MarcinSn

To Mgławica Motyl, a powyżej i na prawo od Motyla widać Mgławicę Półksiężyc, a poniżej kadru i na prawo Welon.

Łabędź z obiektywu 50mm f/1.4 przymkniętego do f/3.2 SW EQ 3-2, Canon 400D mod., ISO 800, 1/2 lipca 2016r. Ha- 13x300s. OIII - 7x300s. SII - 4x300s. Mało materiału, ale chciałem w jedną krótką noc zrobić przez wszystkie trzy filtry. Próba "HST" składana w Irisie, ale nie wiem, czy lustrzanką w ogóle jest sens robić takie chocki.

Dzięki! (bo myślałem, że nie trafiam ciągle w ostrość) Ponieważ mam chrapkę na ten kadr, przy następnej pogodnej (i możliwej dla mnie) nocy zrobię podobne zdjęcie na przesłonie np. f/4 i z dłuższymi czasami, ale już na EQ 3-2.

Mgławica Orzeł (M16), 22x180s., ISO 800, Canon 400D mod. SW EQ 3-2, WO Zenithstar 70, TV 0.8x, Baader H-alpha 7nm 2". Zamieszczam też połączenie RGB-Ha na bazie materiału RGB (40×60s + 10x120s ISO 1600) sprzed 2 lat.

Wczoraj poszedłem "po bandzie" (albo po narrowbandzie:) na EQ 1. Zaprzęgnąłem H-alfa na obiektyw 50mm (f/1.4) (dziwnym trafem filtr 2" daje się lekko przykręcić do tego obiektywu "od wlotu") Niestety źle ustawiłem ostrość, ale zdjęcie mnie zachęciło do poważnego podejścia do tematu. W 50mm bardzo ciekawie zapowiada się ten kadr - widać Amerykę, Motyla i Pętlę Łabędzia. EQ1, Canon 400D mod., Canon 50mm f/1.4, H-alfa 2", 15x60s., ISO 800

Z 1500mm i kamerki.

Ładna plama! Szkoda że nie mam czasu rozstawiać dużego sprzętu. Tak wygląda z ogniskowej 200mm i folię ND5 - zdjęcie zrobione z ręki przez okno:

Kolejne zdjęcia testowe zestawu "minimum" i muszę powiedzieć, że jestem mile zaskoczony:) Poniższe zdjęcia zrobiłem zwykłym najtańszym nikonowskim obiektywem 55-200mm f/5.6 (ogniskowa 200mm) na montażu opisanym powyżej. Aparat - Nikon D3100. Zdjęcia z miasta Lublin. Obróbka w DSS, Gimpie i Fitsworku. M39 - 35x30s., ISO 3200 M13 - 11x30s., ISO 3200 (musiałem 60% zdjęć odrzucić, ale co tam, ważne, że 11 zdjęć było punktowych) - resize 50% M13 - skala 100%, crop na samą kulkę.

Ja też spróbowałem swojego małego doświadczenia w HST (sam ze swoich zdjęć mam na koncie tylko 2). Dla porównania tylko wrzucam, bo wiem, że sporo w nim brakuje.

Na GP ustawiłem "na oko", tak, by oś obrotu teleskopu, mająca rekompensować obrót Ziemi, mniej więcej wycelowana była w GP. Brak miejsca na lunetkę biegunową w tym montażu wymusił takie ustawienie "na oko", a właściwie "na dłonie", bo palcami starałem się wyczuć, czy jest skierowana na GP, patrząc na tę gwiazdę. Następnie tak obracałem kompas, by igła pokryła się z osią czerwoną na obudowie kompasu, po czym przykleiłem kompas do półeczki. Ale ponieważ głowica montażu może swobodnie być przykręcona jakkolwiek do statywu, to markerem zaznaczyłem linie, by przy rozłożeniu wszystkiego głowica była obrócona we właściwy sposób = jednoznacznie (zdjęcie 1). Jeśli chodzi o adapter, to nie mogłem takiego nigdzie kupić, więc kupiłem szynę dovetail i przykręciłem - jedną śrubą, druga nie trafiała w otwór montażu. Tutaj, żeby jednak szyna była równoległa do siodełka montażu (bo na jednej unosiła się do góry, jak widać to na poprzednich zdjęciach), posłużyłem się klamerką zaciskową z Castoramy (zdjęcie 2). Aparat natomiast przykręcam śrubą z nakrętką motylkową od spodu (dla dociśnięcia aparatu do szyny). Mam nadzieję, że jakoś wyjaśniłem. Pozdrawiam!

