Loxley

Księżyc 4 dni i 2 godziny po pierwszej kwadrze, 25 marca 2021r. Przygotowania na łapu-capu bo pojawiło się okno pogodowe. Złamałem wszystkie swoje zasady, że nie robię mozaik powyżej trzech paneli ale prawdopodobnie będzie to ostatnie zdjęcie w tym cyklu lunacji, więc zasady można obejść. Refraktor achromatyczny TS152/900, ASI290MM, Filtr Omegon Hα 12nm, EQ-ATM, FireCapture2.6, Autostakkert!3 (800/4000), Registax6, Microsoft ICE (mozaika z 6 paneli).

Księżyc 1 dzień i 2 godziny po pierwszej kwadrze, 22 marca 2021r, w słabych warunkach, na wysokości 63o nad horyzontem. Bezwietrznie, sucho, chłodno ( +1oC), niebo klarowne. Obraz drżący ale bardzo wyraźny. Dzisiaj niebo dość wcześnie wyczyściło się z chmur. Północna cyrkulacja sprowadziła lodowate ale czyste powietrze. Gdy Słońce schowało się pod horyzont, na wschodzie pojawił się atmosferyczny siny cień Ziemi a nad nim różowił się Pas Wenus. Od Plato i Łuku Imbrium na północy, przez Mare Nubium i Rupes Recta, aż po Tycho i Claviusa na południu. Wyraźne kontrastowe struktury terminatora i piękne światła wyżynnych obszarów na wschodzie. To ekstremalna faza Księżyca mieszcząca się jeszcze na trzech panelach mozaiki. Refraktor achromatyczny TS152/900, ASI290MM, Filtr Omegon Halpha 12nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3, Registax6, Microsoft ICE.

Księżyc 22 godziny przed pierwszą kwadrą, 20 marca 2021r, w słabych warunkach, na wysokości 57o nad horyzontem. Prawie bezwietrznie, sucho, niewielki mróz (-1oC), niebo klarowne. Obraz drżący ale bardzo wyraźny. Pierwszy wiosenny Księżyc. Musiałem się przywitać. Rozpogodzenie przyszło w odpowiednim momencie, 30 minut po zachodzie Słońca. Wcześniej oczywiście nerwówka: pełne zachmurzenie, chmury przemieszczające się powoli i nawet gdy pojawiło się rozpogodzenie od zachodu, ilość chmur na drodze do Księżyca musiała być największa. Meteoblue zapowiadał słaby seeing - na poziomie 3" i to wszystko zbiegło się dodatkowo z mało produktywną fazą naszego satelity. Jakby wbrew temu wszystkiemu uzyskane obrazy były bardzo dobre. Nie produkuję dużych mozaik - najwyżej trzy elementy i faza sierpa. Dziś Księżyc był właśnie pękatym rogalem. Na północy Aristoteles, Eudoxus i stary Alexander, niżej Montes Caucasus i Mare Serenitatis. Bardziej na południu dwie struktury przy terminatorze: Stofler-Faraday i Maurolycus_Barocius. Na tej samej wysokości, na wschodzie - struktura Janssen - choć w pełnym słońcu widoczna była doskonale. A wyżej, Mare Nectaris i Theophilus, Cyrillus i Catharina (TCC). Refraktor achromatyczny TS152/900, ASI290MM, Filtr Omegon Halpha 12nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3, Registax6, Microsoft ICE.

O, fajnie że to znalazłeś. To sytuacja przy niekorzystnej libracji, kiedy te góry z interioru znajdują się na krawędzi. Na moim opisie (na górze strony) to są te wzniesienia na znaczniku "S" i na prawo od niego (trochę w głębi, nie na krawędzi).

Księżyc 1 dzień i 14 godzin do pełni, 25 lutego 2021r, w słabych warunkach, na wysokości 37o. Obraz trzęsący, duża poświata. Wygląda na to, że ta seria pogodnego nieba w kilku dniach to był zwyczajny "lep na muchy". Na prawdziwie wiosenne niebo muszę jeszcze zaczekać. Z dzisiejszej sesji, mimo że zdjęcia nie najlepsze, moje ulubione księżycowe smaczki. Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (F ekw. 2270mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3, Registax6, Multistacking. Miyamori Valley - dolina wykreowana przez światłocień, jak strzała wbita w serce Riccioli'ego (duży krater mocno zacieniony). Jest subtelnym tatuażem na tarczy Srebrnego Globu. Ulotna, kontrastowa, industrialna. Półtora dnia przed pełnią, przy dużej libracji południowej (S -5,7o) oświetlenie południowego obszaru podbiegunowego jest optymalne dla oglądania Gór Leibnitza i pasma gór/wzgórz, które są pierścieniem impaktowym Basenu Biegun Południowy-Aitken.

