Bodziok

Pytanie techniczne: od której godziny w czwartek można się zameldować? Jest tam coś na kształt doby hotelowej? :-)

Witam, Pierwszy raz wrzucam tu gorszy sort :-), który w tym przypadku jest efektem walki z tiltem, ustawienia odległości od flattenera oraz walki z jakością prowadzenia tuby TS 130 F7 na EQ6. Przy okazji wyszło tak jak poniżej. 4h Ha, 4h OIII, wersja bi-kolor. Niewielka obróbka polegająca głównie na odszumianiu plus zabawa z kolorami. Obiektu nie przedstawiam, bo jest oczywisty :-) pozdrawiam, czystego!

Jestem chętny :-)

Jeśli dobrze rozumiem Twoje pytanie, to w montażach paralaktycznych nie ma "końca". To znaczy, że obie osie mogą się kręcić 360 stopni, oczywiście pod warunkiem, że teleskop nie uderzy w trójnóg. Prawdopodobnie masz jakiś problem mechaniczny (np. luzy na zębatkach). Sam posiadam montaż EQ6, który wielokrotnie mi się klinował z różnych powodów, dlatego dobrą praktyką jest serwisowanie montażu raz na jakiś czas.

Chyba musiałem przegapić ten wątek... Ktoś proponował stanowienie praw fizyki na drodze głosowania ? :-) Wow, to by była absolutna nowość, której świat jeszcze nie widział :-)

Chętnie bym się pojawił i podebatował o naturze wszechświata, ale do Krakowa mam daleko.... Chyba, że można się podłączyć na Temsach?

??? Przepraszam, ale porównanie naszej dyskusji do "wyznawców płaskiej Ziemi" jest delikatnie mówiąc wielce niestosowne. Ręce mi opadły jak to przeczytałem. Czy naprawdę chcesz sprowadzić tę dyskusje na tak żenująco niski poziom?? Drogi Kolego, zastanów się na przyszłość dwa razy zanim coś takiego napiszesz, bo jest to po prostu słabe....

Bez przesady, naukowcy też muszą śmieci wyrzucić :-) Nie wiem jak inni w tym wątku, ale będąc osobą która nie pracuje naukowo już od kilkunastu lat zaliczam się raczej to "plebsu" :-)

Mam wrażenie, że mówimy już o tym samym, tylko inaczej to nazywamy. Oczywiście możemy się spierać co do semantyki ale najważniejsze jest, że posiadamy zestaw równań, z których potrafimy przy zadanych warunkach precyzyjnie przewidzieć tor (czy inne wielkości) światła. W niektórych przypadkach możemy je wręcz zmierzyć i okazuje się, że wychodzi tyle ile równania przewidują. Jesteś ostrożny w mówieniu o "przyciąganiu" czy "wytracaniu energii" - ok i zgadzam się, że w tym przypadku są to określenia nie do końca precyzyjne. Ale będąc fizykiem z wykształcenia jestem ostrożny przy sformułowaniach typu : "nie ma żadnych oddziaływań". A na piwo? Powiedz tylko gdzie i kiedy, bym mógł zobaczyć, czy mieści się to w moim stożku świetlnym :-)

Kolega Shiryu nie ma racji, ale po kolei. Są różne rodzaje "RedShift'tu": 1) spowodowany efektem Doppera (tu występuje zarówno red jak blue shift) 2) kosmologiczny (spowodowany rozszerzaniem samej czasoprzestrzeni na ogromnych odległościach międzygalaktycznych) 3) oraz właśnie grawitacyjny RedShift. Ten ostatni polega na tym, iż foton (lub raczej cały ich strumień) uciekając z silnego pola grawitacyjnego (np. gwiazda neutronowa lub czarna dziura) jest przyciągany i wytraca energię - podobnie jak każdy obiekt posiadający masę / energię. Foton natomiast nie może zwolnić, bo zawsze porusza się z v=c. Wytraca więc energię w inny sposób: jego długość fali rośnie (przesuwa się w kierunku czerwonym - czyli do zakresu o niższej energii). Ten efekt nie jest pustym przewidywaniem OTW, jest to efekt MIERZALNY (!!!): Einstein theory passes black hole test - BBC News Co powinno zamknąć dyskusje w stylu : "foton nie jest przyciągany grawitacyjnie".

Dokładnie. To co widać to efekt soczewkowania grawitacyjnego. Tor fotonu jest zakrzywiony poprzez silne pole grawitacyjne (lub inaczej silnie zakrzywioną przestrzeń). Światło zachowuje się tu bardzo podobnie jak sonda Cassini przelatując obok Jowisza, czy pocisk wystrzelony z armaty: zakrzywia tor swojego lotu pod wpływem pola grawitacyjnego. "ale ja rozumiem to w ten sposób, że obiekt nie posiadający masy nie może oddziaływać grawitacyjnie, a foton masy nie posiada. " To niestety źle rozumiesz. Foton posiada bardzo dobrze określoną Energię, a ponieważ: E=mc^2 to masa i energia to jest to samo. Matematyk Ci powie, że foton leci po geodezyjnej, fizyk Ci powie, że foton jest w polu grawitacyjnym masywnego obiektu i oddziałuje, co ewidentnie widać na zdjęciu - jeden i drugi ma racje, nie ma tu sprzeczności.

hmmm, to innymi słowy, jeżeli foton nie oddziałuje w polu grawitacyjnym to wytłumacz proszę co widać na tych zdjęciach?

