oicam

To jest test jakościowy oczywiście. Ja próbuję oszukać sam siebie i napisałem program generujący te obrazki. Dobieramy parametry symulacji tak by obraz z niej był identyczny z tym na zdjęciu. Z ray tracingu liczę Strehla. Tak to wygląda.

Tzw. DPAC to Dual pass autocolimation - masło maślane. To jest test Ronchi w którym światło przechodzi przez obiektyw dwa razy. Układ wygląda tak: w pobliżu ogniska ustawiamy punktowe źródło światła i siatkę Ronchi (na przemian paski czarne i przeźroczyste równoległe np 5 linii na mm). Z drugiej strony obiektywu ustawiamy duże zwierciadło płaskie o dokładności powierzchni np 1/20 lambda. Ma ono za zadanie odbić wiązkę światła z powrotem do obiektywu i obserwatora w ognisku. W zależności od kształtu zaberrowanego czoła fali obserwujemy różny kształt linii. Dla przypadku idealnego czyli sferycznego czoła fali mamy linie proste równoległe, dla aberracji sferycznej mamy symetryczne zawinięte linie. Koma zawinięte wszystkie w jedną stronę, astygmatyzm obserwujemy obracanie się linii przy przejściu przez ognisko. Jeszcze dużo by pisać. Zamiast siatki można użyć noża Foucaulta w ognisku.

W wolnej chwili coś skrobnę. A te obrazki od @JSC to są z interferometru, a te dla Askara to ten tak zwany DPAC. I nie da się ich porównać.

Dostępność teleskopów. Niewielu jest chętnych do przebadania swojego teleskopu. "DPAC" da się tanio zrobić ale interferometr to już są koszty.

@Behlur_Olderys Próbę porównania do innych podobnych teleskopów wykonał autor oryginalnego wątku na CN. Zamieścił zestawienie zdjęć z pomiarów podobnych teleskopów. No i tylko jeden wypada gorzej od Askara ale tylko pod względem korekcji chromatyzmu bo to achromat. Problemem jest strefa centralna obiektywu Askara. Badań dużych APO (w zasadzie małych też) na tak szeroką skalę jak filtrów niestety z przyczyn obiektywnych nie da się wykonać. Bo kto za to zapłaci? Jest dostępne na CN repozytorium badań tzw. DPAC (test Ronchi w układzie autokolimacyjnym), jest repozytorium pana Rohra z badaniami interferometrycznymi oraz DPAC/Foucault i inne. Jest jeszcze jakiś zbiór Rosjan z podobnymi badaniami jak u Rohra. Ale te badania trwają latami. Jak komuś wpadnie jakiś teleskop w ręce i ma czas to czasami zrobi pomiary i opisze. Ale na systematyczne badania wielu sztuk tego samego producenta i krzyżowe porównania z innymi teleskopami to jest niewykonalne. Można skorzystać z tego wszystkiego co jest w internecie i jakoś wyrobić sobie zdanie. Ale dopóki nie spojrzy się przez dany teleskop to nie będzie wiadomo do końca jak działa. Astrofotografowie i obserwatorzy wizualni niech się tutaj wypowiedzą, czy w ich przypadku wysoki Strehl w szerokim widmie światła jest ważny czy to drugorzędna sprawa.

Zasadniczo, żeby rozstrzygnąć czy Strehl jest decydujący w obserwacjach oczami a nie przez testy należałoby porównać tego badanego Askara z podobnym teleskopem tylko o lepszej korekcji aberracji sferycznej. Myślę,że jest tu kilka osób, które naocznie widziały czym różni się obraz z teleskopu o Strehl-u powyżej 0,9 w szerokim zakresie widma od takiego, który ma powiedzmy na średnio 0,5. I niech ktoś z astrofotografów powie czy ma to znaczenie w ich arcydziełach. Z tym Askarem jest ten sam problem co z jednym z teleskopów SV - SVX180T. Tylko ten SV jest chyba 3 czy 4 razy droższy. Miał super korekcję dla światła czerwonego, słabą dla zielonego i fatalną dla niebieskiego. A problem był w tym, że producent w trakcie produkcji testował optykę w świetle czerwonym i nie wiedział nic co się dzieje w pozostałej części widma. Tu jest to samo.

Wspaniały szkic gromady kulistej. Wygląda jakbym patrzył w okular teleskopu.

Sferyczne lustro 8 cali f/8 to niestety aberracja sferyczna na poziomie 1/3 lambda. Czyli nie nadaje się.

Mi się pomysł podoba. I niebawem zacznę podobny projekt tylko 2 cale do refraktora. Jeden wyciąg już zrobiłem 1,25 cala R&P taki najprostszy i działa dlatego mam zamiar pójść dalej. Jakim materiałem będzie drukowany i czy cały oprócz tych rolek będzie z tworzywa? Piękny projekt!

Na granie w gry to chyba jednak za stary koń jestem. Obserwator ze mnie słaby ale lubię takie ciekawostki.