Księżyc 4 dni i 22 godziny po pierwszej kwadrze, 24 lutego 2021r, w słabych warunkach, na wysokości 47o. Oprócz niespokojnej atmosfery niebo tonęło w poświacie (mgła, pył?) Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (F ekw. 2270mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3, Registax6, Multistacking. Południowo zachodni brzeg Księżyca - kratery: Schickard, Wargentin, Nasmyth, Phocylides, Schiller i połowicznie oświetlony Bailly. Złudzenie, że Wargentin jest wypukłym kraterem, jest teraz wzmocnione dzięki specyficznemu oświetleniu. Wyraźnie widać też, że jedna zmarszczka wypełnienia magmowego biegnie dalej przez wał Schickarda, zatem jest to defekt niezwiązany tylko z kraterem Wargentin. Przy krawędzi terminatora dwa kratery: Babbage i Anaximander, pod nimi South i J.Herschel a nieco dalej z prawej - Philolaus.

Fajna szczegółowość obrazu. Ludzi też pokazujesz do góry nogami i w lustrzanym odbiciu?

Księżyc 2 dni i 21 godzin po pierwszej kwadrze, 22 lutego 2021r, w słabych warunkach, na wysokości 50o. Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (F ekw. 2270mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3, Registax6, Multistacking. Copernicus i Karpaty w pełnym oświetleniu. Dobrze widać kopuły magmowe. Ciekawostka - na zachodnim skraju Karpat, na godzinie drugiej od pary kraterów T.Mayer i T.Mayer A widać Quincunx - symboliczne ugrupowanie pięciu elementów, znane chociażby z kostki do gry czy kostki domina. Quincunx spotykamy w architekturze romańskiej, znany jest sadownikom jako jeden ze sposobów sadzenia drzew, widoczny jest w najróżniejszych postaciach wzorów na posadzkach, stosowany w zdobnictwie, występuje nawet w filozofii. Księżycowy Quincunx na równi z kopułami magmowymi koło Milichiusa i Hortensiusa wyróżnia tą fazę lunacji. https://pl.wikipedia.org/wiki/Kwinkunks Specyficzne oświetlenie Zatoki Tęcz i Plato w pełnym słońcu. Połowa Mare Humorum z pięknymi zmarszczkami, szczątkowo oświetlony krater Gassendi, Bullialdus i łuk Hippalus Rille.

Księżyc 1 dzień i 21 godzin po pierwszej kwadrze, 21 lutego 2021r, w dobrych warunkach, na wysokości 55o. Refraktor achromatyczny TS152/900, Barlow Celestron Ultima 2x (F ekw. 2270mm), ASI290MM, Filtr Baader Halpha 35nm, EQ-ATM, FireCapture2,6, Autostakkert!3, Registax6, Multistacking. Cztery miesiące czekałem na dobrą pogodę. Można się poczuć jak nowicjusz. Wspaniały cień w kraterze Copernicus. Karpaty oświetlone w taki sposób, że widać napis "NIE". Plato, Alpy, Vallis Alpes, Mare Frigoris i kratery obszaru podbiegunowego. Południowy biegun, Moretus, Clavius, Blancanus i Longomontanus.

Jeśli pytasz w kontekście swojego sprzętu, to żadna.

Mam nadzieję, że to tylko koszmarny sen i zaraz się obudzę...

Pięć wierzchołków Gór Leibnitza.

Wnętrze Ptolemeusza wybrzusza się o 1,6 km. to wynika ze wzoru na strzałkę. To część idealizowanej kuli, bo wnętrze krateru jest stosunkowo gładkie a więc magma wypełniająca krater układa się jak powierzchnia "geoidy". Południkowy przebieg terminatora daje właśnie taki widok jak na zdjęciu. Natomiast kształt obwałowania w pionowej składowej nie jest regularny - niektóre fragmenty są wyższe inne niższe od średniej. Nie wyciągałbym z tego jakichś wniosków o cylindrycznym kształcie w osi równoleżnikowej.

