło Memphis zapowiadała się najlepiej.  W Hot Springs AK jest park narowodowy, jest w pasie zaćmienia, jest motel, 100$ za noc, jedziemy! 

Cały dzień podróży, na miejscu motel okazał się tak brudny i zniszczony, że strach zostawiać rzeczy bez nadzoru, a na łóżku jakieś martwe owady, jeszcze jakieś dziadostwo przywieziemy do domu. Jedynie tam usiadłem, a miałem wrażenie, że coś po mnie łazi, pewnie paranoja z tych emocji. Poszliśmy po refund i jakimś cudem był jeszcze AirBnB za 200$ noc, trudno. Przed dalszym planowaniem jeszcze tylko rytuał dla dobrego snu: ubrania idą do gorącej wody, niech urojone plusky giną

Niedziela wieczór przed dniem zaćmnienia, szukam miejscówki, jakiś trawnik czy coś w okolicy. Nie znam się gdzie w Stanach można wejść na tereń niczyi i nie zostać zatrzelonym Sprawdzam reddita Hot Springs. Jakaś miła osoba oferuje się, że udostępnia swój podjazd dla chętnych. Spoko, piszę, że chcemy. Osoba miła, nawet za bardzo. Dziwne. Najwyżej rano odmówię. Rano znowu meteoblue, windy, NY times. Nie no, trzeba się wybrać  na północ, bo tutaj 50% zachmurzenia. Google maps pokazuje, że ruch niewielki. Panowi z reddita odmawiam i po jego odpowiedzi cieszę się, chyba ' I dodged bullet'. Gość mi piszę, abym zawracał, bo utknę na drodzę. A później, abym wysłał zdjęcia, jeśli mi internet w Polsce pozwoli. Na koniec dowiaduję się, że astronomowie się pomylili i u niego nie było zaćmienia, tylko zrobiło się ciemniej na moment 

Co do samego zaćmienia: znalazłem 'recreation area' z dużym parkingiem nad jeziorem Nimrod w Arkansas, godzinę drogi na północ. I to był strzał w dziesiątkę. Przyjechaliśmy 3.5 godziny przed zaćmieniem, 70% miejsc parkingowych już zajeta. Dużo osób z teleskopami. Piękne miejsce. Rozstawiłem się koło innych pasjonatów z teleskopami. Teleskop iteracyjnie ustawiony na polarną. Wszystkie podłączenia sprawdzone. Próbnie wystartowana sesja, wszystko działa. 

Miałem wystartować focenie 45 minut przed C2, baterii w sprzęcie starczy mi na 3 godziny. Ale coś mi siekło, że wystartuje 15 minut przed. Godzinę temu wszystko działało, ale teraz aparat pokłócił się z komputerem i nie gadali ze sobą. Całość wielokrotnie składana i testowana, oczywiscie teraz musiał  się nowy problem znaleźć. Włącz, wyłącz, włącz, wyłącz, laptop, aparat, rozłącz, podłącz wszystkie kable,  reanimacja na całego, minęło 5 minut, już się poddaje ze zdjęciami. Ale załapał! Słyszę klapanie migawki, uff. 

Siadam do żony i skupiam się na wspólnym doświadczaniu zjawiska. Automatyzacja sesji była warunkiem koniecznym i same zdjęcia są dodatkową pamiątką.  Będziemy mieć wspomnienia na lata. Dodatkowo telefon kręci film, wycelowany w nas, mamy nagrane przeżycia.

I to była bardzo dobra decyzja, wrażenia wspaniałe. Warto było polecieć 8000km, szybko zmieniać plan i nadrabiać 700km dzień przed. 

Światło słoneczne było dziwne, jak już Słońce było zasłonięte powyżej 50%. Ostre i jednocześnie wyraźnie słabsze. Cienie były w półksiężyce, robiło się chłodniej. wzmógł się wiatr. Im bliżej zaćmnienia, tym szybciej postępowały zmiany. Ogromne emocje dla wszystkicch, aż się bałem się chodzić wokół sprzętu, aby czegoś nie zahaczyć, ciężko było mi się skupić z tej ekscytacji. Chwilę przed wiatr ucichł. Bardzo szybko robiło się ciemniej. Ostatnie sekundy, diamond ring, wygląda pięknie, nie doceniałem go, potężny punkt światła z jednej strony tarczy słonecznej i już widoczna korona z drugiej. Ach ten zakres dynamiczny naszych oczu, mało zdjęć to oddaje. Samo całkowite zaćmienie wygląda fenomenalnie. W parę sekund Słońce przemienia się z obiektu na który cięzko patrzeć na czarny dysk z koroną. Korona rozciąga się na 1.5-2 średnice Słońca. Widać gołym okiem czerwone protuberancje.  Wielkie emocje, nagle dzieje się tak niezwykła rzecz, że Słońce, które codziennie, całe moje życie niezmienie, dzień w dzień świeci, teraz tak o gaśnie w środku dnia, i zostaje po nim surrealisty widok czarnej masy z poświatą wokół. 

Przeżycie 10/10. Cieszę się, że udało się nam znaleźć miejsce nad brzegiem jeziora wśród fanów astronomi, niedoceniałem znaczenia dobrego otoczenia. I następnym razem przywiąże więcej uwagi do wyboru miejscówki.

nikon D750 + evostar 80/600

oh my ! z tym samolotem to autentyk ? 

[MaciejW]

2 godziny temu, orlen napisał(a):

oh my ! z tym samolotem to autentyk ? 

a no, nawet fajnie to wygląda. Kolejne fotki to już tylko smuga 

[Matheo_89]

A słyszeliście że ludzie którzy wynajęli samolot za gruby hajs, bo chcieli obejrzeć zacmienie z samolotu nic nie zobaczyli, gdyż chyba nie rozumieli, że słońce i księżyc będą na tyle wysoko że z okien nic nie będzie widać xd