Andrzeju, pięknie wyszło!

@Andrzej Lach nawet się nie spodziewasz co zarejestrowałeś na swoim zdjęciu krateru Platona. Gdybyś mocniej doświetlił kadr to od razu rzuciło by się to w oczy. Są to pierwsze promienie słoneczne wpadające do wnętrza krateru w trakcie wschodu Słońca. Obserwowałem to zjawisko rok temu w czerwcu. Coś wspaniałego. Żeby było ciekawiej to w pierwszej kolejności światło wpadające do wnętrza krateru oświetla obszar, w którym znajdują się kraterki C i D. I właśnie wtedy widać je nawet przez maleńkie apertury jako rozdzielone. Zjawisko to opisywane jest na liście tzw. przejściowych zjawisk księżycowych. Na CN obecnie jest temat, w którym kolega David opisuje to co widział. Jest tam też moja dyskusja sprzed roku. Ach zazdroszczę łowów. Pozwoliłem sobie uwydatnić to zjawisko na twoim zdjęciu zmieniając jasność i kontrast. Sami zobaczcie. A tu jeszcze link do zeszłorocznej mojej relacji https://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/43246-przejściowe-zjawisko-księżycowe-obserwacja-07062022/

@ZbyT podobnie do soczewek, tylko tu nie trzeba kontrolować czy nie robi się klin (grubość soczewki).

Eliptyczne robi się trochę inaczej, chociaż można standardowo. Żeby otrzymać dokładne wyniki trzeba uwzględnić to, że elipsa ma dwa ogniska (ogniska sprzężone). Źródło światła stawiamy w ognisku bliższym zwierciadła, a nóż w tym drugim. Wtedy możemy zerować całą powierzchnię zwierciadła, tak jak sferę w środku krzywizny. Zwierciadło jest rozświetlone równomiernie na całej powierzchni, a dalsze odcinanie światła nożem powoduje gaśnięcie całej jego powierzchni równomiernie. Zero dla całego zwierciadła jest najbardziej czułe na wszelkie odchyłki. Tak samo można robić Foucaulta w ognisku tylko potrzebne jest jeszcze płaskie zwierciadło z otworem po środku. W takim układzie paraboliczne zwierciadło z ogniska widać jak sferę ze środka krzywizny. Zwierciadła wypukłe można badać tak jak płaskie. Tylko po uzyskaniu sfery dla zwierciadła i narzędzia, należy dokończyć narzędzie jako zwierciadło wklęsłe o pożądanej krzywiźnie. Następnie polerujemy i nadajemy figurę zwierciadła wypukłego już bez narzędzia. A test polega na przykładaniu jednego i obserwowaniu prążków interferencyjnych tak jak dla zwierciadła płaskiego. I tak do skutku.

Ale jeśli wykonasz już cały pomiar i wyliczysz p-v i rms to możesz dla kolorków policzyć zwykłym mnożeniem i dzieleniem. Niestety dla refraktorów tak się nie da. Z ciekawości zapytam, robiłeś może kiedyś lustra eliptyczne? W sensie o stałej stożkowej spomiędzy sfery a paraboli, albo wypukłe hiperboliczne jako wtórne do Cassegraina? Zachorowałem ostatnio na teleskop w układzie Gregorego, ale na razie czasu brak... Nawet już sobie go wyklikałem w OSLO, może któregoś lata się podejmę takiej roboty.

Można robić nawet w "różowym", p-v i rms jest przeliczalny dla luster także nie ma to znaczenia.

@Mateusz F bo masz bardzo dobre lustra to i jest widoczna jakaś korelacja. Strehl nie jest funkcją p-v tylko rms. Ale może być taka sytuacja, że będziesz miał p-v powiedzmy 1/4 i bardzo wysokiego Strehla co z resztą chciał pokazać autor wątku i na odwrót niskie p-v i przeciętnego Strehla..

Autor wątku nigdzie nie pokazuje cudzej pracy i nie stwierdza, że on to odkrył. Pokazuje tylko na przykładzie zbadanych przez siebie luster do jakich wniosków doszedł. Nic też dziwnego, że do takich samych wniosków prędzej czy później dochodzi każdy kto zaczyna się poważniej interesować badaniem optyki. Dobrze się stało, że ten wątek powstał. Często widzimy jak ludzie przerzucają się liczbami, które w zasadzie o niczym nie świadczą, na co Ty też zwracałeś ludziom słusznie uwagę w niejednym już chyba wątku. p-v to w zasadzie chwyt marketingowy. Z resztą Strehl z certyfikatem dla jednej długości fali w przypadku refraktorów też. Wątek jest wartościowy. Czasami pojawienie się takiego tematu na forum daje ludziom kopa do działania i zgłębienia tematu. Wtedy z pewnością wpadną na strony linkowane przez Ciebie. Co do powtarzalności pomiarów to i z pomocą interferometru też możemy się nieźle przejechać. Nawet Rohr miewał wpadki badając nieustabilizowany termicznie obiektyw olejowy. Niedawno analizowałem obrazy Ronci AC z pomiarów robionych w trakcie stygnięcia obiektywu. Było ładnie widać jak zmienia się korekcja aberracji sferycznej, zmieniał się dwukrotnie znak korekcji. p-v zmianiało się od 1/4 lambda do 1/10 i wracało do 1/7. Ot taka ciekawostka.

