Praca z włóknem węglowym i obejście problemu "za dużej" celi - kilka pytań

Hans · 14 Września 2022

Cześć,

Kilka pytań do praktyków. Wszystkie w kontekście ATMu na tubusie fi 300 o ściance 2mm.

1. Czy stosujecie jakieś specyficzne techniki robienia otworów / stosujecie konkretny typ wierteł?

2. Czy macie jakieś patenty na zarabianie otworów? (o ile jest to konieczne)

3. Jaką techniką przecinacie tubusy węglowe? (narzędzia, techniki, najskuteczniejsze ostrza - chodzi o to by było równo i bez uszkodzeń)

4. Czy ma sens (czy można sobie pozwolić bez utraty sztywności) stosować wcięcia? Na obrazku podobnie przycięta rura, potrzebował bym zrobić trzy takie nacięcia głębokie na ok 2,5 cm szerokie na ok 2 cm na rancie od strony celi. Po wjechaniu celi na miejsce, cały rant dostanie wręgę końcową taką jak ta: link i to na tej "obejmie" będzie "wisieć" cela.

Zastanawiam się czy lepiej kombinować nad celą czy nad tubusem.

Pozdrawiam.

Patryk Sokol · 14 Września 2022

4 godziny temu, Hans napisał:

Cześć,

Kilka pytań do praktyków. Wszystkie w kontekście ATMu na tubusie fi 300 o ściance 2mm.

Trochę nie chcę Cię martwić, ale jak zadajesz takie pytania, to raczej daj specjaliście

Niemniej

4 godziny temu, Hans napisał:

1. Czy stosujecie jakieś specyficzne techniki robienia otworów / stosujecie konkretny typ wierteł?

Wiercisz ZAWSZE na mokro, porządnie odpylasz i w masce przeciwpyłowej.

Pamiętaj żeby nie dociskać.

Jeśli chodzi o geometrię - porządne wiertła HSS z geometrią do aluminium. Byle ostre były, to będzie OK.

Pamiętaj też o napunktowaniu, najprościej małym wiertłem w palcach albo czubkiem pilnika igłowego. Bez punktu wiertło odjedzie w kosmos

Żadnego nabijania punktakiem

4 godziny temu, Hans napisał:

2. Czy macie jakieś patenty na zarabianie otworów? (o ile jest to konieczne)

Papier ścierny na mokro, gradacji od 800 do 1500 (200 też można, ale nie ma po co). Dużo wody, przykładasz do otworu i jedziesz po krawędzi. Chodzi o to, żeby pozbyć się wszystkiego co ostre.

4 godziny temu, Hans napisał:

3. Jaką techniką przecinacie tubusy węglowe? (narzędzia, techniki, najskuteczniejsze ostrza - chodzi o to by było równo i bez uszkodzeń)

A tu nie pomogę, brak mi praktyki

4 godziny temu, Hans napisał:

4. Czy ma sens (czy można sobie pozwolić bez utraty sztywności) stosować wcięcia? Na obrazku podobnie przycięta rura, potrzebował bym zrobić trzy takie nacięcia głębokie na ok 2,5 cm szerokie na ok 2 cm na rancie od strony celi. Po wjechaniu celi na miejsce, cały rant dostanie wręgę końcową taką jak ta: link i to na tej "obejmie" będzie "wisieć" cela.
Zastanawiam się czy lepiej kombinować nad celą czy nad tubusem.

Spokojnie, małe wycięcia krzywdy nie zrobią, szczególnie jeśli wręga to zamknie.

Niemniej - z perspektywy kogoś, kto trochę kompozytu epoksydowo-węglowego przerobił - wolałbym zapłacić niż się z tym babrać. Bardzo upierdliwa robota

Edytowane 14 Września 2022 przez Patryk Sokol

Hans · 31 Października 2022

Cześć,

Poniżej zebrane doświadczenie z prac z matą węglową (nie jestem ekspertem ani autorytetem, prosze to traktować jak opinie amatora który coś tam robił).

Otwory:

- za znacznik robiło wiertło Fi3 i palce. Żadnych udarów punktakiem itp. Ostre wiertło w palce, przyłożyć czubek do miejsca gdzie chcemy znacznik, obrót w palcach i tyle. Wystarczy.

- wiercenie od razu na docelową szerokość ( nie robiłem otworów większych niż 6mm. Nie było potrzeby stosować pośrednich średnic). Obroty wolne, na sucho, kluczem jest stosowanie bardzo ostrych wierteł (najlepiej z kilku sprawdzanych sprawowały się HSS-GD 57196 MAKITA z ostrzem wyprofilowanym pod katem 118°). Wiertło ma być tak ostre by wierciło bez nacisku. Nawet markowe wiertła po wykonaniu ok 10-ciu otworów w ścianie z maty węglowej nadawały się już do śmieci (spokojnie można be ew. dalej wiercićnimi w aluminium, ale traciły ten jad potrzebny do bezproblemowej pracy z karbonem). "Nołnejmy" wytrzymywały jedno wiercenie (JEDNO).

Cięcia:

- przy cięciu zdecydowałem się na rozwiązania ręczne. Doskonale sprawdził się brzeszczot ze stali wolframowej (taki) prowadzony po obejmie tubusu. Praca, szybka i przyjemna. Bez nacisku, metodycznie, uwaga na pył.

- ostatecznie uznałem że prostota jest piękna i zamiast kombinować na tubusem w ząbki zdecydowałem się na odchudzenie komplikujących mi życie elementów celi (tam aluminium, stołowa piła tarczowa do metalu w tandemie z ręczną szlifierką kątową mogą prawie wszystko).

Całość czeka na testy pod niebem (ugięcia, wyważanie, ew. korekta punktu ogniskowania, ew. korekta złączkologii po przejsciu z F7.5 na F4.5). To co najważniejsze, udało mi się zejść do 16kg dla teleskopu Newtona 270/1200 RAZEM z obejmami dovtailem, kamerą, motofocuserem, offagiem, guiderem, rotatorem i szufladą filtrową z filtrem na pokładzie. To już pełny set. Mam więc kilka kilogramów rezerwy na ew flattener / modyfikacje "wieży" wyciągowej gdybym jakimś cudem złapał w ręce kamere pełoformatową lub APS-C lub cudowanie ze spektrometrem.

Pozdrawiam.

Hans · 31 Października 2022

Taka dodatkowa informacja.

Pomimo porad by ciąć i wiercić na mokro, nie zdecydowałem się na ten krok z prostej przyczyny. Tubus kupiłem odrazu wyflokowany. Postanowiłem nie ryzykować odlepienia go od maty węglowej. Nie mam pojęcia czym go tam przypacykowano. Dla jasności, na sucho bardzo pyli. Na szczęscie po całym domu wala się masa maseczek po covidzie.

Pozdrawiam.