uwaga na śmieci.

Hans · 4 Listopada 2009

Cześć.

Pisałem już kilka razy o problemach wynikających z kłopotów w jakie możemy się wpakować gdy rozdzielczość naszego setupu jest zbyt mała na bezproblemową fotometrię aperturową gęstych rejonów. Niezły przykład jest tutaj:

http://astro-forum.o...showtopic=26634 (post #16)

Rozwiązań jest kilka. Część ograniczeń jednak jest nie do przeskoczenia.

Dziś dotarło do mnie, jak łatwo można sobie strzelić w stopę jeszcze jedną metodą. Ilość klatek przy jednej sesji to w moim przypadku dziesiątki lub setki fitów. Np. dla nowodkrytych zmiennych ilość materiału na jakim bazują submisje trafiające do VSX można liczyć spokojnie w setkach fitów. Część programów daje nam możliwość automatyzowania procesu pomiarowego (i całe szczęście). Jednak sugeruję przyglądnąć się za każdym razem naszemu wykresowi, szczeg. w rejonach gdzie znacząco odstaje on od średniej pomiaru , czy to samą wartością , czy to poziomeme mag err. Syf na niebie bujający nam tłem to jedno i tego nie przeskoczymy, ale popatrzcie jak prozaiczne kwiatki mogą zrobić kuku:

Klasyka nie? Jak uzmysłowimy sobie, że wielokrotnie projekty nasze bazują na obiektach o amplitudzie liczonej w dziesiątych i setnych częściach magnitudo i czasie zjawiska liczonym w godzinach (np. ostatnia wałkowana nowoodkryta DSCT która jeszcze nie ma potwierdzenia) to kilka takich satelitów/mikrometeorów/śmieci (to akurat wygląda na jakiś rotujący odpad) niewychwyconych w sesji, po zpaczkowaniu wyników np. w pakiety po 5 strzałów, może nieźle namieszać i pokłamać.

Pozdrawiam.