Mizar

To nie Mars jest sześciokątny tylko jego poświata ugięta na wspornikach zwierciadła wtórnego.

Ponieważ temat tegorocznej opozycji Marsa jest już bardzo rozbudowany i trudno się poruszać w takiej liczbie postów postanowiłem założyć osobny temat dla księżyców Marsa. A dokładniej chdzi mi o ich rejestrację fotograficzną. Do ich uchwycenia szykowałem się już od dłuższego czasu. Kupiłem nawet kamerkę przerobiona na długie czasy ale jak sie okazało niepotrzebnie bo księzyce rejestrują się wybornie również nieprzerobioną kamerką (zresztą tej przerobionej jeszcze nie udało mi się odpalić). Chciałbym w tym miejscu udzielić kilku rad tym, którzy również zechcą je utrwalić: 1. po pierwsze nie stosujcie barlowów! Ja od dawna próbowałem złapać choćby Dejmosa przy pomocy barlowa 2x bez rezultatu. W zeszły piątek po raz pierwszy spróbowałem bez barlowa i odrazu odniosłem sukces. Sam się dziwię, że odrazu tak nie zacząłem bo przecież oczywiste jest, że długie ogniskowe są wrogiem słabych obiektów. 2. W przypadku Phobosa ważne jest precyzyjne ustawienie gaina tak aby szum był już widoczny ale naprawdę ledwo, ledwo. Spowoduje to, że Phobos będzie się już rejestrował a jednocześnie rozlany obraz prześwietlonego Marsa bedzie jeszcze na tyle mały, że nie pochłonie Phobosa. 3. Oczywiście do rejesracji dobrze posłużyc się CDC aby wybrać moment w którym księżyce znajdują się w maksymalnych elongacjach. Poniżej Phobos i Dejmos z nocy piątkowo-sobotniej i niedzielno-poniedziałkowej:

Bielack, niezły Marsik. Chyba też sprawię sobie taki filterek. A czy próbował ktoś z filtrem UV pass? Powinny rejestrować się chmurki. Pozdrawiam

Sumas, ale cudeńko. Nieprawdopodobne, prawie jak z SBIGa i APO! Ale serce to chyba jest w innym miejscu...

Jeszcze raz Mars z ostatniej nocy ale tym razem pracowiciej "obrobiony". Siergiej gratuluję, rewelacyjna detalizacja!

Tej nocy postanowiłem zapolować na księżyce Marsa. Około drugiej w nocy planeta wyłoniła się zza krawędzi balkonu na tyle, że mogłem rozpocząć obserwacje. Zrobiłem krótki (ok. 150 klatek) próbny avik i na szybko obrobiłem registaxem. Obok planety wyraźnie witoczny był jasny punkcik, którego położenie zgadzało się z przewidywanym przez CDS położeniem Deimosa. Dla pewności zrobiłem jeszcze kilka dłuższych avików i za kazdym razem punkcik był widoczny. Phobos znajdował sie wówczas za tarczą Marsa, tak więc musialem odczekac jeszcze dwie godziny nim oddalił się od niego na tyle, by nie ginać w blasku planety. Poniżej zdjęcie wykonane około godz. 5-tej, a na dokładkę pospiesznie obrobiony Mars, sfilmowany w oczekiwaniu na Phobosa - moje trofea z nocnego polowania. Podkreślam, że zdjęcia wykonywałem nieprzerobiona kamerką!

Oj fakt. Co ja z tym Hyperionem - znów je pomyliłem a przecież są tak rózne! Mialem na mysli Mimasa. Zasięg mam 13mag i nic więcej! Hyperion zdecydowanie jest za słaby. Dzięki za sprostowanie.

Talem 200k czyli 200mm f/10 i nieprzerobionym ToUcamem 740k mam zasięg ponad 13 mag. Kilka razy złapałem Hyperiona.

Poluję na nie za każdym razem nieprzerobioną kamerką. Niestety bez powodzenia. Może jeśli uda mi się odpalić kamerkę SC1 szanse wzrosną? Kto będzie pierwszy w ym roku?