Kontynuując zmagania... spróbowałem zrobić krótką animację.

Kolejna próba sprzed dwóch godzin. Było za jasno na laser, więc użyłem red dot'a i... było więcej trafień. Nadal chyba jednak prześwietlone. SCT 6", DFK 21AU618, 150%. I stack 5 klatek.

I chyba nawet astronautę focącego Ziemię przez okno stacji... To zdjęcie to jest jak duży diament, tylko szkoda że ze skazą

Rzeczywiście - "co dwie głowy to nie jedna" i efekt dużo lepszy! A ja łapałem przelot następny, ten przed północą. U mnie był on połączony z bliskim przelotem przy Jowiszu. Rozstawiłem teleskop, ale pół godziny wcześniej i nie przypuszczałem, że Jowisz zdąży się schować za drzewami:( Ale miałem też drugi zestaw - statyw fot. Nikon D3100 i obiektyw Nikkor 55-200mm - więc szybko oddaliłem się tak, by Jowisz "wzniósł się" nieco nad drzewa i machnąłem serię fotek (200mm, 0.5s., ISO 6400) - w 0.5s. przy tej ogniskowej z ISS zrobiło się "Pendolino"

Kolejne próby ustrzelenia ISS. Próbowałem już kamerką DFK (poprzedni post, zapowiadają się ciekawe rezultaty, tylko że mało trafień na kadr (matrycę) w ciągu 1 przelotu. Poniżej dwie inne metody: z godz.: 22:24 - Nikon D3100 z włączonym nagrywaniem filmu (30kl/s., 1280x720) z godz.: 23:59 - też Nikon D3100, ale seria zdjęć z zablokowanym spustem migawki, 1/640s., ISO 3200, jasność +2.3 SCT 6", Telextender 3x. Trudno porównać rezultaty, bo przelot o północy był nisko nad horyzontem (jakieś 40 stopni), a o 22:24 blisko zenitu.

Nie wiem, czy połączenie okularu z kamerką to jest dobry pomysł. Kiedyś miałem QHY5 i też próbowałem ją sprzęgnąć z okularem i było kiepsko - duuużo gorzej niż na Twoim zdjęciu. A tu jeszcze te pierścienie dystansowe... Skoro i tak wyszło nieźle, to na pewno lepsze rezultaty będą z dobrym barlołem:)

Właśnie dzisiaj w nocy zrobiłem zdjęcie Księżyców Saturna, oraz nakręciłem filmik dla samego Saturna. A potem to już ręczny HDR:) SCT 6", Telextender 3x, Nikon D3100. Księżyce - 1x10s., ISO 3200 Saturn - 1500 kl.

Z wczorajszej nocy. 6x1000kl (zderotowane w WinJuposie) SCT 6", Telextender 3x, DFK 21AU618, 150% i 100%. EDIT: Popracowałem trochę jeszcze nad kolorem.

Wiem, że nie jest to nic nadzwyczajnego, ale to moje pierwsze zdjęcie zbliżenia na ISS. Niestety przesadziłem z gain (będę oczywiście jeszcze podejmował kolejne próby). Zrobiłem je w następujący sposób: Dokładnie ustawiłem celownik laserowy na SCT 6" i gdy przelatywała stacja włączyłem nagrywanie avika z kamerki i mając poluzowane zaciski w montażu (EQ3-2) tak prowadziłem teleskopem, żeby laser "śledził" stację. Ostatecznie na minutowym aviku tylko kilka razy stacja przeleciała przez kadr. Wybrałem najlepszą klatkę.