Już od 126 lat wiemy o istnieniu elektronów, a jakoś ciągle o nich piszą. Ronchi czy to jako "single pass" czy "double pass" nie daje takich możliwości analizy jak test Foucaulta obojętne czy wykonywany ze środka krzywizny czy z ogniska jako "double pass". Jest mniej czuły przez to, że nie wykonuje się go bezpośrednio w ognisku, po drugie nie ma możliwości szacowania błędu ilościowego. Próba automatycznej rekonstrukcji czoła fali przez dopasowanie jest niemożliwe ze względu na zbyt wiele parametrów przy zmianie których można otrzymać bardzo podobne rezultaty. Można jedynie próbować analizy porównawczej, czyli zasymulować obraz z Ronchi i próbować go dopasowywać "na oko" do obrazu z pomiaru, co nie znaczy że jest bezużyteczny. Do zgrubnego szybkiego sprawdzenia czy teleskop jest zły, dobry lub bardzo dobry to fajna metoda. Tak działa program AOS i Diffract oraz skrypt na stronie Mela Bartelsa. Kolejną ciekawą opcją jest test Roddiera. Robimy zdjęcia np sztucznej gwiazdy (przy zachowaniu odpowiedniego rozmiaru gwiazdy i jej odległości od obiektywu) w ognisku, przed i za nim. Znając położenie matrycy względem ogniska dla zdjęć przed i za ogniskiem, można zrekonstruować czoło fali, a przez to odcyfrować wszystkie aberracje, p-v, rms i Strehla. Do tego celu można użyć darmowego programu Winroddier. @Szymon Szozda moim zdaniem wykonał kawał ciekawej i wartościowej pracy. Takich wątków na polskich forach jest niestety bardzo mało.

Tak to Ronchi, tylko tutaj w układzie autokolimacyjnym. Czyli źródło światła i siatka Ronchi znajdują się w ognisku, a po drugiej stronie obiektywu stoi płaskie zwierciadło, które odbija światło z powrotem do obiektywu. Tym sposobem czoło fali przechodzi dwukrotnie przez obiektyw dzięki czemu wszystkie wady są widoczne dwa razy lepiej. Ronchi w ognisku ale przy obserwacji gwiazdy jest mało czuły. Jeśli umieścimy siatkę Ronchi idealnie w ognisku to działa ona jak nóż. Z resztą lepiej użyć w tym układzie noża Foucaulta bo masz dwa razy większą czułość. A jak wiemy zwykły Foucault dla wprawnego optyka to wykrywanie stref, złych brzegów na poziomie nawet 1/60 lambda, a cienkich rys to nawet 1/600 lambda. Foucault w układzie autokolimacyjnym jest dużo bardziej czuły niż Ronchi bo pomiar dokonywany jest w ognisku. W dodatku Ronchi pokazuje przede wszystkim aberrację sferyczną, oczywiście da się zobaczyć komę i astygmatyzm też, ale to raczej jak są duże. Takie pomiary można robić nie wyjmując optyki z teleskopu, czy to Newtony czy refraktory, Maki i inne.

Jak się poszuka dobrze na CN to były już takie przypadki, że producent/sprzedawca dodawał do swoich teleskopów ten sam certyfikat. Albo jaki sens ma dawanie certyfikatu dla refraktora gdzie analiza była przeprowadzana tylko dla jednej linii czerwonej albo zielonej. Gdzie dla pozostałej części widma Strehl może być zupełnie do bani. Dla luster jest prościej bo nie ma refrakcji. Albo dają certyfikat gdzie interferometr nie był w stanie złapać brzegu obiektywu a tam się chowa gigantyczny odwrócony brzeg. Ciekawi mnie jak pan Stefan robi pomiary do certyfikatów. @Szymon Szozda wspaniałe wyniki i wspaniały wątek.

Na CN jest cała seria wątków o DPAC przeróżnych teleskopów. Nawet kilka osób używa mojego programu AOS do analizy porównawczej do szacowania korekcji aberracji sferycznej. Tu pokażę badanie FS102. Ja szykuję warsztat do takich badań w Lublinie.

@anatol jesteś za skromny. Oculus wyszedł świetnie!

@lulu to @anatol zbudował mojego Oculusa 80/1200. Teleskop jest jak z fabryki Vixena!

I tak jeśli sam nie spróbuje to się nie dowie. Na końcu może się okazać, że balkonu to w zasadzie nie ma i będzie obserwował przez okno, albo jeszcze coś innego. Opis sytuacyjny pomimo pytań jest tak ubogi w jakiekolwiek szczegóły, że w zasadzie nic nie da się doradzić.