Wielokrotnie prezentowałem na forum zdjecia gwiazd podwójnych. Pierścienie dyfrakcyjne sa zawsze widoczne - zwykle jeden, ale jesli gwiazda jest jasna to dwa. W matematyce wystepuje pojęcie funkcji Delta Diraca. Przyjmuje ona wartośc niezerową tylko w jednym punkcie. Obraz punktowego źródła światła za jaki mozna traktować gwiazdę jest dobrym realnym przykładem takiej dwuwymiarowej funkcji Delta Diraca. Obraz ten jest poddawany filtracji dolnoprzepustowej przez układ optyczny teleskopu. Uzyskany w ognisku obraz jest tzw. odpowiedzią impulsową układu. Jeśli optyka teleskopu jest dobra to wpływ na obraz wynikowy bedzie miała przedewszystkim dyfrakcja światła na krawędziach oprawy zwierciadła głównego (pomijam dla uproszczenia zw. wtórne i odciągi) a odpowiedź impulsowa teleskopu bedzie miała postać jasnego krążka otoczonego naprzemian jasnymi i ciemnymi pierścieniami. Jesli chcemy dowiedzieć się jak będzie wyglądał utworzony przez teleskop obraz obiektu innego niż gwiazda to nalezy dokonać splotu odpowiedzi impulsowej teleskopu z funkcją opisujacą obraz tego obiektu (np jasnej tarczy z ostrymi krawędziami na czarnym tle - planeta). Rezultatem jest jasna tarcza, której krawędź ma postać łagodnych, zaokrąglonych schodków o mniej wiecej stałej szerokości. Szerokość schodków jest równa odległości w odpowiedzi impulsowej teleskopu pomiędzy środkiem krążka dyfrakcyjnego a maximum pierwszego jasnego pierścienia, natomiast jasność schodków zależy od od ilosci energii przypadającej na kolejne pierścienie w odpowiedzi impulsowej. W teleskopach z dużym zwierciadłem wtórnym stosunkowo więcej energii jest rozpraszane w pierscienie dyfrakcyjne co powoduje, że schodki bedą wyraźniejsze, w refraktorach schodki są zdecydowanie mniejsze, tzn. mniej wyraźne. To właśnie z tego powodu kontrast obrazu w refraktorch jest wyższy niż w reflektorach. Przepraszam wszystkich, że piszę o tym w tym wątku ale własnie tu sie ten temat zaczął. Sądzę, że warto raz na zawsze wyprowadzić z błedu forumowiczów i nie powtarzać go w kółko bez dogłębnego przemyslenia. W szczególności chodzi mi o mniej zaawansowanych astroamatorów, którzy czerpią naukę z tego Forum.

Obraz dyfrakcyjny gwiazdy.

I jeszcze wynik w formie JPG dla tych co maja słabe łacza:

Jesion proponuję inne doświadczenie: otóż jeśli uważasz, że to co zrobiłeś na przykladzie to było stackowanie to proponuję abyś wykonał to doświadczenie przy pomocy registaxa przygotowując wczesniej 40 rysunkow tego "placka" z głebią 8 bitów. Jeśli masz rację efekt powinien być taki jak uzyskałes - ringowanie, jesli ja mam racje to pierścieni nie będzie. Zrobiłem to doświadczenie: poniżej wynik prawdziwego stackowania przy pomocy registaxa w postaci mapy bitowej. Widzisz tu jakies ringowanie? MyVideo.bmp

McArti ma rację, ringowanie to efekt dyfrakcji. Dokładnie tak wygląda obraz dyfrakcyjny koła o jednolitej jasności. McArti, nie mylę głębii z paletą kolorów. Załóżmy dla uproszczenia, że obraz z kamerki jest monochromatyczny z głebią 8 bitów. Stackowanie ma sens jedynie gdy podczas tego procesu rozszerzymy głębię bitową wykonywanych operacji. Proces stackowania to taka operacja: The final stack is made up of image1*quality1 + image2*quality2 ..... imageX*qualityX. Po czy nastepuje normalizacja obrazu. Jeśli powyższe operacje wykonamy na 8 bitach stracimy ogromną ilośc informacji o drobnych różnicach jasności. Z tego co wyczytałem registax wykonuje operacje na 24 lub 32 bitach. Jesion, życzę szybkiego powrotu zdrowia i do teleskopu.

Andrej, Nadzwyczajny Mars. Potwierdzam, że seeing to podstawa!