Tu się nie zgodzę... siła grawitacji (interpretowana w OTW geometrycznie) jest fizyczną realną siłą. Właśnie z równań OTW wynika iż na hipotetycznego astronautę lecącego w hipotetycznym statku kosmicznym wpadającego w czarną dziurę działałaby ogromna siła grawitacji o dużym gradiencie. Na dziób statku działałaby dużo większa siła niż na jego koniec, lub wręcz na rękę dużo większa siła niż na nogę. Taki statek / astronauta zostałby przez taki gradient fizycznie rozerwany i pocieszenie w stylu "spokojnie, to tylko geometria" nie pocieszyła by go za bardzo :-) A im mniejsza masa czarnej dziury tym większy gradient. To, że oddziaływania grawitacyjne interpretujemy czy modelujemy geometrycznie nie oznacza, że " Nie działa tu żadna prawdziwa siła ".

Nie, nie, takiej fizyki tu nie chcemy :-) Racja, że w przypadku fotonów (jak i całej reszty) obowiązuje OTW, jedynie w niektórych przypadkach można równania OTW przybliżyć poprzez równania Newtona. W przypadku fotonów, czy np. ruchu peryhelium Merkurego równania te sobie nie radzą...

Nigdy nie przekonałem się do koncepcji "masy spoczynkowej". Mimo sporadycznych przypadków, gdzie pojęcie to pomaga coś zrozumieć to summa summarum powoduje więcej szkody niż pożytku... Skoro istnieje "masa spoczynkowa" to musi istnieć masa relatywistyczna, która rośnie w raz ze wzrostem prędkości. Czyli jak to? Poruszając się coraz szybciej "przybieram" na wadze? Tu można zapędzić się w maliny, zwłaszcza osoby, które nie dysponują odpowiednią wiedzą (np. studia z fizyki relatywistycznej). Zamiast masy relatywistycznej istnieje relacja między Energią, masą a prędkością i tyle. I z tej relacji wynika, że szybciej niż c się nie da, ale masa się nie zmienia. Jest jedna masa: bezwładnościowa, niezależna od ruchu czy spoczynku i tyle. I dla dowolnego obiektu wynosi ona dokładnie tyle samo na Ziemi, Księżycu czy Marsie :-) A co do fotonu, jego masa bezwładnościowa jest zerowa rozumiana w klasycznym sensie jak np. masa jabłka. Natomiast foton posiada Energię (lub inaczej długość fali czy częstość) przy czym Teoria Względności nie zabrania tu poruszania się v=c. Ze wzoru E=mc^2 wynika, że E i m są tym samym, tylko różnią się o stałą w układzie SI. Fizycy bardzo często pracują na jednostkach, gdzie c=1, więc zachodzi wręcz: E=m. Foton jest grawitacyjnie przyciągany np. przez masywne obiekty (galaktyki, ciemna materia, czarne dziury czy nawet nasze słońce) dokładnie tak samo jak pył gwiezdny, komety, gwiazdy etc, wiec w tym sensie posiada masę, bo: E=m. Natomiast to co wynika z powyższych wzorków to tyle, że jeżeli ktoś chciałby rozpędzić danę masę bezwładnością > 0 do prędkości v=c to musiałby dostarczyć nieskończonej ilości energii, tylko że fotonu to nie dotyczy :-) pozdrawiam, Łukasz

Tak, to akurat prawda, ale zwróć uwagę na skalę. Błąd RMS jest 0.42'' / pix a skala kamery głównej prawie 3x większa. Takie ruchy nie powinny powodować aż takiego rozjechania jak powyżej (?).

Starałem się to wyeliminować jak mogłem, ale coś minimalnie może oczywiście ciągnąć. Nie twierdzę, że wszystko mam ok, bo nie mam - patrz wyżej, tylko bardzo się zdziwiłem, że na wykresie PHD2 tego nie widać.... Np. na wykresie widzę jak kot sąsiada wskakuje na taras (serio! :-) ) i wtedy wiem, że jest klatka ruszona, no ale tu zdębiałem....