Rzeczywiście, tak wyglądał?

Endymion tak, ale i bardzo korzystna libracja, żeby fotografować Morze Humboldta (Mare Humboldtianum). Endymion to raczej świetny ale mały bonus, bo przecież kadr jest dużo szerszy. W tym dniu nie skorzystać też z okazji do fotografowania dwóch innych wschodnich mórz - Mare Marginis i Mare Smythii, to byłoby jak przejść obojętnie obok stołu pełnego smakołyków. Czystego nieba.

Z doświadczenia wiem, że to co będzie po godzinie 3-ej, będzie trudne w rejestracji. Ale oczywiście próbować warto.

Duże wyzwanie. Ogodzinie 3-ej Księżyc znajdzie się na 20 stopniach.

Bo pisząc NIK, musisz wybrać jego odpowiednik z podpowiedzi, wtedy to zadziała.

Trzeba poprzedzić znakiem @ - np. @kosmitek 14.08.2020r

Jeśli chcesz na siłę coś fotografować, to oczywiście można to robić, ale moim zdaniem gra nie warta świeczki. Kłopot z kontrastem. Możesz oczywiście poeksperymentować. Co innego zdjęcia całego Księżyca na błękicie przed świtem lub o zmierzchu. Te są przepiękne.

Późne fazy we wrześniu i październiku dla rejestracji Mare Orientale i południowego obszaru gdzie znowu widoczny będzie Hausen. Sierpniowy (7) i wrześniowy (6) poranek kiedy zapoluję na najcieńszy rogalik Księżyca. Mam pewne plany związane z pełnią ale o tem, potem. To między innymi. PS. @kosmitekMasz więcej energii ode mnie, dlatego masz uprawnienia moderatora w klubie. Może rozruszasz społeczność.

Moje skromne podsumowanie 2020 roku. Planety: Saturn, Jowisz, Mars i sekwencja faz Wenus. Księżyc, jak wywrotowy mijający rok, w odwróconej orientacji. Najlepszego w Nowym Roku!

Seeing dzisiaj słaby, dyspersja atmosferyczna mieszała kolory ale kiedy wczoraj składałem sprzęt bez jakiegokolwiek zdjęcia, dzisiaj mogłem być zadowolony z tego, co mi aura ofiarowała. 22 minutowa separacja Jowisza od Saturna była w sam raz na wielkość kadru mojego aparatu. MAK 150/1800, LumixG3, UV/Ir-cut, EQ3-2, PPIP, Autostakkert!3, Registax6. Ekspozycja, ISO800 - tło: 1,6 sekundy, Jowisz: 1/25s, Saturn: 1/10s. Na prawo od Saturna słabo widać Tytana. Koło Jowisza widać, od lewej: Callisto, Io i blisko planety z prawej strony: Europę. Ganimedes chyba schowany w cieniu. Obrazy planet zamienione w miejscu prześwietlonych.

Rozpoznawalność małych kraterków tak ma się do propagowania wiedzy o Księżycu, jak rozpoznawalność ziaren piasku na znajomość nadmorskich plaż. W propagowaniu wiedzy liczy się pretekst. Jeśli pokazać filmik z błyskiem nowo powstałego krateru, to pomimo, że z dużym prawdopodobieństwem będzie to kilkunastometrowy mikrus, wiedza o impaktach na Księżycu wzrośnie odwrotnie proporcjonalnie do jego znaczenia. Jeśli odkryto wyloty tuneli lawowych, to natychmiast średni krater Philolaus stał się ważniejszy od Kopernika, Klaviusza, Platona razem wziętych i być może więcej ludzi potrafiłoby wskazać jego położenie niż położenie tych trzech większych. PS. I jeszcze mała uwaga, jeśli chcemy podnieść znaczenie czegoś (w nauce, w życiu codziennym...), to dobrze byłoby nie deprecjonować tego od razu na wstępie, używając żargonu w nazwie.

Czyli, jeśli dobrze rozumiem, robię zdjęcie, wrzucam do programu, który pokaże mi, co zrobiłem? Podpowie mi też, po co je robiłem?