Jesion, doskonale rozumiem Twoje tłumaczenie, niestety jest ono błędne! Ringowanie jest dobrze widoczne już na większości pojedynczych klatek! Jasność krawędzi Palnety nie spada płynnie jak w Twoim przykładzie! Tam poprostu jest jasna obwódka wokół krawędzi. Jeszcze lepiei widać ją po zestackowaniu a przecież zgodnie z Twoim wytłumaczeniem ringowanie powinno pojawić się dopiero po filtracji (wyostrzenie i kontrast). Wytłumacz mi skąd ta otoczka na czystym stacku bez filtracji i na pojedynczych klatkach? Pozdrawiam

Witaj Jesion, obawiam sie, że mylisz się w obu kwestiach: 1. przyczyną ringowania nie jest niska rozdzielczośc bitowa kamerki. Otóż pojedyncza klatka z kamerki rzeczywiscie jest skwantowana na 8 bitach ale po zestackowaniu uzyskamy obraz jest już 24 bitowy! Właśnie taki 24 bitowy obraz poddajemy dalszej obróbce i filtracji. Gdyby finalny zestackowany obraz był 8 bitowy jakakolwiek obróbka "wyciskajaca" minimalne róznice jasnosci mijałaby się z celem poniewaz byłyby one wycięte przez grube skwantowanie. Byłoby to zaprzeczenie idei stackowania. W miejsce płynnych prześć tonalnych uzyskałbyś placki o jednakowej barwie a po wyostrzeniu na krawędziach placków pojawiłyby się obwódki dokładnie jak w Twoim przykałdzie, który nie ma nic wspólnego ze stackowaniem! Efekt ringowania widoczny jest u mnie już na pojedynczych klatkach, nie tych najlepszych ale niestety jest ich najwięcej i w efekcie po stackowaniu mocno się uwypukla. 2. Moje zdjęcia Marsa zostały usunięte z Forum! Wszystko ładnie zassało się z sieci a dowodem jest moje zdjęcie Marsa, które mam na pulpicie w pracy, a które najpierw z domu wrzuciłem na Forum a potem w pracy z Forum ściągnąłem na puplit. Jakiś czas później zdjęcie z Forum zniknęło. Może jest jakiś bug w sofcie Forum bo jak rozumiem usunięcie nie było celowe? Pozdrawiam

Mars jeszcze raz. Seeing w obu przypadkach około 6/10. Przyjrzałem sie uważnie planecie ortoskopem przy powiększeniu 450x i doszedłem do wniosku, że przyczyną ringowania jest właśnie delikatny seeing. Zapewne same efekty dyfrakcyjne nie dałyby aż takiego ringowania. Zresztą najlepsze klatki pozbawione są tego efektu. Niestety jest ich zbyt mało aby wyłącznie je poddać stackowaniu. Mam nadzieję, że tym razem moje zdjęcia nie zostaną usunięte z forum.

Widzę, że usunięto mojego Marsa z postu 110#. Sporo pracy włozyłem w jego obróbkę, szkoda.

Znalazlem chwilkę na zestackowanie dzisiejszgo Marsa. Niestety nie radzę sobie z ringowaniem a nie mam siły ręcznie wybierać klatek.

Też się przymierzam do kartofelków. Nawet w tym celu zakupilem kamerkę z długimi czasami. Niestety póki co nie udało mi się jej uruchomić. No ale jeszcze jest trochę czasu do opzycji.

Waldku jak zwykle jesteś bezkonkurencyjny. Mnóstwo szczegółów i wspaniałe kolory! Mam jedno pytanie: jak się pozbywasz tego cholernego ringowania?

Taka ładna nocka była i nikt Marsika nie pstryknął?

Witaj, Po pierwsze - lustra ruskich Talów słyną z długowieczności, więc jeśli Twojego nikt nie szrował proszkiem powinno być w dobrym stanie. Wprawdzie nie napisałeś jak teleskop był przechowywany ale Tał 150 ma dwie drewniane skrzynie i jeśli był w nie zapakowany to może leżeć latami. No chyba, że w piwnicy masz wodę i skrzynie zgniły. Po drugie - justowanie Newtonów jest bardzo proste, więc powinieneś zrobić to sam. I tak co jakiś czas będziesz musiał podjustować więc najlepiej jeśli nabierzesz doświadczenia. Szczęciarz z Ciebie. Nie każdy ma taką zasobną piwnicę.

A tak marsik wyglądał dzis nad ranem. Niestety seeing oceniam na 3/10 lub 4/10. Planeta zmieniała kształt z jaka poziomego na pionowe jakby była z gumy. Po automatycznej obróbce detale się zamazały.