Witam Wszystkich, Czas białych lipcowych nocy to dobry moment na różne testy, co też pogodnymi wieczorami czyniłem. Podczas ostatnich dni lipca testowałem swój setup (EQ6 + TS 130 F7) na M27. Strzałem klatki po 4 minuty każda i po kilku klatkach zaczęło robić się trochę dziwnie... mianowicie gwiazdki wyraźnie pojechane, wyraźny dryf (ucieczka) obrazu z poza początkowego kadru jak poniżej (gif z 12 klatek): na 10 sekund wyłączyłem montaż i strzeliłem klatkę by zobaczyć w którą stronę obraz ucieka względem osi RA. Okazało się, że ucieczka obrazu jest idealnie w stronę osi RA: Ktoś mógłby tu stwierdzić rzecz oczywistą: Aha, masz walnięte prowadzenie w montażu na osi RA, napraw sobie, to będzie ok - koniec kropka. I pewnie było by w tym 100% racji, gdyby nie fakt, że sesja była guidowana. Teoretycznie - przy tak wyraźnym dryfie powinienem to widzieć w PHD2 jako makabrycznie zły RMS (czy może niekoniecznie?) - obraz (gwiazdka prowadząca) nie jest w tym samym miejscu, tylko ucieka jak cholera. Natomiast to co widziałem praktycznie przez całą sesje w PHD2 wyglądało tak: błąd RMS praktycznie nie wchodził powyżej 0,5'' / 0.7'' / pixel - czyli teoretycznie prowadzenie jak na Chiński badziew EQ6 bardzo dobre! Skala setupu kamery głównej to 1,15''/pixel. Ewidentnie z prowadzeniem w RA coś poszło nie tak, ewidentnie PHD2 tego nie skorygował, mimo tego, że parametry RMS pokazywał bardzo dobre. Czyżby PHD2 "kłamał"?? Albo ja czegoś nie rozumiem... Czy ktoś wie może jakie jest potencjalne rozwiązanie tej zagadki? Może ktoś też tak miał? Na koniec wątku powiem, że setup jest "sztywny", nie ma mechanicznych luzów między teleskopem a guiderem, więc taka ewentualność odpada. pozdrawiam, Łukasz

Widać z daleka, że to PacMan :-) Mgławica ta ma bardzo ciekawą strukturę pyłów i cieni, które trochę tu blado wyszły. Detal taki rozmyty się wydaje. Próbowałeś to kontrastować bardziej? Można by też lepiej wyrównać tło, kanały R i G są dość mocno ścięte, a kanał B w wielu miejscach wystaje z tła. pozdrawiam,

Sam nie wiem :-) Nie chciałem przesadzić z wyciąganiem, ale może rzeczywiście za ciemno wyszło....

Witam Wszystkich, Mgławica NGC 6888 to klasyk, o którym nie trzeba wiele pisać, bo każdy tu świetnie zna ten obiekt. Oprócz jasnej mgławicy Półksiężyc podjąłem się także próby pokazania na zdjęciu bliskiego oraz mniejszego obiektu, który często gdzieś "gubi" się w tle z uwagi na fakt, iż jest obiektem dużo słabszym od znanego i jasnego sąsiada. To mgławica planetarna PN G075.5+01.7 zwana "Bańką Mydlaną". Fotka wykonana w technice "bi-color". Z przyczyn technicznych zaniechałem prób zbierania więcej materiału, więc walczyłem z tym co udało się zebrać :-) Ponieważ wielkiego doświadczenia w NB nie posiadam, to krytyka mile widziana jak by ktoś chciał się podzielić spostrzeżeniami :-) Materiał zbierany w kwietniu, maju oraz w pierwszych dniach czerwca na pograniczu Wawy: 5h Ha oraz 10h OIII. setup: SW ED 80 (+ 0.85 flattener) prowadzony na EQ6 z kamerą ASI 1600mm. pozdrawiam, Łukasz

Te halo na gwiazdkach to od filtra?

Szkoda, że gołym okiem tak nie widać.....

Dobry komentarz! :-) Należy rozróżnić dwa przypadki: 1) Jeżeli pierwsze zdjęcie jest do niczego, ale w każdym kolejnym widać poprawę i rozwój to publikowanie "słabych" fotek jest jak najbardziej wartością dodaną. 2) Jeżeli pierwsze i 20-ste zdjęcie jest dokładnie tak samo źle zrobione / obrobione mimo wielokrotnych uwag to faktycznie coś tu nie zadziałało i fotki takiego forumowicza mogą irytować.... Pomocna w takich przypadkach będzie konstruktywna krytyka, nawet jeśli bardzo mocna, ale wspierająca w rozwoju.

Swojego czasu oglądałem wiele tutoriali na YT i z perspektywy czasu stwierdzam, że ciężko jest tam znaleźć coś wartościowego. Większość jest wrzucana przez osoby, które "coś tam" podstawowego zrozumiały ale przed mini jeszcze daleka droga.... Ze swojego (bardzo niewielkiego) doświadczenia widzę, że każde zdjęcie jest inne i wymaga innych zabiegów w obróbce i co robić "tu", a co robić "tam" tego raczej nie dostarczy żaden tutorial. Dużo lepszym rozwiązaniem jest na przykład poproszenie bardziej doświadczonych osób o poradę, ale do tego trzeba pracę opublikować :-)