Wczorajszy, 4000kl. Mógł wyjść lepiej, bo seeing był świetny, lecz z lenistwa (nakręcony przez otwarte okno - bo temperatura na zewnątrz i w środku była podobna) wyszło jak wyszło.

Gromada kulista na tle gromady otwartej... galaktyk:)

Dziś w nocy postawiłem na ten montaż 70/430 - jednak z podłączonym do niego aparatem przeciwwaga nie radzi sobie. Skuteczność wyniosła nieco ponad 50%, ale przy 30s. wciąż było dużo zdjęć z gwizdami punktowymi. Można teraz porównać na galaktyce M51 różnice szkieł - Nikkor 200mm i WO 70/430 (+ flattener 0.8x, czli F= około 344mm), bo parametry są podobne, jeszcze tylko aparat zmieniłem z Nikona na Canona mod. Na zdjęciu setupu widać jak połączyłem aparat, czy teleskop do montażu - jest to szyna dovetail przykręcona z jednej tylko strony - dlatego tak ją podniosło, ale siedzi mocno i stabilnie. M51 : 31x30s., ISO 1600 i crop skali 1:1 Kometa C/2014 S2 Panstarrs (na środku kadru) - 15x30s., ISO 1600 Czyli od biedy taki zestaw jest w stanie coś ustrzelić, gdyby było jakieś ciekawe zjawisko, a sprzęt tylko podróżny.

Odgrzebałem z szafy stary montaż EQ1. Zrobiłem z niego lekki i przenośny zestaw do obserwacji i fotografii Słońca i planet w dzień oraz do obserwacji i prostej astrofoto DS'ów nocą. Montaż, 2 przeciwwagi, półeczka na akcesoria, aparat i dwa obiektywy mieszczą się w jednej torbie foto. Osobno jest mały i lekki statyw aluminiowy, mała walizka z teleskopem 70/430 i akcesoriami do niego oraz również osobno akumulator do grzałki w razie parowania obiektywu. Do półeczki na akcesoria przykleiłem (w nocy) kompas tak, by czerwona linia wskazywała Gwiazdę Polarną. Montaż wtedy do statywu musi być przykręcany jednoznacznie (zaznaczone linie na montażu i statywie). Ważną rzeczą jest to, że półeczka w tym montażu jest plastikowa i nie wpływa na działanie kompasu. Nachylenie montażu realizuje się za pomocą podziałki, tak by wskaźnik wskazywał aktualną szerokość geograficzną. Do określonych więc potrzeb nie trzeba mieć nawet widocznej Gwiazdy Polarnej. Nawet prowadzenie obiektów w dzień (sprawdzone na Księżycu za dnia, przy max powiększeniu 140x - okular 8.8mm + Barow 3x) jest zadowalające - (kratery utrzymywały się w stałym miejscu). Wystarczy tylko tak ustawić statyw (całość podnosząc i pobracając), aby wskazówka kompasu pokryła się z czerwoną linią. Oryginalna przeciwwaga idealnie pasuje do zrównoważenia 70/430, ale dla samego aparatu z obiektywem jest za ciężka, a podniesiona do góry haczy o silniczek (ekonomiczny napęd w jednej osi zasilany z baterii 9V). Dlatego trzeba było wymyślić lżejszą przeciwwagę, którą stały się 4 sklejone zużyte baterie R20 - przestrzeń, która powstała między nimi z takiego złączenia pasuje do pręta, zaś nie spadają dzięki przykręconej podkładce na dole pręta. I tak spróbowałem zrobić testowe zdjęcie na miastowym dość jasnym niebie (zasięg gołym okiem 4mag.) Obiektyw - Nikkor 55-200 (200mm, f/5.6). M51 - 18x30s., ISO 3200 oraz crop dla skali 1:1 M101 - 14x30s., ISO 3200 oraz crop dla skali 1:1. Całość rozstawiona Kompas Skuteczność to jakieś 80% (co piąte zdjęcie musiałem usunąć).